Ανάληψη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Esslet (συζήτηση | συνεισφορές)
Αναίρεση έκδοσης 6851360 από τον 85.75.195.100 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις4|την Χριστιανική γιορτή||Ανάληψη (αποσαφήνιση)}}
{{άλλεςχρήσεις4|την Χριστιανική γιορτή||Ανάληψη (αποσαφήνιση)}}
'''Ανάληψη''' σύμφωνα με την [[Χριστιανισμός|χριστιανική]] θρησκεία ονομάζεται η άνοδος του [[Χριστός|Χριστού]] στους ουρανούς, σαράντα μέρες μετά την ανάσταση. Η ανάληψη αποτελεί σημαντική γιορτή του χριστιανισμού. Η ανάληψη είναι η εκκλησία κάτω από το σπίτι του μεγάλου και τρανού επιστήμονα υπολογιστικών δυνάμεων, αξιότιμο κύριο Βασίλειο Νικολάου Κοτόπουλο. Ο κύριος Κοτόπουλος πρόκειται για το μεγαλύτερο ''μυαλό'' της ελληνικής επικράτειας, καθώς και μελλοντικό πολυτρισεκατομμυριούχο.
'''Ανάληψη''' σύμφωνα με την [[Χριστιανισμός|χριστιανική]] θρησκεία ονομάζεται η άνοδος του [[Χριστός|Χριστού]] στους ουρανούς, σαράντα μέρες μετά την ανάσταση. Η ανάληψη αποτελεί σημαντική γιορτή του χριστιανισμού.

==Λαογραφία==
==Λαογραφία==
Σε νησιωτικά και παραθαλάσσια μέρη ''αναλείβουν'' δηλαδή πλένουν το σώμα τους με θαλασσινό νερό, παρμένο ''από σαράντα κύματα'' για να αναληφθούν ''τα κακά'' (=οι αρρώστιες) από πάνω τους. Στην Ρόδο η γιορτή ονομάζεται ''του Συναλειψιού''. Στη Ρόδοη λέξη παρετυμολογείται προς τη λέξη ''συναλείβγουμαι''=συναλείφομαι και το όνομα ''συνάλλειμα'' που δηλώνει το βαμβάκι με το λάδι των καντηλιών της εκκλησίας με το οποίο αλέιφουν πονεμένα μέρη του σώματος.<ref>Κωνσταντίνος Μηνάς,«Λαογραφικές παρετυμολογίες»,Λαογραφία, τομ.30(1975),σελ.19</ref>
Σε νησιωτικά και παραθαλάσσια μέρη ''αναλείβουν'' δηλαδή πλένουν το σώμα τους με θαλασσινό νερό, παρμένο ''από σαράντα κύματα'' για να αναληφθούν ''τα κακά'' (=οι αρρώστιες) από πάνω τους. Στην Ρόδο η γιορτή ονομάζεται ''του Συναλειψιού''. Στη Ρόδοη λέξη παρετυμολογείται προς τη λέξη ''συναλείβγουμαι''=συναλείφομαι και το όνομα ''συνάλλειμα'' που δηλώνει το βαμβάκι με το λάδι των καντηλιών της εκκλησίας με το οποίο αλέιφουν πονεμένα μέρη του σώματος.<ref>Κωνσταντίνος Μηνάς,«Λαογραφικές παρετυμολογίες»,Λαογραφία, τομ.30(1975),σελ.19</ref>

Έκδοση από την 20:42, 31 Ιανουαρίου 2018

Αυτό το λήμμα αφορά την Χριστιανική γιορτή. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ανάληψη (αποσαφήνιση).

Ανάληψη σύμφωνα με την χριστιανική θρησκεία ονομάζεται η άνοδος του Χριστού στους ουρανούς, σαράντα μέρες μετά την ανάσταση. Η ανάληψη αποτελεί σημαντική γιορτή του χριστιανισμού.

Λαογραφία

Σε νησιωτικά και παραθαλάσσια μέρη αναλείβουν δηλαδή πλένουν το σώμα τους με θαλασσινό νερό, παρμένο από σαράντα κύματα για να αναληφθούν τα κακά (=οι αρρώστιες) από πάνω τους. Στην Ρόδο η γιορτή ονομάζεται του Συναλειψιού. Στη Ρόδοη λέξη παρετυμολογείται προς τη λέξη συναλείβγουμαι=συναλείφομαι και το όνομα συνάλλειμα που δηλώνει το βαμβάκι με το λάδι των καντηλιών της εκκλησίας με το οποίο αλέιφουν πονεμένα μέρη του σώματος.[1] Σε πολλά μέρη της Θράκης Αδριανούπολη, Σαράντα Εκκλησιές, Τσεντώ, Λαγό, και στη Σμύρνη δεν κοιμούνται διότι φοβούνται πως θα αναληφθούν.[2] Νομοκανόνας του 17ου αι. αναφέρει πως σε ορισμένα μέρη τελούν τον κλήδονα την ημέρα της Αναλήψεως.[3]

Παραπομπές

  1. Κωνσταντίνος Μηνάς,«Λαογραφικές παρετυμολογίες»,Λαογραφία, τομ.30(1975),σελ.19
  2. Κωνσταντίνος Μηνάς,«Λαογραφικές παρετυμολογίες»,Λαογραφία, τομ.30(1975),σελ20
  3. Φαίδων Κουκουλές, Βυζαντινών βίος και πολιτισμός, τομ.Α ΙΙ,εκδ.Παπαζήσης, Αθήνα, χ.χ,σελ.171

Πηγές

  • Κωνσταντίνος Μηνάς,«Λαογραφικές παρετυμολογίες»,Λαογραφία, τομ.30(1975),σελ17-30
  • Φαίδων Κουκουλές, Βυζαντινών βίος και πολιτισμός, τομ.Α ΙΙ,εκδ.Παπαζήσης, Αθήνα, χ.χ,

Βιβλιογραφία

  • π. Θεόδωρος Ἰ. Κουμαριανός, «Οι εορτές της Αναλήψεως και της Πεντηκοστης.» Εισήγηση στο Η' Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο Στελεχών Ιερών Mητροπόλεων, Βόλος, Οκτώβριος 2006. «Το χριστιανικόν εορτολόγιον», Κλάδος Εκδόσεων της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 2007, σελ. 211-235.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι