Πετρόνιος Μάξιμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ επιμέλεια |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Κουτί πληροφοριών μονάρχη |
{{Κουτί πληροφοριών μονάρχη |
||
|όνομα |
|όνομα = Πετρόνιος Μάξιμος |
||
|χρώμα |
|χρώμα = background:#DC143C; color:white; |
||
|εικόνα |
|εικόνα = Solidus Petronius Maximus-RIC 2201 (obverse).jpg |
||
|μέγεθος_εικόνας |
|μέγεθος_εικόνας = |
||
|λεζάντα |
|λεζάντα = [[Σόλιδος]] που απεικονίζει τον Πετρόνιο Μάξιμο |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
|ημερομηνία_στέψης = |
|||
⚫ | |||
|ημ_στέψης = |
|||
|τόπος_στέψης = |
|τόπος_στέψης = |
||
|προκάτοχος = [[Ουαλεντινιανός Γ΄]] |
|προκάτοχος = [[Ουαλεντινιανός Γ΄]] |
||
|διάδοχος = [[Άβιτος]] |
|διάδοχος = [[Άβιτος]] |
||
|τίτλος2 = |
|τίτλος2 = |
||
|περίοδος_εξουσίας2= |
|περίοδος_εξουσίας2 = |
||
|ημερομηνία_στέψης2 = |
|||
|ημ_στέψης2 = |
|||
|τόπος_στέψης2 = |
|τόπος_στέψης2 = |
||
|προκάτοχος2 = |
|προκάτοχος2 = |
||
|διάδοχος2 = |
|διάδοχος2 = |
||
|τίτλος3 = |
|τίτλος3 = |
||
|περίοδος_εξουσίας3= |
|περίοδος_εξουσίας3 = |
||
|ημερομηνία_στέψης3 = |
|||
|ημ_στέψης3 = |
|||
|τόπος_στέψης3 = |
|τόπος_στέψης3 = |
||
|προκάτοχος3 = |
|προκάτοχος3 = |
||
|διάδοχος3 = |
|διάδοχος3 = |
||
|σύζυγος = |
|σύζυγος = Η πρώτη είναι άγνωστη<br>[[Λικινία Ευδοξία]] |
||
|επίγονοι = [[ |
|επίγονοι = Παλλάδιος<br>[[Ολύβριος]] (;) |
||
|βασιλικός_οίκος = |
|βασιλικός_οίκος = |
||
|πατέρας = |
|πατέρας = Μάξιμος (;) ή Ανίκιος Προμπίνος |
||
|μητέρα = |
|μητέρα = |
||
|ημ_γέννησης = |
|ημ_γέννησης = 396 |
||
|τόπος_γέννησης = |
|τόπος_γέννησης = |
||
|ημ_θανάτου = |
|ημ_θανάτου = 22 Απριλίου 455 (59 ετών) |
||
|τόπος_θανάτου = |
|τόπος_θανάτου = [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]], [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] |
||
|τόπος_ταφής = |
|τόπος_ταφής = |
||
|θρησκεία = |
|θρησκεία = |
||
|υπογραφή = |
|υπογραφή = |
||
}} |
}} |
||
Ο '''Πετρόνιος Μάξιμος'''<ref>Arnold Hugh Martin Jones, John Robert Martindale, J. Morris, ''[https://books.google.gr/books?id=G5W6vCO_pYUC&pg=PA1286&dq=0521201594&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjWpuLe4d7aAhXPZVAKHYJSAwAQ6AEIJzAA#v=onepage&q=Petronius&f=false The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 2, AD 395-527]'', σελ. 749, Cambridge, Αγγλία: Cambridge University Press (1992) ISBN 0-521-20159-4.