Καρλομάνος (υιός Καρόλου Μαρτέλου)

Καρλομάν
Ο Κάρολος Μαρτέλος χωρίζει το βασίλειο μεταξύ του Πιπίνου και του Καρλομάν
Μαγιορδόμος Αυστρασία
Περίοδος	741 - 747
Προκάτοχος	Κάρολος Μαρτέλος
Διάδοχος	Ντρόγκο
Γέννηση	710
Θάνατος	17 Αυγούστου 754 (44 ετών) Βιεν, Γαλλία
Τόπος ταφής	Μόντε Κασίνο
Επίγονοι	Ντρόγκο
Πατέρας	Κάρολος Μαρτέλος
Μητέρα	Ροτρούδη
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Καρλομάν (Carloman, περ. 710 – 17 Αυγούστου 754) ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Καρόλου Μαρτέλου, μαγιορδόμου και δούκα των Φράγκων, και της συζύγου του, Ροτρούδης. Με τον θάνατο του Καρόλου (741), ο Καρλομάν και ο αδελφός του, Πιπίνος ο Βραχύς, διαδέχθηκαν τον πατέρα τους: ο Καρλομάν στην Αυστρασία και ο Πιπίνος στη Νευστρία. Ήταν μέλος της οικογένειας που αργότερα ονομάστηκε δυναστεία των Καρολιδών και μπορεί να υποστηριχθεί ότι συνέβαλε στην εδραίωση της εξουσίας τους εις βάρος των κυβερνώντων Μεροβίγγειων βασιλέων των Φράγκων. Το 747 αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο για να κλειστεί σε μοναστήρι ως το τέλος της ζωής του.

Μετά τον θάνατο του πατέρα τους ο ετεροθαλής αδελφός τους, Γκρίφο, από τον δεύτερο γάμο του πατέρα τους ξεσηκώθηκε εναντίον τους ζητώντας μερίδιο από την πατρική περιουσία. Τα δύο αδέλφια φυλάκισαν τον Γκρίφο. Ο βασιλικός θρόνος των Μεροβιγγείων είχε μείνει κενός από τον Κάρολο Μαρτέλο μετά τον θάνατο του Θευδέριχου Δ’ (737) και τα δύο αδέλφια τοποθέτησαν στην θέση του τον Χιλδέριχο Γ΄ (743). Ο Καρλομάν και ο Πεπίνος για 7 ολόκληρα χρόνια συνεργάζονταν άψογα μεταξύ τους βοηθώντας ο ένας τον άλλον στις εκστρατείες τους. Ο Καρλομάν βοήθησε τον Πιπίνο στην μάχη κατά του Ούναλντ της Ακουιτανίας και ο Πιπίνος αντίστοιχα βοήθησε τον Καρλομάνο στην μάχη κατά του Οντίλο της Βαυαρίας (742, 744), που παντρεύτηκε αργότερα την αδελφή τους.

Θρησκευτική πολιτική

Πιστός χριστιανός ο Καρλομάνος, συνέχισε εντονότερα την θρησκευτική πολιτική του παππού του και του πατέρα του, συνέχισε να έχει την υποστήριξη του στον αρχιεπίσκοπο των Γερμανών Άγιο Βονιφάτιο. Συγκάλεσε με πρωτοβουλία του την πρώτη εκκλησιαστική Γερμανική Σύνοδο (742) μαζί με τον Άγιο Βονιφάτιο, όπου αποφασίστηκε οι ιερείς να μην επιτρέπεται να κρατούν όπλα και να μην έχουν γυναίκες στις κατοικίες τους. Επίσης προσπάθησε να επαναφέρει στην εκκλησία την περιουσία που είχε εξαναγκαστεί να αποσπάσει ο πατέρας του Κάρολος Μαρτέλος προκειμένου να σχηματίσει στρατό για να πολεμήσει εναντίον των μουσουλμάνων πριν την μάχη του Πουατιέ. Παρά την βαθιά θρησκευτική του ευλάβεια στην άσκηση εξουσίας ήταν πολύ σκληρός, συγκάλεσε συμβούλιο (746) που εκτέλεσε εκατοντάδες ευγενείς με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Αποσύρθηκε σε μοναστήρι

Στις 15 Αυγούστου 747 ο Καρλομάνος αποφάσισε να αποσυρθεί από την δημόσια ζωή και να κλειστεί σε μοναστήρι. Πήγε στην Ρώμη στον πάπα Ζαχαρία, που του ζήτησε να κουρευτεί. Ζήτησε για τον γιο του, Ντρόγκο, από τον αδελφό του, Πεπίνο τον βραχύ, το δικό του μερίδιο αλλά ο Πεπίνος αρνήθηκε. Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο μοναστήρι του Μόντε Κασίνο. Την ίδια εποχή ο ετεροθαλής αδελφός τους, Γκρίφο, δραπέτευσε από την φυλακή, κατέφυγε στην Βαυαρία, προκειμένου να υποστηρίξει τον δούκα Οντίλο, αλλά ο Οντίλο πέθανε την επόμενη χρονιά και ο Γκρίφο επιχείρησε να κυριεύσει το δουκάτο της Βαυαρίας για λογαριασμό του. Τελικά ηττήθηκε και σκοτώθηκε στην μάχη του Σαιν-Ζαν-ντε-Μωριέν (753).

Εφτά χρόνια αργότερα, ο πάπας Στέφανος Β΄ κάλεσε τον Πεπίνο που είχε γίνει βασιλιάς να τον βοηθήσει στην μάχη εναντίον του βασιλιά των Λομβαρδών Άιστουλφ. Ο Καρλομάν βγήκε από το μοναστήρι και έτρεξε να τον συναντήσει. Ο Πεπίνος καχύποπτος για τον Ντρόγκο φυλάκισε τον Καρλομάν στη γαλλική Βιεν όπου και πέθανε.