Πολιτικό σύστημα της Κύπρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
TasosTasos (συζήτηση | συνεισφορές)
TasosTasos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 37: Γραμμή 37:


== Νομοθετική εξουσία ==
== Νομοθετική εξουσία ==
Η [[Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου|Βουλή των Αντιπροσώπων]] έχει 59 βουλευτές που εκλέγονται για πενταετή θητεία: 56 ελληνοκυπρίων βουλευτών που επιλέγεται από την αναλογική εκπροσώπηση και 3 παρατηρητή μέλη που εκπροσωπούν τιε [[Μαρωνίτες της Κύπρου|μαρωνιτικές]], [[Λατίνοι της Κύπρου|ρψμαιοκαθολικές]] και [[Αρμένιοι της Κύπρου|αρμενικές]] μειονότητες. ΟΙ 24 ΈΔΡΕς της τουρκικής κοινότητας, είναι κενές.
Η [[Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου|Βουλή των Αντιπροσώπων]] έχει 59 βουλευτές που εκλέγονται για πενταετή θητεία: 56 ελληνοκυπρίων βουλευτών που επιλέγεται από την αναλογική εκπροσώπηση και 3 παρατηρητή μέλη που εκπροσωπούν τιε [[Μαρωνίτες της Κύπρου|μαρωνιτικές]], [[Λατίνοι της Κύπρου|ρωμαιοκαθολικές]] και [[Αρμένιοι της Κύπρου|αρμενικές]] μειονότητες. ΟΙ 24 ΈΔΡΕς της τουρκικής κοινότητας, είναι κενές.


== Πολιτικές ομάδες πίεσης και οι ηγέτες ==
== Πολιτικές ομάδες πίεσης και οι ηγέτες ==

Έκδοση από την 17:25, 28 Μαρτίου 2018

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα ενιαίο προεδρικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με την οποία ο Πρόεδρος της Κύπρου είναι ταυτόχρονα αρχηγός του κράτους και επικεφαλής της κυβέρνησης. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση. Η νομοθετική εξουσία ασκείται τόσο στην κυβέρνηση και το κοινοβούλιο. Η Δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική και την νομοθετική εξουσία.

Η κύπρος έχει ένα διαιρεμένο νησί από το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην βόρεια σε απάντηση σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στο νησί, το οποίο υποστηρίχθηκε από την Αθήνα κυβέρνησης.[1] Από τότε, η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία ελέγχει το νότιο τα δύο τρίτα, και η τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, το βόρειο ένα τρίτο. Η Κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κύπρου συνεχίστηκε ως το μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένη αρχή στο νησί (όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι διεθνώς αναγνωρισμένο με σεβασμό στο SBAs), αν και στην πράξη την εξουσία εκτείνεται μόνο στο ελεγχόμενο από την κυβέρνηση για την περιοχή.

Κύπρο λειτουργεί κάτω από ένα πολυκομματικό σύστημα, με το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ και δεξιά-κλίνει Δημοκρατικός συναγερμός στο προσκήνιο. Κεντρώος ΔΗΚΟ και μικρότερο μέρη συχνά σχηματίζουν ένα συνασπισμό με το κόμμα του Προέδρου και διατίθενται μια σειρά από υπουργεία. Το Economist Intelligence Unit έχει βαθμολογηθεί η Κύπρος ως "ελαττωματική δημοκρατία" το 2016.[2]

Διαίρεση της Κύπρου

Η πρωτεύουσα Λευκωσία παραμένει διαιρεμένη από το 1973. Η νεκρή ζώνη που χωρίζει τις δύο τομείς.