</ref> (''Flavius Anicius Petronius Maximus Augustus''<ref>John Drinkwater, Hugh Elton, ''[https://books.google.gr/books?id=lHGOvpQfFqcC&pg=PR6&dq=0521529336&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjjjsvV4t7aAhULEVAKHSrLDxMQ6AEIJzAA#v=onepage&q=Petronius&f=false Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity?]'', σελ. 117-118, Cambridge, Αγγλία: Cambridge University Press (2002) ISBN 0-521-52933-6</ref>, [[396]] – [[22 Απριλίου]] [[455]])<ref>John Julius Norwich, ''[https://books.google.gr/books?id=K6K3QgAACAAJ&dq=9780140114478&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjo8dSw497aAhUFaVAKHSQEARcQ6AEIJzAA Byzantium: The Early Centuries]'', σελ. 162, Penguin (1990) ISBN 9780140114478</ref> ήταν [[Ρωμαίος αυτοκράτορας]] της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] για δυόμισι μήνες το 455. Πλούσιος γερουσιαστής και εξέχων αριστοκράτης, συνέβαλε στις δολοφονίες του στρατιωτικού διοικητή [[Φλάβιος Αέτιος|Φλάβιου Αέτιου]] και του αυτοκράτορα [[Ουαλεντινιανός Γ΄|Ουαλεντινιανού Γ΄]]. |
|||
Θεωρείται ως ο αυτοκράτορας που σηματοδοτεί την έναρξη του οριστικού τέλους της δυτικής αυτοκρατορίας. Δολοφονήθηκε πιθανότατα από τον ρωμαϊκό όχλο δύο μήνες μετά την ενθρόνιση του. Διάδοχός του ήταν ο [[Άβιτος]] |
|||
==Η ανάρρηση στον θρόνο== |
==Η ανάρρηση στον θρόνο== |
||
Γραμμή 45: | Γραμμή 45: | ||
==Η Βασιλεία και το τέλος του== |
==Η Βασιλεία και το τέλος του== |
||
Δεν επέδειξε ηγετικά προσόντα, γεγονός συμβατό με τη γενικότερη παρακμή του βασιλείου του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref> Όταν πέθανε η σύζυγος του (Λουκίνα), παντρεύτηκε τη χήρα του Ουαλεντινιανού [[Λικινία Ευδοξία]].<ref name="Jones & Martindale, pg. 751">Jones & Martindale, pg. 751</ref>Η Λικινία, η οποία πιθανώς τον παντρεύτηκε για να εκδικηθεί το θάνατο του πρώτου της συζύγου<ref name="Mathisen, ''Petronius Maximus''"/>, δεν άργησε να προσεταιριστεί τον πανίσχυρο τότε βασιλιά των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] [[Γιζέριχος|Γιζέριχο]] και να του ζητήσει βοήθεια ώστε να απαλλαγεί από τον σύζυγο της. Ο Γιζέριχος αποβιβάστηκε στην Ιταλία κι αφού κατέλαβε τη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] εκθρόνισε τον Πετρόνιο ο οποίος δολοφονήθηκε λιθοβολούμενος από τον όχλο της Ρώμης<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref>. Κατά άλλη εκδοχή αναφέρεται ότι σκοτώθηκε από «ένα Ρωμαίο στρατιώτη που ονομαζόταν ''Ursus''<ref>Brown, p. 350</ref>. Το σώμα του πετάχτηκε ακρωτηριασμένο στον [[Τίβερης|Τίβερη]] ποταμό.<ref name="Mathisen, ''Petronius Maximus''"/><ref>Canduci, pg. 161</ref> Ο γιος του από τον πρώτο του γάμο [[Παλλάδιος (καίσαρας)|Παλλάδιος]] ο οποίος υπήρξε καίσαρας στο ίδιο διάστημα και είχε παντρευτεί τη μεγαλύτερη κόρη του Ουαλεντινιανού, πιθανότατα δολοφονήθηκε επίσης από τον όχλο.<ref name="Mathisen, ''Petronius Maximus''"/><ref>Cameron, pg. 21</ref> Εντωμεταξύ ο αρχηγός των Βανδάλων Γιζέριχος απέσπασε λάφυρα, συνέλαβε αιχμαλώτους και πήρε την Λικινία Ευδοξία και τις δύο κόρες της μαζί του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref> |
Δεν επέδειξε ηγετικά προσόντα, γεγονός συμβατό με τη γενικότερη παρακμή του βασιλείου του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref> Όταν πέθανε η σύζυγος του (Λουκίνα), παντρεύτηκε τη χήρα του Ουαλεντινιανού [[Λικινία Ευδοξία]].<ref name="Jones & Martindale, pg. 751">Jones & Martindale, pg. 751</ref>Η Λικινία, η οποία πιθανώς τον παντρεύτηκε για να εκδικηθεί το θάνατο του πρώτου της συζύγου<ref name="Mathisen, ''Petronius Maximus''"/>, δεν άργησε να προσεταιριστεί τον πανίσχυρο τότε βασιλιά των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] [[Γιζέριχος|Γιζέριχο]] και να του ζητήσει βοήθεια ώστε να απαλλαγεί από τον σύζυγο της. Ο Γιζέριχος αποβιβάστηκε στην Ιταλία κι αφού κατέλαβε τη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] εκθρόνισε τον Πετρόνιο ο οποίος δολοφονήθηκε λιθοβολούμενος από τον όχλο της Ρώμης<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref>. Κατά άλλη εκδοχή αναφέρεται ότι σκοτώθηκε από «ένα Ρωμαίο στρατιώτη που ονομαζόταν ''Ursus''<ref>Brown, p. 350</ref>. Το σώμα του πετάχτηκε ακρωτηριασμένο στον [[Τίβερης|Τίβερη]] ποταμό.<ref name="Mathisen, ''Petronius Maximus''"/><ref>Canduci, pg. 161</ref> Ο γιος του από τον πρώτο του γάμο [[Παλλάδιος (καίσαρας)|Παλλάδιος]] ο οποίος υπήρξε καίσαρας στο ίδιο διάστημα και είχε παντρευτεί τη μεγαλύτερη κόρη του Ουαλεντινιανού, πιθανότατα δολοφονήθηκε επίσης από τον όχλο.<ref name="Mathisen, ''Petronius Maximus''"/><ref>Cameron, pg. 21</ref> Εντωμεταξύ ο αρχηγός των Βανδάλων Γιζέριχος απέσπασε λάφυρα, συνέλαβε αιχμαλώτους και πήρε την Λικινία Ευδοξία και τις δύο κόρες της μαζί του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"></ref> |
||
== Παραπομπές == |
|||
<references /> |
|||
==Πηγές== |
==Πηγές== |
Έκδοση από την 05:49, 29 Απριλίου 2018
Πετρόνιος Μάξιμος | |
---|---|
Σόλιδος που απεικονίζει τον Πετρόνιο Μάξιμο | |
Περίοδος | 17 Μαρτίου 455 - 22 Απριλίου 455 |
Προκάτοχος | Ουαλεντινιανός Γ΄ |
Διάδοχος | Άβιτος |
Γέννηση | 396 |
Θάνατος | 22 Απριλίου 455 (59 ετών) Ρώμη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
Σύζυγος | Η πρώτη είναι άγνωστη Λικινία Ευδοξία |
Επίγονοι | Παλλάδιος Ολύβριος (;) |
Πατέρας | Μάξιμος (;) ή Ανίκιος Προμπίνος |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Πετρόνιος Μάξιμος[1] (Flavius Anicius Petronius Maximus Augustus[2], 396 – 22 Απριλίου 455)[3] ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για δυόμισι μήνες το 455. Πλούσιος γερουσιαστής και εξέχων αριστοκράτης, συνέβαλε στις δολοφονίες του στρατιωτικού διοικητή Φλάβιου Αέτιου και του αυτοκράτορα Ουαλεντινιανού Γ΄.
