Ικόνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27: Γραμμή 27:


==Πρόσωπα==
==Πρόσωπα==
*[[Νικήτας Σεΐδης]], βυζαντινός λόγιος του 12ου αιώνα, γεννηθείς στο Ικόνιο
*[[Προκόπιος Ικονίου]], μητροπολίτης Ικονίου, μάρτυρας κατά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]]
*[[Αιμιλιανός Γρεβενών]], γεννηθείς στο Ικόνιο, μητροπολίτης στα Γρεβενά κατά τον Μακεδονικό Αγώνα
*[[Προκόπιος Ικονίου]], Έλληνας θεολόγος και ιεράρχης, μητροπολίτης Ικονίου, μάρτυρας κατά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]]
*[[Αιμιλιανός Γρεβενών]], Έλληνας θεολόγος και ιεράρχης γεννηθείς στο Ικόνιο, μητροπολίτης στα Γρεβενά κατά τον Μακεδονικό Αγώνα
*[[Τζελαλεντίν Ρουμί]], μυστικιστικός ποιητής και φιλόσοφος
*[[Τζελαλεντίν Ρουμί]], μυστικιστικός ποιητής και φιλόσοφος
*[[Μητροπολίτης Σηλυβρίας Αιμιλιανός Τιμιάδης|Αιμιλιανός Τιμιάδης]], γεννηθείς στο Ικόνιο, Μητροπολίτης Σηλυβρίας
*[[Μητροπολίτης Σηλυβρίας Αιμιλιανός Τιμιάδης|Αιμιλιανός Τιμιάδης]], γεννηθείς στο Ικόνιο, Μητροπολίτης Σηλυβρίας

Έκδοση από την 14:14, 4 Ιανουαρίου 2017

Πρότυπο:Πόλη (Τουρκία) Το Ικόνιο (τουρκικά: Konya «Κόνγια»), είναι πόλη στην κεντρική Τουρκία στο υψίπεδο της Ανατολίας (στην αρχαία Φρυγία), 500 χλμ ΝΑ της Σμύρνης. Κατοικείται από αρχαιότατους χρόνους. Ήταν η έδρα του Σουλτανάτου των Σελτζούκων του Ικονίου (Ρουμ) από το 1097 έως το 1243.

Είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας του Ικονίου, της μεγαλύτερης σε έκταση επαρχίας της Τουρκίας. Το 2000 είχε πληθυσμό 742.690 κατοίκων.

Ιστορία

Η αρχαία Λυκαονία, στο κέντρο της οποία βρίσκεται το Ικόνιο, αποτελούσε γειτονικό κράτος της Καππαδοκίας από δυτικά. Την εποχή των Περσικών Πολέμων περιελάμβανε και το μεγαλύτερο μέρος της υστερότερης Καταονίας. Προς Νότου η οροσειρά του Ταύρου την χώριζε από την Κιλικία, ενώ το Ικόνιο όπως αναφέρεται στο ιστορικό σύγγραμμα Κύρου Ανάβασις του Ξενοφώντος, ήταν πόλη της Φρυγίας, στα δυτικά.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρει 14 πόλεις στην περιοχή με σπουδαιότερη το Ικόνιο. Από Αντωνίνου του Πίου μέχρι το τέλος του 3ο αι. μ.Χ. υπήρχε το "Κοινόν Λυκαονίας" του οποίου μέλη ήταν οι πόλεις: Ικόνιο, Λύστρα, Λάρανδα και Δέρβη (όπου πολέμησαν οι Λυκάονες μετά του Κροίσου κατά των Περσών και μετά την ήττα υπάχθηκε τυπικά στους Πέρσες). Αργότερα περιήλθαν κατά σειρά στους Μακεδόνες, στους Σελευκίδες, στον Ευμένη της Περγάμου, στον Αντίγονο, στον Αριαράθη Ε' της Καππαδοκίας (129π.Χ.)και τελικά στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ο Απόστολος Παύλος κήρυξε στο Ικόνιο κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία του, μεταξύ των ετών 44-45 μ.Χ.

Στο Ικόνιο έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Τζελαλεντίν Ρουμί, μυστικιστικός ποιητής και φιλόσοφος, ιδρυτής του σουφικού τάγματος των Μεβλεβί Ντερβίς. Στο Ικόνιο έχτισαν τζαμιά ο Σαλαντίν και ο Οθωμανός σουλτάνος Σελήμ Β΄. Κοντά στο Ικόνιο βρισκόταν η ελληνορθόδοξη μονή του Αγίου Χαρίτωνος.

Έλληνες του Ικονίου.

Πριν το 1923 κατοικούσαν εκεί 4.000 χριστιανοί ορθόδοξοι, τουρκόφωνοι και ελληνόφωνοι. Η ελληνική κοινότητα αριθμούσε γύρω στα 2.500 άτομα που διατηρούσαν με δικά τους έξοδα, εκκλησία, σχολείο αρρένων και παρθεναγωγείο.

Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών οι χριστιανοί ορθόδοξοι του Ικονίου εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Επίσης δύο οικισμοί που δημιουργήθηκαν από τους Κονιαλήδες πρόσφυγες έλαβαν το όνομά τους από την πόλη του Ικονίου: το Νέο Ικόνιο Περάματος Αττικής και το Νέο Ικόνιο Καρδίτσας.

Πρόσωπα

Εικόνες

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι