Ιουστινιανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox Royalty
{{Infobox Royalty
|όνομα = Ιουστινιανός Β´
|όνομα = Ιουστινιανός Β´
|χρώμα = background:#702963; color:white
|χρώμα = background:#702963; color:white
|εικόνα = Solidus-Justinian II-Christ b-sb1413.jpg
|εικόνα = Solidus-Justinian II-Christ b-sb1413.jpg
|μέγεθος_εικόνας = 230px
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα = Νόμισμα που απεικονίζει τον Ιουστινιανό Β´
|λεζάντα =
|τίτλος = [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]
|τίτλος = Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου
|περίοδος_εξουσίας = [[685]] - [[695]] και [[705]] μέχρι Δεκέμβριο [[711]]
|περίοδος_εξουσίας = [[14 Σεπτεμβρίου]] [[685]] - [[695]]<br>[[705]] - [[11 Δεκεμβρίου]] [[711]]
|ημερομηνία_στέψης =
|ημ_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος = [[Κωνσταντίνος Δ´]] στην πρώτη βασιλεία και [[Τιβέριος Γ´]] στη δεύτερη.
|προκάτοχος = [[Κωνσταντίνος Δ´]]<br>[[Τιβέριος Γ´]]
|διάδοχος = [[Λεόντιος]] στην πρώτη βασιλεία και [[Φιλιππικός Βαρδάνης]] στη δεύτερη.
|διάδοχος = [[Λεόντιος]]<br>[[Φιλιππικός Βαρδάνης]]
|σύζυγος = [[Ευδοκία (σύζυγος Ιουστινιανού Β΄)|Ευδοκία]],<br>[[Θεοδώρα των Χαζάρων]]
|σύζυγος = [[Ευδοκία (αυτοκράτειρα)|Ευδοκία]]<br>[[Θεοδώρα των Χαζάρων]]
|επίγονοι = [[Τιβέριος (γιος του Ιουστινιανού Β΄)|Τιβέριος]]
|επίγονοι = Αναστασία<br>[[Τιβέριος (γιος του Ιουστινιανού Β΄)|Τιβέριος]]
|βασιλικός_οίκος = [[Δυναστεία του Ηρακλείου|Ηρακλείου]]
|βασιλικός_οίκος = [[Δυναστεία του Ηρακλείου]]
|πατέρας = [[Κωνσταντίνος Δ´]]
|πατέρας = [[Κωνσταντίνος Δ´]]
|μητέρα = [[Αναστασία (αυτοκράτειρα)|Αναστασία]]
|μητέρα = [[Αναστασία (αυτοκράτειρα)|Αναστασία]]
|ημ_γέννησης = [[668]]
|ημ_γέννησης = [[668]]
|τόπος_γέννησης = [[Κωνσταντινούπολη]]
|τόπος_γέννησης = [[Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]]
|ημ_θανάτου = 11 Δεκεμβρίου [[711]] (42 ετών)
|ημ_θανάτου = [[11 Δεκεμβρίου]] [[711]] (43 ετών)
|τόπος_θανάτου =
|τόπος_θανάτου = [[Θέμα Οψίκιον|Οψίκιον]]
|τόπος_ταφής =
|τόπος_ταφής =
|θρησκεία = [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Χριστιανός Ορθόδοξος]]
|θρησκεία = [[Ορθόδοξη Εκκλησία]]
|υπογραφή =
|υπογραφή =
}}
}}
Ο '''Ιουστινιανός Β´''' ([[668]] - [[11 Δεκεμβρίου]] [[711]]), ο επονομαζόμενος '''Ρινότμητος''', ήταν ο τελευταίος [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Βυζαντινός αυτοκράτορας]] από τη [[δυναστεία του Ηρακλείου]], βασιλεύοντας από το [[685]] έως το [[695]] και πάλι από το [[705]] έως το [[711]].


Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας '''Ιουστινιανός Β´''' ([[668]] - [[11 Δεκεμβρίου]] [[711]]), επονομαζόμενος '''Ρινότμητος''' βασίλεψε σε δύο περιόδους, από το [[685]] έως το [[695]], και κατόπιν από το [[705]] έως τον θάνατό του το [[711]].


==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
Γραμμή 42: Γραμμή 40:
Τη χρονιά αυτή απέδρασε από τη Χερσώνα και, συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους Βούλγαρους και τους [[Χάζαροι|Χαζάρους]], διέσπασε την άμυνα της πόλης και ανακατέλαβε την εξουσία από τον Αυτοκράτορα [[Τιβέριος Γ'|Τιβέριο]] που είχε στο μεταξύ εκθρονίσει τον Λεόντιο το [[698]]. Τιμώρησε με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων, ενώ για ανταμοιβή έχρισε Καίσαρα τον Χάζαρο χάνο Ιβουζίρ, έναν βάρβαρο κατά τα βυζαντινά πρότυπα, δίνοντάς του ένα αξίωμα για το οποίο συνήθως προορίζονταν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, προκαλώντας την έκπληξη και τον τρόμο στους Βυζαντινούς'''.'''
Τη χρονιά αυτή απέδρασε από τη Χερσώνα και, συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους Βούλγαρους και τους [[Χάζαροι|Χαζάρους]], διέσπασε την άμυνα της πόλης και ανακατέλαβε την εξουσία από τον Αυτοκράτορα [[Τιβέριος Γ'|Τιβέριο]] που είχε στο μεταξύ εκθρονίσει τον Λεόντιο το [[698]]. Τιμώρησε με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων, ενώ για ανταμοιβή έχρισε Καίσαρα τον Χάζαρο χάνο Ιβουζίρ, έναν βάρβαρο κατά τα βυζαντινά πρότυπα, δίνοντάς του ένα αξίωμα για το οποίο συνήθως προορίζονταν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, προκαλώντας την έκπληξη και τον τρόμο στους Βυζαντινούς'''.'''


Πραγματοποίησε το [[709]] και το [[711]] δύο εκστρατείες καταστολής εξεγέρσεων στη Ραβέννα και τη Χερσώνα. Η δεύτερη αυτή και αποτυχημένη εκστρατεία, θα προκαλέσει το πραξικόπημα και την ανάληψη της εξουσίας από τον αρμενικής καταγωγής [[Βαρδάνης|Βαρδάνη]] ή Φιλιππικού. Η καταστροφή του συνόλου του βυζαντινού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα το 711 κατά το ταξίδι επιστροφής από τη Χερσώνα, και ο χαμός περίπου 70.000 ανδρών στα μανιασμένα κύματα, λέγεται ότι προκάλεσε το γέλιο του Αυτοκράτορα. Η θανάτωση, από τον ίδιο το Βαρδάνη, του Ρινότμητου και του εξάχρονου γιου του Τιβέριου από τους άνδρες του Βαρδάνη, σηματοδοτεί το τέλος της δυναστείας του Ηρακλείου.
Πραγματοποίησε το [[709]] και το [[711]] δύο εκστρατείες καταστολής εξεγέρσεων στη Ραβέννα και τη Χερσώνα. Η δεύτερη αυτή και αποτυχημένη εκστρατεία, θα προκαλέσει το πραξικόπημα και την ανάληψη της εξουσίας από τον αρμενικής καταγωγής [[Βαρδάνης|Βαρδάνη]] ή Φιλιππικού. Η καταστροφή του συνόλου του βυζαντινού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα το 711 κατά το ταξίδι επιστροφής από τη Χερσώνα, και ο χαμός περίπου 70.000 ανδρών στα μανιασμένα κύματα, λέγεται ότι προκάλεσε το γέλιο του αυτοκράτορα. Η θανάτωση, από τον ίδιο το Βαρδάνη, του Ρινότμητου και του εξάχρονου γιου του Τιβέριου από τους άνδρες του Βαρδάνη, σηματοδοτεί το τέλος της δυναστείας του Ηρακλείου.


==Επίλογος==
==Επίλογος==
Ο Ιουστινιανός Β', παρά τη σκληρότητα και την πνευματική του αστάθεια, ήταν ικανός Αυτοκράτορας, και εργάστηκε σκληρά για το καλό της αυτοκρατορίας, διατηρώντας και ενισχύοντας τη διοικητική και κοινωνική συνοχή που ήταν απαραίτητη για τη σωτηρία της. Οι εκρήξεις εκδίκησής του όμως ήταν τόσο βίαιες που τον κατέστησαν εξαιρετικά αντιδημοφιλή. Το πάθος του και το άσβεστο κουράγιο του, απέδειξαν ότι δεν αρκεί ο ακρωτηριασμός για να εξουδετερώσει τη φιλοδοξία ενός αποφασισμένου για την εξουσία ανθρώπου. Έτσι, το σκληρό έθιμο της τιμωρίας με ρινοκοπία δε θα εφαρμοστεί ξανά στη Βυζαντινή ιστορία.
Ο Ιουστινιανός Β', παρά τη σκληρότητα και την πνευματική του αστάθεια, ήταν ικανός αυτοκράτορας, και εργάστηκε σκληρά για το καλό της αυτοκρατορίας, διατηρώντας και ενισχύοντας τη διοικητική και κοινωνική συνοχή που ήταν απαραίτητη για τη σωτηρία της. Οι εκρήξεις εκδίκησής του όμως ήταν τόσο βίαιες που τον κατέστησαν εξαιρετικά αντιδημοφιλή. Το πάθος του και το άσβεστο κουράγιο του, απέδειξαν ότι δεν αρκεί ο ακρωτηριασμός για να εξουδετερώσει τη φιλοδοξία ενός αποφασισμένου για την εξουσία ανθρώπου. Έτσι, το σκληρό έθιμο της τιμωρίας με ρινοκοπία δε θα εφαρμοστεί ξανά στη Βυζαντινή ιστορία.


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==

Έκδοση από την 06:36, 4 Ιουλίου 2017

Ιουστινιανός Β´
Περίοδος14 Σεπτεμβρίου 685 - 695
705 - 11 Δεκεμβρίου 711
ΠροκάτοχοςΚωνσταντίνος Δ´
Τιβέριος Γ´
ΔιάδοχοςΛεόντιος
Φιλιππικός Βαρδάνης
Γέννηση668
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος11 Δεκεμβρίου 711 (43 ετών)
Οψίκιον
ΣύζυγοςΕυδοκία
Θεοδώρα των Χαζάρων
ΕπίγονοιΑναστασία
Τιβέριος
ΟίκοςΔυναστεία του Ηρακλείου
ΠατέραςΚωνσταντίνος Δ´
ΜητέραΑναστασία
ΘρησκείαΟρθόδοξη Εκκλησία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ιουστινιανός Β´ (668 - 11 Δεκεμβρίου 711), ο επονομαζόμενος Ρινότμητος, ήταν ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας από τη δυναστεία του Ηρακλείου, βασιλεύοντας από το 685 έως το 695 και πάλι από το 705 έως το 711.

Βιογραφία

Η στέψη και τα πρώτα χρόνια

Σε ηλικία μόλις 17 ετών (γεννημένος όταν ο πατέρας του Κωνσταντίνος Δ' ήταν 16), ο Ιουστινιανός Β' στέφεται αυτοκράτορας. Ο Ιουστινιανός γρήγορα θα δείξει τον ισχυρό του χαρακτήρα, την εξυπνάδα, τη διορατικότητα και τις μεγάλες διοικητικές ικανότητές του. Δυστυχώς όμως θα παρουσιάσει σημάδια σκληρότητας, που είχαν εκλείψει από τις ημέρες του Φωκά, καθώς και δείγματα διανοητικής ανισορροπίας, ανάλογα με αυτά που έδειξε ο Ηράκλειος προς το τέλος της ζωής του.

Στην αρχή της βασιλείας του πραγματοποιεί επιτυχημένες εκστρατείες κατά των Αράβων στα ανατολικά. Έθεσε σε ισχύ τον «Νόμο των Αγροτών», μια ρύθμιση που επέτρεψε την ισχυροποίηση της αγροτικής τάξης. Διατηρώντας τη διοικητική διαίρεση των θεμάτων, διατάζει τη μεταφορά Σλάβων από τη Βαλκανική στη Βιθυνία της Μ. Ασίας για να την εποικήσουν, πιστεύοντας ότι έτσι θα τη θωρακίσει απέναντι στον αραβικό κίνδυνο.

Η σύγκληση της Οικουμενικής συνόδου

Το 691, συγκάλεσε την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, προκειμένου να ρυθμιστούν ορισμένες λεπτομέρειες των Ε' και ΣΤ' Οικουμενικών Συνόδων. Από τα ψηφίσματά της πολλά είναι εξαιρετικά ασήμαντες λεπτομέρειες, παρά ταύτα όμως ο Ιουστινιανός αξίωσε την άμεση υιοθέτησή τους από τη Ρώμη, χωρίς δε καν να καλέσει απεσταλμένους του Πάπα Σέργιου στη Σύνοδο. Αποτέλεσμα ήταν η ρήξη στις σχέσεις τους. Τον ίδιο καιρό αναθέτει στον Μέγα Λογοθέτη Θεόδοτο και τον ευνούχο Στέφανο της Περσίας τη συλλογή φόρων. Οι αξιωματούχοι αυτοί εξήντλησαν τη σκληρότητά τους στους φορολογούμενους με αποτέλεσμα τη γενική δυσαρέσκεια.

Το τέλος της πρώτης βασιλείας

Το 695 ο στρατός εξεγείρεται και ανακηρύσσει Αυτοκράτορα έναν αξιωματικό με το όνομα Λεόντιος. Ο Λεόντιος, όντας παλαιός φίλος του πατέρα του, χαρίζει τη ζωή στον Ιουστινιανό αλλά τον τιμωρεί με ρινοκοπία (δηλαδή ακρωτηριασμό της μύτης) και τον εξορίζει στη Χερσώνα της Κριμαίας. Εκεί ο Ιουστινιανός παρέμεινε για δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το 705[1].

Ανάρρηση στο θρόνο για δεύτερη φορά

Σόλιδος του Ιουστινιανού Β´], με απεικόνιση του Χριστού Παντοκράτορα, 685-695

Τη χρονιά αυτή απέδρασε από τη Χερσώνα και, συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους Βούλγαρους και τους Χαζάρους, διέσπασε την άμυνα της πόλης και ανακατέλαβε την εξουσία από τον Αυτοκράτορα Τιβέριο που είχε στο μεταξύ εκθρονίσει τον Λεόντιο το 698. Τιμώρησε με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων, ενώ για ανταμοιβή έχρισε Καίσαρα τον Χάζαρο χάνο Ιβουζίρ, έναν βάρβαρο κατά τα βυζαντινά πρότυπα, δίνοντάς του ένα αξίωμα για το οποίο συνήθως προορίζονταν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, προκαλώντας την έκπληξη και τον τρόμο στους Βυζαντινούς.

Πραγματοποίησε το 709 και το 711 δύο εκστρατείες καταστολής εξεγέρσεων στη Ραβέννα και τη Χερσώνα. Η δεύτερη αυτή και αποτυχημένη εκστρατεία, θα προκαλέσει το πραξικόπημα και την ανάληψη της εξουσίας από τον αρμενικής καταγωγής Βαρδάνη ή Φιλιππικού. Η καταστροφή του συνόλου του βυζαντινού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα το 711 κατά το ταξίδι επιστροφής από τη Χερσώνα, και ο χαμός περίπου 70.000 ανδρών στα μανιασμένα κύματα, λέγεται ότι προκάλεσε το γέλιο του αυτοκράτορα. Η θανάτωση, από τον ίδιο το Βαρδάνη, του Ρινότμητου και του εξάχρονου γιου του Τιβέριου από τους άνδρες του Βαρδάνη, σηματοδοτεί το τέλος της δυναστείας του Ηρακλείου.

Επίλογος

Ο Ιουστινιανός Β', παρά τη σκληρότητα και την πνευματική του αστάθεια, ήταν ικανός αυτοκράτορας, και εργάστηκε σκληρά για το καλό της αυτοκρατορίας, διατηρώντας και ενισχύοντας τη διοικητική και κοινωνική συνοχή που ήταν απαραίτητη για τη σωτηρία της. Οι εκρήξεις εκδίκησής του όμως ήταν τόσο βίαιες που τον κατέστησαν εξαιρετικά αντιδημοφιλή. Το πάθος του και το άσβεστο κουράγιο του, απέδειξαν ότι δεν αρκεί ο ακρωτηριασμός για να εξουδετερώσει τη φιλοδοξία ενός αποφασισμένου για την εξουσία ανθρώπου. Έτσι, το σκληρό έθιμο της τιμωρίας με ρινοκοπία δε θα εφαρμοστεί ξανά στη Βυζαντινή ιστορία.

Παραπομπές

  1. Εντύπωση προκαλεί η αντίθετη προς τα βυζαντινά ήθη δεύτερη ανάρρησή του στο θρόνο αν και ήταν ακρωτηριασμένος και δεν πληρούσε τον όρο του ΄΄αρίστου΄΄. Πάντως άλλη μια περίπτωση ανόδου στον Βυζαντινό θρόνο ακρωτηριασμένου είναι γνωστή, εκείνη του Ισαάκιου Β΄ Άγγελου. Ιωάννης Λασκαράτος, «Ιουστινιανός Β΄ο Ρινότμητος. (685-695 και 705-711) Επανεκτίμηση πιθανής ρινοπλαστικής του», Βυζαντινός Δόμος, τομ. 8-9 (1998), σελ.194

Βιβλιογραφία

  • Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. I-The Early Years'
  • Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453"
  • Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State"

Δείτε επίσης


Προηγούμενος
Κωνσταντίνος Δ'
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Πρώτη βασιλεία 685 – 695
Επόμενος
Λεόντιος
Προηγούμενος
Τιβέριος Γ'
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Δεύτερη βασιλεία 705 – 711
Επόμενος
Φιλιππικός Βαρδάνης