Νέα Σμύρνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 63: Γραμμή 63:




[[Αρχείο:Nea Smyrni Agia Paraskevi.jpg||thumb|right|Ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Νέας Σμύρνης, κτισμένος από μικρασιάτες πρόσφυγες σε ανάμνηση του καταστραφέντος το 1922 ναού της Αγίας Παρασκευής στη [[Σμύρνη]].]]
[[Αρχείο:Nea Smyrni Agia Paraskevi.jpg||thumb|right|280px|Ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Νέας Σμύρνης, κτισμένος από μικρασιάτες πρόσφυγες σε ανάμνηση του καταστραφέντος το 1922 ναού της Αγίας Παρασκευής στη [[Σμύρνη]].]]
*[[Εστία Νέας Σμύρνης]]
*[[Εστία Νέας Σμύρνης]]
*[[Ιωσηφόγλειο ορφανοτροφείο]], σήμερα "Παιδόπολη Αγ. Βαρβάρα"
*[[Ιωσηφόγλειο ορφανοτροφείο]], σήμερα "Παιδόπολη Αγ. Βαρβάρα"

Έκδοση από την 12:17, 1 Ιανουαρίου 2018

Δήμος Νέας Σμύρνης
Πόλη
Αρχείο:Estia Nea Smyrni.jpg
Εικόνα
Εστία Νέας Σμύρνης

Έμβλημα
Τοποθεσία στον χάρτη
Τοποθεσία στον χάρτη
Νέα Σμύρνη
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΑττικής
Διοίκηση
 • ΔήμαρχοςΣταύρος Τζουλάκης (2014)
Πληθυσμός72.853
Ταχυδρομικός κώδικας171 xx
Τηλεφωνικός κωδικός210
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος

Η Νέα Σμύρνη είναι πολυπληθές αθηναϊκό προάστιο και δήμος της Περιφερειακής Ενότητας Νοτίου Τομέα Αθηνών στην Αττική. Έχει πληθυσμό 73.076 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, και έκταση 3,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Η δημιουργία του συνοικισμού ανάγεται στη δεκατία του 1920, μετά την έλευση προσφύγων από τη Σμύρνη και άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας στα τότε περίχωρα της Αθήνας. Μεταξύ των μνημείων της, ξεχωρίζει ο Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Φωτεινής με το κωδωνοστάσιό του, το οποίο αποτελεί ακριβές αντίγραφο αυτού που βρισκόταν στην Αγία Φωτεινή της Σμύρνης μέχρι την Καταστροφή του 1922, ενώ άλλα σημαντικά ιστορικά κτήρια της περιοχής είναι το Μέγαρο της Εστίας Νέας Σμύρνης, το Ιωσηφόγλειο ορφανοτροφείο και η Εθνική Στέγη.

Η Νέα Σμύρνη συνορεύει με το Νέο Κόσμο στα βόρεια, τον Άγιο Δημήτριο στα ανατολικά, το Παλαιό Φάληρο στα νότια και την Καλλιθέα στα δυτικά, ενώ συνδέεται με το κέντρο της Αθήνας μέσω της Λεωφόρου Συγγρού και της γραμμής του τραμ, η οποία τη συνδέει και με άλλα νότια προάστια όπως το Μοσχάτο, το Παλαιό Φάληρο και η Γλυφάδα.

Δήμαρχος από το 2014 είναι ο Σταύρος Τζουλάκης.

Ιστορικά στοιχεία

Πλατεία Νέας Σμύρνης

Aν και δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για την αρχαία ιστορία της περιοχής, το 2012, κατά τη διάρκεια εργασιών, ανευρέθηκαν αρχαίοι τάφοι στην άκρη του οδοστρώματος της οδού Αγίας Σοφίας. Ο συγκεκριμένος τρόπος ταφής ονομάζεται ''ταφή παρά την οδό''. Τα ευρήματα ήδη έχουν αναδειχθεί από τη δημοτική αρχή και είναι επισκέψιμα.

Η περιοχή άρχισε να κατοικείται στις αρχές του 20ού αιώνα, ενώ μέχρι τότε δεν είχε κατοικηθεί συστηματικά. Τη διέσχιζε η Φαληρική οδός η οποία ένωνε την Αθήνα με το Φάληρο, το αρχαιότερο επίνειο της Αθήνας.

Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1922-1923, η κυβέρνηση αποφάσισε την κατασκευή συνοικισμού για τους πρόσφυγες από τη Σμύρνη στην περιοχή και η οικοδόμησή του άρχισε το 1926. Το 1928 είχε πληθυσμό μόλις 210 κατοίκων. Μεταξύ 1933 η περιοχή αναπτύχθηκε σε πραγματική πόλη με πληθυσμό 6.500 κατοίκων, ο οποίος έφτασε τους 15.000 κατοίκους πριν το 1940. Η Νέα Σμύρνη έγινε Δήμος με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την απελευθέρωση, το 1944 και οφείλει το όνομά της στην καταγωγή των προσφύγων κατοίκων της.

Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 1944,η περιοχή έγινε θέατρο μαχών μεταξύ βρετανικών στρατευμάτων και μαχητών του ΕΛΑΣ.

Μεταπολεμικά η Νέα Σμύρνη ενσωματώθηκε στην Αθήνα που γιγαντώθηκε από την εσωτερική μετανάστευση και επεκτάθηκε προς τα ανατολικά και νότια με αυξανόμενο πληθυσμό.

Θέμα δημιουργίας Νέας Σμύρνης τέθηκε για πρώτη φορά το 1827 στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας, χωρίς ωστόσο να υλοποιηθεί: Είχε προηγηθεί αίτημα 283 "ελεύθερων Σμυρναίων" (όπως αυτοπροσδιορίζονταν), οι οποίοι κατοικούσαν στο Ναύπλιο και στην Αθήνα και ζητούσαν "τόπον δια να κατοικήσουν, εγείροντες ιδιαιτέραν Πόλιν". Αυτό το αίτημα εγκρίθηκε, η "Πόλις απεφασίσθη να ονομασθή Νέα Σμύρνη" και η τοποθεσίας της να είναι στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου. Ανδρέας Ζ. Μάμμουκας, Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος, τ. Η΄, Πειραιάς 1839, σ. 139-141 και τ. Θ΄, σ. 6.

Γραμμές τραμ

Διοικητικά θέματα

Η Νέα Σμύρνη υπάγεται διοικητικά στην Περιφέρεια Αττικής. Ο πληθυσμός της ήταν 73.986 κάτοικοι κατά την απογραφή του 2001.[1] Δήμαρχος της Νέας Σμύρνης είναι ο Σταύρος Τζουλάκης, ο οποίος εξελέγη στις δημοτικές εκλογές του 2010.

Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας κατά το Πρόγραμμα Καλλικράτης το 2011 ουδεμία μεταβολή επήλθε στο Δήμο, σύμφωνα με το άρθρο 1,§ 5.1.Β αυτού.

Άλσος Νέας Σμύρνης

Το Άλσος Νέας Σμύρνης έχει έκταση 50 στρεμμάτων και ο χώρος ορίζεται από τις οδούς Ελευθερίου Βενιζέλου, Εφέσου, Κορδελιού και Πατριάρχου Ιωακείμ Γ. Το Άλσος της Νέας Σμύρνης αποτελείται από δέντρα, δασικά κυρίως (χαλέπιος Πεύκη, κουκουναριά, πεύκη τύπου Θάσου, κυπάρισσος κλπ.) σε ποσοστό περίπου 20% και δέντρα καλλωπιστικά σε ποσοστό σχεδόν 20%.Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος του συγκεκριμένου χώρου πρασίνου καλύπτεται από υπόροφο θαμνών (βιβούρνο, αβουτήλο, μυόπωρο, πυράκανθος). Σήμερα, τα κωνοφόρα αποτελούν το 60% περίπου του φυτικού δυναμικού. Το φυτικό υλικό του Άλσους χαρακτηρίζεται σχεδόν από μονοκαλλιέργεια και ξηρόφυτο πράσινο φυτεμένο σε πολύ μεγάλη πυκνότητα. Αν και τα τελευταία χρόνια ο ξηροφυτικός χαρακτήρας έχει αλλοιωθεί λόγω αρδεύσεως με αυλάκια. Δύο συντριβάνια συμπληρώνουν την αρχιτεκτονική του άλσους προσθέτοντας και το στοιχείο του νερού. Ολόκληρη η έκταση του Άλσους καλύπτεται από περίφραξη με σιδηρά κιγκλιδώματα.[2]

Σημαντικά κτίρια και τοποθεσίες

Ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Νέας Σμύρνης, κτισμένος από μικρασιάτες πρόσφυγες σε ανάμνηση του καταστραφέντος το 1922 ναού της Αγίας Παρασκευής στη Σμύρνη.

Συνοικίες της Νέας Σμύρνης

Εκκλησίες της Νέας Σμύρνης

  • Αγία Φωτεινή
  • Αγία Παρασκευή
  • Άγιοι Ανάργυροι
  • Άγιος Χαράλαμπος
  • Άγιος Ανδρέας
  • Άγιοι Θεόδωροι (παλαιοημερολογιτικός)
  • Ταξιάρχες (κοιμητηριακός)

Η Νέα Σμύρνη είναι έδρα ομώνυμης Μητρόπολης.

Παραπομπές

Ανδρέας Ζ. Μάμμουκας, Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος υπό διαφόρων Εθνικών Συνελεύσεων συνταχθέντα πολιτεύματα, τ. Η΄, Πειραιάς 1839, σ. 139-141.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές