Μαρία Α΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 49: Γραμμή 49:
{{quote|Η Μεγαλειότητά της kann nicht jene Religion verbergen, zu der sie sich vor Gott und der Welt seit ihrer frühen Kindheit bekannt hat und die ihre Majestät nach wie vor befolgen will. Ihre Hoheit wäre glücklich, wenn all ihre Untertanen die selbe (Religion) friedlich und mildtätig annehmen würden. Und dennoch wünscht ihre Majestät ihre Untertanen nicht dazu zu zwingen, bis ein diesbezüglicher Parlamentsbeschluss vorliegt.|ref=<ref name="whitelock187" />}}
{{quote|Η Μεγαλειότητά της kann nicht jene Religion verbergen, zu der sie sich vor Gott und der Welt seit ihrer frühen Kindheit bekannt hat und die ihre Majestät nach wie vor befolgen will. Ihre Hoheit wäre glücklich, wenn all ihre Untertanen die selbe (Religion) friedlich und mildtätig annehmen würden. Und dennoch wünscht ihre Majestät ihre Untertanen nicht dazu zu zwingen, bis ein diesbezüglicher Parlamentsbeschluss vorliegt.|ref=<ref name="whitelock187" />}}


[[file:Reginald Pole cardinal.jpg|thumb|150px|Reginald Pole, Porträt von [[Sebastiano del Piombo]], 1540]]
[[file:Reginald Pole cardinal.jpg|thumb|250px|Reginald Pole, Porträt von [[Sebastiano del Piombo]], 1540]]
Ωστόσο η Μαρία ήδη άρχιζε τα πρώτα βήματα για την συμφιλίωση με τη Ρώμη. Τον Αύγουστο 1553 έγραψε στον Πάπα [[Πάπας Ιούλιος Γ΄|Ιούλιο Γ']] για να επιτευχθεί η άρση του [[αφορισμός|αφορισμού]] που είχε επιβληθεί στην Αγγλία από την εποχή του Ερρίκου Η΄, και διαβεβαίωσε τον Πάπα ότι με πράξη του Κοινοβουλίου θα αναιρούσε όλα τα παρά φύσει νομοθετήματα των προκατόχων της.<ref name="whitelock188" /> Ακολούθως ο Πάπας διόρισε τον Καρδινάλιο [[Ρέτζιναλντ Πόουλ]] παπικό λεγάτο στην Αγγλία. Ο Πόουλ ήταν μακρινός συγγενής της Μαρίας, γιος της γκουβερνάντας της Μάργκαρετ Πόουλ, ο οποίος την εποχή της ανάρρησής της έμενε στη Ρώμη. Η Μαρία δεν ήθελε να πραγματοποιήσει θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις χωρίς απόφαση του Κοινοβουλίου και ούτως ήταν ανεκτική στον Προτεσταντισμό. Εξαίρεση αποτελούσε όμως η αδελφή της, Ελισάβετ, την οποία ήθελε για πολιτικούς λόγους να προσηλυτίσει στον Καθολικισμό. Όσο η Μαρία ήταν ανύπαντρη και άτεκνη, η Ελισάβετ ήταν διάδοχος του θρόνου και η Μαρία ήθελε να εξασφαλίσει μια Καθολική διαδοχή. Επειδή η Ελισάβετ μόνο αναγκαστικά παρακολουθούσε τη Θεία Ευχαριστία, η Μαρία σκέφτηκε σοβαρά να ονομάσει διάδοχό της την καθολική εξαδέλφή της [[Μάργκαρετ Ντάγκλας]].<ref name="porter251" />
Ωστόσο η Μαρία ήδη άρχιζε τα πρώτα βήματα για την συμφιλίωση με τη Ρώμη. Τον Αύγουστο 1553 έγραψε στον Πάπα [[Πάπας Ιούλιος Γ΄|Ιούλιο Γ']] για να επιτευχθεί η άρση του [[αφορισμός|αφορισμού]] που είχε επιβληθεί στην Αγγλία από την εποχή του Ερρίκου Η΄, και διαβεβαίωσε τον Πάπα ότι με πράξη του Κοινοβουλίου θα αναιρούσε όλα τα παρά φύσει νομοθετήματα των προκατόχων της.<ref name="whitelock188" /> Ακολούθως ο Πάπας διόρισε τον Καρδινάλιο [[Ρέτζιναλντ Πόουλ]] παπικό λεγάτο στην Αγγλία. Ο Πόουλ ήταν μακρινός συγγενής της Μαρίας, γιος της γκουβερνάντας της Μάργκαρετ Πόουλ, ο οποίος την εποχή της ανάρρησής της έμενε στη Ρώμη. Η Μαρία δεν ήθελε να πραγματοποιήσει θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις χωρίς απόφαση του Κοινοβουλίου και ούτως ήταν ανεκτική στον Προτεσταντισμό. Εξαίρεση αποτελούσε όμως η αδελφή της, Ελισάβετ, την οποία ήθελε για πολιτικούς λόγους να προσηλυτίσει στον Καθολικισμό. Όσο η Μαρία ήταν ανύπαντρη και άτεκνη, η Ελισάβετ ήταν διάδοχος του θρόνου και η Μαρία ήθελε να εξασφαλίσει μια Καθολική διαδοχή. Επειδή η Ελισάβετ μόνο αναγκαστικά παρακολουθούσε τη Θεία Ευχαριστία, η Μαρία σκέφτηκε σοβαρά να ονομάσει διάδοχό της την καθολική εξαδέλφή της [[Μάργκαρετ Ντάγκλας]].<ref name="porter251" />



Έκδοση από την 02:06, 27 Μαρτίου 2017

Μαρία Α΄
Πορτραίτο από τον Άντονις Μορ (1554)
Περίοδος19 Ιουλίου 155317 Νοεμβρίου 1558
Στέψη1 Οκτωβρίου 1553
ΠροκάτοχοςΛαίδη Ιωάννα Γκρέι (αμφισβητούμενη) ή Εδουάρδος ΣΤ΄
ΔιάδοχοςΕλισάβετ Α΄ της Αγγλίας
Περίοδος16 Ιανουαρίου 155617 Νοεμβρίου 1558
ΠροκάτοχοςΙσαβέλλα της Πορτογαλίας
ΔιάδοχοςΕλισάβετ της Γαλλίας
Γέννηση18 Φεβρουαρίου 1516
Παλάτι της Πλακεντίας, Γκρήνουιτς
Θάνατος17 Νοεμβρίου 1558 (42 ετών)
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Λονδίνο
Τόπος ταφήςΑββαείο του Ουέστμινστερ, Λονδίνο
ΣύζυγοςΦίλιππος Β΄ της Ισπανίας
ΟίκοςΟίκος των Τυδώρ
ΠατέραςΕρρίκος Η΄ της Αγγλίας
ΜητέραΑικατερίνη της Αραγονίας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η Μαρία Α΄ Τυδώρ[1] (αγγλική γλώσσα: Mary I, 18 Φεβρουαρίου 151617 Νοεμβρίου 1558)[2] ήταν βασίλισσα της Αγγλίας και της Ιρλανδίας από τις 19 Ιουλίου 1553 μέχρι τον θάνατό της. Η τέταρτη εστεμμένη μονάρχης της Δυναστείας των Τυδώρ, έμεινε γνωστή για την αναστήλωση του Ρωμαιοκαθολικισμού στην Αγγλία αφού διαδέχτηκε στο θρόνο τον ετεροθαλή αδελφό της, Εδουάρδο ΣΤ΄. Κατά τη βασιλεία της διέταξε το κάψιμο στην πυρά περίπου 300 αντιφρονούντων, κερδίζοντας το προσωνύμιο «Bloody Mary» (Αιμοσταγής Μαρία). Η προσπάθειά της για την αναβίωση του Καθολικισμού στη χώρα ανατράπηκε από τη διάδοχό της, Ελισάβετ Α΄.

Παιδική ηλικία και πρώιμα χρόνια

Η Μαίρη ήταν το μόνο παιδί του Ερρίκου Η΄ και της πρώτης συζύγου του Αικατερίνης της Αραγωνίας που επέζησε της βρεφικής ηλικίας. Η μητέρα της είχε πολλές αποβολές, και της Μαίρης είχε προηγηθεί μια θνησιγενής αδελφή και τρία βραχύβια αδελφάκια, επιπλέον τον Ερρίκο, Δούκα της Κορνουάλης. Μέσω της μητέρας της, ήταν εγγονή του Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας και της Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλης. Γεννήθηκε στο Παλάτι της Πλακεντίας στο Γκρήνουιτς του Λονδίνου. Η Μαίρη ήταν ένα ασθενικό κορίτσι που είχε φτωχή όραση και ιγμορίτιδα, επίσης υπέφερε από φρικτούς πονοκεφάλους.

