Ηλιογάβαλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 54: Γραμμή 54:
{{Ρωμαίοι Αυτοκράτορες}}
{{Ρωμαίοι Αυτοκράτορες}}



{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Elagabalus}}


{{Authority control}}
{{Authority control}}


{{DEFAULTSORT:Ηλιογάβαλος}}
{{DEFAULTSORT:Ηλιογαβαλος}}
[[Κατηγορία:Ρωμαίοι Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:Ρωμαίοι Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:ΛΟΑΤ άτομα]]
[[Κατηγορία:ΛΟΑΤ άτομα]]

Έκδοση από την 19:22, 14 Νοεμβρίου 2018

Ηλιογάβαλος
Προτομή του Ηλιογάβαλου στα Μουσεία Καπιτωλίου
Περίοδος16 Μαΐου 218 - 11 Μαρτίου 222
ΠροκάτοχοςΜακρίνος
ΔιάδοχοςΑλέξανδρος Σεβήρος
Γέννηση203
Ρώμη
Θάνατος11 Μαρτίου 222 (19 ετών)
Ρώμη
ΕπίγονοιΑλέξανδρος Σεβήρος (θετός)
Πλήρες όνομα
   Marcus Aurelius Antoninus Augustus
ΟίκοςΔυναστεία των Σεβήρων
ΜητέραΙουλία Σοαιμιάς
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (Marcus Aurelius Antoninus, 20311 Μαρτίου 222), γνωστός κοινώς ως Ηλιογάβαλος (Heliogabalus ή Elagabalus), ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 218 έως το 222. Ήταν μέλος της δυναστείας των Σεβήρων, Σύριος, και ο δεύτερος γιος των γονιών του. Μητέρα του ήταν η Ιουλία Σοαιμιάς. Στα νεανικά του χρόνια υπηρέτησε ως ιερέας του θεού Ηλιογάβαλου στην Έμεσα, πατρίδα της οικογένειας της μητέρας του.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Βάριος Άβιτος Βασσιανός[1], ενώ το Ηλιογάβαλος (από ορισμένους Έλληνες συγγραφείς αναφέρεται και ως Ελαγάβαλος) προήλθε από το ιερατικό του λειτούργημα. Έμεινε στην ιστορία για την εκκεντρική και προκλητική συμπεριφορά του[2] καθώς και για την επιβολή στον ρωμαϊκό κόσμο της λατρείας του Θεού Βαλ.

Οι καταβολές και το όνομα του

Η μητέρα του, Ιουλία Σοαιμιάς, ήταν κόρη της Ιουλίας Μαίσας η οποία ήταν κουνιάδα του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου[3]. Από την οικογένεια της μητέρας του προέρχονταν κληρονομικά οι ύπατοι-ιερείς του Θεού Ήλιου στην Έμεσα. Το όνομα του Θεού της θρησκείας αυτής ήταν Ελά Γκάμπαλ (Elah-Gabal), εξ ου και το όνομα του αυτοκράτορα (Ηλιογάβαλος).

Η ανάρρησή του στο θρόνο

Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Καρακάλλα (ξαδέλφου του Ηλιογάβαλου) τον διαδέχθηκε στο θρόνο ο εκλεκτός των πραιτωριανών Μακρίνος. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία και ενώ ο Μακρίνος μόλις είχε ενθρονιστεί, η μητέρα και η γιαγιά του Ηλιογάβαλου τον παρουσίασαν ως νόθο παιδί του Καρακάλλα φροντίζοντας ταυτόχρονα να αποσπάσουν την υποστήριξη ικανών στρατευμάτων στη Συρία. Το 218 όλα τα στρατεύματα που βρίσκονταν στην Ανατολή εγκατέλειψαν τον Μακρίνο και αφού τον δολοφόνησαν επέβαλαν εκ των πραγμάτων τον Ηλιογάβαλο ως αυτοκράτορα με την έγκριση της συγκλήτου.

Η σύντομη βασιλεία

Η πρώτη ενέργεια του Ηλιογάβαλου ήταν να επιβάλλει τη λατρεία του Θεού Βαλ, ενώ δολοφόνησε αρκετούς υψηλόβαθμους αλλά διαφωνούντες στρατηγούς του. Ευνόησε την άνοδο σε καίρια αξιώματα, σε ανθρώπους που ξεχώριζαν για την ομορφιά και την ταπεινή καταγωγή τους. Η εν γένει εκκεντρική συμπεριφορά του και πολύ περισσότερο τα ομοφυλοφιλικά όργια στα οποία συμμετείχε προκάλεσαν τη συντηρητική κοινωνία της Ρώμης. Ως εκ τούτου αλλά και λόγω του νεαρού της ηλικίας του, η γιαγιά του Ιουλία Μαίσα είχε αρκετή εξουσία και δύναμη, ώστε να τον πείσει να ορίσει ως διάδοχό του, τον εξάδελφό του Αλέξανδρο Σεβήρο.

Το τέλος

Ο Ηλιογάβαλος γρήγορα κατανόησε ότι η απόφαση του να ορίσει διάδοχο, ήταν στην ουσία εις βάρος του, και προσπάθησε να παραμερίσει τον Αλέξανδρο. Η αντίδραση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα να δολοφονηθεί αυτός και η μητέρα του από τη φρουρά των πραιτωριανών και να ανακηρυχθεί νέος αυτοκράτορας ο Αλέξανδρος Σεβήρος.

Πηγές

  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 26, σελίδα 357.

Παραπομπές και σημειώσεις

  1. For a detailed discussion of his nomenclature, see Leonardo de Arrizabalaga y Prado, Elagabalus: Fact or Fiction?, p. 231.
  2. Potter, David Stone (2004). The Roman Empire at Bay: Ad 180–395. Routledge. ISBN 0-415-10057-7. 
  3. Cassius Dio, Roman History LXXIX.30

Εξωτερικοί σύνδεσμοι και αναφορές

Προκάτοχος:
Μακρίνος
Αυτοκράτορας της Ρώμης
Συναυτοκράτορας: 218-222
Διάδοχος:
Αλέξανδρος Σεβήρος