Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 15: Γραμμή 15:
|είδος_βασιλείας =
|είδος_βασιλείας =
|σύζυγος = [[Μαρία Άννα της Αυστρίας]]
|σύζυγος = [[Μαρία Άννα της Αυστρίας]]
|επίγονοι = [[Βαρβάρα της Πορτογαλίας]]<br />[[Ιωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας]]<br />Κάρλος<br>[[Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας]]
|επίγονοι = [[Βαρβάρα της Πορτογαλίας]]<br />[[Ιωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας]]<br />[[Κάρολος της Πορτογαλίας|Κάρολος]]<br>[[Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας]]<br>(νόθος) [[Αντώνιος Παλάβα της Μπραγκάνσα|Αντώνιος]]
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος της Μπραγκάνσα]]
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος της Μπραγκάνσα]]
|προσωνύμια =
|προσωνύμια =
Γραμμή 27: Γραμμή 27:
|υπογραφή = Assinatura d'El-Rei Joao V.jpg
|υπογραφή = Assinatura d'El-Rei Joao V.jpg
}}
}}
Ο '''Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας''' ([[22 Οκτωβρίου]] [[1689]] – [[31 Ιουλίου]] [[1750]]), γνωστός και ως '''ο μεγαλόψυχος''', ήταν βασιλιάς της Πορτογαλίας από το [[1706]] έως το [[1750]], υιός και διάδοχος του βασιλιά [[Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας|Πέτρου Β΄]].
Ο '''Ιωάννης Ε΄''' ο ''μεγαλόψυχος'' ([[22 Οκτωβρίου]] [[1689]] – [[31 Ιουλίου]] [[1750]]) από τον [[Οίκος της Μπραγκάνσα|Οίκο της Μπραγκάνσα]], ήταν βασιλιάς της Πορτογαλίας από το [[1706]] έως το [[1750]], γιος και διάδοχος του [[Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας|Πέτρου Β΄]] της Πορτογαλίας.


== Τα νεανικά του έτη ==
== Νεώτερα χρόνια ==
Όταν γεννήθηκε, ο βασιλικός Οίκος των Καπετιδών της Μπραγκάνσα βρισκόταν υπό εξαφάνιση, καθώς από τον πρώτο γάμο του πατέρα του είχε επιζήσει μόνο μια κόρη, η Ισαβέλλα Λουίζα, πριγκίπισσα του Μπέιρα. Αλλά όταν πέθανε η πρώτη του σύζυγος, η επόμενη γέννησε πολλά παιδιά που επέζησαν, ανάμεσα στα οποία και ο Ιωάννης, που με την γέννηση του πήρε τον τίτλο του 13ου δούκα της Μπραγκάνσα και του πρίγκηπα της Βραζιλίας.
Όταν γεννήθηκε, ο βασιλικός Οίκος των Καπετιδών-Αβίς-Μπραγκάνσα βρισκόταν υπό εξαφάνιση, καθώς από τον πρώτο γάμο του πατέρα του είχε επιζήσει μόνο μια κόρη, η Ισαβέλλα-Λουίζα, πριγκίπισσα του Μπέιρα. Αλλά όταν πέθανε η πρώτη σύζυγος τού Πέτρου Β΄, η επόμενη γέννησε πολλά παιδιά που επέζησαν, ανάμεσα στα οποία και ο Ιωάννης Ε΄, που με την γέννηση του πήρε τον τίτλο του 13ου δούκα της Μπραγκάνσα και του πρίγκιπα της Βραζιλίας.


Έτσι, αν και ο πατέρας του πέθανε σε προχωρημένη ηλικία, ο Ιωάννης τον διαδέχθηκε μόλις 17 ετών. Πρώτο του μέλημα ήταν να παραμείνει προσκολλημένος στην Μεγάλη Συμμαχία (Grand Alliance) που είχε μπει ο πατέρας του από το [[1701]]. Επιτέθηκε και πήρε την [[Μαδρίτη]], αλλά ηττήθηκε στην [[μάχη της Αλμάνζα]]. Παντρεύτηκε το [[1708]] την ξαδέλφη του, [[Μαρία Άννα της Αυστρίας]], κόρη του αυτοκράτορα [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδου Α΄]]. Μια σειρά από ανεπιτυχείς εκστρατείες οδήγησαν σε ειρήνη με την [[Γαλλία]] το [[1713]] και την [[Ισπανία]] το [[1715]].
Έτσι, αν και ο πατέρας του απεβίωσε σε προχωρημένη ηλικία, ο Ιωάννης Ε΄ τον διαδέχθηκε μόλις 17 ετών. Πρώτο του μέλημα ήταν να παραμείνει προσκολλημένος στην Μεγάλη Συμμαχία (Grand Alliance), που είχε μπει ο πατέρας του από το [[1701]]. Επιτέθηκε και πήρε την [[Μαδρίτη]], αλλά ηττήθηκε στη [[μάχη της Αλμάνζα]]. Νυμφεύτηκε το [[1708]] την εξαδέλφη του [[Μαρία Άννα της Αυστρίας|Μαρία-Άννα των Αψβούργων]], κόρη του [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδου Α΄]] της Ουγγαρίας, Βοημίας, Γερμανίας. Μια σειρά από ανεπιτυχείς εκστρατείες οδήγησαν σε ειρήνη με την [[Γαλλία]] το [[1713]] και την [[Ισπανία]] το [[1715]].


== Τεράστια πλούτη από τα μεταλλεία της Βραζιλίας ==
== Τεράστια πλούτη από τα μεταλλεία της Βραζιλίας ==
Η μακρά περίοδος της βασιλείας του χαρακτηριζόταν από τεράστια αύξηση της βασιλικής δύναμης, ιδιαίτερα λόγω του πλούτου των αποθεμάτων από [[χρυσάφι]] και [[διαμάντι]] που έρχονταν από τις [[Βραζιλία|Βραζιλιάνικες]] αποικίες. Το ένα πέμπτο περίπου της εξαγωγής προοριζόταν αποκλειστικά για το στέμμα, ενώ οι υπόλοιπες ποσότητες αφήνονταν στην εκμετάλλευση των τοπικών γαιοκτημόνων.
Η μακρά περίοδος της βασιλείας του χαρακτηριζόταν από τεράστια αύξηση της βασιλικής δύναμης, ιδιαίτερα λόγω του πλούτου των αποθεμάτων από [[χρυσάφι|χρυσό]] και [[διαμάντι]]α, που ερχόταν από τις [[Βραζιλία|Βραζιλιάνικες]] αποικίες. Το ένα πέμπτο περίπου της εξαγωγής προοριζόταν αποκλειστικά για το στέμμα, ενώ οι υπόλοιπες ποσότητες αφηνόταν στην εκμετάλλευση των τοπικών γαιοκτημόνων.


Αυξάνοντας συνέχεια την δύναμή του, λόγω του πλούτου, μπόρεσε να αντιπαρατεθεί εύκολα στην αριστοκρατία της χώρας του. Σε μια προσπάθεια να δαμάσει την εξαγριωμένη αριστοκρατία, άρχισε την κατασκευή πολυτελέστατων ανακτόρων στα πρότυπα των [[Γαλλία|Γαλλικών]] [[Βερσαλλίες (παλάτι)|Βερσαλλιών]], ενώ ο ίδιος προσπάθησε να μιμηθεί την δόξα του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ΄]], καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να γίνει μονάρχης όμοιος με αυτόν. Τον μιμήθηκε σε όλες του τις κινήσεις, αλλά δεν κατόρθωσε τελικά να φτάσει την δόξα του.
Αυξάνοντας συνέχεια την δύναμή του, λόγω του πλούτου, μπόρεσε να αντιπαρατεθεί εύκολα στην αριστοκρατία της χώρας του. Σε μια προσπάθεια να δαμάσει την εξαγριωμένη αριστοκρατία, άρχισε την κατασκευή πολυτελέστατων ανακτόρων στα πρότυπα των [[Γαλλία|Γαλλικών]] [[Βερσαλλίες (παλάτι)|Βερσαλλιών]], ενώ ο ίδιος προσπάθησε να μιμηθεί την δόξα του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ΄]], καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για να γίνει μονάρχης όμοιος με αυτόν. Τον μιμήθηκε σε όλες του τις κινήσεις, αλλά δεν κατόρθωσε τελικά να φτάσει τη δόξα του.


Χρησιμοποίησε τους περισσότερους θησαυρούς των Βραζιλιάνικων αποικιών, προκειμένου να ανορθώσει τα οικονομικά της χώρας του. Καλλιέργησε τις τέχνες, τα γράμματα και έκανε την μοναρχική του ισχύ ισότιμη σχεδόν με αυτή των περισσότερων Ευρωπαϊκών κρατών.
Χρησιμοποίησε τους περισσότερους θησαυρούς των Βραζιλιάνικων αποικιών, προκειμένου να ανορθώσει τα οικονομικά της χώρας του. Καλλιέργησε τις τέχνες, τα γράμματα και έκανε τη μοναρχική του ισχύ ισότιμη σχεδόν με αυτή των περισσότερων Ευρωπαϊκών κρατών.
Ήταν η πρώτη φορά που συνέβη αυτό από την εποχή της δεύτερης ανεξαρτησίας από την [[Ισπανία]] το [[1640]].
Ήταν η πρώτη φορά, που συνέβη αυτό από την εποχή της δεύτερης ανεξαρτησίας από την [[Ισπανία]] το [[1640]].