Εκπαίδευση και σχέδια γάμου

Παρά τα προβλήματα της, η Μαίρη ήταν ένα πρόωρα ανεπτυγμένο κορίτσι. Λεγόταν επίσης ότι η πριγκίπισσα ήταν πολύ όμορφη κατά την νεότητα της, ως κορίτσι και νεαρή γυναίκα. Ένα μεγάλο μέρος της πρώιμης εκπαίδευσής της προήλθε από την μητέρα της, που συμβουλεύθηκε τον Ισπανό ουμανιστή Χουάν Λουίς Βίβες ο οποίος ήταν ο πρώτος δάσκαλος της Μαίρης στα Λατινικά.

Η Άνοδος στο θρόνο και ο θάνατός της

Στις 6 Ιουλίου 1553, σε ηλικία 15 ετών, ο Εδουάρδος ΣΤ΄ πέθανε από φυματίωση. Ο Εδουάρδος δεν ήθελε το στέμμα να πάει στην Μαίρη, για την οποία φοβόταν ότι θα αποκαθιστούσε τον Καθολικισμό και θα αναιρούσε τις μεταρρυθμίσεις του, καθώς και αυτές του Ερρίκου Η΄. Τότε, οι άνδρες του βασιλιά φοβούμενοι για την  επιστροφή του Ρωμαιοκαθολικισμού προσπάθησαν να σταθούν εμπόδιο στα  δικαιώματα της πριγκίπισσας στο θρόνο, στέφοντας στις 10 Ιουλίου του 1553 βασίλισσα τη Jane Grey, εγγονή της αδερφής του βασιλιά Ερρίκου, Μαρίας. Η πριγκίπισσα μη χάνοντας καιρό συγκέντρωσε στρατό οπαδών και καθαίρεσε τη Jane εννέα μόλις μέρες αργότερα, φυλακίζοντας την ίδια και τους υποστηρικτές της στον Πύργο του Λονδίνου.Από τις πρώτες κινήσεις της Μαρίας, ως βασίλισσα,  ήταν η νομιμοποίηση του γάμου των γονιών της, και φυσικά η  κατάργηση των θρησκευτικών νόμων των αντιφρονούντων Προτεσταντών, και η επαναφορά της Ρωμαιοκαθολικής θρησκείας, στην οποία και παρέμεινε απολύτως πιστή, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της. Παράλληλα, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Φίλιππο Β΄της Ισπανίας , για λόγους πολιτικών συμφερόντων. Ωστόσο, η εμμονή της στην πιστή εφαρμογή των καινούριων θρησκευτικών νόμων, η σκληρότητα που επέδειξε στους αιρετικούς, και η άποψη του λαού ότι η  Αγγλία δεν πρέπει να πέσει στην εξάρτηση των Αψβούργων, προκάλεσε τη λεγόμενη "Εξέγερση του Wyatt", η οποία υποκινήθηκε από τον αιρετικό Thomas Wyatt, με απώτερο στόχο την καθαίρεση της βασίλισσας, υπέρ της Ελισάβετ και την επιστροφή του Προτεσταντισμού.Η εξέγερση κατεστάλη άμεσα και με αρκετά βίαιο τρόπο, από την πλευρά της Μαρίας, η οποία δεν έδειξε κανένα έλεος, οδηγώντας στην πυρά περίπου 270  άτομα και σκορπώντας τον τρόμο του βασανιστικού αυτού θανάτου σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, λόγω των συνεχών εμπρησμών όχι μόνο δεν αποτράπηκε η δραστηριότητα των αιρετικών, αλλά και αυξήθηκε, όπως ήταν φυσικό, το μίσος του λαού εναντίον της, ο οποίος και της απέδωσε το προσωνύμιο «Bloody Mary»δηλαδή «Η Αιμοσταγής Μαρία». Στις 16 Νοεμβρίου του 1558, μετά από  πολλές εσφαλμένες εγκυμοσύνες, η Μαρία, όντας ψυχικά και σωματικά εξουθενωμένη και απογοητευμένη από τη ζωή της, άφησε την τελευταία της πνοή, παραχωρώντας το θρόνο στην Ελισάβετ Α΄.

