Μπαϊμπάρς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μπαϊμπάρς
Σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας
Περίοδος	24 Οκτωβρίου 1260 - 2 Μαΐου 1277
Στέψη	1260;
Προκάτοχος	Κουτούζ
Διάδοχος	Αλ-Σαΐντ Μπαρακάχ
Γέννηση	19 Ιουλίου 1223; Κριμαία
Θάνατος	2 Μαΐου 1277 (54 ετών); Δαμασκός, Συρία
Επίγονοι	Αλ-Σαΐντ Μπαρακάχ; Σολαμίς
Θρησκεία	Σουνίτης
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 10:24, 22 Μαΐου 2017

Ο Μπαϊμπάρς (αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκνταρί, 19 Ιουλίου 1223 - 2 Μαΐου 1277), με καταγωγή από το τουρκικό φύλο των Κιπτσάκων και με το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ^[1], ήταν ο τέταρτος Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου.

Αρχικά πωλήθηκε ως σκλάβος στους Μογγόλους. Ο εμίρης της Χάμα ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε σε έναν Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του Αγιουβίδη κυβερνήτη Ας Σαλίχ Αγιούμπ.

Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων (1250), όταν ηττήθηκε στη Ζ' Σταυροφορία από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο, και στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο Κουτούζ στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του, γιατί ο Κουτούζ δεν του ανέθετε υψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.

Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου

Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους, ιδιαίτερα με το Πριγκηπάτο της Αντιόχειας, που είχε συμμαχήσει με τους Μογγόλους εναντίον του στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Επιτέθηκε (1263) στην Άκρα, το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το βασίλειο της Ιερουσαλήμ: απέτυχε να το καταλάβει, αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μια σειρά από άλλες μάχες: (Αρσούφ, Χάιφα, Ασκαλών, Καισάρεια), παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους Ναΐτες και Ιωαννίτες Ιππότες.

Επιτέθηκε (1266) στους Αρμένιους στην Κιλικία, τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την Αντιόχεια και την κατέλαβε στις 18 Μαΐου 1268, σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης Βοϊμόνδος κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα κατέφτασαν οι δυνάμεις της Η' Σταυροφορίας (1271) υπό τον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Α', που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.

Ο Εδουάρδος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα το σημαντικό για να τον απειλήσει, επιστρέφοντας άπρακτος πίσω στην Αγγλία (1272), αφού λίγο πριν είχε αποτύχει προσπάθεια του Μπαϊμπάρς να τον δολοφονήσει. Παίρνοντας θάρρος, ο Μπαϊμπάρς προχώρησε ακόμα περισσότερο: επιτέθηκε στο Σουλτανάτο του Ρουμ των Σελτζούκων. Εκεί νίκησε τους Μογγόλους στη μάχη του Ελμπιστάν (1277) και αποσύρθηκε στη Συρία. Παντρεύτηκε πολλές γυναίκες, αφήνοντας συνολικά 7 κόρες και 3 γιους, δύο από τους οποίους (αλ Σαΐντ Μπαρακάχ και Σολαμίς) έγιναν σουλτάνοι.

Παραπομπές

↑ Το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ σημαίνει Πατέρας των Κατακτήσεων, ως αναφορά στις νίκες του.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Baibars της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ σημαίνει Πατέρας των Κατακτήσεων, ως αναφορά στις νίκες του.

[1]

@@ Γραμμή 28: / Γραμμή 28: @@
 [[Αρχείο:Baybars Mosque.jpg|thumb|150px|Τζαμί του Μπαϊμπάρς στο Κάιρο]]
-Ο '''Μπαϊμπάρς''' (αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκταρί, [[19 Ιουλίου]] [[1223]] - [[2 Μαΐου]] [[1277]]), με καταγωγή από το [[Τουρκικά φύλα|τουρκικό φύλο]] των [[Κιπτσάκοι|Κιπτσάκων]] και με το προσωνύμιο '''Αμπού αλ-Φουτούχ'''<ref>Το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ σημαίνει ''Πατέρας των Κατακτήσεων'', ως αναφορά στις νίκες του.</ref>, ήταν ο τέταρτος [[Μαμελούκοι|Μαμελούκος]] [[σουλτάνος]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]].
+Ο '''Μπαϊμπάρς''' (αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκνταρί, [[19 Ιουλίου]] [[1223]] - [[2 Μαΐου]] [[1277]]), με καταγωγή από το [[Τουρκικά φύλα|τουρκικό φύλο]] των [[Κιπτσάκοι|Κιπτσάκων]] και με το προσωνύμιο '''Αμπού αλ-Φουτούχ'''<ref>Το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ σημαίνει ''Πατέρας των Κατακτήσεων'', ως αναφορά στις νίκες του.</ref>, ήταν ο τέταρτος [[Μαμελούκοι|Μαμελούκος]] [[σουλτάνος]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]].
-Αρχικά πωλήθηκε ως σκλάβος στους [[Ιλχανάτο|Μογγόλους]]. Ο εμίρης της [[Χάμαθ]] ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε στον Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του [[Αγιουβίδες|Αγιουβίδη]] κυβερνήτη [[Ας Σαλίχ Αγιούμπ]].
+Αρχικά πωλήθηκε ως σκλάβος στους [[Ιλχανάτο|Μογγόλους]]. Ο εμίρης της [[Χάμα]] ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε σε έναν Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του [[Αγιουβίδες|Αγιουβίδη]] κυβερνήτη [[Ας Σαλίχ Αγιούμπ]].
-Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων ([[1250]]), όταν ηττήθηκε στη [[Ζ' Σταυροφορία]] από τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο]], στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο [[Κουτούζ]] στην [[μάχη του Άιν Τζαλούτ]]. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν μπλεγμένος στη δολοφονία του, γιατί δεν του έδινε ψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.
+Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων ([[1250]]), όταν ηττήθηκε στη [[Ζ' Σταυροφορία]] από τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο]], και στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο [[Κουτούζ]] στην [[μάχη του Άιν Τζαλούτ]]. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του, γιατί ο Κουτούζ δεν του ανέθετε υψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.
 == Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου ==
-Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους, ιδιαίτερα με την [[Αντιόχεια]], που είχε συμμαχήσει με τους [[Ιλχανάτο|Μογγόλους]] εναντίον του στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Επιτέθηκε ([[1263]]) στην [[Άκρα]], το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το [[βασίλειο της Ιερουσαλήμ]]: απέτυχε να το καταλάβει, αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μια σειρά από άλλες μάχες ([[Αρσούφ]], [[Χάιφα]], [[Ασκαλών]], [[Καισάρεια]]) παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους [[Ναΐτες]] και [[Ιωαννίτες Ιππότες]].
+Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους, ιδιαίτερα με το [[Πριγκηπάτο της Αντιόχειας]], που είχε συμμαχήσει με τους [[Ιλχανάτο|Μογγόλους]] εναντίον του στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Επιτέθηκε ([[1263]]) στην [[Άκρα]], το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το [[βασίλειο της Ιερουσαλήμ]]: απέτυχε να το καταλάβει, αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μια σειρά από άλλες μάχες: ([[Αρσούφ]], [[Χάιφα]], [[Ασκαλών]], [[Καισάρεια]]), παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους [[Ναΐτες]] και [[Ιωαννίτες Ιππότες]].
-Επιτέθηκε ([[1266]]) στους [[Αρμένιοι|Αρμένιους]] στην [[Κιλικία]] τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την [[Αντιόχεια]] και την κατέλαβε στις [[18 Μαΐου]] [[1268]], σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης [[Βοϊμόνδος ΣΤ' της Αντιόχειας|Βοϊμόνδος]] κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα έφτασε η [[Η' Σταυροφορία]] ([[1271]]) υπό τον βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α' της Αγγλίας|Εδουάρδο Α']], που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.
+Επιτέθηκε ([[1266]]) στους [[Αρμένιοι|Αρμένιους]] στην [[Κιλικία]], τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την [[Αντιόχεια]] και την κατέλαβε στις [[18 Μαΐου]] [[1268]], σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης [[Βοϊμόνδος ΣΤ' της Αντιόχειας|Βοϊμόνδος]] κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα κατέφτασαν οι δυνάμεις της [[Η' Σταυροφορία|Η' Σταυροφορίας]] ([[1271]]) υπό τον βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α' της Αγγλίας|Εδουάρδο Α']], που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.
-Ο Εδουάρδος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα το σημαντικό για να τον απειλήσει, επιστρέφοντας άπρακτος πίσω στην [[Αγγλία]] ([[1272]]), αφού λίγο πριν είχε αποτύχει προσπάθεια του Μπαϊμπάρ να τον δολοφονήσει. Παίρνοντας θάρρος, προχώρησε ακόμα περισσότερο: επιτέθηκε στο [[σουλτανάτο του Ρουμ]] των [[Σελτζούκοι|Σελτζούκων]]. Εκεί νίκησε τους Μογγόλους στη [[μάχη του Ελμπιστάν]] ([[1277]]) και αποσύρθηκε στη [[Συρία]]. Παντρεύτηκε πολλές γυναίκες, αφήνοντας συνολικά 7 κόρες και 3 γιους, δύο από τους οποίους ([[αλ Σαΐντ Μπαρακάχ]] και [[Σολαμίς]]) έγιναν σουλτάνοι.
+Ο Εδουάρδος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα το σημαντικό για να τον απειλήσει, επιστρέφοντας άπρακτος πίσω στην [[Αγγλία]] ([[1272]]), αφού λίγο πριν είχε αποτύχει προσπάθεια του Μπαϊμπάρς να τον δολοφονήσει. Παίρνοντας θάρρος, ο Μπαϊμπάρς προχώρησε ακόμα περισσότερο: επιτέθηκε στο [[Σουλτανάτο του Ρουμ]] των [[Σελτζούκοι|Σελτζούκων]]. Εκεί νίκησε τους Μογγόλους στη [[μάχη του Ελμπιστάν]] ([[1277]]) και αποσύρθηκε στη [[Συρία]]. Παντρεύτηκε πολλές γυναίκες, αφήνοντας συνολικά 7 κόρες και 3 γιους, δύο από τους οποίους ([[αλ Σαΐντ Μπαρακάχ]] και [[Σολαμίς]]) έγιναν σουλτάνοι.
 ==Παραπομπές==