Ραϋνάλδος του Σατιγιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: O '''Ραϋνάλδος''', γαλλ. Raynald/Reginald (π. 1125 - 4 Ιουλίου 1187) από τον [[Οίκος του Σατιγιόν|Οίκο του Σατιγιόν]...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
O '''Ραϋνάλδος''', γαλλ. Raynald/Reginald (π. 1125 - 4 Ιουλίου 1187) από τον [[Οίκος του Σατιγιόν|Οίκο του Σατιγιόν] ήταν, ως σύζυγος της [[Κωνσταντία της Αντιόχειας|Κωνσταντίας των Ωτβίλ]], πρίγκιπας της Αντιόχειας (1153-1160/61) και μετά κύριος της Υπεριορδανίας (1175-1187).
O '''Ραϋνάλδος''', γαλλ. Raynald/Reginald (π. 1125 - 4 Ιουλίου 1187) από τον [[Οίκος του Σατιγιόν|Οίκο του Σατιγιόν]] ήταν, ως σύζυγος της [[Κωνσταντία της Αντιόχειας|Κωνσταντίας των Ωτβίλ]], πρίγκιπας της Αντιόχειας (1153-1160/61) και μετά, ως σύζυγος της Στεφανίας, κύριος της Υπεριορδανίας (1175-1187).


==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
Γραμμή 6: Γραμμή 6:
Νυμφεύτηκε την Κωνσταντία πριγκίπισσα της Αντιόχειας, αντίθετα με τη θέληση των υπηκόων της. Είχε πάντα ανάγκη από χρήματα: συνέλαβε τον [[Αιμερύ του Λιμόζ]] λατίνο πατριάρχη της Αντιόχειας, επειδή δεν πλήρωσε την εισφορά του και τον βασάνισε. Το 1155 εξαπέλυσε επιδρομή στην Κύπρο, που προκάλεσε μεγάλη καταστροφή. Το 1159 ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός]] Αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήλθε επικεφαλής μεγάλου στρατού, πιέζοντάς τον να εκλιπαρήσει το έλεός του. Επέδραμε το 1060/61 στη κοιλάδα του Ευφράτη για να λεηλατήσει τους αγρότες του Μαράς, αλλά τον συνέλαβε ο κυβερνήτης του Χαλεπίου (Αλέππο). Κρατήθηκε φυλακισμένος ως το 1176 και έπειτα από καταβολή μεγάλων λύτρων, ελευθερώθηκε.
Νυμφεύτηκε την Κωνσταντία πριγκίπισσα της Αντιόχειας, αντίθετα με τη θέληση των υπηκόων της. Είχε πάντα ανάγκη από χρήματα: συνέλαβε τον [[Αιμερύ του Λιμόζ]] λατίνο πατριάρχη της Αντιόχειας, επειδή δεν πλήρωσε την εισφορά του και τον βασάνισε. Το 1155 εξαπέλυσε επιδρομή στην Κύπρο, που προκάλεσε μεγάλη καταστροφή. Το 1159 ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός]] Αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήλθε επικεφαλής μεγάλου στρατού, πιέζοντάς τον να εκλιπαρήσει το έλεός του. Επέδραμε το 1060/61 στη κοιλάδα του Ευφράτη για να λεηλατήσει τους αγρότες του Μαράς, αλλά τον συνέλαβε ο κυβερνήτης του Χαλεπίου (Αλέππο). Κρατήθηκε φυλακισμένος ως το 1176 και έπειτα από καταβολή μεγάλων λύτρων, ελευθερώθηκε.


Εν τω μεταξύ η Κωνσταντία είχε αποβιώσει, έτσι ο Ραϋνάλδος μετάβη στη Υπεριορδανία, όπου νυμφεύτηκε τη Στεφανία, πλούσια κληρονόμο και κόρη της Ισαβέλλας της Υπεριορδανίας. Ο [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ΄ των Ανζού]] της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την κυριότητα της Χεβρών και έτσι ο Ραϋνάλδος έγινε από τους πλουσιότερους βαρόνους του βασιλείου. Ήλεγχε τις οδούς των καραβανιών μεταξύ Αιγύπτου και Συρίας. Ο Βαλδουίνος Δ΄, που υπέφερε από λέπρα, τον έθεσε αντιβασιλιά το 1177. Από τη θέση αυτή πολέμησε στη μάχη του Μονζιζάρ και νίκησε τον Σαλαντίν. Ήταν ο μόνος χριστιανός ηγέτης που ακολούθησε επιθετική στον Σαλαδίνο πολιτική και λεηλατούσε τα καραβάνια που ταξίδευαν κοντά στις περιοχές του. Το 1183 ναυπήγησε πέντε πλοία και επέδραμε στις ακτές της Ερυθράς θάλασσας, απειλώντας τους προσκυνητές στη Μέκκα. Ο Σαλαντίν δεσμεύτηκε να τον τιμωρήσει.
Εν τω μεταξύ η Κωνσταντία είχε αποβιώσει, έτσι ο Ραϋνάλδος μετάβη στο Κεράκ, όπου νυμφεύτηκε τη Στεφανία, πλούσια κληρονόμο και κόρη της Ισαβέλλας της Υπεριορδανίας. Ο [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ΄ των Ανζού]] της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την κυριότητα της Χεβρών και έτσι ο Ραϋνάλδος έγινε από τους πλουσιότερους βαρόνους του βασιλείου. Ήλεγχε τις οδούς των καραβανιών μεταξύ Αιγύπτου και Συρίας. Ο Βαλδουίνος Δ΄, που υπέφερε από λέπρα, τον έθεσε αντιβασιλιά το 1177. Από τη θέση αυτή πολέμησε στη μάχη του Μονζιζάρ και νίκησε τον Σαλαντίν. Ήταν ο μόνος χριστιανός ηγέτης που ακολούθησε επιθετική στον Σαλαδίνο πολιτική και λεηλατούσε τα καραβάνια, που ταξίδευαν κοντά στις περιοχές του. Το 1183 ναυπήγησε πέντε πλοία και επέδραμε στις ακτές της Ερυθράς θάλασσας, απειλώντας τους προσκυνητές στη Μέκκα. Ο Σαλαντίν δεσμεύτηκε να τον τιμωρήσει.


Κατά τις συγκρούσεις για τη διαδοχή του Βαλδουίνου Δ΄, ήταν σταθερός υποστηρικτής της αδελφής του [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας]] της Ιερουσαλήμ και του 2ου συζύγου της [[Γκυ των Λουζινιάν]]. Συνεργάστηκε με τον θείο της [[Ζοσλέν Γ΄ της Έδεσσας|Ζοσλέν Γ΄ των Κουρτεναί]] κόμη της Έδεσσας (αδελφό της Αγνής των Κουρτεναί, μητέρας της Σίβυλλας και του Βαλδουίνου Δ΄) και κατάφεραν το 1186 να την αναβιβάσουν στο θρόνο.
Κατά τις συγκρούσεις για τη διαδοχή του Βαλδουίνου Δ΄, ήταν σταθερός υποστηρικτής της αδελφής του [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας]] της Ιερουσαλήμ και του 2ου συζύγου της [[Γκυ των Λουζινιάν]]. Συνεργάστηκε με τον θείο της [[Ζοσλέν Γ΄ της Έδεσσας|Ζοσλέν Γ΄ των Κουρτεναί]] κόμη της Έδεσσας (αδελφό της Αγνής των Κουρτεναί, μητέρας της Σίβυλλας και του Βαλδουίνου Δ΄) και κατάφεραν το 1186 να την αναβιβάσουν στο θρόνο.
Γραμμή 12: Γραμμή 12:
Το 1186/87 επιτέθηκε σε καραβάνι, που ταξίδευε από την Αίγυπτο προς τη Συρία, με τον ισχυρισμό ότι η εκεχειρία -μεταξύ της Ιερουσαλήμ και του Σαλαντίν- δεν τον δεσμεύει. Αρνήθηκε να πληρώσει αποζημίωση και τότε ο Σαλαντίν εισέβαλε στο βασίλειο και στη μάχη του Χαττίν εξόντωσε τον στρατό των Σταυροφόρων: ο Ραϋνάδος αιχμαλωτίστηκε και όταν δεν δέχθηκε να μεταστραφεί στο Ισλάμ, αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο τον Σαλαντίν.
Το 1186/87 επιτέθηκε σε καραβάνι, που ταξίδευε από την Αίγυπτο προς τη Συρία, με τον ισχυρισμό ότι η εκεχειρία -μεταξύ της Ιερουσαλήμ και του Σαλαντίν- δεν τον δεσμεύει. Αρνήθηκε να πληρώσει αποζημίωση και τότε ο Σαλαντίν εισέβαλε στο βασίλειο και στη μάχη του Χαττίν εξόντωσε τον στρατό των Σταυροφόρων: ο Ραϋνάδος αιχμαλωτίστηκε και όταν δεν δέχθηκε να μεταστραφεί στο Ισλάμ, αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο τον Σαλαντίν.


