Κανναβουργείο Έδεσσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Πληροφορίες κτιρίου |
{{Πληροφορίες κτιρίου |
||
| ονομασία = Κανναβουργείο Έδεσσας |
| ονομασία = Κανναβουργείο Έδεσσας |
||
| εικόνα = |
| εικόνα = ΚΑΝΝΑΒΟΥΡΓΕΙΟΝ.jpg |
||
| λεζάντα = |
| λεζάντα = Ο ανελκυστήρας του Κανναβουργείου. |
||
|τόπος=Καταρράκτες Έδεσσας| διεύθυνση = Περιοχή Καταρρακτών, [[Έδεσσα]], ΤΚ. 58200<ref>[http://kannavourgio.gr/epikoinoniste-mazi-mas.html Πληροφορίες Μουσείου]</ref> |
|τόπος=Καταρράκτες Έδεσσας| διεύθυνση = Περιοχή Καταρρακτών, [[Έδεσσα]], ΤΚ. 58200<ref>[http://kannavourgio.gr/epikoinoniste-mazi-mas.html Πληροφορίες Μουσείου]</ref> |
||
| πόλη = [[Έδεσσα]] |
| πόλη = [[Έδεσσα]] |
Έκδοση από την 14:39, 18 Φεβρουαρίου 2017
Κανναβουργείο Έδεσσας | |
---|---|
Αρχείο:ΚΑΝΝΑΒΟΥΡΓΕΙΟΝ.jpg Ο ανελκυστήρας του Κανναβουργείου. | |
Γενικές πληροφορίες | |
Είδος | Βιομηχανία |
Αρχιτεκτονική | Βιομηχανική Ευρωπαική |
Διεύθυνση | Περιοχή Καταρρακτών, Έδεσσα, ΤΚ. 58200[1] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | Καταρράκτες Έδεσσας 40°48′8″N 22°3′20″E |
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Έδεσσας |
Τοποθεσία | Έδεσσα |
Χώρα | Ελλάδα |
Έναρξη κατασκευής | 1905 |
Ολοκλήρωση | 1908 |
Λειτουργία | 1913-1967 |
Αναστήλωση | 2000-2003 |
Κατάσταση | Άφθαρτο |
Χρήση | Παλαιότερα: Πρότυπη βιομηχανική μονάδα παραγωγής σχοινιών και σπάγκων Σήμερα: Βιομηχανικό Μουσείο, Πολυχώρος |
Ιδιοκτήτης | Δήμος Έδεσσας |
Διαστάσεις | |
Γενικές διαστάσεις | 130 × 40 |
Ύψος | 5 |
Τεχνικές λεπτομέρειες | |
Περίμετρος | 280 μ. |
Εμβαδόν | 5.200 m2 |
Όροφοι | 1 |
Υλικά κατασκευής | |
Υλικά | Σκυρόδεμα |
Σχεδιασμός και κατασκευή | |
Αρχιτέκτονας | Ιάσων Ρίζος |
Δημιουργός | Τότσκα και ΣΙΑ Α.Ε |
Χρηματοδότης | Τότσκα και ΣΙΑ Α.Ε |
Βραβεία | Ευρωπαϊκό Βραβείο "Ανάδειξη Καταρρακτών Έδεσσας" |
Προστασία | διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα |
Ιστότοπος | |
Πολυχώρος Κανναβουργείου | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Το Κανναβουργείο της Έδεσσας ήταν μια πρότυπη βιομηχανική μονάδα, δημιουργίας σχοινιών και σπάγκων από ινδική κάνναβη. Ήταν το μεγαλύτερο από τα 4 Κανναβουργεία της Ελλάδας,σε παραγωγή και εγκαταστάσεις. Βρίσκεται δίπλα στους μύλους, στην τοποθεσία Μεγάλος Κρημνός δίπλα στην παλιά συνοικία της πόλης, και στο γνωστό γεωπάρκο των Καταρρακτών. Η λειτουργία του εργοστασίου σταμάτησε το 1967 λόγω του εξηλεκτρισμού της χώρας (επειδή το ηλεκτρικό του ρεύμα οφειλόταν στις υδατοπτώσεις της περιοχής), και των εισαγωγών νημάτων και υφάσματος σε χαμηλότερη τιμή από την Αμερική.
Ίδρυση της εταιρείας
Η ίδρυση της εταιρίας έγινε το 1908 από την Εταιρεία Τότσκα και ΣΙΑ και άλλους μικρότερους μετόχους από την Θεσσαλονίκη, οι οποίοι ήθελαν να αναπτύξουν την κλωστοϋφαντουργία στον Ελλαδικό χώρο. Η επιλογή της τοποθεσίας όπου χτίστηκε το εργοστάσιο έγινε επειδή η ευρύτερη περιοχή της Έδεσσας ήταν άφθονη σε υδατοπτώσεις όπου αυτό θα βοηθούσε τις μηχανές να δουλέψουν, αφού υποστηριζόντουσαν από την υδροκίνηση. Αργότερα η διεύθυνσή του ανατέθηκε στον έμπειρο Ναουσαίο βιομήχανο Ηρακλή Χατζηδημούλα. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Κανναβουργείου αναπτύσσονται στη θέση Μεγάλος Γκρεμός σε ένα πλάτωμα στον Λόγγο της Έδεσσας.
Ακμή 1928-1950
Η πλήρης ακμή του εργοστασίου τοποθετείται στο χρονικό διάστημα 1928 – 1940, περίοδο κατά την οποία απασχολεί 150 εργάτες (κυρίως από την Έδεσσα). Ιδιαίτερα στη διάρκεια του Μεσοπολέμου το συγκεκριμένο Κανναβουργείο κάλυπτε συνολικά τη ζήτηση υφασμάτων και σπάγκων σε όλη την Ελλάδα. Τα χοντρά σχοινιά πηγαίνανε στην Κρήτη (μεγαλύτερο κέντρο κατανάλωσης), στην Θεσσαλία και στην Ήπειρο, ενώ οι λεπτοί σπάγκοι στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη. Όμως κατά την περίοδο Οκτωβρίου – Μαρτίου υπήρχε στασιμότητα ως προς τη διανομή των προϊόντων.[2]
Παρακμή 1952-1966
Η απώλεια του κεκτημένου εκμετάλλευσης των υδατοπτώσεων, το ύψος των οφειλών προς τις τράπεζες, οι διαφωνίες των μετόχων, Ι.Κ.Α. και δημόσιο οδηγούν στη διακοπή των εργασιών του τον Μάιο του 1966. Οι 100 εργάτες του Κανναβουργείου ιδρύουν τον «Παραγωγικό συνεταιρισμό η Πέλλα» και αναλαμβάνουν τη διαχείριση του. Αργότερα το 1967 η διαχειριστική επιτροπή ζητά από την Ε.Τ.Β.Α. δάνειο για να συνεχίσει το εργοστάσιο τη λειτουργία του, όμως μάταια. Το εργοστάσιο κλείνει και ο νέος ιδιοκτήτης είναι το Δημόσιο. Εγκαταστάσεις βιομηχανίας
- Διώροφο κτίσμα συσκευασίας και αποστολής του προϊόντος.
- Το κτίσμα αποθήκευσης της πρώτης ύλης.
- Σταθμός διευθέτησης της πορείας του νερού για την κίνηση των μηχανών.
- Μονόροφο κτίσμα παραγωγής του προϊόντος .
- Το κτίσμα του μηχανουργείου και το λεβητοστάσιου.
- Δύο φυλάκια (υπάρχουν ένα στην είσοδο του εργοστασίου και το άλλο στη βόρεια πλευρά του).
- Διώροφο κτίσμα με τα γραφεία και τους χώρους υγιεινής.
Πολύχωρος πολιτισμού, εκπαίδευσης και αναψυχής
Στις αρχές του 2000 μετά από 40 χρόνια εγκατάλειψης ο εξωτερικός και εσωτερικός χώρος του Κανναβουργείου εντάχθηκαν στο "Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα ανάδειξης των Καταρρακτών".Το πρόγραμμα περιλάμβανε:
- Αναδιαμόρφωση εξωτερικών χώρων
- Φωταγώγηση Βράχου και κτηρίων
- Ανακατασκευή παλιού Μηχανουργείου και Φυλακίων
- Αξιοποίηση ενός μέρους του εργοστασίου για στέγαση εστιατορίου και καφετερίας
- Αποκατάσταση μηχανημάτων και ατράκτων
- Ανέγερση δυο υπαίθριων Ανελκυστήρων για διευκόλυνση πρόσβασης στον χώρο
- Αποκατάσταση Κτηρίων και ανακαίνιση κουφωμάτων και θυρών
- Επισκευή Σκεπής
Σήμερα τα κτίρια και ο περιβάλλoν χώρος του Κανναβουργείου, έχουν αξιοποιηθεί ως πολυχώρος πολιτισμού, εκπαίδευσης και αναψυχής. Δημιουργήθηκε βιομηχανικό μουσείο για την ιστορία της υδροκίνησης και χώρος αναψυχής και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Επίσης τα 2/10 της μονάδας παραγωγής έχουν μετατραπεί σε εστιατόριο και καφετέρια ενώ ακριβώς κάτω από το εργοστάσιο λειτουργεί κλάμπ από το 2000. Η προσέλευση σε αυτό το σημείο μπορεί να πραγματοποιηθεί από τους σύγχρονους γυάλινους ανελκυστήρες του δήμου κατά μήκος του βράχου, από τις σκάλες επίσης κατά μήκος του βράχου, από το καλντερίμι (ο δρόμος όπου ενώνει την πόλη με το εργοστάσιο, τον οποίον χρησιμοποιούσαν οι εργάτες), και από τα σκαλοπάτια δίπλα στον καταρράκτη της Έδεσσας και στην συνέχεια τον λιθόστρωτο δρόμο που οδηγεί στην κεντρική πύλη του εργοστασίου.Έδεσσα[3]
Edessa Hydropolis
Τα τελευταία χρόνια λόγω των βανδαλισμών, και των υψηλών δαπανών σε ανοικοδομητικά προβλήματα και της παύσης λειτουργίας του Πολυχώρου το 2014, ο Δήμος Έδεσσας σχεδιάζει να εντάξει τον χώρο ξανά στο νέο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ 2014-2020 " Edessa Sustainble Development[4] ", για την μετατροπή του χώρου σε μόνιμο χώρο συνεδριάσεων πανελλαδικής εμβέλειας αλλά και αξιοποίηση του Βιομηχανικού Μουσείου, και των δυο υπαίθριων ανελκυστήρων (υπό δημοτικής λειτουργίας πλέον) σε μακροπρόθεσμες προοπτικές εώς το 2023.[5]
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Ιστορικό Βιομηχανικού Μουσείου, στην ιστοσελίδα: kannavourgio.gr
- ↑ Πληροφορίες Μουσείου
- ↑ «Edessa Project». http://isites.harvard.edu/icb/icb.do?keyword=k62921.
- ↑ «EDESSA SUSTAINABLE PROGRAM».
- ↑ http://www.edessacity.gr/development/baa/2016/ed500-1-edessa-baa-contacts-us_el.htm
- ↑ «Edessa Satellite Village». https://evripiotis.eu/projects/edessa-satellite-village.