Θρησκευτική πολιτική

Η Μαρία είχε εξαρχής εναντιωθεί στην απόφαση του πατέρα της να διαχωρίσει την αγγλική Εκκλησία από τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Ως βασίλισσα αφοσιώθηκε λοιπόν προ πάντων στα θρησκευτικά ζητήματα. Στην αρχή της βασιλείας της όμως ενδιαφέρθηκε, παρά την υστεροφημία της, για την κατανόηση και την ανεκτικότητα. Στην πρώτη της διακήρυξη γνωστοποίησε:

Η Μεγαλειότητά της kann nicht jene Religion verbergen, zu der sie sich vor Gott und der Welt seit ihrer frühen Kindheit bekannt hat und die ihre Majestät nach wie vor befolgen will. Ihre Hoheit wäre glücklich, wenn all ihre Untertanen die selbe (Religion) friedlich und mildtätig annehmen würden. Und dennoch wünscht ihre Majestät ihre Untertanen nicht dazu zu zwingen, bis ein diesbezüglicher Parlamentsbeschluss vorliegt.

Reginald Pole, Porträt von Sebastiano del Piombo, 1540

Ωστόσο η Μαρία ήδη άρχιζε τα πρώτα βήματα για την συμφιλίωση με τη Ρώμη. Τον Αύγουστο 1553 έγραψε στον Πάπα Ιούλιο Γ' για να επιτευχθεί η άρση του αφορισμού που είχε επιβληθεί στην Αγγλία από την εποχή του Ερρίκου Η΄, και διαβεβαίωσε τον Πάπα ότι με πράξη του Κοινοβουλίου θα αναιρούσε όλα τα παρά φύσει νομοθετήματα των προκατόχων της.[3] Ακολούθως ο Πάπας διόρισε τον Καρδινάλιο Ρέτζιναλντ Πόουλ παπικό λεγάτο στην Αγγλία. Ο Πόουλ ήταν μακρινός συγγενής της Μαρίας, γιος της γκουβερνάντας της Μάργκαρετ Πόουλ, ο οποίος την εποχή της ανάρρησής της έμενε στη Ρώμη. Η Μαρία δεν ήθελε να πραγματοποιήσει θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις χωρίς απόφαση του Κοινοβουλίου και ούτως ήταν ανεκτική στον Προτεσταντισμό. Εξαίρεση αποτελούσε όμως η αδελφή της, Ελισάβετ, την οποία ήθελε για πολιτικούς λόγους να προσηλυτίσει στον Καθολικισμό. Όσο η Μαρία ήταν ανύπαντρη και άτεκνη, η Ελισάβετ ήταν διάδοχος του θρόνου και η Μαρία ήθελε να εξασφαλίσει μια Καθολική διαδοχή. Επειδή η Ελισάβετ μόνο αναγκαστικά παρακολουθούσε τη Θεία Ευχαριστία, η Μαρία σκέφτηκε σοβαρά να ονομάσει διάδοχό της την καθολική εξαδέλφή της Μάργκαρετ Ντάγκλας.[4]

Κατά την πρώτη της κοινοβουλευτική συνεδρίαση όχι μόνο κήρυξε έγκυρο τον γάμο των γονέων της, αλλά επίσης κατάργησε τους θρησκευτικούς νόμους της Εδουάρδου. Ούτως, ίσχυε πλέον η θρησκευτική νομοθεσία του Ερρίκου Η΄. Αν και το Κοινοβούλιο δεν είχε πρόβλημα να επανεγκαθιδρύσει έθιμα και τελετουργικά, εντούτοις αρνήθηκε σθεναρά να αποδεχτεί την κυριαρχία του Πάπα και την επιστροφή των παλαιών κτηματικών εκτάσεων της Εκκλησίας. Πολλοί κοινοβουλευτικοί είχαν πλουτίσει από αυτές τις εκτάσεις και έβλεπαν την παλινόρθωση της παπικής εξουσίας σαν απειλή προς την ευημερία τους.[5]

Παραπομπές

  1. Eakins, Lara E. (1995–2009). «Mary I Queen of England». Tudor History Web Ring. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2009. CS1 maint: Μορφή ημερομηνίας (link)
  2. «Queen Mary I». Historic Royal Palaces. 2004–2009. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2009. CS1 maint: Μορφή ημερομηνίας (link)
  3. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα whitelock188.
  4. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα porter251.
  5. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα whitelock199.

Πηγές

  • "Mary I". (2004). TudorHistory.org, Eakins, Lara E.
  • "Mary I". (1911). Encyclopædia Britannica, 11th ed. London: Cambridge University Press.
  • "Mary Tudor" (1910). NewAdvent.org, The Catholic Encyclopedia (Volume IX). New York: Robert Appleton Company.
  • Williamson, D. (1998). The Kings and Queens of England New York: National Portrait Gallery.
  • Weir, Alison. "The Children of Henry VIII".

Εξωτερικοί σύνδεσμοι