Το 1974, μετά το πραξικόπημα που χρηματοδοτείται από την ελληνική στρατιωτική χούντα του 1967-1974 και διενεργούνται από την Κυπριακή Εθνική Φρουρά, η εισβολή των στρατευμάτων από την Τουρκία (επικαλούμενη την αρχή ως μία από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις που καθιερώθηκε από το Σύνταγμα), οι Τουρκοκύπριοι επίσημα τα δικά τους όργανα με ένα ευρέως εκλεγεί πρόεδρος και πρωθυπουργός, υπεύθυνος για την Εθνική Συνέλευση, να ασκούν από κοινού την εκτελεστική εξουσία. Η κύπρος έχει διαιρεθεί, de facto, στην ελληνοκυπριακή ελεγχόμενη νότιο τα δύο τρίτα του νησιού και την τουρκική κατοχή της βόρειας τρίτο. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ελέγχει το νότιο τα δύο τρίτα του νησιού. Εκτός από την Τουρκία, όλες οι ξένες κυβερνήσεις και τα Ηνωμένα Έθνη αναγνωρίζουν την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας πάνω από ολόκληρο το νησί της Κύπρου.

Η τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και η τουρκοκυπριακή διοίκηση στο βόρειο τμήμα του νησιού, δεν αποδέχονται την Δημοκρατία είναι ο κανόνας σε όλο το νησί και να αναφέρονται όχι από το διεθνές της όνομα, αλλά όσο η "ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου". Έδαφός του, αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής του 1974 και των οποίων η κατάσταση παραμένει επίμαχο, εκτείνεται πάνω από το βόρειο τρίτο του νησιού.

Η βόρεια ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1975. Το 1983, οι Τουρκοκύπριοι της ανεξαρτησίας "τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου", το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί από καμία χώρα εκτός από την Τουρκία.[3] το 1985, που ενέκρινε το σύνταγμα και εκλογές—μια ρύθμιση που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Για πληροφορίες σχετικά με αυτό, δείτε την Πολιτική της τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου. Ο Οργανισμός της Ισλαμικής Διάσκεψης (τώρα η Οργάνωση Ισλαμικής Συνεργασίας) χορήγησε το κράτος παρατηρητή κατάστασης με την ονομασία "τουρκοκυπριακό Κράτος".

Πολιτικές συνθήκες

Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού

Η διαίρεση της Κύπρου έχει παραμείνει ένα δυσεπίλυτο πολιτικό πρόβλημα που ταλανίζει τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και την κατάρτιση στο ΝΑΤΟ, του οποίου τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι μέλη, και πιο πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία παραδέχθηκε την Ελλάδα και την Κύπρο και την οποία η Τουρκία επιδιώκει να ενταχθεί για πάνω από είκοσι χρόνια.

Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις στο νησί έχουν συμπεριλάβει την επαναλειτουργία των συνόρων μεταξύ των δύο πλευρών, και η αποτυχία της προσπάθειας για την επανένωση του νησιού, σύμφωνα με τους όρους των Ηνωμένων Εθνών υπό την αιγίδα πρωτοβουλία που καθοδηγείται από τον ΟΗΕ Γενικό Γραμματέα, Κόφι Ανάν.

Κανένας από τους ελληνοκύπριους μέρη έχει τη δυνατότητα να εκλέξει πρόεδρο από την ίδια ή κυριαρχούν οι 56 έδρες της βουλής των Αντιπροσώπων. Το 165,000 ελλήνων Κυπρίων προσφύγων είναι επίσης μια ισχυρή πολιτική δύναμη, μαζί με την ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου, η οποία έχει κάποια επιρροή στο κροταφικό καθώς και εκκλησιαστικά θέματα.

Η λειτουργία του Κυπριακού κράτους ήταν γεμάτη με δυσκολία από τις πρώτες ημέρες μετά την ανεξαρτησία το 1960, και διακοινοτικής έντασης και βίας κατά καιρούς, ήταν ένα χαρακτηριστικό της την πρώτη δεκαετία της Κυπριακής ανεξαρτησίας. Το 1963, ο Κύπριος πρόεδρος, Μακαρίου, πρότεινε 13 τροποποιήσεις του Συντάγματος για να αρθούν τα εμπόδια για την ομαλή λειτουργία και ανάπτυξη του κράτους." Αυτό έγινε με την ενθάρρυνση του Βρετανού ύπατου αρμοστή στην Κύπρο, που θεωρείται το τροπολογίες "μια λογική βάση για συζήτηση."[4] η Βία ξέσπασε μεταξύ Ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, το δεκέμβριο του 1963 και από το επόμενο έτος τα Ηνωμένα Έθνη συμφώνησαν να αναλάβουν τις επιχειρήσεις διατήρησης της ειρήνης UNFICYP.

ΟΗΕυπό την αιγίδα των διαπραγματεύσεων για την ανάπτυξη θεσμικές ρυθμίσεις που είναι αποδεκτές από την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα άρχισε το 1968, διάφορα σύνολα των διαπραγματεύσεων και άλλες πρωτοβουλίες που ακολουθείται.

Μετά το 1974, την εισβολή μετά από μια ελληνική χούντα-με βάση πραξικόπημα προσπάθεια, Μακαρίου, εξασφάλισε τη διεθνή αναγνώριση του ελληνικού Κυπριακή κυβέρνηση ως η μόνη νόμιμη αρχή για την Κύπρο, η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολύ σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα για τους Ελληνοκύπριους στις δεκαετίες από τότε. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν στα χρόνια μετά το 1974 με ποικίλους βαθμούς την κανονικότητα και την επιτυχία, αλλά κανένας δεν είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη ενοποίηση. Στις 15 νοεμβρίου 1983, ο τουρκοκύπριος Βόρεια κήρυξε την ανεξαρτησία και τη δημιουργία της τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ), το οποίο έχει αναγνωριστεί μόνο από την Τουρκία.[5] και οι Δύο πλευρές δημόσια πρόσκληση για την επίλυση των διακοινοτικές διαφορές και δημιουργία ενός νέου ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης.

Μετά το 1998 προεδρικές εκλογές, Κληρίδη προσπάθησε να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας, συμπεριλαμβανομένων και έξι υπουργούς από το Κληρίδη ως" Δημοκρατικός συναγερμός κόμμα, δύο υπουργοί από τη σοσιαλιστική ΕΔΕΚ, τρεις από το Δημοκρατικό Κόμμα (που έσπασε τάξεις με τον αρχηγό του κόμματος Σπύρος Κυπριανού) και μία από το Ηνωμένο Δημοκρατών. Ωστόσο, μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν επιτεύχθηκε, λόγω των αριστερών του ΑΚΕΛ και το κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα απέρριψε την προσφορά, προτιμώντας να παραμείνει κόμματα της αντιπολίτευσης.

Σύνταγμα

Τις 16 αυγούστου 1960 το σύνταγμα οραματίστηκε το μοίρασμα της εξουσίας μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Προσπάθειες να τροποποιεί το σύνταγμα πυροδότησε τις διακοινοτικές συγκρούσεις το 1963. Αυτό το σύνταγμα είναι ακόμη σε ισχύ, αν και δεν υπάρχει τουρκοκυπριακή παρουσία στην Κυπριακή κυβέρνηση.

Εκτελεστική εξουσία

Ο πρόεδρος, που εκλέγεται με λαϊκή ψήφο για μια θητεία πέντε ετών, είναι ο αρχηγός του κράτους και επικεφαλής της κυβέρνησης, θέση του αντιπροέδρου είναι σήμερα κενές * με βάση το σύνταγμα του 1960, το post είναι αποκλειστικά για την τουρκοκυπριακή. Το Συμβούλιο των Υπουργών διορίζεται από κοινού από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο.

Νομοθετική εξουσία

Η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει 59 βουλευτές που εκλέγονται για πενταετή θητεία: 56 ελληνοκυπρίων βουλευτών που επιλέγεται από την αναλογική εκπροσώπηση και 3 παρατηρητή μέλη που εκπροσωπούν τιε μαρωνιτικές, ρωμαιοκαθολικές και αρμενικές μειονότητες. ΟΙ 24 ΈΔΡΕς της τουρκικής κοινότητας, είναι κενές.

Πολιτικές ομάδες πίεσης και οι ηγέτες

  1. Κυπριακή Ένωση Εργαζομένων (Σ.Ε.Κ. Συνομοσπονδία Εργατών Κύπρου)
  2. Συνομοσπονδία Επαναστατικών εργατικών Σωματείων ή Dev-is
  3. Παν-Κυπριανού Εργασίας Ομοσπονδία ή ΠΕΟ (Π.Ε.Ο. Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία)
  4. Eleftheria Πρωτοβουλία Των Πολιτών (Πρωτοβουλία Πολιτών Ελευθερία)

Διοικητική διαίρεση

Η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίζεται διοικητικά σε 6 επαρχίες Αμμοχώστου (Αμμοχώστου), Κερύνειας, Λάρνακας, Λεμεσού (Λεμεσός), Λευκωσία (Λευκωσία), Πάφος * σημείωση - κατειλημμένη περιοχή της είναι διοικητικές διαιρέσεις περιλαμβάνουν Κερύνειας, όλα, αλλά ένα μικρό μέρος της Αμμοχώστου (Αμμοχώστου), και μικρά μέρη στη Λευκωσία και Λάρνακα.

Βρετανικές κτήσεις και θύλακες

Η Κύπρος έχει τέσσερεις θύλακες, όλα σε έδαφος που ανήκει στο Βρετανικό Περιοχής Κυρίαρχων Βάσεων της Δεκέλειας. Τα δύο πρώτα είναι τα χωριά Ormidhia και Xylotymvou. Επιπλέον υπάρχει ο ηλεκτροπαραγωγός Σταθμός Δεκέλειας, το οποίο χωρίζεται με ένα Βρετανικό δρόμο σε δύο μέρη. Το βόρειο τμήμα είναι μια ήσυχη περιοχή, όπως και τα δύο χωριά, ενώ το νότιο τμήμα βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, και ως εκ τούτου δεν αποτελεί θύλακα —αν και δεν έχει χωρικά ύδατα.[6]

Η νεκρή ζώνη που χωρίζει την περιοχή που ελέγχεται από την τουρκοκυπριακή διοίκηση και την υπόλοιπη Κύπρο να συναντά Δεκέλεια και παίρνει πάλι από την ανατολική πλευρά, έξω από τον Άγιο Νικόλαο (συνδεδεμένο με το υπόλοιπο της Δεκέλειας από μια λεπτή γη διάδρομο). Με αυτή την έννοια, η νεκρή ζώνη μετατρέπεται στην νοτιοανατολική γωνία του νησιού, το Παραλίμνι περιοχή, σε μια de facto, αν όχι de jure, θύλακα.

Συμμετοχή σε διεθνείς οργανώσεις

C, Συμβούλιο Πολιτιστικής Συνεργασίας, CE, ΕΤΑΑ, ΗΜΥ, OEB, Μέλος της ΕΕ, FAO, G-77, IAEA, IBRD, ICAO, ICC, ICC, International Development Association, IFAD, IFC, IFRCS (αναπληρωτής), IHO, ILO, IMF, Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας, Inmarsat, Intelsat, Interpol, IOC, IOM, ISO, ITU, ΔΔΣΣ, Κίνημα των Αδεσμεύτων (μέλος από το 1961, παρατηρητής μετά το 2004), OAS (παρατηρητής), OPCW, OSCE, PCA, ΟΗΕ, UNCTAD, UNESCO, UNIDO, UPU, ΠΟΣΟ, ΠΟΥ, WIPO, WMO, WToO, WTrO

Αναφορές

  1. «Cyprus profile». BBC News. BBC News. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2015. 
  2. solutions, EIU digital. «Democracy Index 2016 - The Economist Intelligence Unit». www.eiu.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2017. 
  3. «Turkish Republic of Northern Cyprus». Britannica Online. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2013. 
  4. «All about Cyprus». Embassy of the Republic of Cyprus in Beijing. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2014. 
  5. «Europe :: Cyprus» (PDF). CIA. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2014. 
  6. «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2006.