Οι πιο πολλοί ιστορικοί βλέπουν ένα τυχοδιώκτη που η απληστία του για λεία επέφερε την πτώση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Αλλά ήταν και ο μόνος από τους Σταυροφόρους που απέτρεψε τον Σαλαντίν να ενοποιήσει τα γειτονικά εμιράτα.
Οι πιο πολλοί ιστορικοί βλέπουν ένα τυχοδιώκτη, που η απληστία του για λεία επέφερε την πτώση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Αλλά ήταν και ο μόνος από τους Σταυροφόρους, που απέτρεψε τον Σαλαντίν να ενοποιήσει τα γειτονικά εμιράτα.


==Οικογένεια==
==Οικογένεια==
Νυμφεύτηκε το 1153 την [[Κωνσταντία της Αντιόχειας|Κωνσταντία των Ωτβίλ]] πριγκίπισσα της Αντιοχείας, κόρη του [[Βοϊμόνδος της Αντιόχειας|Βοϊμόνδου Β΄]] πρίγκιπα της Αντιόχειας και είχε τέκνα:
Νυμφεύτηκε το 1153 την [[Κωνσταντία της Αντιόχειας|Κωνσταντία των Ωτβίλ]] πριγκίπισσα της Αντιοχείας, κόρη του [[Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδου Β΄]] πρίγκιπα της Αντιόχειας και είχε τέκνα:
* Αγνή (Άννα) 1154-π. 1184, παντρεύτηκε τον [[Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας|Μπέλα Γ΄ των Άρπαντ]] της Ουγγαρίας.
* Αγνή (Άννα) 1154-π. 1184, παντρεύτηκε τον [[Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας|Μπέλα Γ΄ των Άρπαντ]] της Ουγγαρίας.
* Αλίκη, παντρεύτηκε τον [[Άτσο ΣΤ΄ του Έστε]] κύριο της Φερράρα.
* Αλίκη, παντρεύτηκε τον [[Άτσο ΣΤ΄ του Έστε|Άτσο ΣΤ΄ των Έστε]] κύριο της Φερράρα.
* [[Βαλδουίνος του Σατιγιόν|Βαλδουίνος]] απεβ. 1176, ιππότης, στρατηγός στην υπηρεσία του [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄ Κομνηνού]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
* [[Βαλδουίνος της Αντιόχειας|Βαλδουίνος]] απεβ. 1176, ιππότης, στρατηγός στην υπηρεσία του [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄ Κομνηνού]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.


Το 1163 απεβίωσε η Κωνσταντία και ο Ραϋνάλδος έκανε δεύτερο γάμο με τη Στεφανία των Μιλλύ, κόρη του [[Φίλιππος του Μιλλύ|Φιλίππου]] κυρίου του Ναμπλούς και 7ου μεγάλου Μαγίστρου των Ναΐτών Ιπποτών. Η Στεφανία κληρονόμησε από τη μεριά της μητέρας της την Υπεριορδανία
Το 1163 απεβίωσε η Κωνσταντία και ο Ραϋνάλδος έκανε δεύτερο γάμο με τη Στεφανία των Μιλλύ, κόρη του [[Φίλιππος του Μιλλύ|Φιλίππου]] κυρίου του Ναμπλούς και 7ου μεγάλου Μαγίστρου των Ναΐτών Ιπποτών. Η Στεφανία κληρονόμησε από τη μεριά της μητέρας της την Υπεριορδανία· δεν απέκτησαν τέκνα.


==Πηγές==
==Πηγές==
Γραμμή 26: Γραμμή 26:
* The Chronicle of Ibn Al-Athir for the Crusading Period from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh (Part 2: The Years 541-582/1146-1193: The Age of Nur ad-Din and Saladin) (Translated by D. S. Richards) (2007). Ashgate. ISBN 978-0-7546-4078-3.
* The Chronicle of Ibn Al-Athir for the Crusading Period from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh (Part 2: The Years 541-582/1146-1193: The Age of Nur ad-Din and Saladin) (Translated by D. S. Richards) (2007). Ashgate. ISBN 978-0-7546-4078-3.


[[ενσωμάτωση κειμένου|en|Raynald of Châtillon}}
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Raynald of Châtillon}}


[[Κατηγορία:Οίκος του Σατιγιόν]]
[[Κατηγορία:Οίκος του Σατιγιόν]]

Έκδοση από την 18:19, 28 Μαρτίου 2018

O Ραϋνάλδος, γαλλ. Raynald/Reginald (π. 1125 - 4 Ιουλίου 1187) από τον Οίκο του Σατιγιόν ήταν, ως σύζυγος της Κωνσταντίας των Ωτβίλ, πρίγκιπας της Αντιόχειας (1153-1160/61) και μετά, ως σύζυγος της Στεφανίας, κύριος της Υπεριορδανίας (1175-1187).

Βιογραφία

Ήταν γιος του Ερβέ Β΄ κυρίου του Ντονζύ. Όταν έχασε ένα μέρος των πατρικών του κτήσεων, προσχώρησε το 1147 στη Β΄ Σταυροφορία. Εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ και υπηρέτησε τη βασιλική οικογένεια ως μισθοφόρος.

Νυμφεύτηκε την Κωνσταντία πριγκίπισσα της Αντιόχειας, αντίθετα με τη θέληση των υπηκόων της. Είχε πάντα ανάγκη από χρήματα: συνέλαβε τον Αιμερύ του Λιμόζ λατίνο πατριάρχη της Αντιόχειας, επειδή δεν πλήρωσε την εισφορά του και τον βασάνισε. Το 1155 εξαπέλυσε επιδρομή στην Κύπρο, που προκάλεσε μεγάλη καταστροφή. Το 1159 ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός Αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήλθε επικεφαλής μεγάλου στρατού, πιέζοντάς τον να εκλιπαρήσει το έλεός του. Επέδραμε το 1060/61 στη κοιλάδα του Ευφράτη για να λεηλατήσει τους αγρότες του Μαράς, αλλά τον συνέλαβε ο κυβερνήτης του Χαλεπίου (Αλέππο). Κρατήθηκε φυλακισμένος ως το 1176 και έπειτα από καταβολή μεγάλων λύτρων, ελευθερώθηκε.

Εν τω μεταξύ η Κωνσταντία είχε αποβιώσει, έτσι ο Ραϋνάλδος μετάβη στο Κεράκ, όπου νυμφεύτηκε τη Στεφανία, πλούσια κληρονόμο και κόρη της Ισαβέλλας της Υπεριορδανίας. Ο Βαλδουίνος Δ΄ των Ανζού της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την κυριότητα της Χεβρών και έτσι ο Ραϋνάλδος έγινε από τους πλουσιότερους βαρόνους του βασιλείου. Ήλεγχε τις οδούς των καραβανιών μεταξύ Αιγύπτου και Συρίας. Ο Βαλδουίνος Δ΄, που υπέφερε από λέπρα, τον έθεσε αντιβασιλιά το 1177. Από τη θέση αυτή πολέμησε στη μάχη του Μονζιζάρ και νίκησε τον Σαλαντίν. Ήταν ο μόνος χριστιανός ηγέτης που ακολούθησε επιθετική στον Σαλαδίνο πολιτική και λεηλατούσε τα καραβάνια, που ταξίδευαν κοντά στις περιοχές του. Το 1183 ναυπήγησε πέντε πλοία και επέδραμε στις ακτές της Ερυθράς θάλασσας, απειλώντας τους προσκυνητές στη Μέκκα. Ο Σαλαντίν δεσμεύτηκε να τον τιμωρήσει.

Κατά τις συγκρούσεις για τη διαδοχή του Βαλδουίνου Δ΄, ήταν σταθερός υποστηρικτής της αδελφής του Σιβύλλας της Ιερουσαλήμ και του 2ου συζύγου της Γκυ των Λουζινιάν. Συνεργάστηκε με τον θείο της Ζοσλέν Γ΄ των Κουρτεναί κόμη της Έδεσσας (αδελφό της Αγνής των Κουρτεναί, μητέρας της Σίβυλλας και του Βαλδουίνου Δ΄) και κατάφεραν το 1186 να την αναβιβάσουν στο θρόνο.

Το 1186/87 επιτέθηκε σε καραβάνι, που ταξίδευε από την Αίγυπτο προς τη Συρία, με τον ισχυρισμό ότι η εκεχειρία -μεταξύ της Ιερουσαλήμ και του Σαλαντίν- δεν τον δεσμεύει. Αρνήθηκε να πληρώσει αποζημίωση και τότε ο Σαλαντίν εισέβαλε στο βασίλειο και στη μάχη του Χαττίν εξόντωσε τον στρατό των Σταυροφόρων: ο Ραϋνάδος αιχμαλωτίστηκε και όταν δεν δέχθηκε να μεταστραφεί στο Ισλάμ, αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο τον Σαλαντίν.

Οι πιο πολλοί ιστορικοί βλέπουν ένα τυχοδιώκτη, που η απληστία του για λεία επέφερε την πτώση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Αλλά ήταν και ο μόνος από τους Σταυροφόρους, που απέτρεψε τον Σαλαντίν να ενοποιήσει τα γειτονικά εμιράτα.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1153 την Κωνσταντία των Ωτβίλ πριγκίπισσα της Αντιοχείας, κόρη του Βοημούνδου Β΄ πρίγκιπα της Αντιόχειας και είχε τέκνα:

Το 1163 απεβίωσε η Κωνσταντία και ο Ραϋνάλδος έκανε δεύτερο γάμο με τη Στεφανία των Μιλλύ, κόρη του Φιλίππου κυρίου του Ναμπλούς και 7ου μεγάλου Μαγίστρου των Ναΐτών Ιπποτών. Η Στεφανία κληρονόμησε από τη μεριά της μητέρας της την Υπεριορδανία· δεν απέκτησαν τέκνα.

Πηγές

  • The Rare and Excellent History of Saladin or al-Nawādir al-Sultaniyya wa'l-Maḥāsin al-Yūsufiyya by Bahā' ad-Dīn Yusuf ibn Rafi ibn Shaddād (Translated by D. S. Richards) (2001). Ashgate. ISBN 0-7546-0143-9.
  • The Chronicle of Ibn Al-Athir for the Crusading Period from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh (Part 2: The Years 541-582/1146-1193: The Age of Nur ad-Din and Saladin) (Translated by D. S. Richards) (2007). Ashgate. ISBN 978-0-7546-4078-3.
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Raynald of Châtillon της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).