Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μετακίνηση στο αντίστοιχο λήμμα
Γραμμή 117: Γραμμή 117:
|}
|}
===Χρυσός Φοίνικας 1975 - σήμερα===
===Χρυσός Φοίνικας 1975 - σήμερα===
[[Χρυσός Φοίνικας]]
Ο κατάλογος στο λήμμα [[Χρυσός Φοίνικας]]


== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==

Έκδοση από την 13:57, 17 Απριλίου 2017

Το Φεστιβάλ των Καννών (γαλλικά: Festival international du film de Cannes ή Festival de Cannes) είναι ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς διαγωνισμούς κινηματογράφου, που διεξάγεται στις Κάννες της Γαλλίας, μία φορά το χρόνο.

Ιστορία

Το Φεστιβάλ διοργανώθηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 1939, με προεδρεύοντα τον Λουί Λυμιέρ. Η μόνη ταινία που παρουσιάστηκε στην πρώτη διοργάνωση ήταν η Παναγία των Παρισίων του Γουίλιαμ Ντίτερλι, καθώς συνέπεσε χρονικά με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την κήρυξη πολέμου της Γαλλίας στη Γερμανία. Η πρώτη ολοκληρωμένη διοργάνωση του Φεστιβάλ έγινε το 1946. Ο θεσμός ματαιώθηκε το 1948 και το 1950, λόγω οικονομικών προβλημάτων, ενώ από το 1951, ο χρόνος διοργάνωσής του μετατοπίστηκε στην περίοδο της Άνοιξης. Το 1968, το Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 10 Μαΐου αλλά διακόπηκε στις 19 Μαΐου, κατά την περίοδο της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του '68 και μετά από παρέμβαση φοιτητών απειλώντας τη διεξαγωγή της διοργάνωσης. Η ατμόσφαιρα στις Κάννες του 1968 ήταν εκρηκτική. Η κριτική επιτροπή, με μέλη της τον Τέρενς Γιανγκ, τον Ρόμαν Πολάνσκι, τον Λουί Μαλ, τη Μόνικα Βίτι κ.α., παραιτήθηκε τον υποχρεώσεών της θεωρώντας ότι το προβάδισμα ανήκε στα γεγονότα που συγκλόνιζαν τη χώρα. Το πρωί της 18ης Μαΐου, η επαναστατική επιτροπή του φεστιβάλ, αποτελούμενη από τους Κλοντ Λελούς, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Φρανσουά Τρυφώ, Λουί Μαλ και Ρόμαν Πολάνσκι, αποφάσισε ύστερα από ολονύκτια σύσκεψη ότι το φεστιβάλ πρέπει να διακοπεί. Ανακοίνωσαν τις προθέσεις τους και περίμεναν το κοινό να εκκενώσει την αίθουσα, αλλά κανείς δεν έφευγε. Τότε ο Γκοντάρ ανέλαβε μία αποτελεσματική, όπως αποδείχθηκε, πρωτοβουλία. Απείλησε ότι θα υποχρεώσει τους παρόντες να δουν όλες τις ταινίες που έχει γυρίσει, στη σειρά. Όλοι πετάχτηκαν στο δρόμο και το φεστιβάλ έκλεισε τις πόρτες του[1].

Συμμετοχές

Το Φεστιβάλ των Καννών περιλαμβάνει διαφορετικές κατηγορίες συμμετοχής:

  • Διαγωνιστικό τμήμα, το κύριο και περισσότερο προβεβλημένο πρόγραμμα της διοργάνωσης, που περιλαμβάνει το διαγωνισμό ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους.
  • Εκτός συναγωνισμού, τμήμα που περιλαμβάνει προβολές ταινιών που δεν διαγωνίζονται για τα βραβεία του φεστιβάλ.
  • Un Certain Regard, τμήμα που που καθιερώθηκε από το 1978 και αφορά ταινίες νέων σκηνοθετών.
  • Cinéfondation, διαγωνιστικό τμήμα που καθιερώθηκε από το 1998, για ταινίες μικρού μήκους σπουδαστών.

Κριτική επιτροπή

Η επιτροπή που κρίνει τις διαγωνιζόμενες ταινίες δεν έχει σταθερή σύνθεση αλλά επιλέγεται κάθε χρόνο. Αποτελείται από ένα προεδρεύων μέλος και άλλες προσωπικότητες του κινηματογράφου, συνήθως ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Για κάθε κατηγορία συμμετοχής, η απονομή των βραβείων αποφασίζεται και από διαφορετική κριτική επιτροπή.

Βραβεία

Η επιτροπή του φεστιβάλ καθορίζει σε ποιες ταινίες, θα απονεμηθούν τα βραβεία, κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής λήξης. Τα βραβεία που απονέμονται στις συμμετοχές του διαγωνιστικού τμήματος, είναι:

Για ταινίες μικρού μήκους έχουν καθιερωθεί επίσης τα αντίστοιχα βραβεία Χρυσού Φοίνικα και Επιτροπής ενώ από το 1978 απονέμεται επιπλέον, το βραβείο της Χρυσής Κάμερας (Camera d'or) για την καλύτερη ταινία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη.

Ταινίες που διακρίθηκαν

Μέγα Βραβείο 1939-54

Χρονιά Ταινία Σκηνοθέτης
1939 Η Μεγάλη Περιπέτεια (Union Pacific) (Αυτός ο Χρυσός Φοίνικας απονεμήθηκε αναδρομικά στο Φεστιβάλ του 2002. Το πρώτο Φεστιβάλ αναμενόταν να ξεκινήσει το 1939, αναβλήθηκε όμως εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ
1946 Μαρτύριο (Hets) Αλφ Σιόμπεργκ
Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (The Lost Weekend) Μπίλι Γουάιλντερ
Κόκκινα Λιβάδια (De røde enge) Μπόντιλ Ίψεν και Λάου Λάουριτσεν
Neecha Nagar Τσέταν Άναντ
Σύντομη συνάντηση (Brief Encounter) Ντέιβιντ Λιν
Πορτρέτο της Μαρίας (María Candelaria) Εμίλιο Φερνάντες
Σημείο Καμπής (Великий перелом, Velikiy perelom) Φρίντριχ Μάρκοβιτς Έρμλερ
La symphonie pastorale Ζαν Ντελανουά
Τελευταία Ευκαιρία (Die Letzte Chance) Λέοπολντ Λίντμπεργκ
Άνθρωποι χωρίς φτερά (Muži bez křídel) Φράντισεκ Καπ
Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη (Roma, città aperta) Ρομπέρτο Ροσελίνι
1947 Δεν έγινε απονομή του Χρυσού Φοίνικα
1948 Δε διεξήχθη
1949 Ο Τρίτος Άνθρωπος Κάρολ Ριντ
1950 Δε διεξήχθη
1951 Δεσποινίς Τζούλι (Fröken Julie) Αλφ Σιόμπεργκ
Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo a Milano) Βιτόριο ντε Σίκα
1952 Οθέλλος Όρσον Γουέλς
Δυο πεντάρες ελπίδα (Due soldi di speranza) Ρενάτο Καστελάνι
1953 Το μεροκάματο του τρόμου (Le salaire de la peur) Ανρί Ζωρζ Κλουζό
1954 Πύλη της Κολάσεως (地獄門, Jigokumon) Τεϊνοσούκε Κινουγκάσα

Χρυσός Φοίνικας 1955-1963

Ο πλήρης κατάλογος στο λήμμα Χρυσός Φοίνικας

Μέγα Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών (1964-1974)

Χρονιά Ταινία Σκηνοθέτης
1964 Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (Les Parapluies de Cherbourg) Ζακ Ντεμί
1965 Το Κόλπο…και Πώς Να το Αποκτήσετε Ρίτσαρντ Λέστερ
1966 Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα (Un homme et une femme) Κλοντ Λελούς
Κυρίες και Κύριοι (Signore and signori) Πιέτρο Τζέρμι
1967 Blow-Up Μικελάντζελο Αντονιόνι
1968 αναβλήθηκε εξαιτίας των γεγονότων του Γαλλικού Μάη του 1968
1969 Αν…… Λίντσεϊ Άντερσον
1970 M*A*S*H Ρόμπερτ Όλτμαν
1971 Ο Μεσάζων (The Go-Between) Τζόζεφ Λόουζι
1972 Η Εργατική Τάξη Πάει στον Παράδεισο (La classe operaia va in paradiso) Έλιο Πέτρι
Υπόθεση Ματέι (Il Caso Mattei) Φραντσέσκο Ρόσι
1973 Το Μίσθαρνο Όργανο Άλαν Μπρίτζες
Το Σκιάχτρο Τζέρι Σάτσμπεργκ
1974 Η Συνομιλία Φράνσις Φορντ Κόπολα

Χρυσός Φοίνικας 1975 - σήμερα

Ο κατάλογος στο λήμμα Χρυσός Φοίνικας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. Ιστορικό Λεύκωμα 1968, σελ. 152-153, Καθημερινή (1998)