Θεωρείται ως ο αυτοκράτορας που σηματοδοτεί την έναρξη του οριστικού τέλους της δυτικής αυτοκρατορίας. Δολοφονήθηκε πιθανότατα από τον ρωμαϊκό όχλο δύο μήνες μετά την ενθρόνιση του. Διάδοχός του ήταν ο Άβιτος
Η ανάρρηση στον θρόνο
Ο Πετρόνιος Μάξιμος ήταν αξιωματικός στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Ονώριου από το 411 μέχρι το 423 οπότε ανέβηκε γρήγορα την ιεραρχία.[4] Το 455 δολοφόνησε τον αυτοκράτορα Ουαλεντινιανό κατά τη διάρκεια τοξοβολίας στο Άρεως Πεδίον στη Ρώμη, χρησιμοποιώντας δύο Ούννους υπηρέτες με αφορμή την προσβολή της συζύγου του[4]. Ως εκ τούτου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας με τη βοήθεια του στρατού[5].
Η Βασιλεία και το τέλος του
Δεν επέδειξε ηγετικά προσόντα, γεγονός συμβατό με τη γενικότερη παρακμή του βασιλείου του.[5] Όταν πέθανε η σύζυγος του (Λουκίνα), παντρεύτηκε τη χήρα του Ουαλεντινιανού Λικινία Ευδοξία.[6]Η Λικινία, η οποία πιθανώς τον παντρεύτηκε για να εκδικηθεί το θάνατο του πρώτου της συζύγου[4], δεν άργησε να προσεταιριστεί τον πανίσχυρο τότε βασιλιά των Βανδάλων Γιζέριχο και να του ζητήσει βοήθεια ώστε να απαλλαγεί από τον σύζυγο της. Ο Γιζέριχος αποβιβάστηκε στην Ιταλία κι αφού κατέλαβε τη Ρώμη εκθρόνισε τον Πετρόνιο ο οποίος δολοφονήθηκε λιθοβολούμενος από τον όχλο της Ρώμης[5]. Κατά άλλη εκδοχή αναφέρεται ότι σκοτώθηκε από «ένα Ρωμαίο στρατιώτη που ονομαζόταν Ursus[7]. Το σώμα του πετάχτηκε ακρωτηριασμένο στον Τίβερη ποταμό.[4][8] Ο γιος του από τον πρώτο του γάμο Παλλάδιος ο οποίος υπήρξε καίσαρας στο ίδιο διάστημα και είχε παντρευτεί τη μεγαλύτερη κόρη του Ουαλεντινιανού, πιθανότατα δολοφονήθηκε επίσης από τον όχλο.[4][9] Εντωμεταξύ ο αρχηγός των Βανδάλων Γιζέριχος απέσπασε λάφυρα, συνέλαβε αιχμαλώτους και πήρε την Λικινία Ευδοξία και τις δύο κόρες της μαζί του.[5]
Παραπομπές
- ↑ Arnold Hugh Martin Jones, John Robert Martindale, J. Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 2, AD 395-527, σελ. 749, Cambridge, Αγγλία: Cambridge University Press (1992) ISBN 0-521-20159-4.
- ↑ John Drinkwater, Hugh Elton, Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity?, σελ. 117-118, Cambridge, Αγγλία: Cambridge University Press (2002) ISBN 0-521-52933-6
- ↑ John Julius Norwich, Byzantium: The Early Centuries, σελ. 162, Penguin (1990) ISBN 9780140114478
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Mathisen
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα
- ↑ Jones & Martindale, pg. 751
- ↑ Brown, p. 350
- ↑ Canduci, pg. 161
- ↑ Cameron, pg. 21
Πηγές
Πρωτογενείς
Δευτερογενείς
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 270.
- Canduci, Alexander (2010). Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors. Pier 9. ISBN 978-1-74196-598-8.
- Drinkwater, John· Elton, Hugh (2002). Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity?'. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52933-6.
- Jones, Arnold Hugh Martin· Martindale, John Robert (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire volume 2. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20159-4.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προκάτοχος: Ουαλεντινιανός Γ΄ |
Αυτοκράτορας της Ρώμης Συναυτοκράτορας: 455-455 |
Διάδοχος: Άβιτος |
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Petronius Maximus της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |