Γεώργιος Ακροπολίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==


Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] από γονείς ευγενείς το 1217 (κατ' άλλους το 1220). Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος, κατείχε τη θέση του [[Κατάλογος εκκλησιαστικών αξιωμάτων#Μέγας Λογοθέτης|Μεγάλου Λογοθέτη]]. Σε ηλικία δεκαέξι χρονών μετοίκησε στην [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαια]] όπου διδάχτηκε φιλοσοφία από τον [[Νικηφόρος Βλεμμύδης|Βλεμμύδη]]. Τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Δούκα Βατάτζη]] με το αξίωμα του [[Λογοθέτης|μεγάλου Λογοθέτη]].
Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] από γονείς ευγενείς το 1217 (κατ' άλλους το 1220). Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος, κατείχε τη θέση του [[Κατάλογος εκκλησιαστικών αξιωμάτων#Μέγας Λογοθέτης|Μεγάλου Λογοθέτη]]. Σε ηλικία δεκαέξι χρονών μετοίκησε στην [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαια]] όπου διδάχτηκε φιλοσοφία από τον [[Νικηφόρος Βλεμμύδης|Βλεμμύδη]]. Τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Δούκα Βατάτζη]] με το αξίωμα του [[Λογοθέτης|μεγάλου Λογοθέτη]].<ref>Donald Nicol, Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,μτφρ.Ευγένιος Πιερρής, εκδ.Ελληνική Ευρωεκοδοτική, Αθήνα, 1993, σελ.41</ref>


Το 1257 αιχμαλωτίστηκε από τον [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότη της Ηπείρου]] [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β΄ Κομνηνό Δούκα]], όταν, ως στρατηγός του στρατού του αυτοκράτορα της Νίκαιας [[Θεόδωρος Β' Λάσκαρης|Θεοδώρου Β΄ Λάσκαρη]] αντιμετώπισε τον στρατό του εξεγερμένου Μιχαήλ, με αφορμή την αντίρρησή του στην εδαφική παραχώρηση του [[Δυρράχιο|Δυρραχίου]], ως προίκα για τον γάμο των παιδιών τους. Ο Ακροπολίτης ελευθερώθηκε τελικά δύο χρόνια αργότερα.
Το 1257 αιχμαλωτίστηκε από τον [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότη της Ηπείρου]] [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β΄ Κομνηνό Δούκα]], όταν, ως στρατηγός του στρατού του αυτοκράτορα της Νίκαιας [[Θεόδωρος Β' Λάσκαρης|Θεοδώρου Β΄ Λάσκαρη]] αντιμετώπισε τον στρατό του εξεγερμένου Μιχαήλ, με αφορμή την αντίρρησή του στην εδαφική παραχώρηση του [[Δυρράχιο|Δυρραχίου]], ως προίκα για τον γάμο των παιδιών τους. Ο Ακροπολίτης ελευθερώθηκε τελικά δύο χρόνια αργότερα.

Έκδοση από την 14:18, 4 Νοεμβρίου 2016

 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 28/11/2015.
Γεώργιος Ακροπολίτης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1217[1][2][3]
Κωνσταντινούπολη[3]
ΘάνατοςΑύγουστος 1282[4]
Κωνσταντινούπολη[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςμεσαιωνική ελληνική γλώσσα
αρχαία ελληνικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας
διπλωμάτης[3]
ιστορικός[3]
Οικογένεια
ΤέκναΚωνσταντίνος Ακροπολίτης
δεδομένα

Ο Γεώργιος Ακροπολίτης (1217 ή 1220 - 1282) ήταν σημαντικός Έλληνας λόγιος, διπλωμάτης και ιστορικός του 13ου αιώνα.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από γονείς ευγενείς το 1217 (κατ' άλλους το 1220). Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος, κατείχε τη θέση του Μεγάλου Λογοθέτη. Σε ηλικία δεκαέξι χρονών μετοίκησε στην Νίκαια όπου διδάχτηκε φιλοσοφία από τον Βλεμμύδη. Τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Δούκα Βατάτζη με το αξίωμα του μεγάλου Λογοθέτη.[6]

Το 1257 αιχμαλωτίστηκε από τον Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Κομνηνό Δούκα, όταν, ως στρατηγός του στρατού του αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεοδώρου Β΄ Λάσκαρη αντιμετώπισε τον στρατό του εξεγερμένου Μιχαήλ, με αφορμή την αντίρρησή του στην εδαφική παραχώρηση του Δυρραχίου, ως προίκα για τον γάμο των παιδιών τους. Ο Ακροπολίτης ελευθερώθηκε τελικά δύο χρόνια αργότερα.

Μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο (1261) τοποθετήθηκε ως δάσκαλος φιλοσοφίας και μαθηματικών. Το 1274 συμμετείχε στη σύνοδο της Λυών, εν ονόματι του αυτοκράτορα, κατά την οποία ο αυτοκράτορας αναγνώρισε τα πρωτεία του Πάπα και δέχθηκε την προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως. Η έντονη αντίδραση, όμως, των υπόλοιπων ορθοδόξων της Αυτοκρατορίας οδήγησαν στη ματαίωση της συμφωνίας.

