Κωνσταντίνος Τσιούλκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πληροφορίες προσώπου}} |
{{πληροφορίες προσώπου}} |
||
Ο '''Κωνσταντίνος Τσιούλκας''' ([[1845]]- |
Ο '''Κωνσταντίνος Τσιούλκας''' ([[1845]] - [[1915]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] εκπαιδευτικός και συγγραφέας καταγόμενος από τη [[Δυτική Μακεδονία]]. |
||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
||
Γεννήθηκε το 1845 στην [[Κορησός Καστοριάς|Γκορέντση Καστοριάς (Κορρησό)]]. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είχαν σλάβικη μητρική γλώσσα, αλλά ο ίδιος ίσως είχε την ελληνική.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2}}</ref> Μετά την αποφοίτησή του από το βασικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του [[Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Καστοριάς|Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Καστοριάς]] στο Γυμνάσιο [[Καστοριά]]ς και έπειτα δίδαξε στο «ελληνικό σχολείο» της γενέτειράς του. Αντιτάχθηκε στις προσπάθειες των [[Βουλγαρική Εξαρχία|Εξαρχικών]] να τελείται η [[θεία λειτουργία]] στα [[βουλγαρικά]]<ref name="Dragati">{{harvnb|Δραγάτη|2010|p=69}}</ref> και το 1871 κατάφερε μαζί με άλλους την εκδίωξη από την Γκορέντση (Κορησό) του Κωνσταντίνου Δαρζιλοβίτη, που, κατά τον Τσιούλκα, ήταν ο πρώτος που δίδαξε στους σλαβόφωνους ότι είναι [[Βούλγαροι]], λίγο πριν ανοίξει ένα βουλγαρικό σχολείο στο χωριό.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2-3}}</ref> Το [[1875]] στάλθηκε με υποτροφία από το [[Κωνσταντίνος Βέλλιος|Βελλίειο]] κληροδότημα στην [[Αθήνα]], όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Εθνικού Πανεπιστημίου]]. Το 1879 πήγε στο [[Μπίτολα|Μοναστήρι (Μπίτολα)]], όπου έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης του ελληνικού γυμνασίου για μια δεκαετία, μέχρι το 1889, όταν απολύθηκε λόγω των γεγονότων των [[Πηχιωτικά|Πηχιωτικών]].<ref name="Dragati"/> |
Γεννήθηκε το 1845 στην [[Κορησός Καστοριάς|Γκορέντση Καστοριάς (Κορρησό)]]. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είχαν σλάβικη μητρική γλώσσα, αλλά ο ίδιος ίσως είχε την ελληνική.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2}}</ref> Μετά την αποφοίτησή του από το βασικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του [[Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Καστοριάς|Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Καστοριάς]] στο Γυμνάσιο [[Καστοριά]]ς και έπειτα δίδαξε στο «ελληνικό σχολείο» της γενέτειράς του. Αντιτάχθηκε στις προσπάθειες των [[Βουλγαρική Εξαρχία|Εξαρχικών]] να τελείται η [[θεία λειτουργία]] στα [[βουλγαρικά]]<ref name="Dragati">{{harvnb|Δραγάτη|2010|p=69}}</ref> και το 1871 κατάφερε μαζί με άλλους την εκδίωξη από την Γκορέντση (Κορησό) του Κωνσταντίνου Δαρζιλοβίτη, που, κατά τον Τσιούλκα, ήταν ο πρώτος που δίδαξε στους σλαβόφωνους ότι είναι [[Βούλγαροι]], λίγο πριν ανοίξει ένα βουλγαρικό σχολείο στο χωριό.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2-3}}</ref> Το [[1875]] στάλθηκε με υποτροφία από το [[Κωνσταντίνος Βέλλιος|Βελλίειο]] κληροδότημα στην [[Αθήνα]], όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Εθνικού Πανεπιστημίου]]. Το 1879 πήγε στο [[Μπίτολα|Μοναστήρι (Μπίτολα)]], όπου έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης του ελληνικού γυμνασίου για μια δεκαετία, μέχρι το 1889, όταν απολύθηκε λόγω των γεγονότων των [[Πηχιωτικά|Πηχιωτικών]].<ref name="Dragati"/> |
||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 7: | ||
==''Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων''== |
==''Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων''== |
||
[[αρχείο:Simvolai Eis Tin Siglossan Ton Makedonon 1.png|200px|thumb|Η πρώτη έκδοση των ''Συμβολών'' του Τσιούλκα (Αθήνα: Πετράκος, 1907).]] |
[[αρχείο:Simvolai Eis Tin Siglossan Ton Makedonon 1.png|200px|thumb|Η πρώτη έκδοση των ''Συμβολών'' του Τσιούλκα (Αθήνα: Πετράκος, 1907).]] |
||
Το [[1907]] εξέδωσε στην [[Αθήνα]] το 350 σελίδων πόνημά του «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν»,<ref name="Tsioulkas">{{harvnb|Τσιούλκας|1907|}}</ref> για να πολεμήσει τη [[Βουλγαρία|βουλγαρική]] και [[πανσλαβισμός|πανσλαβιστική]] προπαγάνδα στην περιοχή της Μακεδονίας. O Τσιούλκας, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε καμία σλαβική γλώσσα, προσπάθησε διαστρέφοντας την [[ιστορική γλωσσολογία]] να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβοφώνων της Μακεδονίας δεν ήταν βουλγαρική, αλλά [[αρχαία ελληνική γλώσσα|αρχαιοελληνική]] διάλεκτος.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=4}}, {{harvnb|Ioannidou|1999|p=56}}</ref> Ετσι, δεν επικεντρώθηκε στη [[φωνολογία]], τη [[σύνταξη (γλωσσολογία)|σύνταξη]], ή τη [[Μορφολογία (γλωσσολογία)|μορφολογία]], στην οποία αφιέρωσε μόλις 11 σελίδες,<ref name="Mackridge 2011 5">{{harvnb|Mackridge|2011|p=5}}</ref> αλλά αποκλειστικά στο λεξιλόγιο, όπου εύκολα βρίσκονται λέξεις με κοινή, [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκή]], ετυμολογία με τα ελληνικά, ώστε να δείξει ότι βασικά στοιχεία του [[σλαβομακεδονική γλώσσα|Μακεδονικού]] λεξιλογίου δεν ήταν σλαβικά, αλλά προέρχονται από τα ελληνικά.<ref name="Mac2009">{{harvnb|Mackridge|2009|p=255}}</ref> Για να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβόφωνων βρισκόταν εγγύτερα στα αρχαία ελληνικά απ' ό,τι τα νέα ελληνικά, παρέθεσε κατάλογο {{πηγή|περισσότερων από 4.000}} [[Ομηρικά Έπη|ομηρικών]] λέξεων και συνέκρινε πόσες εξ αυτών επιβιώνουν στη |
Το [[1907]] εξέδωσε στην [[Αθήνα]] το 350 σελίδων πόνημά του «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν»,<ref name="Tsioulkas">{{harvnb|Τσιούλκας|1907|}}</ref> για να πολεμήσει τη [[Βουλγαρία|βουλγαρική]] και [[πανσλαβισμός|πανσλαβιστική]] προπαγάνδα στην περιοχή της Μακεδονίας. O Τσιούλκας, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε καμία σλαβική γλώσσα, προσπάθησε διαστρέφοντας την [[ιστορική γλωσσολογία]] να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβοφώνων της Μακεδονίας δεν ήταν βουλγαρική, αλλά [[αρχαία ελληνική γλώσσα|αρχαιοελληνική]] διάλεκτος.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=4}}, {{harvnb|Ioannidou|1999|p=56}}</ref> Ετσι, δεν επικεντρώθηκε στη [[φωνολογία]], τη [[σύνταξη (γλωσσολογία)|σύνταξη]], ή τη [[Μορφολογία (γλωσσολογία)|μορφολογία]], στην οποία αφιέρωσε μόλις 11 σελίδες,<ref name="Mackridge 2011 5">{{harvnb|Mackridge|2011|p=5}}</ref> αλλά αποκλειστικά στο λεξιλόγιο, όπου εύκολα βρίσκονται λέξεις με κοινή, [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκή]], ετυμολογία με τα ελληνικά, ώστε να δείξει ότι βασικά στοιχεία του [[σλαβομακεδονική γλώσσα|Μακεδονικού]] λεξιλογίου δεν ήταν σλαβικά, αλλά προέρχονται από τα ελληνικά.<ref name="Mac2009">{{harvnb|Mackridge|2009|p=255}}</ref> Για να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβόφωνων βρισκόταν εγγύτερα στα αρχαία ελληνικά απ' ό,τι τα νέα ελληνικά, παρέθεσε κατάλογο {{πηγή|περισσότερων από 4.000}} [[Ομηρικά Έπη|ομηρικών]] λέξεων και συνέκρινε πόσες εξ αυτών επιβιώνουν στη "λαϊκή", δηλαδή τη [[Δημοτική γλώσσα|δημοτική]], (650) και πόσες στη "σλαβοφανή Μακεδονική" (1260).<ref name="Mackridge 2011 5"/> Το συμπέρασμα, για τον Τσιούλκα, ήταν ότι η "σλαβοφανής Μακεδονική ήταν Μακεδονική και αδερφή της ελληνικής" και ο "Μακεδονικός λαός" αυτόχθων και καταγόμενος από τους αρχαίους Μακεδόνες.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=4}}</ref> |
||
Το αντιεπιστημονικό αυτό βιβλίο ήταν η σημαντικότερη μιας σειράς ψευδο-γλωσσολογικών δημοσιεύσεων που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι συντάκτες των οποίων δίχως να γνωρίζουν τις διαλέκτους για τις οποίες έγραφαν υποστήριζαν ότι οι "μικτές" ή "σλαβοφανείς" διάλεκτοι των Σλαβοφώνων δεν ήταν σλαβικές.<ref>{{harvnb|Ioannidou|1999|p=56-7}}</ref> Κανένας Έλληνας γλωσσολόγος δεν προσυπέγραψε τη θεωρία του Τσιούλκα,<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=6}}</ref> αλλά το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1991, κατά την [[ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ|κρίση του Μακεδονικού]], χωρίς αρνητικό σχολιασμό, αλλά με επαινετικό προοίμιο του πρώην υπουργού [[Νικόλαος Μάρτης|Νικόλαου Μάρτη]].<ref name="Mac2009"/> Βρίσκεται σε κυκλοφορία μέχρι σήμερα{{πηγή}} και αναφορές σε αυτό εξακολουθούν να γίνονται στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο Τσιούλκας να έχει συνεισφέρει άθελά του στην ιδέα ότι οι σύγχρονοι [[Σλαβομακεδόνες]] κατάγονται από τους [[αρχαίοι Μακεδόνες|αρχαίους Μακεδόνες]] και είναι οι πραγματικοί κληρονόμοι τους.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=6-7}}</ref> |
Το αντιεπιστημονικό αυτό βιβλίο ήταν η σημαντικότερη μιας σειράς ψευδο-γλωσσολογικών δημοσιεύσεων που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι συντάκτες των οποίων δίχως να γνωρίζουν τις διαλέκτους για τις οποίες έγραφαν υποστήριζαν ότι οι "μικτές" ή "σλαβοφανείς" διάλεκτοι των Σλαβοφώνων δεν ήταν σλαβικές.<ref>{{harvnb|Ioannidou|1999|p=56-7}}</ref> Κανένας Έλληνας γλωσσολόγος δεν προσυπέγραψε τη θεωρία του Τσιούλκα,<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=6}}</ref> αλλά το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1991, κατά την [[ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ|κρίση του Μακεδονικού]], χωρίς αρνητικό σχολιασμό, αλλά με επαινετικό προοίμιο του πρώην υπουργού [[Νικόλαος Μάρτης|Νικόλαου Μάρτη]].<ref name="Mac2009"/> Βρίσκεται σε κυκλοφορία μέχρι σήμερα{{πηγή}} και αναφορές σε αυτό εξακολουθούν να γίνονται στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο Τσιούλκας να έχει συνεισφέρει άθελά του στην ιδέα ότι οι σύγχρονοι [[Σλαβομακεδόνες]] κατάγονται από τους [[αρχαίοι Μακεδόνες|αρχαίους Μακεδόνες]] και είναι οι πραγματικοί κληρονόμοι τους.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=6-7}}</ref> |
||
Έκδοση από την 07:04, 3 Ιανουαρίου 2017
| Κωνσταντίνος Τσιούλκας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1845 Κορησός |
| Θάνατος | 1915 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επαναστάτης |
Ο Κωνσταντίνος Τσιούλκας (1845 - 1915) ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός και συγγραφέας καταγόμενος από τη Δυτική Μακεδονία.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1845 στην Γκορέντση Καστοριάς (Κορρησό). Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είχαν σλάβικη μητρική γλώσσα, αλλά ο ίδιος ίσως είχε την ελληνική.[1] Μετά την αποφοίτησή του από το βασικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Καστοριάς στο Γυμνάσιο Καστοριάς και έπειτα δίδαξε στο «ελληνικό σχολείο» της γενέτειράς του. Αντιτάχθηκε στις προσπάθειες των Εξαρχικών να τελείται η θεία λειτουργία στα βουλγαρικά[2] και το 1871 κατάφερε μαζί με άλλους την εκδίωξη από την Γκορέντση (Κορησό) του Κωνσταντίνου Δαρζιλοβίτη, που, κατά τον Τσιούλκα, ήταν ο πρώτος που δίδαξε στους σλαβόφωνους ότι είναι Βούλγαροι, λίγο πριν ανοίξει ένα βουλγαρικό σχολείο στο χωριό.[3] Το 1875 στάλθηκε με υποτροφία από το Βελλίειο κληροδότημα στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Το 1879 πήγε στο Μοναστήρι (Μπίτολα), όπου έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης του ελληνικού γυμνασίου για μια δεκαετία, μέχρι το 1889, όταν απολύθηκε λόγω των γεγονότων των Πηχιωτικών.[2]
Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων
Το 1907 εξέδωσε στην Αθήνα το 350 σελίδων πόνημά του «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν»,[4] για να πολεμήσει τη βουλγαρική και πανσλαβιστική προπαγάνδα στην περιοχή της Μακεδονίας. O Τσιούλκας, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε καμία σλαβική γλώσσα, προσπάθησε διαστρέφοντας την ιστορική γλωσσολογία να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβοφώνων της Μακεδονίας δεν ήταν βουλγαρική, αλλά αρχαιοελληνική διάλεκτος.[5] Ετσι, δεν επικεντρώθηκε στη φωνολογία, τη σύνταξη, ή τη μορφολογία, στην οποία αφιέρωσε μόλις 11 σελίδες,[6] αλλά αποκλειστικά στο λεξιλόγιο, όπου εύκολα βρίσκονται λέξεις με κοινή, ινδοευρωπαϊκή, ετυμολογία με τα ελληνικά, ώστε να δείξει ότι βασικά στοιχεία του Μακεδονικού λεξιλογίου δεν ήταν σλαβικά, αλλά προέρχονται από τα ελληνικά.[7] Για να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβόφωνων βρισκόταν εγγύτερα στα αρχαία ελληνικά απ' ό,τι τα νέα ελληνικά, παρέθεσε κατάλογο περισσότερων από 4.000[εκκρεμεί παραπομπή] ομηρικών λέξεων και συνέκρινε πόσες εξ αυτών επιβιώνουν στη "λαϊκή", δηλαδή τη δημοτική, (650) και πόσες στη "σλαβοφανή Μακεδονική" (1260).[6] Το συμπέρασμα, για τον Τσιούλκα, ήταν ότι η "σλαβοφανής Μακεδονική ήταν Μακεδονική και αδερφή της ελληνικής" και ο "Μακεδονικός λαός" αυτόχθων και καταγόμενος από τους αρχαίους Μακεδόνες.[8]
Το αντιεπιστημονικό αυτό βιβλίο ήταν η σημαντικότερη μιας σειράς ψευδο-γλωσσολογικών δημοσιεύσεων που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι συντάκτες των οποίων δίχως να γνωρίζουν τις διαλέκτους για τις οποίες έγραφαν υποστήριζαν ότι οι "μικτές" ή "σλαβοφανείς" διάλεκτοι των Σλαβοφώνων δεν ήταν σλαβικές.[9] Κανένας Έλληνας γλωσσολόγος δεν προσυπέγραψε τη θεωρία του Τσιούλκα,[10] αλλά το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1991, κατά την κρίση του Μακεδονικού, χωρίς αρνητικό σχολιασμό, αλλά με επαινετικό προοίμιο του πρώην υπουργού Νικόλαου Μάρτη.[7] Βρίσκεται σε κυκλοφορία μέχρι σήμερα[εκκρεμεί παραπομπή] και αναφορές σε αυτό εξακολουθούν να γίνονται στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο Τσιούλκας να έχει συνεισφέρει άθελά του στην ιδέα ότι οι σύγχρονοι Σλαβομακεδόνες κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες και είναι οι πραγματικοί κληρονόμοι τους.[11]
Παραπομπές
- ↑ Mackridge 2011, σελ. 2
- ↑ 2,0 2,1 Δραγάτη 2010, σελ. 69
- ↑ Mackridge 2011, σελ. 2-3
- ↑ Τσιούλκας 1907
- ↑ Mackridge 2011, σελ. 4, Ioannidou 1999, σελ. 56
- ↑ 6,0 6,1 Mackridge 2011, σελ. 5
- ↑ 7,0 7,1 Mackridge 2009, σελ. 255
- ↑ Mackridge 2011, σελ. 4
- ↑ Ioannidou 1999, σελ. 56-7
- ↑ Mackridge 2011, σελ. 6
- ↑ Mackridge 2011, σελ. 6-7
Πηγές
- Δραγάτη, Βάια Ε. (2010). Οι Μακεδόνες στο Ελληνικό Βασίλειο, στα μέσα του 19ου αιώνα (PDF) (Μεταπτυχιακή εργασία). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - Φιλοσοφική Σχολή - Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Ανακτήθηκε στις 25-02-2014. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=(βοήθεια) - Ioannidou, Alexandra (1999). «Questions on the Slavic Dialects of Greek Macedonia». Στο: Grünberg, Karsten· Pothoff, Wilfried. Ars philologica: Festschrift für Baldur Panzer zum 65. Geburtstag. Frankfurt: Peter Lang.
- Mackridge, Peter (2009). Language and National Identity in Greece 1776-1976. Oxford: Oxford University Press.
- Mackridge, Peter (2011). «The Hellenicity of the linguistic Other in Greece». Myths of the other in the Balkans.
- Τσιούλκας, Κωνσταντίνος (1907). Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Π. Α. Πετράκου. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Ιστοσ. Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών-Πανδέκτης, Τσιούλκας Κωνσταντίνος