Τόμας Μαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 37: Γραμμή 37:
[[File:Thomas Mann Doktor Faustus 1947.jpg|thumb|right|Η πρώτη έκδοση του ''«Δόκτωρ Φαούστους. Η ζωή του γερμανού μουσουργού Άντριαν Λέβερκυν εξιστορημένη από ένα φίλο»'']]
[[File:Thomas Mann Doktor Faustus 1947.jpg|thumb|right|Η πρώτη έκδοση του ''«Δόκτωρ Φαούστους. Η ζωή του γερμανού μουσουργού Άντριαν Λέβερκυν εξιστορημένη από ένα φίλο»'']]
===Μυθιστορήματα===
===Μυθιστορήματα===
* [[1901]]: '''«Μπούντενμπρόοκς. Η παρακμή μιας οικογένειας»''' - (Buddenbrooks. Verfall einer Familie), ''(ελλ. μτφ. Τούλας Σιετή, για τις εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986
* [[1901]]: '''«[[Μπούντενμπρόοκς]]. Η παρακμή μιας οικογένειας»''' - (Buddenbrooks. Verfall einer Familie), ''(ελλ. μτφ. Τούλας Σιετή, για τις εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986
**Η ιστορία της μεγαλοαστικής οικογένειας εμπόρων της [[Λίμπεκ|Λυβέκης]], Μπούντενμπροκ, από τη δημιουργία της εμπορικής φίρμας το 1830 μέχρι την εξαφάνισή της μαζί με τον τελευταίο απόγονο, τον Χάννο. Το έργο αυτό ήταν ο κύριος λόγος της βράβευσης του Μαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929.
**Η ιστορία της μεγαλοαστικής οικογένειας εμπόρων της [[Λίμπεκ|Λυβέκης]], Μπούντενμπροκ, από τη δημιουργία της εμπορικής φίρμας το 1830 μέχρι την εξαφάνισή της μαζί με τον τελευταίο απόγονο, τον Χάννο. Το έργο αυτό ήταν ο κύριος λόγος της βράβευσης του Μαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929.

Έκδοση από την 15:02, 31 Οκτωβρίου 2017

Τόμας Μαν
ΌνομαΤόμας Μαν
Γέννηση6 Ιουνίου 1875
Λίμπεκ (Lubeck), Γερμανία
Θάνατος12 Αυγούστου 1955 (80 ετών)
Ζυρίχη, Ελβετία
Επάγγελμα/
ιδιότητες
μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος[1], αυτοβιογράφος, διηγηματογράφος, κοινωνικός κριτικός, ημερολογιογράφος, σεναριογράφος, διδάσκων πανεπιστημίου και συγγραφέας[2][1][3]
ΕθνικότηταΓερμανός
ΥπηκοότηταΓερμανική Αυτοκρατορία, Δημοκρατία της Βαϊμάρης, Ναζιστική Γερμανία και Τσεχοσλοβακία
Σχολές φοίτησηςΠανεπιστήμιο του Μονάχου, Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και Katharineum
Σύζυγος(οι)Katia Mann (12  Αυγούστου 1955)
ΤέκναΕρίκα Μαν[4], Klaus Mann[4], Golo Mann[4], Monika Mann[4], Elisabeth Mann Borgese[5][4] και Michael Mann[4]
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα

Ο Τόμας Μαν (Paul Thomas Mann, 6 Ιουνίου 187512 Αυγούστου 1955) ήταν Γερμανός συγγραφέας, βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1929. Τα ιδιαίτερα συμβολικά, ειρωνικά και ταυτόχρονα επικά μυθιστορήματα και νουβέλες του εμφανίζουν αξιοσημείωτη παρατήρηση της ψυχολογίας του καλλιτέχνη και του διανοούμενου. Η ανάλυση και κριτική του της ευρωπαϊκής και γερμανικής ψυχής χρησιμοποίησε εκσυγχρονισμένες γερμανικές και βιβλικές ιστορίες, όπως και τις ιδέες των Γκαίτε, Νίτσε και Σοπενχάουερ. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο ριζοσπάστης συγγραφέας Χάινριχ Μαν.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Λίμπεκ (Lübeck, εξελλ. Λυβέκκη) της Γερμανίας και ήταν Λουθηρανός, όπως ο πατέρας του, ο Τόμας Χάινριχ Μαν (Thomas Heinrich Mann). Η μητέρα του, Τζούλια ντι Σίλβα Μπρους (Julia di Silva Bruhs) από τη Βραζιλία ήταν γερμανικής καταγωγής και καθολική στο θρήσκευμα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1891 και το κλείσιμο της εταιρείας του, ο Τόμας Μαν και η οικογένειά του μετακόμισαν στο Μόναχο. Εκεί ο Τόμας Μαν τελείωσε το γυμνάσιο και σπούδασε ιστορία, οικονομικά, ιστορία της τέχνης και λογοτεχνία. Στο Μόναχο, όπου έζησε μέχρι το 1933, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως συγγραφέας, δημοσιεύοντας το πρώτο του διήγημα Der Kleine Herr Friedmann στο περιοδικό Simplicissimus το 1898. Το 1905 νυμφεύτηκε την Κάτια Πρινγκσχάιμ (Katia Pringsheim) και απέκτησαν έξι παιδιά (την Έρικα, τον Κλάους, τον Γκόλο, τη Μόνικα, την Ελίζαμπεθ και τον Μίχαελ), τα οποία αργότερα διακρίθηκαν στα γράμματα και στις τέχνες.

Κατά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία στη Γερμανία το 1933, ο Τόμας Μαν με τη γυναίκα του βρίσκονταν στη Ζυρίχη. Ύστερα από προτροπή του γιου του Κλάους, δεν επέστρεψε στη Γερμανία, καθώς τα προηγούμενα χρόνια είχε ασκήσει έντονη κριτική στον Ναζισμό. Το 1936 πήρε την τσεχοσλοβακική υπηκοότητα και του αφαιρέθηκε η γερμανική. Το 1939 έφυγε για τις Η.Π.Α., όπου δίδαξε στο πανεπιστήμιο Πρίνστον και πέντε χρόνια αργότερα απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα. Στην Ευρώπη επέστρεψε το 1952 και εγκαταστάθηκε στο Κίλχμπεργκ (Kilchberg) κοντά στη Ζυρίχη. Πέθανε το 1955.

Οι πολιτικές του θέσεις

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Τόμας Μαν υποστήριζε τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β΄ (Wilhelm ΙΙ) και ήταν αντίθετος με τον φιλελευθερισμό. Σταδιακά οι πολιτικές του θέσεις άλλαξαν, άρχισε να υποστηρίζει τον φιλελευθερισμό και τις δημοκρατικές αρχές, ενώ αργότερα εξέφρασε συμπάθεια προς τις σοσιαλιστικές ιδέες. Κατήγγειλε δημοσίως τον εθνικοσοσιαλισμό και ενεθάρρυνε την αντίσταση από την εργατική τάξη. Το 1930 έδωσε στο Βερολίνο μία διάλεξη (Έκκληση προς την λογική - Ein Appell an die Vernunft) με την οποία ζήτησε να συγκροτηθεί ένα κοινό μέτωπο καλλιεργημένων αστών-σοσιαλιστικής εργατικής τάξης ενάντια στη βαρβαρότητα του ναζισμού.

Τα βιβλία του Τόμας Μαν, σε αντίθεση με τα βιβλία του αδερφού του Χάινριχ και του γιου του Κλάους, δεν κάηκαν δημόσια από το ναζιστικό καθεστώς το 1933, ίσως επειδή οι Ναζί φοβήθηκαν τον αντίκτυπο που θα είχε η δημόσια καταστροφή των βιβλίων ενός συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας τέσσερα χρόνια νωρίτερα.

Εργογραφία

Η πρώτη έκδοση (1897) του «Ο μικρός κύριος Φρήντεμαν»
Αρχείο:Mann - Buddenbrooks, 1909.djvu
«Μπούντενμπρόοκς. Η παρακμή μιας οικογένειας», έκδοση του 1909
Η πρώτη έκδοση του διηγήματος «Θάνατος στη Βενετία»
Η πρώτη έκδοση (1939) του μυθιστορήματος «Η Λόττε στην Βαϊμάρη»
Η πρώτη έκδοση του «Δόκτωρ Φαούστους. Η ζωή του γερμανού μουσουργού Άντριαν Λέβερκυν εξιστορημένη από ένα φίλο»

Μυθιστορήματα

  • 1901: «Μπούντενμπρόοκς. Η παρακμή μιας οικογένειας» - (Buddenbrooks. Verfall einer Familie), (ελλ. μτφ. Τούλας Σιετή, για τις εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986
    • Η ιστορία της μεγαλοαστικής οικογένειας εμπόρων της Λυβέκης, Μπούντενμπροκ, από τη δημιουργία της εμπορικής φίρμας το 1830 μέχρι την εξαφάνισή της μαζί με τον τελευταίο απόγονο, τον Χάννο. Το έργο αυτό ήταν ο κύριος λόγος της βράβευσης του Μαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929.
  • 1909: «Η Αυτού Βασιλική Υψηλότης» - (Königliche Hoheit), (ελλ. μτφ. Κώστας Σκαλίδης, για τις εκδ. "Ερατώ", 2000)
    • Ο πρίγκιπας Κλάους Χάινριχ μέσα από τον έρωτά του για την δεσποινίδα Σπόελμαν θα γνωρίσει την καινούρια εποχή με το ανοιχτό πνεύμα και τους διευρυμένους ορίζοντες και θα ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της ύπαρξης, απελευθερωμένος από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
  • 1924: «Το μαγικό βουνό» - (Der Zauberberg), (ελλ. μτφ. Άρης Δικταίος, για τις εκδ. "Δίφρος", 1956 και "Ζαχαρόπουλος Σ. Ι." , 1989 και Θεόδωρος Παρασκευόπουλος για τις εκδ. "Εξάντας", 1995 και "Μεταίχμιο", 2017)
    • Ένας τελειόφοιτος μηχανικός σχεδιάζει να επισκεφθεί για τρεις εβδομάδες τον ξάδερφό του, που νοσηλεύεται σε ένα σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας. Τελικά θα παραμείνει εκεί επτά χρόνια. Έργο που άσκησε μεγάλη επίδραση στην λογοτεχνία του 20ου αιώνα, από τις πρώτες ανιχνεύσεις της ιδρυματοποίησης.
  • «Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού» - τετραλογία (Joseph und seine Brüder – Tetralogie), (μτφ. Λευτέρης Αναγνώστου για τις εκδ. "Gutenberg", 2004). Η μετάφραση του Αναγνώστου απέσπασε το «Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης» Έργου Ξένης Λογοτεχνίας στην Ελληνική Γλώσσα, για το 2005
    • Η γνωστή ιστορία της Βίβλου με τον τρόπο του Τόμας Μάν. «Είναι η απόπειρα να ενωθούν οι πολύπτυχες εκδοχές των πραγμάτων και του κόσμου, οι διαφορετικές αφηγηματικές νόρμες-μύθος, ο θρύλος, η βιβλική ιστορία, πραγματικά περιστατικά, η ανθρωπογεωγραφία, μέσα από την προβολή ενός προσώπου.» [6]
1933: «Οι ιστορίες του Ιακώβ» - (Die Geschichten Jaakobs)
1934: «Ο νέος Ιωσήφ» - (Der junge Joseph)
1936: «Ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο» - (Joseph in Ägypten)
1943: «Ιωσήφ ο τροφοδότης» - (Joseph der Ernährer)
  • 1939: «Η Λόττε στην Βαϊμάρη» - (Lotte in Weimar), (μτφ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος για τις εκδ. "Εξάντας", 2000)
    • Η Λόττε, η αγαπημένη του Γκαίτε στα νεανικά του χρόνια, την οποία απαθανάτισε στον Φάουστ, επισκέπτεται τη Βαϊμάρη για να ξανα-συναντήσει τον Γκαίτε, ύστερα από 44 χρόνια.
  • 1947: «Δόκτωρ Φαούστους. Η ζωή του γερμανού μουσουργού Άντριαν Λέβερκυν εξιστορημένη από ένα φίλο» - (Doktor Faustus. Das Leben des deutschen Tonsetzers Adrian Leverkuhn erzahlt von einem Freunde), (μτφ. [Άρης Δικταίος για τις εκδ. "Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.", 1992 και Θόδωρος Παρασκευόπουλος για τις εκδ. "Πόλις", 2002)
    • Ο συνθέτης Άντριαν Λέβερκυν (Adrian Levekühn) θα έρθει σε συμφωνία με τον διάβολο ζητώντας όχι πλούτη η δόξα αλλά τη δυνατότητα πραγματοποίησης του καλλιτεχνικού του οράματος. Σε αυτό το βιβλίο «ο Τόμας Μαν θα ασχοληθεί με βασικά θέματα, όπως η τέχνη, η ζωή, η αγάπη, η λαγνεία και η μουσική. Αλλά το βασικό είναι πως θα φτιάξει μια αλληγορία για την γιγάντωση του Ναζισμού στην Γερμανία, θα λοιδορήσει την ίδια την τοιχογραφία της μπουρζουαζίας που στήνει μπροστά στα μάτια μας, θα καταφερθεί εναντίον της Γερμανικότητας και ταυτόχρονα θα την υμνήσει».[7]
  • 1951: «Ο εκλεκτός» - (Der Erwählte), (μτφ. Στέλλα Βουρδουμπά, "Δίφρος" χ.χ., - μτφρ.Σοφία Γεωργοπούλου, εκδ. "Εξάντας", 2005
    • Με αφορμή λαϊκούς μεσαιωνικούς θρύλους ο Μαν θα στήσει την ιστορία του Γρηγόριου, που από φτωχός ψαράς γίνεται πολεμιστής και τέλος δούκας στην πατρίδα του τη Φλάνδρα. Απο εκεί θα ακολουθήσει μια πορεία μέχρι το Βατικανό και την παπική τιάρα.
  • 1954: «Εξομολογήσεις του αρχιαπατεώνα Φέλιξ Κρουλ» - (Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull) ,ανολοκλήρωτο. (μτφ. Α. Σπυρόπουλος, "Μαγγανιάς", (χ.χ.), και Τούλα Σιετή, για τις εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986
    • Ο Φέλιξ Κρουλ αναλαμβάνει να πάρει τη θέση ενός νεαρού μαρκησίου που οι γονείς του, προμηθεύοντάς τον με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό τον αναγκάζουν να φύγει σε πολύχρονο ταξίδι για να τον απομακρύνουν από την ανεπιθύμητη γι' αυτούς, αγαπημένη του. Ο Κρουλ θα αντικαταστήσει τον Μαρκήσιο και θα αναλάβει μάλιστα και την αλληλογραφία με τους γονείς του.

Διηγήματα και νουβέλες

  • 1893: Οπτασία - (Vision) (μτφ. Αλέξανδρος Κυπριώτης για τις εκδ. "Ίνδικτος", 2002. Περιέχεται στο βιβλίο«Συγκεχυμένα ανέρχονται τα λησμονημένα», συλλογή 13 διηγημάτων του Μαν) *[8]
  • 1894: Gefallen
  • 1896: Η βούληση για ευτυχία - (Der Wille zum Glück) *
  • 1897: Der Tod
  • 1897: «Ο μικρός κύριος Φρήντεμαν» - (Der kleine Herr Friedemann) (πρώτη μετάφραση: Τέα Ανεμογιάννη στο περιοδικό Νέα Εστία 1957 Α΄, μτφ. Γιώργος Δεπάστας για τις εκδ. "Μεταίχμιο", 2006 και Φώτης Βασινιώτης, "Ερατώ", 1990)
  • 1897: Ο παλιάτσος - (Der Bajazzo)*
  • 1898: Τομπίας Μίντερνίκελ - (Tobias Mindernickel)*
  • 1899: Der Kleiderschrank.
  • 1899: Εκδίκηση - (Gerächt)*
  • 1900: Λουιζάκι - (Luischen) *
  • 1900: «Ο δρόμος για το κοιμητήριο» - (Der Weg zum Friedhof) (μτφ. Βασ. Λαζανά, στο περιοδικό Νέα Εστία 1957 Α΄)
  • 1902: Gladius Dei - (Gladius Dei), (μτφ. Άρης Δικταίος, εκδ. "Ζαχαρόπουλος Σ.Ι.", 1988)
  • 1903: Τριστάνος - (Tristan)* (και σε μετάφραση του Κυριάκου Κεντρωτή για τις εκδ. "Ύψιλον", 1985)
  • 1903: Το παιδί θαύμα - (Das Wunderkind)*
  • 1903: Die Hungernden
  • 1903: «Τόνιο Κραίγκερ» - (Tonio Kröger), νουβέλα (μτφ. Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. "Ύψιλον", 1985 - Αλέξανδρος Κυπριώτης για τις εκδ. "Ίνδικτος", 2000 και Δ. Διβαρής, εκδ. "Κλασσικά Παπύρου", χ.χ.)
  • 1904: Μια κάποια ευτυχία - (Ein Glück) [9]
  • 1904: Παρά τω Προφήτη - (Beim Propheten)*
  • 1905: Schwere Stunde
  • 1908: Ανέκδοτο - (Anekdote)*
  • 1909: Το σιδηροδρομικό ατύχημα - (Das Eisenbahnunglück)*
  • 1911: Wie Jappe und Do Escobar sich prügelten
  • 1912: «Ο θάνατος στη Βενετία» - (Der Tod in Venedig) (μτφ. Άρης Δικταίος, εκδ. "Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 1993 - Δ. Διβαρής, εκδ. "Κλασσικά Παπύρου", χ.χ., - Μαρία Κωνσταντινίδη, εκδ. "Ίνδικτος", 2017 - Μαρία Αγγελίδου, εκδ. "Αναστασιάδης", 1997)
  • 1918: Σκύλος και αφέντης - (Herr und Hund. Ein Idyll), (μτφ. Γιώργος Δεπάστας, εκδ. "Μεταίχμιο", 2006)
  • 1919: Gesang vom Kindchen
  • 1921: «Το αίμα των Βελσούνγκεν» - (Wälsungenblut) (μτφ. Γιάννης Κοιλής για τις εκδ. "Κριτική", 1989)
  • 1923: Tristan und Isolde
  • 1925: «Αναστάτωση και πρώιμος πόνος» - (Unordnung und fruhes Leid), διήγημα (μτφ. Γ. Κοιλής, εκδ. "Κριτική", 1989)
  • 1926: Unordnung und frühes Leid
  • 1930: Ο Μάριο καιο μάγος - (Mario und der Zauberer), (μτφ. Φώτης Βασινιώτης, "Ερατώ", 1990)
  • 1940: Τα αλλαγμένα κεφάλια - (Die Vertauschten Köpfe), (μτφ. Νίκος Λίβος, εκδ. "Κριτική", 1988)
  • 1944: Ο Νόμος - (Das Gesetz), (μτφ. Άρης Δικταίος, εκδ. "Ζαχαρόπουλος Σ.Ι.", 1988)
  • 1953 «Η απατημένη» - (Die Betrogene), νουβέλα (μτφ. Γ. Κοιλής, "Κριτική", 1989)

[10]

Δοκίμια που κυκλοφορούν στην ελληνική

  • 1918: Στοχασμοί ενός απολίτικου - (Betrachtungen eines Unpolitischen), (μτφ. Μαντώ Πουλή για τις εκδ. "Ίνδικτος", 1999)
  • 1932: Γκαίτε και Τολστόι - (Goethe und Tolstoi. Zum Problem der Humanität), (μτφ. Γερ. Λυκιαρδόπουλος, εκδ."Ύψιλον", 2012)
  • 1933: Πάθος και μεγαλείο του Ρίχαρντ Βάγκνερ - (Leiden und Größe Richard Wagners)
  • 1934: Ταξίδι με τον Δον Κιχώτη - (Meerfahrt mit Don Quijote), εκδόθηκε μετά θάνατον (μτφ. Γερ. Λυκιαρδόπουλος και Στέφανος Ροζάνης, εκδ. "Έρασμος", 2002)
  • 1936: Ο Φρόυντ και το μέλλον - (Freud und die Zukunft), (μτφ. Στάθη Φερεντίνου για τις εκδ. "Γκοβόστη", χ.χ.)
  • 1938: Σοπενχάουερ - (Schopenhauer), (μτφ. Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος για τις εκδ. "Έρασμος", 2006)
  • 1947: Η φιλοσοφία του Νίτσε υπό το φως της εμπειρίας μας - (Nietzsches Philosophie im Lichte unserer Erfahrung), (μτφ. Γιάννης Λαμπράκος για τις εκδ. "Οκτώ", 2017)
  • 1955: Δοκίμιο για τον Σίλλερ - (Versuch über Schiller), (μτφ. Θανάσης Λάμπρου, εκδ. "Ίνδικτος", 2002)
  • 1963 (έκδοση μετά θάνατον): Ο Βάγκνερ και η εποχή μας - (Wagner und unsere Zeit), (μτφ. Γιάννης Λάμψας για τις εκδ. "PRINTA", 1993)

Άλλα

  • 1950: Η εποχή μου - (Meine Zeit), σκέψεις του συγγραφέα σε αυτοβιογραφικό τόνο- (μτφ. Αντιγόνη Χατζηθεοδώρου, "Εκδόσεις των Φίλων", α΄ έκδ. 1972)
  • Theodor W. Adorno - Thomas Mann: Αλληλογραφία 1943-1955 - (Theodor W. Adorno - Thomas Mann: Briefwechsel, 1943-1955), επιστολογραφία- (μτφ. Λευτέρης Αναγνώστου για τις εκδ. "Αλεξάνδρεια", 2009)
  • Έρμαν Έσσε - Τόμας Μαν: Αλληλογραφία 1910 - 1955 - (Herman Hess - Thomas Mann:Briefwechsel), επιστολογραφία- (μτφ. Γιώτα Λαγουδάκου, "Καστανιώτης", 2003)

Επίσης κυκλοφορούν

  • Γκόλο Μαν: «Αναμνήσεις από τον πατέρα μου Τόμας Μαν»,1965, σύντομη βιογραφία του συγγραφέα από τον γιό του - (εκδ. "Γαβριηλίδης", 2005)[11]
  • Μπρίτα Μπέλερ: «Τόμας Μαν, οι τρεις κρίσιμες μέρες» - (De Beslissing), (μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, εκδ. "Καπόν", 2014) - λογοτεχνική ανακατασκευή της συγγραφέως με βάση τα ημερολόγια του Μαν των ημερών που προηγήθηκαν της ανοιχτής επιστολής που έστειλε ο συγγραφέας στις εφημερίδες της Γερμανίας καταγγέλοντας τον Ναζισμό [12]
  • Klaus Betzen: «Ο Τόμας Μαν και το πρόβλημα του ανθρωπισμού», από διάλεξη στο Ινστιτούτο Γκαίτε τον Δεκέμβριο του 1975. (μτφ. Νίκος Μ.Σκουτερόπουλος, "Εκδόσεις των Φίλων", 1977)

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/13438. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  2. BeWeB. 2808. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2021.
  3. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Kindred Britain»
  5. Gisela Ostwald: «Jüngste Tochter von Thomas Mann gestorben». (Γερμανικά) Jüngste Tochter von Thomas Mann gestorben. 9  Φεβρουαρίου 2002.
  6. http://www.lifo.gr/team/selides/55701
  7. http://diavazontas.blogspot.gr/2016/01/thomas-mann.html
  8. Τα διηγήματα με αστερίσκο περιέχονται όλα στο βιβλίο «Συγκεχυμένα ανέρχονται τα λησμονημένα»
  9. το διήγημα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:http://logotexnia21.blogspot.gr/2010/08/thomas-mann.html
  10. Τα διηγήματα που αναγράφονται με τον γερμανικό τους τίτλο, δεν έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά
  11. Διαβάστε το βιβλίο εδώ: http://www.gavrielidesbooks.gr/showebook.aspx?vid=333
  12. http://no14me.blogspot.gr/2016/06/britta-bohler.html?m=0

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Εργογραφία Thomas Mann, Collection Dr. Haack, Λειψία
  • Manfred Schmeling, «Tόμας Μαν, Αντρέ Ζιντ και Ευρώπη. Όψεις μιας Θεώρησης της Λογοτεχνίας, υπερβαίνοντας τα Σύνορα», Σύγκριση, τ/χ. 6, (Ιούνιος 1995), σσ. 8-24 [1]
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Thomas Mann της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).