Πέθανε το 1282.

Ο γιος του, Κωνσταντίνος Ακροπολίτης, υπήρξε γνωστός συναξαριστής, ενώ διατέλεσε και αυτός στο αξίωμα του Μεγάλου Λογοθέτη.

Εργογραφία

Το πιο γνωστό του έργο είναι το ιστορικό έργο Χρονική Συγγραφή, που πραγματεύεται γεγονότα της περιόδου από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους μέχρι την ανακατάληψή της από τους Παλαιολόγους(1204-1262). Το έργο αυτό θεωρείται ως μια αρκετά αξιόπιστη και πολύτιμη πηγή, λόγω κυρίως της θέσης του Ακροπολίτη ως Μέγα Λογοθέτη και στρατιωτικό διοικητή. Η αφήγηση των γεγονότων είναι λιτή και νηφάλια, ενώ οι θέσεις του για τους Λατίνους εκφράζονται με ψύχραιμη και αντικειμενική διάθεση.[7]

Η Χρονική συγγραφή έχει διασωθεί σε τρία χειρόγραφα. Τα δύο παρουσιάζουν το έργο στην πρωτότυπή του μορφή (Annales), και το τρίτο στην επίτομη.

Ο κώδικας Vatic. Barber. 163 κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1651 στο corpus Migne (Leo Allatius & Theodorus Dousa εκδ., «Γεωργίου του Ακροπολίτου του Μεγάλου Λογοθέτου, Χρονική Συγγραφή», στο MPG και αργότερα στο corpus της Βόννης. Στην έγκυρη έκδοση του 1903, ο Heisenberg εξέδωσε τον κώδικα Vatic. Graec. 163, τον οποίο και θεώρησε ως αρχέτυπο καθώς χρονολογείται το 14ο αιώνα. Το κείμενο τής Χρονικής Συγγραφής, όπως τιτλοφορεί ο ίδιος ο Ακροπολίτης την Ιστορία του, παραδίδεται, εκτός από την αρχική της μορφή, και σε μία επιτομή (δηλ. συντομευμένη παράφραση). Πρώτα έγινε γνωστή στο κοινό η επιτομή γνωστή με τον τίτλο «Ποίημα Χρονικόν Ημιτελές» (Historia in brevius redacta), που το επιμελήθηκε ο ίδιος ο Ακροπολίτης και εκτιμάται περισσότερο ως φιλολογική παρά ως ιστορική πηγή και εκδόθηκε από τον Th. Dousa το 1614 . Georgius Logotheta Acropolita, Chronicon Constantinopolitanum... Nunc primum Graece et Latine editum, Notisque illustratum (Ex Bibliotheca Theodori Dousae, Leiden, Govert Basson, 1614) και λίγο αργότερα, το 1651, από τον Λέοντα Αλλάτιο. Η καλύτερη έκδοση είναι αυτή του Α. Heisenberg στην Λειψία σε δύο τόμους του 1903.

Σώζονται ακόμα διάφοροι λόγοι του, όπως επιτάφιοι ή πανηγυρικοί. Αντίγραφα δύο λόγων του περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος φυλάσσονται στην βιβλιοθήκη της Μόσχας με αριθμό 208 και 355.

Τέλος, γνωστό κείμενό του αποτελεί και ένα ποίημα σχετικό με την Αποκαθήλωση και την Ταφή του Ιησού, το οποίο στην ελληνορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση ψάλλεται κατά τη διάρκεια της Περιφοράς του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή (Carmen in magnum sabbatum - Στιχηρὸν ψαλλόμενον τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ σαββάτῳ).

Στα νέα Ελληνικά

Έργα του Ακροπολίτη έχουν μεταφραστεί και στα νέα Ελληνικά.

  • Χρονική Συγγραφή :
    • πρωτότυπο και μτφρ. Αντώνιος Παναγιώτου, (Κείμενα Βυζαντινής Ιστοριογραφίας 12), εκδ.Κανάκη, Αθήνα, 2003
    • μτφρ.Σπύρος Σπυρόπουλος,εκδ.Ζήτρος, Αθήνα, 2004

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb122030235. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 11. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb122030235. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ CONOR.SI. 174163299.
  6. ↑ Donald Nicol, Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,μτφρ.Ευγένιος Πιερρής, εκδ.Ελληνική Ευρωεκοδοτική, Αθήνα, 1993, σελ.41
  7. ↑ Παπαγιαννίδου Μαίρη, "Βυζαντινός αυτόπτης μάρτυρας - Διπλωμάτης και λόγιος, ο Γεώργιος Ακροπολίτης ήταν στην ομάδα που ανέκτησε την Πόλη από τους Σταυροφόρους το 1261 και μας παραδίδει τι συνέβη", To Βήμα,

Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Ακροπολίτης&oldid=6096127"