Ενετοκρατία στην Κρήτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 90: Γραμμή 90:


[[Κατηγορία:Μεσαιωνική Κρήτη]]
[[Κατηγορία:Μεσαιωνική Κρήτη]]
[[Κατηγορία:Ενετοκρατία στην Κρήτη]]
[[Κατηγορία:Βασίλειο της Κάντια]]
[[Κατηγορία:Εδάφη της Βενετικής Δημοκρατίας]]
[[Κατηγορία:Εδάφη της Βενετικής Δημοκρατίας]]

Έκδοση από την 10:48, 17 Δεκεμβρίου 2018

Βασίλειο της Κρήτης
Regno di Candia

1205 – 1669
Τοποθεσία Κρήτη
Η ενετική Κρήτη
Πρωτεύουσα Κάντια
Πολίτευμα Αποικία
Ιστορική εποχή Μεσαίωνας
 -  Απόσπαση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την Τέταρτη Σταυροφορία 1204
 -  Δημοκρατία του Αγίου Τίτου Αύγουστος 1363-1368
 -  Μεγάλος Κρητικός Πόλεμος 1645-1649
 -  Οθωμανική κατάληψη της Κρήτης 1715
Σήμερα Ελλάδα

Η Ενετοκρατία στην Κρήτη αναφέρεται στην περίοδο όπου η Κρήτη ήταν αποικία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, από την Ενετική κατάκτηση το 1205-1212 έως την πτώση της Κρήτης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά την διάρκεια του Μεγάλου Κρητικού Πολέμου.[1] Υπό ενετική κυριαρχία, η Κρήτη ήταν γνωστή ως το «Βασίλειο της Κρήτης» (Regno di Candia).

Το νησί της Κρήτης πριν την πτώση του στους Βενετούς ανήκε στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέχρι τα γεγονότα της Τέταρτη Σταυροφορίας και την διαίρεση των επαρχιών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Η Κρήτη,αρχικά,παραχωρήθηκε στον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό ωστόσο αυτός, ανίκανος να διοικήσει τον νησί το πούλησε στην Βενετία.Ενετικά στρατεύματα κατέλαβαν το νησί το 1205 αλλά η κυριαρχία τους σταθεροποιήθηκε το 1212 λόγω αντιθέσεων από την εχθρική προς τους Βενετούς Δημοκρατία της Γένοβας.Έκτοτε το νησί οργανώθηκε με βάση τα ενετικά πρότυπα και διαιρέθηκε σε έξι περιφέρειες. Το νησί της Τήνου και των Κύθηρων εντάχθηκαν επίσης υπό την επήρεια της Γαληνοτάτης. Στις αρχές του 14ου αιώνα η διοικητική οργάνωση του νησιού άλλαξε και η Κρήτη οργανώθηκε σε τέσσερις περιφέρειες, σχεδόν ταυτόσημες με αυτές της τωρινής περιφερειακής οργάνωσης της περιφερειακής ενότητας της Κρήτης.

Κατά την διάρκεια των δύο πρώτων αιώνων της ενετικής διοίκησης τα επεισόδια και οι συγκρούσεις από τους ορθόδοξους κρητικούς ήταν συχνές έναντι των καθολικών Ενετών. Η βοήθεια των κρητικών από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας ήταν συχνή. Δεκατέσσερις συγκρούσεις αριθμούνται μεταξύ του 1207 και την τελευταία κύρια σύγκρουση της Δημοκρατίας του Αγίου Τίτου το 1360.Έκτοτε και παρ' όλες τις συχνές επιδρομές των Τούρκων το νησί δέχτηκε τον ενετικό ζυγό και άνοιξε την πόρτα για την Ιταλική Αναγέννηση. Ως αποτέλεσμα προκλήθηκε μια καλλιτεχνική και λογοτεχνική αναγέννηση στην Κρήτη που αποτυπώνεται με την ίδρυση της Κρητικής Σχολής,που αποκορυφώθηκε με τα έργα του Ελ Γκρέκο, καθώς και με τα λογοτεχνικά αριστουργήματα Ερωτόκριτος και Ερωφίλη γραμμένα με χρήση του τοπικού ιδιώματος.

Μετά την οθωμανική κατάληψη της Κύπρου το 1571 η Κρήτη ήταν η μοναδική θαλάσσια ενετική κτήση.Η στρατιωτική αδυναμία της Βενετίας σε συνδυασμό με τον πλούτο και την σημαντική γεωπολιτική θέση της Κρήτης στην Ανατολική Μεσόγειο προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στον καταστρεπτικό Μεγάλο Κρητικό Πόλεμο οι δύο αυτές πλευρές πολέμησαν για τον έλεγχο της Κρήτης. Οι Οθωμανοί γρήγορα περικύκλωσαν την Κρήτη αλλά απέτυχαν να καταλάβουν την Κάντια λόγω της ναυτικής υπεροχής των Ενετών αλλά και άλλα θέματα που ξέσπασαν στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας μέχρι το 1669 που η πρωτεύουσα του νησιού έπεσε υπό οθωμανικό ζυγό. Μόνο τρία φρούρια,εκείνα της Σούδας, της Γραμβούσας και της Σπιναλόγκας παρέμειναν υπό ενετική κυριαρχία. Προσπάθειες ανακατάληψης του νησιού από τους Ενετούς κατά την διάρκεια του Έκτου Βενετοτουρκικού πολέμου απέτυχαν και τα τελευταία ενετικά κτίσματα καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς το 1715 κατά την διάρκεια του Έβδομου Βενετοτουρκικού πολέμου.

Αναφορές

  1. Δετοράκης, Θεοχάρης. Ιστορία της Κρήτης, 2η έκδοση, Ηράκλειο, 1990.