Επικό άσμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Chanson de geste" |
επεξεργασία |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Αρχείο:Mort_de_Roland.jpg|μικρογραφία|Ο θάνατος του Ρολάνδου στο πέρασμα του Ροσεβώ.<br />Μινιατούρα του [[Ζαν Φουκέ|Jean Fouquet]], Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας, Παρίσι, 15ος αιώνας]] |
[[Αρχείο:Mort_de_Roland.jpg|μικρογραφία|Ο θάνατος του Ρολάνδου στο πέρασμα του Ροσεβώ.<br />Μινιατούρα του [[Ζαν Φουκέ|Jean Fouquet]], Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας, Παρίσι, 15ος αιώνας]] |
||
[[Αρχείο:RolandRoncesvalles.jpg|μικρογραφία|Ο θάνατος του Ρολάνδου στο Ρονσεβώ, το θέμα του ηρωικού άσματος.]] |
[[Αρχείο:RolandRoncesvalles.jpg|μικρογραφία|Ο θάνατος του Ρολάνδου στο Ρονσεβώ, το θέμα του ηρωικού άσματος.]] |
||
Το '''ηρωικό άσμα''' (la chanson de geste) είναι ένα αφηγηματικό ποίημα (μια διήγηση σε στίχους), σε παρηχητικές στροφές δεκασύλλαβων στίχων, που διηγείται πολεμικά κατορθώματα του παρελθόντος. Είναι ένας τύπος επικού ποιήματος που εμφανίζεται στις απαρχές της Γαλλικής λογοτεχνίας.Τα παλαιότερα γνωστά ποιήματα αυτού του είδους χρονολογούνται από τα τέλη του 11ου και τις αρχές του 12ου αιώνα, έφτασαν δε στο απόγειο τους την περίοδο 1150-1250. Περισσότερα από εκατό από αυτά τα τραγούδια των ανδραγαθημάτων διασώθηκαν, σε περίπου τριακόσια χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον 12ο έως τον 15ο αιώνα. |
|||
Ένα '''ηρωικό άσμα''' είναι ένα διήγημα σε στίχους (ένα αφηγηματικό ποίημα) πολύ συχνά σε δεκασύλλαβο ή, αργότερα, σε αλεξανδρινό στίχο, σε παρηχητικές στροφές (στροφές με την ίδια ομοιοκαταληξία, μεταβλητού μεγέθους), που διηγείται πολεμικά κατορθώματα του παρελθόντος. |
|||
== Η " |
== Η " δράση" == |
||
Η |
Η λέξη geste<ref>Nom féminin singulier en français, à ne pas confondre avec le masculin {{Page h'|geste}}.</ref>, από το [[Λατινική γλώσσα|λατινικό]] ''gesta''<ref>Neutre pluriel en latin.</ref>, είναι "μια πράξη ολοκληρωμένη", μια δράση πολεμικού ή φανταστικού χαρακτήρα. Όλοι οι τρόποι έκφρασης χρησιμοποιούνται<span> </span>: η ομιλία, το τραγούδι, η παντομίμα. |
||
Σύμφωνα με το μεσαιωνολόγο Πωλίν Παρί οι καντιλένες προηγηθήκαν και ενέπνευσαν τα ηρωικά άσματα, η λέξη "geste" αντικαθιστά συνήθως στους πρώτους Γάλλους ποιητές την έννοια της γενιάς ή της οικογένειας. Ο Πωλίν Παρί πιστεύει ότι οι μεγάλες οικογένειες του πρώιμου Μεσαίωνα συγκέντρωσαν σε συλλογές τις ιστορίες και καντιλένες που πρόβαλαν τις οικογένειές τους, απορρίπτοντας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τις άλλες. Έπειτα, μεταγενέστερα, η φαντασία κυριάρχησε σ' αυτές τις ιστορίες, αναμιγνύοντας γεγονότα διαφορετικών εποχών και μετονομάζοντας τους χαρακτήρες για να επιτύχουν καλύτερη εσωτερική συνοχή του ηρωικού άσματος ή για να ικανοποιήσουν ένα χορηγό. |
|||
Αυτό το είδος της αφήγησης εμφανίζεται στην αυγή της [[Γαλλική λογοτεχνία|γαλλικής λογοτεχνίας]], προς το τέλος του 11ου αιώνα (τραγουδήθηκαν μεταξύ [[1050]] και [[1150]]). |
Αυτό το είδος της αφήγησης εμφανίζεται στην αυγή της [[Γαλλική λογοτεχνία|γαλλικής λογοτεχνίας]], προς το τέλος του 11ου αιώνα (τραγουδήθηκαν μεταξύ [[1050]] και [[1150]]). Τα τελευταία δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα. Τα ηρωικά άσματα είναι χαρακτηριστικά της [[Μεσαιωνική λογοτεχνία|μεσαιωνικής λογοτεχνίας]] και αποτελούν τη συνέχεια των μεγάλων επών της Αρχαιότητας. Είναι γραμμένο στα παλαιά Γαλλικά και παλαιά Οξιτανικά. Διαφέρουν και ως προς αυτό από ένα άλλο μεγάλο μεσαιωνικό λογοτεχνικό είδος : τη λυρική ποίηση, που είναι γραμμένη αποκλειστικά στα Οξ[[Οξιτανική γλώσσα|ιτανικά]]. |
||
Οι συγγραφέας των ηρωικών ασμάτων ήταν συνήθως ανώνυμοι. Ονομάζονταν [[Τροβαδούρος|τροβαδούρο]]<nowiki/>ι στο Νότο της Γαλλίας ή αοιδοί στο Βορρά και τραγουδούσαν τα άσματα με μουσική συνοδεία μπροστά σε ένα ευρύ κοινό, λαϊκό ή αριστοκρατικό. |
|||
Οι συγγραφείς των ηρωικών ασμάτων ήταν συνήθως ανώνυμοι. Ονομάζονταν [[Τροβαδούρος|τροβαδούρο]]<nowiki/>ι στο Νότο της Γαλλίας ή [[Ραψωδός|ραψωδοί]] στο Βορρά και τραγουδούσαν τα άσματα με μουσική συνοδεία μπροστά σε ένα ευρύ κοινό, λαϊκό ή αριστοκρατικό. Το κοινό αυτό μπορούσε να αποτελείται από πολεμιστές, έμπορους και κληρικούς που ταξίδευαν από δρόμους που κατέληγαν στα περάσματα του Ρονσεβώ και του Σαμπόρ και από κει κατευθύνονταν προς ένα τόπο προσκυνήματος, την πόλη Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Πολύ συνηθισμένο ήταν επίσης οι τροβαδούροι να πηγαίνουν από πύργο σε πύργο και να ψυχαγωγούν τους χωροδεσπότες με αυτόν τον κύκλο επικών ασμάτων που αντλούσαν τα θέματά τους από όλα τα μέρη της Γαλλίας.<ref>{{Cite book|title=Εγκυκλοπαίδεια Britannica|first=|last=Γαλλική λογοτεχνία|isbn=|year=|location=|page=151, τόμος16}}</ref> |
|||
== Ταξινόμηση == |
== Ταξινόμηση == |
||
[[Αρχείο:Girart_de_Roussillon.jpg|μικρογραφία|Ο γάμος της Girart, μινιατούρα του 15ου αιώνα, που αποδίδεται στον κύριο του Girart de Roussillon]] |
[[Αρχείο:Girart_de_Roussillon.jpg|μικρογραφία|Ο γάμος της Girart, μινιατούρα του 15ου αιώνα, που αποδίδεται στον κύριο του Girart de Roussillon]] |
||
Τον 19ο αιώνα ο Πωλίν Παρί κατέταξε τα ηρωικά άσματα σε τρεις τύπους<span> </span>: |
Τον 19ο αιώνα ο Πωλίν Παρί κατέταξε τα ηρωικά άσματα σε τρεις τύπους<span> </span>: |
||
* Αυτά που |
* Αυτά που καταγράφουν και ακολουθούν μια "καθιερωμένη προφορική παράδοση". |
||
* |
* Αυτά που συνεχίζουν ή ολοκληρώνουν τα προγενέστερα με πιο ελεύθερο τρόπο και ωραιοποιούν την πρωτόγονη παράδοση. |
||
* Αυτά που είναι "αφηγήσεις απολύτως φανταστικές |
* Αυτά που είναι "''αφηγήσεις απολύτως φανταστικές''". |
||
== Στιχουργία == |
== Στιχουργία == |
||
Γραμμή 25: | Γραμμή 26: | ||
Ο αριθμός των συλλαβών ήταν συνήθως δέκα, αλλά υπάρχουν κείμενα παλαιότερα, όπου ο αριθμός των συλλαβών ήταν οκτώ. |
Ο αριθμός των συλλαβών ήταν συνήθως δέκα, αλλά υπάρχουν κείμενα παλαιότερα, όπου ο αριθμός των συλλαβών ήταν οκτώ. |
||
== |
== Θεματολογία == |
||
Γραμμένα στη γλώσσα του ουί από τους |
Γραμμένα στη [[Γαλλική γλώσσα|γλώσσα του οίλ]] ή ουί από τους ραψωδούς και στη [[Οξιτανική γλώσσα|γλώσσα του οκ]] από τους τροβαδούρους, τα γαλλικά μεσαιωνικά επικά άσματα υμνούν τις πολεμικές αρετές των [[Ιπποσύνη|ιπποτών]], ηρώων της εποχής του [[Κάρολος Μαρτέλος|Κάρολου Μαρτέλ]] και [[Καρλομάγνος|του Καρλομάγνο]]<nowiki/>υ, και τις μάχες τους εναντίον των [[Μαυριτανοί|Μαυριτανών]]. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών των ποιημάτων ήταν τα ηρωικά θέματα και ο τρόπος χειρισμού τους, με ιδιαίτερη προτίμηση στην περιγραφή μεγάλων συγκρούσεων -ανάμεσα σε χριστιανούς και Σαρακηνούς, σε στρατούς δύο βαρώνων, σε πατέρα καγιο, σε αδελφό και αδελφό- και μονομαχιών μεταξύ ηρώων.<ref>Εγκυκλοπαίδεια Britannica</ref> |
||
Σ' αυτούς τους ιστορικούς θρύλους είχε προστεθεί μια γερή δόση υπερφυσικού : [[Γίγαντας (μυθολογία)|γίγαντες]], [[μαγεία]] και τέρατα εμφανίζονταν ανάμεσα στους εχθρούς, στο πλευρό των [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]]. Με τον καιρό, οι ιστορικές και στρατιωτικές πτυχές αποδυναμώθηκαν και κυριάρχησε το υπερφυσικό. |
Σ' αυτούς τους ιστορικούς θρύλους είχε προστεθεί μια γερή δόση υπερφυσικού : [[Γίγαντας (μυθολογία)|γίγαντες]], [[μαγεία]] και τέρατα εμφανίζονταν ανάμεσα στους εχθρούς, στο πλευρό των [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]]. Με τον καιρό, οι ιστορικές και στρατιωτικές πτυχές αποδυναμώθηκαν και κυριάρχησε το υπερφυσικό. |
Έκδοση από την 16:26, 27 Αυγούστου 2018
Το ηρωικό άσμα (la chanson de geste) είναι ένα αφηγηματικό ποίημα (μια διήγηση σε στίχους), σε παρηχητικές στροφές δεκασύλλαβων στίχων, που διηγείται πολεμικά κατορθώματα του παρελθόντος. Είναι ένας τύπος επικού ποιήματος που εμφανίζεται στις απαρχές της Γαλλικής λογοτεχνίας.Τα παλαιότερα γνωστά ποιήματα αυτού του είδους χρονολογούνται από τα τέλη του 11ου και τις αρχές του 12ου αιώνα, έφτασαν δε στο απόγειο τους την περίοδο 1150-1250. Περισσότερα από εκατό από αυτά τα τραγούδια των ανδραγαθημάτων διασώθηκαν, σε περίπου τριακόσια χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον 12ο έως τον 15ο αιώνα.
Η " δράση"
Η λέξη geste[1], από το λατινικό gesta[2], είναι "μια πράξη ολοκληρωμένη", μια δράση πολεμικού ή φανταστικού χαρακτήρα. Όλοι οι τρόποι έκφρασης χρησιμοποιούνται : η ομιλία, το τραγούδι, η παντομίμα.
Σύμφωνα με το μεσαιωνολόγο Πωλίν Παρί οι καντιλένες προηγηθήκαν και ενέπνευσαν τα ηρωικά άσματα, η λέξη "geste" αντικαθιστά συνήθως στους πρώτους Γάλλους ποιητές την έννοια της γενιάς ή της οικογένειας. Ο Πωλίν Παρί πιστεύει ότι οι μεγάλες οικογένειες του πρώιμου Μεσαίωνα συγκέντρωσαν σε συλλογές τις ιστορίες και καντιλένες που πρόβαλαν τις οικογένειές τους, απορρίπτοντας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τις άλλες. Έπειτα, μεταγενέστερα, η φαντασία κυριάρχησε σ' αυτές τις ιστορίες, αναμιγνύοντας γεγονότα διαφορετικών εποχών και μετονομάζοντας τους χαρακτήρες για να επιτύχουν καλύτερη εσωτερική συνοχή του ηρωικού άσματος ή για να ικανοποιήσουν ένα χορηγό.
Αυτό το είδος της αφήγησης εμφανίζεται στην αυγή της γαλλικής λογοτεχνίας, προς το τέλος του 11ου αιώνα (τραγουδήθηκαν μεταξύ 1050 και 1150). Τα τελευταία δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα. Τα ηρωικά άσματα είναι χαρακτηριστικά της μεσαιωνικής λογοτεχνίας και αποτελούν τη συνέχεια των μεγάλων επών της Αρχαιότητας. Είναι γραμμένο στα παλαιά Γαλλικά και παλαιά Οξιτανικά. Διαφέρουν και ως προς αυτό από ένα άλλο μεγάλο μεσαιωνικό λογοτεχνικό είδος : τη λυρική ποίηση, που είναι γραμμένη αποκλειστικά στα Οξιτανικά.
Οι συγγραφείς των ηρωικών ασμάτων ήταν συνήθως ανώνυμοι. Ονομάζονταν τροβαδούροι στο Νότο της Γαλλίας ή ραψωδοί στο Βορρά και τραγουδούσαν τα άσματα με μουσική συνοδεία μπροστά σε ένα ευρύ κοινό, λαϊκό ή αριστοκρατικό. Το κοινό αυτό μπορούσε να αποτελείται από πολεμιστές, έμπορους και κληρικούς που ταξίδευαν από δρόμους που κατέληγαν στα περάσματα του Ρονσεβώ και του Σαμπόρ και από κει κατευθύνονταν προς ένα τόπο προσκυνήματος, την πόλη Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Πολύ συνηθισμένο ήταν επίσης οι τροβαδούροι να πηγαίνουν από πύργο σε πύργο και να ψυχαγωγούν τους χωροδεσπότες με αυτόν τον κύκλο επικών ασμάτων που αντλούσαν τα θέματά τους από όλα τα μέρη της Γαλλίας.[3]
Ταξινόμηση
Τον 19ο αιώνα ο Πωλίν Παρί κατέταξε τα ηρωικά άσματα σε τρεις τύπους :
- Αυτά που καταγράφουν και ακολουθούν μια "καθιερωμένη προφορική παράδοση".
- Αυτά που συνεχίζουν ή ολοκληρώνουν τα προγενέστερα με πιο ελεύθερο τρόπο και ωραιοποιούν την πρωτόγονη παράδοση.
- Αυτά που είναι "αφηγήσεις απολύτως φανταστικές".
Στιχουργία
Αντιστοιχεί σε κώδικες που ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή, και βοηθούσε τους τροβαδούρους να απομνημονεύσουν τα μεγάλα κείμενα για να τα τραγουδήσουν.
Ο αριθμός των συλλαβών ήταν συνήθως δέκα, αλλά υπάρχουν κείμενα παλαιότερα, όπου ο αριθμός των συλλαβών ήταν οκτώ.
Θεματολογία
Γραμμένα στη γλώσσα του οίλ ή ουί από τους ραψωδούς και στη γλώσσα του οκ από τους τροβαδούρους, τα γαλλικά μεσαιωνικά επικά άσματα υμνούν τις πολεμικές αρετές των ιπποτών, ηρώων της εποχής του Κάρολου Μαρτέλ και του Καρλομάγνου, και τις μάχες τους εναντίον των Μαυριτανών. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών των ποιημάτων ήταν τα ηρωικά θέματα και ο τρόπος χειρισμού τους, με ιδιαίτερη προτίμηση στην περιγραφή μεγάλων συγκρούσεων -ανάμεσα σε χριστιανούς και Σαρακηνούς, σε στρατούς δύο βαρώνων, σε πατέρα καγιο, σε αδελφό και αδελφό- και μονομαχιών μεταξύ ηρώων.[4]
Σ' αυτούς τους ιστορικούς θρύλους είχε προστεθεί μια γερή δόση υπερφυσικού : γίγαντες, μαγεία και τέρατα εμφανίζονταν ανάμεσα στους εχθρούς, στο πλευρό των Σαρακηνών. Με τον καιρό, οι ιστορικές και στρατιωτικές πτυχές αποδυναμώθηκαν και κυριάρχησε το υπερφυσικό.
Η θεματολογία των ηρωικών ασμάτων έγινε γνωστή ως η σημασία της Γαλλίας, που αντιτίθεται στο θέμα της Βρετανίας, που ασχολούνται με τον βασιλιά Αρθούρο και τους ιππότες του, και το ζήτημα της Ρώμης, που συνδυάζει την ελληνική μυθολογία (Τρωικός Πόλεμος ), και τα παραμύθια τουο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, και άλλα στοιχεία από τηναρχαιότητα παρουσιάζονται ως παραδείγματα της ιπποσύνης.
Καθώς τα μεσαιωνικά ήθη αμβλύνονταν και γίνονταν πιο εκλεπτισμένα, τα ηρωικά άσματα αντικαταστάθηκαν από διηγήσεις αυλικού έρωτα, που εμπνέονταν από τα προηγούμενα αλλά επικεντρώνονταν στις αισθηματικές σχέσεις του ιππότη και της δέσποινάς του.
Ο επικός ήρωας
Στα ηρωικά άσματα παρουσιάζεται μόνο η φεουδαρχική τάξη.
Ο επικός ήρωας είναι ένα ιππότης προικισμένος με μια υπεράνθρωπη δύναμη, ικανός να αντέξει σε κάθε είδους φυσική ή ηθική ταλαιπωρία. Υποδειγματικός ως προς την αφοσίωσή του στον κύριο του, έχει επιλεχθεί για την τελειότητά του και αντιπροσωπεύει πάντα μια κοινότητα της οποίας η ύπαρξη διακυβεύεται. Με τον Καρλομάγνο, για παράδειγμα, είναι η "γλυκιά Γαλλία " και η χριστιανοσύνη που αγωνίζονται και υποφέρουν για να κερδίσουν στο τέλος. Οι θείες δυνάμεις παρεμβαίνουν σχεδόν πάντα για να τον συντρέξουν. Ο θάνατος είναι η πιο συγκινητική στιγμή της ιστορίας, και περιέχει ένα μάθημα που υπαγορεύεται από το όραμα της θρησκευτικής και φεουδαρχικής κοινωνίας : ο πόνος και ο θάνατος είναι ευγενικά ιδανικά, καθώς τα έχουν υποστεί ο Θεός και ο άρχοντας. Έτσι το κοινό είτε είναι αριστοκρατικής ή λαϊκής καταγωγής, καλείται να συμμετέχει στα μεγάλα συλλογικά και θρησκευτικά συναισθήματα.
Οι άλλοι χαρακτήρες έχουν καθορισμένους ρόλους : ο έμπιστος φίλος, ο προδότης, ο εχθρός, ο δειλός, κ.λπ. Εμφανίζονται στη διήγηση για να τονίσουν περαιτέρω τον ηρωισμό και τις αρετές του κύριου ήρωα.
: το Τραγούδι του Ρολάνδου.
Κύρια ηρωικά άσματα
Εξακολουθεί να υπάρχει τουλάχιστον εκατό τραγούδια του χειρονομία. Το trouvères του s έχουν ομαδοποιηθεί τα τραγούδια του την κίνηση σε τρεις μεγάλες σειρές, που ονομάζεται Κύκλους, ή Χειρονομίες. Κάθε Κύκλος αποτελείται από επικά ποιήματα που λαμβάνουν χώρα γύρω από τα κατορθώματα ενός μόνο ήρωα ή τα μέλη της οικογένειάς του. Μπορείτε να δείτε τον Κύκλο του βασιλιά (Charlemagne), ο Κύκλος του γουλιέλμου της οράγγης και του Κύκλου του Ντουν de Mainz (επίσης γνωστή ως ο Κύκλος των βαρόνων στην εξέγερση).
Ο Κύκλος του Καρλομάγνου, ή Κύκλος του βασιλιά
Τα θέματα που ομαδοποιούνται γύρω από την οικογένεια του Rafanitus, ιδιαίτερα γύρω από τη βιογραφία του θρυλικού Charlemagne : και τα τραγούδια είναι μια ποιητική μεταφορά των πολέμων εναντίον των Λομβαρδών, των Βρετόνων, Σαξόνων, Σαρακηνών. Το πνεύμα και τα άρθρα της πίστης συνοψίζονται σε μερικά βασικά σημεία : οι βαρόνοι και οι δούλοι του βασιλέως, υπηρεσία φεουδαρχική οφειλόμενη στον άρχοντα, φεουδαρχική τιμή, μαχητική ανδρεία και τόλμη.
- Το τραγούδι του ρολάνδου, Πρότυπο:S-
- Το Προσκύνημα του Καρλομάγνου, v. 1150
- Το τραγούδι Aiquin, v. 1190-1200
- Chanson des Saisnes του Jean Bodel, Πρότυπο:S-
- Λι roumans de Berte aus grans piés τηςAdenet le Roi, v. 1270
- Huon of Bordeaux, το τέλος του Πρότυπο:XIIIe–αρχή του Πρότυπο:XIVe siècle
Ο Κύκλος του Γουλιέλμου της Οράγης
Το πνεύμα της αυτού του ηρωικού άσματος είναι διαφορετικό : υπερηφάνεια για την καταγωγή, (μερικές φορές πιο σημαντική από τη θρησκεία), ανεξαρτησία από την οικογένεια, αλλά πίστη στον Καρλομάγνο και τους νόμιμους απογόνους του, ανιδιοτελής υπηρεσία, βαρύτητα στους γυναικείους χαρακτήρες. Ο τόνος είναι μερικές φορές πιο ελεύθερος, συχνά κωμικός, οι βίαιες σκηνές αλληλοδιαδέχονται σκηνές υπέρτατης τραγικότητας (δείτε το θάνατο της Βίβιεν).
- Η Στέψη του Louis, 1137 για
- Το τραγούδι του Guillaume
- Aliscans, Πρότυπο:S-
- Guibert δ Andrenasκαι τις αρχές του Πρότυπο:S-
- Girart de Roussillon, Πρότυπο:S-
- Aymeri της Narbonne, Πρότυπο:S-
- Η Παιδική Ηλικία Guillaume
- Μεταφορικά της Νιμ
- Η Έξοδος του Πορτοκαλί
- Moniage του Γουίλιαμ
Ο Κύκλος του Ντουν της Μαγιάνς, ή Κύκλος των εξεγερμένων βαρόνων
Ο κύκλος αυτός περιλαμβάνει 60 τραγούδια. Η κύρια ιδέα είναι ο αγώνας των φεουδαρχών κατά της βασιλείας. Τα περισσότερα από τα ποιήματα αυτού του κύκλου είναι απομονωμένα. Δεν υπάρχει καμία κεντρική φιγούρα.
- Girart de Roussillon, Πρότυπο:S-
- Ο ραούλ της Cambrai, Πρότυπο:S-
- Renaud του Montauban, Πρότυπο:S-
- Gormont και Isembart
- Τραγούδι από τους τέσσερις γιους Aymon
- Ο Tristan de Nanteuil
Ο Κύκλος της α ' σταυροφορίας
- Το τραγούδι της Αντιόχειας
- Το τραγούδι της Ιερουσαλήμ
- Ο Μικροκαμωμένος
Δείτε επίσης
Άλλα ηρωικά άσματα
- Γαλλική λογοτεχνία του Μεσαίωνα
- Το ζήτημα της Ρώμης, το Θέμα της Γαλλίας, το Θέμα της Βρετανίας
- Το τραγούδι της albigensian Σταυροφορία
- Το τραγούδι του Walther
- Η Παιδική Ηλικία Αρνηθεί
Βιβλιογραφία
Εσωτερικές συνδέσεις
- Epic, Λίστα epic
- Έπος, το Έπος της Ισλανδοί
- Το τραγούδι των Νιμπελούνγκεν
- Beowulf
- Ο Ιππότης με το δέρμα πάνθηρα (Chota Roustavéli)
Εξωτερικές συνδέσεις
- Βιβλιογραφία τραγούδια του "χειρονομία", στην ιστοσελίδα Arlima-Archives de Littérature du moyen Age).
- Chanson de Geste, ένα site που προσφέρει μια ποικιλία των πόρων για το θέμα.
- Το θέμα της Γαλλίας, μια περιοχή που αφιερώνεται στην παρουσίαση του κύκλου της λογοτεχνίας.
- Το φθινόπωρο του chanson de geste, άρθρο στον ιστότοπο του Cahiers de Recherches Μεσαιωνική και Ανθρωπιστικό.
- Μετάφραση από την αγγλική έκδοση του Walter Crane στο βικιεπιστήμιο.