Ερρίκος ο Λέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
μ Ο ArisMethymna μετακίνησε τη σελίδα Ερρίκος ΙΒ΄ της Βαυαρίας στην Ερρίκος ο λέων: έτσι υπάρχει σε πολλά λήμματα
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 15:32, 12 Ιανουαρίου 2017

Ερρίκος ο λέων
Άγαλμα του Ερρίκου στον Καθεδρικό του Μπρούνσβικ, ναό τον οποίο ίδρυσε
δούκας της Βαυαρίας
Περίοδος1156 - 1180
ΠροκάτοχοςΕρρίκος Μπάμπενμπεργκ
ΔιάδοχοςΌθων Α' Βίτελσμπαχ
δούκας της Σαξονίας
Περίοδος1142 - 1180
ΠροκάτοχοςΑλβέρτος Άνχαλτ
ΔιάδοχοςΜπέρνανρντ Άνχαλτ
Γέννησηπ. 1129
Ράβενσμπουργκ
Θάνατος6 Αυγούστου 1195 (ετών 65)
Μπρούνσβικ, Κάτω Σαξονία
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός του Μπρούνσβικ
ΣύζυγοςΚλεμέντια των Τσάρινγεν (Zähringen)
Ματίλντα της Νορμανδίας
ΕπίγονοιΓερτρούδη
Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου
Όθων Δ' της Γερμανίας
Γουλιέλμος του Μπρούνσβικ
ΟίκοςΓουέλφων
ΠατέραςΕρίκος Ι΄ της Βαυαρίας
ΜητέραΓερτρούδη των Σούπλινμπουργκ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ερρίκος ΙΒ' ο λέων (1129/1139 - 6 Αυγούστου 1195) από τον Οίκο των Γουέλφων, ήταν δούκας της Βαυαρίας (1156-80) και Γ' δούκας της Σαξονίας (1142-80). Ήταν από τους πιο ισχυρούς άνδρες της εποχής του, εξουσιάζοντας περιοχές από τη Β. Θάλασσα και τη Βαλτική ως τις Άλπεις και από τη Βεστφαλία ως την Πομερανία. Έστησε έναν εραλδικό λέοντα εμπρός από το ανάκτορό του, γι' αυτό και το προσωνύμιό του. Ο Φρειδερίκος Α' και ο γιος του Ερρίκος Δ' βασιλείς της Γερμανίας κατόρθωσαν να τον απομονώσουν από τους συμμάχους του και να του στερήσουν τα δύο δουκάτα.

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Ράβενσμπουργκ, γιος και διάδοχος του Ερρίκου Ι' δούκα της Βαυαρίας και της Γερτρούδης των Σούπλινμπουργκ, κόρης του Λοθάριου Β' δούκα της Σαξονίας και βασιλιά της Γερμανίας. Όταν ο Λοθάριος Β' απεβίωσε τον διαδέχθηκε ο Ερρίκος Ι' στη Σαξονία. Ο πατέρας του ήταν υποψήφιος το 1138 στις εκλογές του Γερμανού βασιλιά, αλλά τελικά εκλέχθηκε ο Κορράδος Γ' Χοενστάουφεν, που μετά την εκλογή του ήρθε σε αντιπαλότητα με τον Ερρίκο Ι' και κατέλαβε τα δουκάτα του. Έδωσε τη Βαυαρία στον Λεοπόλδο Μπάμπενμπεργκ, ετεροθελή, ομομήτριο αδελφό του και τη Σαξονία στον Αλβέρτο Άνχαλτ, εγγονό του Λοθάριου Β'. Το 1139 απεβίωσε ο πατέρας του.

Ο Ερρίκος ΙΒ' αξίωσε τα δουκάτα του και το 1142 ο Κορράδος Γ' του απέδωσε τη Σαξονία. Μετά τη συμμετοχή του στη Σταυροφορία εναντίων των Βένδων, ο Φρειδερίκος Α' βασιλιάς της Γερμανίας του απέδωσε το 1156 και τη Βαυαρία εκτός της Ανατολικής μαρκιωνίας, που απετέλεσε την Αυστρία. Ο Ερρίκος ΙΒ' είναι ο ιδρυτής του Μονάχου (1157), της Λυβέκης (1159), του Άουγκσμπουργκ, του Χίλντεσχάιμ, του Στάντε, του Κάσσελ, του Γκύστροου, του Λύνεμπουργκ, του Σάλτσβεντελ, του Σβερίν και του Μπρούνσβικ. Το τελευταίο έγινε η πρωτεύουσά του, όπου μπροστά στο κάστρο του Ντάνκβαρντερόντε έκτισε έναν καθεδρικό ναό και έστησε έναν εραλδικό λέοντα, γι' αυτό και το προσωνύμιό του: Ερρίκος ο λέων.

Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλεμέντια των Τσάρινγκεν (Zähringen) με κτήσεις στη Σουαβία. Ο Φρειδερίκος Α', που δεν ήθελε κτήσεις των Γουέλφων στο δουκάτο του, τον έπεισε να τη χωρίσει. Νυμφεύτηκε τη Ματίλντα της Νορμανδίας, κόρη του Ερρίκου Β' βασιλιά της Αγγλίας. Ήταν πιστός στον εξάδελφό του Φρειδερίκο Α' και τον υποστήριξε να ισχυροποιηθεί στη Γερμανία και στους πολέμους του στη Λομβαρδία. Αρκετές φορές οι Σάξονες ιππότες του έκαναν να γείρει η μάχη προς την πλευρά του Φρειδερίκου Α'. Έλαβε μέρος στις πολιορκίες της Κρεμόνας και του Μιλάνου.

Το 1172 ταξίδευσε προσκυνητής ως στην Ιερουσαλήμ, αφού πρώτα διέμεινε στην Κωνσταντινούπολη για Πάσχα. Το 1174 ο Φρειδερίκος Α' του ζήτησε να συμμετάσχει σε μια δεύτερη εκστρατεία στη Λομβαρδία, αλλά δεν ακολούθησε ασχολούμενος με τα ανατολικά του σύνορα. Η εκστρατεία απέτυχε και ο Φρειδερίκος Α' δυσφόρησε με αυτόν. Ο Ερρίκος Β' είχε με επιτυχία ιδρύσει ένα δυνατό και εκτεταμένο κράτος που περιελάμβανε και περιοχές της ΒΑ Γερμανίας. Οι άλλοι πρίγκιπες τον ζήλευαν και ο Φρειδερίκος Α' το εκμεταλλεύτηκε: συγκάλεσε εν απουσία του το Δικαστήριο (Court) των πριγκίπων και επισκόπων, τον κατηγόρησε για ανυπακοή, τον κήρυξε έκπτωτο των δουκάτων του και εισέβαλε σε αυτά. Οι σύμμαχοι του Ερρίκου ΙΒ' τον εγκατέλειψαν και υποβλήθηκε στη Βουλή (Reichstag) στην Έρφουρτ, που τον εξόρισε. Ο έκπτωτος δούκας πήγε στη Νορμανδία, στον πεθερό του. Όταν ο Φρειδερίκος Β' έφυγε το 1189 στη Γ΄ Σταυροφορία, ο Ερρίκος ΙΒ' επέστρεψε στη Σαξονία και με ένα στρατό πιστών κατέλαβε την πόλη Μπαρντόβικ για την απιστία της και την ισοπέδωσε εκτός της εκκλησίας. Ο γιος του Φρειδερίκου Β' και επόμενος βασιλιάς της Γερμανίας Ερρίκος ΣΤ' τον έκανε να ηττηθεί πάλι. Το 1194 ο Ερρίκος ΙΒ' έκανε ειρήνη, επέστρεψε στην περιορισμένη πια περιοχή του, αυτήν του Μπρούνσβιγκ, κρατώντας τον τίτλο του Δούκα και δαπανούσε τα χρήματά του στην τέχνη και στα αρχιτεκτονήματα. Απεβίωσε το επόμενο έτος.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλεμέντια, κόρη του Κόνραντ Α' δούκα του Τσάρινγκεν (Zähringen) και είχε τέκνα:

  • Γερτρούδη 1155-1197, παντρεύτηκε πρώτα τον Φρειδερίκο Δ' δούκα της Σουαβίας και έπειτα τον Κανούτο ΣΤ' Έστριδσεν βασιλιά της Δανίας.

Τη χώρισε το 1162 και το 1168 νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη Ματίλντα της Νορμανδίας, κόρη του Ερρίκου Β' και είχε τέκνα:

  • Ματίλντα ή Ριτσέντσα 1172-1204, παντρεύτηκε πρώτα τον Γκόντφρεϋ κόμη του Περς και έπειτα τον Ένγουεραντ Γ' κύριο του Κουσύ
  • Ερρίκος Ε' π. 1173-1227, παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου
  • Όθων Δ' π. 1175-1218 βασιλιάς της Γερμανίας
  • Γουλιέλμος 1184-1213, κύριος του Λύνεμπουργκ. Γιος του ήταν ο Όθων Α' ο παις δούκας του Μπρούνσβικ-Λύνεμπουργκ.

Από την εκτός γάμου σχέση του με την Ίντα του Μπλίεσκάστελ είχε φυσικό τέκνο τη:

Ο Ερρίκος στη λαϊκή φαντασία

Σύντομα μετά που απεβίωσε, ήταν θέμα μιας λαϊκής διήγησης, του έπους (saga) του Ερρίκου. Στο έπος ο Ερρίκος πηγαίνοντας προσκύνημα στους Αγίους Τόπους συναντά έναν λέοντα να μάχεται έναν δράκο. Πήρε το μέρος του λέοντα και σκότωσαν τον δράκο· ο λέοντας τον ακολούθησε υπάκουος πίσω στο Μπρούνσβικ και όταν ο Ερρίκος απεβίωσε, τέλειωσε τη ζωή του άσιτος και θλιβόμενος δίπλα στον τάφο του κυρίου του. Οι κάτοικοι της πόλης έστησαν το άγαλμα του λέοντα προς ανάμνησή του. Το έπος ενέπνευσε την Τσεχική διήγηση του Ιππότη του Μπρούνσβικ, που παριστάνεται επάνω σε μία στήλη στην γέφυρα του Καρόλου Δ' στην Πράγα. Επίσης ο Ιταλός συνθέτης Α. Στεφάνι εμπνεύστηκε την όπερα Ενρίκο Λεόνε.

Πηγές

  • Benjamin Arnold, "Henry the Lion and His Time", Journal of Medieval History, vol. 22, pp. 379–393 (1996)
  • Emmerson, Richard K. (2013). Key Figures in Medieval Europe: An Encyclopedia. Routledge. ISBN 978-1136775185.
  • Karl Jordan, Henry the Lion. A Biography, ISBN 0-19-821969-5
  • Heinrich der Löwe und seine Zeit. Katalog der Ausstellung. Bd. 2. Braunschweig, 1995.
  • Leila Werthschulte, Heinrich der Löwe in Geschichte und Sage (Heidelberg, Universitätsverlag Winter, 2007).
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Henry the Lion της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).