Η εξωτερική πολιτική είχε τόσο κατεύθυνση ουδετερότητας απέναντι στις Ευρωπαϊκές συγκρούσεις, όσο και προσπάθειες να πείσει το [[Βατικανό]] να τον κηρύξει νόμιμο μονάρχη, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά σε δώρα προς τον πάπα. Οι προσπάθειες του έφεραν αποτέλεσμα στην αναγνώριση από τον [[Πάπας Βενέδικτος ΙΔ΄|πάπα Βενέδικτο ΙΔ΄]] το [[1748]]. Το [[1642]], είχε χτυπήσει άσχημα σε ατύχημα, κάτι που τον άφησε παράλυτο για την υπόλοιπη ζωή του και ανίκανο να συμμετάσχει στις κρατικές υποθέσεις. Τα οικονομικά του μέτρα τον έκαναν μισητό στην αριστοκρατία αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκαν.
Η εξωτερική πολιτική είχε τόσο κατεύθυνση ουδετερότητας απέναντι στις Ευρωπαϊκές συγκρούσεις, όσο και προσπάθειας να πείσει το [[Βατικανό]] να τον κηρύξει νόμιμο μονάρχη, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά σε δώρα προς τον πάπα. Οι προσπάθειές του έφεραν αποτέλεσμα στην αναγνώριση από τον [[Πάπας Βενέδικτος ΙΔ΄|πάπα Βενέδικτο ΙΔ΄]] το [[1748]]. Το [[1642]], είχε χτυπήσει άσχημα σε ατύχημα, κάτι που τον άφησε παράλυτο για την υπόλοιπη ζωή του και ανίκανο να συμμετάσχει στις κρατικές υποθέσεις. Τα οικονομικά του μέτρα τον έκαναν μισητό στην αριστοκρατία, αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκαν.


== Οικογένεια ==
== Οικογένεια ==

Έκδοση από την 14:44, 2 Οκτωβρίου 2018

Ιωάννης Ε΄ ο μεγαλόψυχος
Ο Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας, έργο του Πομπαίο Μπαρτόνι
Περίοδος9 Δεκεμβρίου 170631 Ιουλίου 1750
ΠροκάτοχοςΠέτρος Β΄ της Πορτογαλίας
ΔιάδοχοςΙωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας
Γέννηση22 Οκτωβρίου 1689
Ριμπέιρα Πάλας, Λισαβόνα, Πορτογαλία
Θάνατος31 Ιουλίου 1750 (60 ετών)
Ριμπέιρα Πάλας, Λισαβόνα, Πορτογαλία
Τόπος ταφήςΒασιλικό Πάνθεον των Μπραγκάνσα, Λισαβόνα, Πορτογαλία
ΣύζυγοςΜαρία Άννα της Αυστρίας
ΕπίγονοιΒαρβάρα της Πορτογαλίας
Ιωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας
Κάρολος
Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας
(νόθος) Αντώνιος
ΟίκοςΟίκος της Μπραγκάνσα
ΠατέραςΠέτρος Β΄ της Πορτογαλίας
ΜητέραΜαρία Σοφία του Παλατινάτου
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ιωάννης Ε΄ ο μεγαλόψυχος (22 Οκτωβρίου 168931 Ιουλίου 1750) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα, ήταν βασιλιάς της Πορτογαλίας από το 1706 έως το 1750, γιος και διάδοχος του Πέτρου Β΄ της Πορτογαλίας.

Τα νεανικά του έτη

Όταν γεννήθηκε, ο βασιλικός Οίκος των Καπετιδών-Αβίς-Μπραγκάνσα βρισκόταν υπό εξαφάνιση, καθώς από τον πρώτο γάμο του πατέρα του είχε επιζήσει μόνο μια κόρη, η Ισαβέλλα-Λουίζα, πριγκίπισσα του Μπέιρα. Αλλά όταν πέθανε η πρώτη σύζυγος τού Πέτρου Β΄, η επόμενη γέννησε πολλά παιδιά που επέζησαν, ανάμεσα στα οποία και ο Ιωάννης Ε΄, που με την γέννηση του πήρε τον τίτλο του 13ου δούκα της Μπραγκάνσα και του πρίγκιπα της Βραζιλίας.

Έτσι, αν και ο πατέρας του απεβίωσε σε προχωρημένη ηλικία, ο Ιωάννης Ε΄ τον διαδέχθηκε μόλις 17 ετών. Πρώτο του μέλημα ήταν να παραμείνει προσκολλημένος στην Μεγάλη Συμμαχία (Grand Alliance), που είχε μπει ο πατέρας του από το 1701. Επιτέθηκε και πήρε την Μαδρίτη, αλλά ηττήθηκε στη μάχη της Αλμάνζα. Νυμφεύτηκε το 1708 την εξαδέλφη του Μαρία-Άννα των Αψβούργων, κόρη του Λεοπόλδου Α΄ της Ουγγαρίας, Βοημίας, Γερμανίας. Μια σειρά από ανεπιτυχείς εκστρατείες οδήγησαν σε ειρήνη με την Γαλλία το 1713 και την Ισπανία το 1715.

Τεράστια πλούτη από τα μεταλλεία της Βραζιλίας

Η μακρά περίοδος της βασιλείας του χαρακτηριζόταν από τεράστια αύξηση της βασιλικής δύναμης, ιδιαίτερα λόγω του πλούτου των αποθεμάτων από χρυσό και διαμάντια, που ερχόταν από τις Βραζιλιάνικες αποικίες. Το ένα πέμπτο περίπου της εξαγωγής προοριζόταν αποκλειστικά για το στέμμα, ενώ οι υπόλοιπες ποσότητες αφηνόταν στην εκμετάλλευση των τοπικών γαιοκτημόνων.

Αυξάνοντας συνέχεια την δύναμή του, λόγω του πλούτου, μπόρεσε να αντιπαρατεθεί εύκολα στην αριστοκρατία της χώρας του. Σε μια προσπάθεια να δαμάσει την εξαγριωμένη αριστοκρατία, άρχισε την κατασκευή πολυτελέστατων ανακτόρων στα πρότυπα των Γαλλικών Βερσαλλιών, ενώ ο ίδιος προσπάθησε να μιμηθεί την δόξα του Λουδοβίκου ΙΔ΄, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για να γίνει μονάρχης όμοιος με αυτόν. Τον μιμήθηκε σε όλες του τις κινήσεις, αλλά δεν κατόρθωσε τελικά να φτάσει τη δόξα του.

Χρησιμοποίησε τους περισσότερους θησαυρούς των Βραζιλιάνικων αποικιών, προκειμένου να ανορθώσει τα οικονομικά της χώρας του. Καλλιέργησε τις τέχνες, τα γράμματα και έκανε τη μοναρχική του ισχύ ισότιμη σχεδόν με αυτή των περισσότερων Ευρωπαϊκών κρατών. Ήταν η πρώτη φορά, που συνέβη αυτό από την εποχή της δεύτερης ανεξαρτησίας από την Ισπανία το 1640.

Η εξωτερική πολιτική είχε τόσο κατεύθυνση ουδετερότητας απέναντι στις Ευρωπαϊκές συγκρούσεις, όσο και προσπάθειας να πείσει το Βατικανό να τον κηρύξει νόμιμο μονάρχη, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά σε δώρα προς τον πάπα. Οι προσπάθειές του έφεραν αποτέλεσμα στην αναγνώριση από τον πάπα Βενέδικτο ΙΔ΄ το 1748. Το 1642, είχε χτυπήσει άσχημα σε ατύχημα, κάτι που τον άφησε παράλυτο για την υπόλοιπη ζωή του και ανίκανο να συμμετάσχει στις κρατικές υποθέσεις. Τα οικονομικά του μέτρα τον έκαναν μισητό στην αριστοκρατία, αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκαν.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα το 1708 τη Μαρία-Άννα των Αψβούργων, κόρη τού Λεοπόλδου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας, Γερμανίας και είχε τέκνο:

Από ερωμένες του είχε φυσικά τέκνα. Τους τρεις γιους του τούς αναγνώρισε· ζούσαν στο ανάκτορο τού μαρκησίου τού Λοουρίσαλ, στο Παλάβα, έξω από τη Λισαβόνα και αποκαλούντο τέκνα τού Παλάβα:

  • Αντώνιος 1714-1800, ιππότης τού Τάγματος τού Χριστού, γιος της Λουίζα-Αντωνία Μακάντο Μοντέιρο.
  • Γασπάρ 1716-1789, αρχιεπίσκοπος της Μπράγκα, γιος της Μανταλένα-Μάσιμα ντε Μιράνντα.
  • Ιωσήφ 1720-1801, υψηλός Ιεροεξεταστής της Πορτογαλίας, γιος της Πάουλα ντε Ολιβέλας.
  • Μαρία-Ρίτα 1731-1808, μοναχή στη μονή τού Σάντος στη Λισαβόνα.
Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας
Γέννηση: 22 Οκτωβρίου 1689 Θάνατος: 31 Ιουλίου 1750
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Πέτρος ο Ειρηνικός
Βασιλιάς της Πορτογαλίας

1706 - 1750
Διάδοχος
Ιωσήφ Α΄

Παραπομπές

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα John V of Portugal της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι