Έθελρεντ της Σκωτίας

Έθελρεντ της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11ος αιώνας Σκωτία
Θάνατος	12ος αιώνας Σκωτία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Gille Míchéil, Earl of Fife
Γονείς	Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας και Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας
Αδέλφια	Ματθίλδη της Σκωτίας Μαρία της Σκωτίας, κόμισσα της Βουλώνης Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας Έντγκαρ της Σκωτίας Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας Εδμόνδος της Σκωτίας

Ο Έθελρεντ της Σκωτίας (πέθανε το 1093) μέλος του Οίκου του Ντάνκελντ ήταν τρίτος γιος του Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας και της δεύτερης συζύγου του Αγίας Μαργαρίτας της Σκωτίας. Ο Έθελρεντ πήρε το όνομα του προπάππου της μητέρας του Έθελρεντ του Ουέσσεξ, έγινε ηγούμενος του Ντάνκελντ. Οι τέσσερις αδελφοί του έγιναν βασιλείς της Σκωτίας αλλά ο ίδιος αποκλείστηκε από την διαδοχή για άγνωστους λόγους. Ο μεγαλύτερος από τους ετεροθαλείς αδελφούς του Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας από την πρώτη σύζυγο του πατέρα του Ίνγκεμποργκ Φίνσντοτιρ βασίλευσε από τον Μάιο 1094 μέχρι τις 12 Νοεμβρίου 1094. Οι πλήρεις αδελφοί του ήταν ο Έντγκαρ της Σκωτίας που βασίλευσε την περίοδο 1097 - 1107, ο Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας που βασίλευσε την περίοδο 1107 - 1124 και ο Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας που βασίλευσε την περίοδο 1124 - 1153. Οι άλλοι δυο αδελφοί του ήταν ο Εδουάρδος που έπεσε μαζί με τον πατέρα του στην μάχη του Άλνουικ στην Νορθουμβρία και ο Εδμόνδος της Σκωτίας που έγινε μοναχός.

Ηγούμενος του Ντάνκελντ

Ο Έθελρεντ ονομάστηκε ηγούμενος του Ντάνκελντ και είχε προορισμό την εκκλησιαστική σταδιοδρομία αλλά επειδή η Κέλτικη εκκλησία είχε υποβαθμιστεί σημαντικά οι ηγούμενοι διορίζονταν από τους λαϊκούς που εισέπρατταν τα έσοδα και διόριζαν τους άντρες που ρύθμιζαν τις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Μετά τον διορισμό του στην θέση του ηγούμενου του Ντάνκελντ ο Έθελρεντ πήρε τεράστιες εκτάσεις και από τις δυο πλευρές του Φάιρθ και έκανε σημαντικά δώρα στην εκκλησία. Στα βόρεια του Φάιρθ έδωσε τα εδάφη του Αρντμόρ στον Καλντίς του Λοχ Λέβεν "με κάθε ελευθερία και χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν επίσκοπο, βασιλιά ή κόμη". Στα νότια του Φάιρθ στο Μιντλόδιαν ίδρυσε την εκκλησία και το προάστιο του Χάλις δίνοντας τα εδάφη του Χάλις στην Αγία Τριάδα του Ντανφέρμλιν.

Κόμης του Φάιφ υπο αμφισβήτηση

Ο Έθελρεντ αναφέρεται πολλές φορές μορμάρος του Φάιφ, η αιτία της σύγχυσης ήταν ένα σημείωμα που αφορούσε μια δωρεά στους μοναχούς του Λοχ Λέβεν, μεταφράστηκε αργότερα στα Λατινικά και μπήκε στο αρχείο της επισκοπής του Αγίου Ανδρέα. Η δωρεά χρονολογείται μεταξύ 1093 - 1107 και ξεκινά με τις λέξεις "Ο Έθελρεντ, ο αξιομνημόνευτος άντρας, ο γιος του βασιλιά της Σκωτίας Μάλκολμ, ηγούμενος του Ντάνκελντ και μορμάρος του Φάιφ". Ο Σερ Τζέιμς Νταλρίμπλ θεωρεί ότι η λέξη Φάιφ είναι λεκτικό ατόπημα, δεν αναφέρεται στον τίτλο του κόμη αλλά στα εδάφη γύρω από την περιοχή.

Ο ιστορικός Τζον Μπαννερμαν (1932 - 2008) παρέχει μια διαφορετική εξήγηση, σημειώνει ότι υπήρχαν πολλά διατάγματα της εποχής του Αλεξάνδρου Α΄ και του Δαυίδ Α΄ που αναγνώριζαν τον Κωνσταντίνο κόμη του Φάιφ αλλά είναι ξεκάθαρο ότι ήταν ο Κωνσταντίνος και όχι ο Έθελρεντ. Ο Μπάννερμαν γράφει ότι ο μεταφραστής χρησιμοποίησε ένα ρήμα με δύο υποκείμενα και παρέλειψε να μεταφράσει το όνομα του μορμάρου Κωνσταντίνου. Οι μεσαιωνικοί ιστορικοί έχουν αναγνωρίσει τρεις αββαρτείες δηλαδή εδάφη που κρατήθηκαν από τον βασιλιά για λογαριασμό ενός ηγούμενου : Νταλ, Κίλμιτσαλ και Μάντερτι. Ο Σκωτσέζος ιστορικός Ουίλιαμ Φορμπς Σκίνε (1809 - 1892) σημειώνει ότι οι τρεις αββαρτείες δημιουργήθηκαν από τον βασιλιά Έντγκαρ για λογαριασμό του αδελφού του Έθελρεντ, οι αββαρτείες επέστρεψαν στο στέμμα μετά τον θάνατο του Έθελρεντ.

Θάνατος

Ο Άντριου του Ουίντουν σημειώνει ότι ο Έθελρεντ ήταν μαζί με την μητέρα του στο κάστρο του Εδιμβούργου την ώρα που πέθαινε όταν άκουσε ότι ο σύζυγος της και ο μεγαλύτερος γιος της Εδουάρδος έπεσαν στην μάχη του Άλνουικ. Στην συνέχεια σύμφωνα με τον Ουίντουν "Ο Έθελρεντ μετέφερε μυστικά το σώμα της από την δυτική πύλη του κάστρου στο Ντανφέρμλιν, με την ομίχλη μπορούσε να μην γίνει αντιληπτός. Ο Έθελρεντ πέθανε αμέσως μετά, δεν τάφηκε στον ναό του Αγίου Ανδρέα αλλά στο Ντανφέρμλιν μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του Εδουάρδο".

Πηγές

• Bannerman, John, "MacDuff of Fife," in A. Grant & K.Stringer (eds.) Medieval Scotland: Crown, Lordship and Community, Essays Presented to G.W.S. Barrow, (Edinburgh, 1993), pp. 20–38
• Dalrymple, David (1776). History of Scotland from the Accession of Malcolm III Surnamed Canmore to the Accession of Robert I. Edinburgh. pp. 42–43.
• Grant, A.; Stringer, K., eds. (1993). Medieval Scotland: Crown, Lordship and Community, Essays Presented to G.W.S. Barrow. Edinburgh. pp. 20–38.
• Hughes, David (2007). The British Chronicles, Vol. 1. Westminster, MD: Heritage. p. 311. ISBN 978-0788444906.
• Lockhart, William (8 February 1892). "Notices of Ethelred, Earl of Fife, and Abbot of Dunkeld and His Place in the Royal Family of Scotland in the Eleventh Century". Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland. 26: 107.
• Skene, William Forbes (1902). The Highlanders of Scotland, Vol. 2. Stirling: Mackay. pp. 136–37.