Ούγος της Προβηγκίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πηγές|03|10|2015}}
Ο '''Ούγος της Αρλ''' ή '''Ούγος της Προβηγκίας''' (περί το [[880]] <ref>Keller 1971.</ref> – [[948]]), βασιλιάς της Ιταλία ([[924]] – [[948]]) από τον [[Οίκος των Μποσονιδών|Οίκο των Μποσονιδών]] ήταν μεγαλύτερος γιος του [[Θεοβάλδος της Αρλ|Θεοβάλδου της Αρλ]] και της [[Μπέρθα, κόρη του Λοθαρίου Β’|Μπέρτας]] θυγατέρας του [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας|Λοθαρίου Β΄ της Λοθαριγγίας]].
Ο '''Ούγος της Αρλ''' ή '''Ούγος της Προβηγκίας''' (περί το [[880]] <ref>Keller 1971.</ref> – [[948]]), βασιλιάς της Ιταλία ([[924]] – [[948]]) από τον [[Οίκος των Μποσονιδών|Οίκο των Μποσονιδών]] ήταν μεγαλύτερος γιος του [[Θεοβάλδος της Αρλ|Θεοβάλδου της Αρλ]] και της [[Μπέρθα, κόρη του Λοθαρίου Β’|Μπέρτας]] θυγατέρας του [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας|Λοθαρίου Β΄ της Λοθαριγγίας]].
Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, προσπάθησε να δημιουργήσει σχέσεις με το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζάντιο]]. Είχε πολλές επιτυχίες με τους εξωτερικούς εχθρούς του, αλλά οι πολιτικές του δημιούργησαν πολλούς εσωτερικούς εχθρούς, που αποδυνάμωσαν τις εξουσίες του ως τον θάνατο του.
Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, προσπάθησε να δημιουργήσει σχέσεις με το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζάντιο]]. Είχε πολλές επιτυχίες με τους εξωτερικούς εχθρούς του, αλλά οι πολιτικές του δημιούργησαν πολλούς εσωτερικούς εχθρούς, που αποδυνάμωσαν τις εξουσίες του ως τον θάνατο του.
Γραμμή 22: Γραμμή 21:
<references />
<references />

==Πηγές==

*Bouchard, Constance Brittain (1999). "Burgundy and Provence, 879–1032". In Reuter, Timothy; McKitterick, Rosamond. The New Cambridge Medieval *History, c.900-c.1024. Volume 3. Cambridge University Press.
*Keller, Hagen (1971). "Bosone di Toscana". Dizionario Biografico degli Italiani. 13. Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
*Llewellyn, Peter (1971). Rome in the Dark Ages. Constable.
*McKitterick, Rosamond (1983). The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 751–987. London: Longman.
*Previté-Orton, C. W. (1917). "Italy and Provence, 900–950". The English Historical Review. 32 (127): 335–347.
*Riché, Pierre (1993). The Carolingians: a family who forged Europe. University of Pennsylvania Press.


{{Authority control}}
{{Authority control}}

Έκδοση από την 02:00, 3 Σεπτεμβρίου 2017

Ούγος της Προβηγκίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Hugues d'Arles (Γαλλικά)
Γέννηση880 (περίπου)[1]
Αρλ
Θάνατος10  Απριλίου 947[1]
Αρλ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓκουίλα της Προβηγκίας (912–924)
Hilda (924–932)
Μαροζία (932)
Μπέρτα της Σουαβίας (937–947)
ΣύντροφοςRotruda of Pavia
ΤέκναΛοθάριος Β΄ της Ιταλίας
Ουμπέρτος του Σπολέτο
Άλντα της Ιταλίας
Βέρθα-Ευδοκία της Προβηγκίας
ΓονείςΘεοβάλδος της Αρλ και Μπέρτα, κόρη του Λοθαρίου Β΄
ΑδέλφιαΕρμενγάρδη της Τοσκάνης
Τευτμπέργκα της Αρλ
Μπόζο της Τοσκάνης
Λαμβέρτος της Τοσκάνης
Γουίδων της Τοσκάνης
ΟικογένειαΟίκος των Μποζονιδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλιάς της Ιταλίας (926–947)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ούγος της Αρλ ή Ούγος της Προβηγκίας (περί το 880 [2]948), βασιλιάς της Ιταλία (924948) από τον Οίκο των Μποσονιδών ήταν μεγαλύτερος γιος του Θεοβάλδου της Αρλ και της Μπέρτας θυγατέρας του Λοθαρίου Β΄ της Λοθαριγγίας. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, προσπάθησε να δημιουργήσει σχέσεις με το Βυζάντιο. Είχε πολλές επιτυχίες με τους εξωτερικούς εχθρούς του, αλλά οι πολιτικές του δημιούργησαν πολλούς εσωτερικούς εχθρούς, που αποδυνάμωσαν τις εξουσίες του ως τον θάνατο του.

Κληρονομώντας τις κομητείες της Αρλ και της Βιέννης, έγινε ένας από τους ισχυρότερους ευγενείς του βασιλείου της Προβηγκίας. Όταν ο αυτοκράτορας Λουδοβίκος ο Τυφλός που ήταν βασιλιάς της Προβηγκίας τυφλώθηκε και εξορίστηκε (905), ο Ούγος της Αρλ έγινε αντιβασιλιάς και πήρε τον τίτλο του δούκα της Προβηγκίας (911). [3] Μετακίνησε την πρωτεύουσα του στην Αρλ και παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδελφή του Λουδοβίκου Γκίλλα της Προβηγκίας, κόρη του Μπόσο της Προβηγκίας και χήρα του Ροδόλφου Α΄ της Βουργουνδίας. [4] Σε άγνωστη στιγμή στρατός απο την Προβηγκία υπο την ηγεσία του Ούγου και του αδελφού του Μπόσο επιτέθηκε στην Λομβαρδία με την υποστήριξη της μητέρας του Ούγου, επίθεση έγινε σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο την περίοδο 923 - 924 αλλά ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας την χρονολογεί νωρίτερα την περίοδο 917 - 920. [5] Το 922 ευγενείς εξεγέρθηκαν κατά του αυτοκράτορα Βερεγκάριου, ορίζοντας τον Ροδόλφο Β΄ της Βουργουνδίας βασιλιά της Ιταλίας. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε τερματίστηκε με την δολοφονία του Βερεγκάριου (924). [6]

Βασιλιάς της Ιταλίας

Οι υποστηριχτές του Βερεγκάριου όρισαν βασιλιά της Ιταλίας τον Ούγο (925), ενώ ο Ροδόλφος διώχθηκε από την Ιταλία (926). Ο Ούγος διέσχισε τις Άλπεις προκειμένου να στεφθεί βασιλιάς, την ίδια ώρα που ο Λουδοβίκος της Προβηγκίας έδινε την κομητεία της Βιέννης στον Κάρολο – Κωνσταντίνο. Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου στις 5 Ιουνίου 928 κατάφερε να ενσωματώσει στο Βασίλειο της Ιταλίας τμήματα της Προβηγκίας. Εφάρμοσε σωστή κεντρική διοίκηση, αντιμετώπισε επιτυχώς τις επιδρομές των Μαγυάρων επιδρομέων. Ο Ούγος παραχώρησε στον γιο του Ερβέρτου Β΄ των Βερμαντουά, Όντο, την Βιέννη στην θέση του Καρόλου – Κωνσταντίνου. Βρισκόταν ακόμα σε σύγκρουση με τον Ροδόλφο της Βουργουνδίας, ελπίζοντας να έχει την υποστήριξη του Γάλλου μονάρχη Ροδόλφου. Ο Ροδόλφος της Γαλλίας κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βιέννης και της Λυών, ενώ ο Ούγος επέστρεψε πίσω στην Ιταλία και δέχθηκε το αυτοκρατορικό στέμμα. Κατάφερε μετά από πίεση να πείσει τους ευγενείς να αναγνωρίσουν σαν διάδοχο του τον γιο του, Λοθάριο, ο οποίος στέφθηκε μαζί του τον Απρίλιο του 931. Την ίδια χρονιά κατηγόρησε τον ετεροθαλή αδελφό του, Λαμβέρτο της Τοσκάνης, για προδοσία και τον εξόρισε, αλλά ο πραγματικός λόγος εξορίας ήταν ότι ο Λαμβέρτος του στάθηκε εμπόδιο στην πραγματοποίηση του δεύτερου γάμου του.

Το 936, ο Ούγος αντικατέστησε τον Μπόσο της Τοσκάνης με τον γιο του, Ουμβέρτο. Οι προσπάθειες του Ούγου να επεκτείνει τις δυνάμεις του με έναν δεύτερο γάμο απέτυχαν. Η νύφη Μαροζία ήταν χήρα δύο φορές του Αλβέριχου Α΄ του Σπολέτο και του Ούγου, ετεροθαλούς αδελφού του Γκυ της Τοσκάνης, κάτι αντίθετο με τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Γι' αυτό, αφαίρεσε την Τοσκάνη από τους απογόνους του δεύτερου γάμου της μητέρας του παραδίδοντας την στον πατρικό του συγγενή Μπόσο. Αυτό έκανε τον Αλβέριχο Β΄, γιο της Μαροζίας από τον πρώτο της γάμο, να κάνει πραξικόπημα κατά του Ούγου. Η Μαροζία φυλακίστηκε και πέθανε φυλακισμένη λίγο αργότερα.

Για να επεκτείνει την εξουσία του στο Μιλάνο, έστειλε μοναχό τον νόθο γιο του, Θεβάλδο, τοποθετώντας τον αρχιεπίσκοπο του Μιλάνου στην θέση του Αρδέριχου. Συνέχισε την άμυνα του κράτους του εναντίον των Μαγυάρων και των Ανδαλουσιανών πειρατών και έκανε συνθήκη με τον Ροδόλφο (933), σύμφωνα με την οποία εγκατέλειψε τα δικαιώματα του στην Ιταλία παραμένοντας στην Προβηγκία. Διατήρησε φιλικές σχέσεις με το Βυζάντιο, ενώ το 942 έδωσε στον Αλβέριχο μια από τις κόρες του σαν σύζυγο. Ο Ούγος συνέχιζε την τακτική να παραχωρεί περιοχές και αξιώματα σε ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος του, κάτι που έφερε την αντίδραση της αριστοκρατίας. Ο Βερεγγάριος Β΄ της Ιταλίας επαναστάτησε και εξορίστηκε (941). Το (945) επέστρεψε ο Βερεγκάριος από την εξορία του στην Γερμανία, νίκησε σε μάχη τον Ούγο και τον εκθρόνισε. Κατέφυγε στην Προβηγκία, αλλά εξακολουθούσε να διατηρεί τον βασιλικό τίτλο.

Κληρονόμοι

Με τέσσερις συζύγους και τέσσερις αυλικές άφησε οκτώ παιδιά. Μερικά από αυτά ήταν ο Ουμβέρτος, που πήρε την Τοσκάνη, η Μπέρθα που παντρεύτηκε τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ρωμανό Β΄, πήρε το όνομα Ευδοκία και κληρονόμησε τα εδάφη του πατέρα της στην Προβηγκία κ.ά. Με την Γερμανίδα Άλδα γιος και διάδοχος του ήταν ο Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 fmg.ac/Projects/MedLands/ITALY,%20Kings%20to%20962.htm#_Toc359998752.
  2. Keller 1971.
  3. McKitterick, 267.
  4. Bouchard 1999, p. 340-341.
  5. Previté Orton, 340.
  6. Bouchard 1999, p. 340-341.

Πηγές

  • Bouchard, Constance Brittain (1999). "Burgundy and Provence, 879–1032". In Reuter, Timothy; McKitterick, Rosamond. The New Cambridge Medieval *History, c.900-c.1024. Volume 3. Cambridge University Press.
  • Keller, Hagen (1971). "Bosone di Toscana". Dizionario Biografico degli Italiani. 13. Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
  • Llewellyn, Peter (1971). Rome in the Dark Ages. Constable.
  • McKitterick, Rosamond (1983). The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 751–987. London: Longman.
  • Previté-Orton, C. W. (1917). "Italy and Provence, 900–950". The English Historical Review. 32 (127): 335–347.
  • Riché, Pierre (1993). The Carolingians: a family who forged Europe. University of Pennsylvania Press.
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Hugh of Italy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).