Νικόλαος Κάρεφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Tonimicho (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
[[File:Nikola Karev Portrait.JPG|200px|thumb|right|Νικόλαος Κάρεφ, 1877 - 1905]]
Ο '''Νικόλαος Γιαννάκιεφ Κάρεφ''' ([[βουλγαρικά]]: Никола Карев / Νίκολα Κάρεβ)) ήταν δάσκαλος, σοσιαλιστής και επαναστάτης στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Γεννήθηκε στο [[Κρούσοβο]] στις 23 Νοεμβρίου 1877 και πέθανε στις 27 Απριλίου 1905 στη [[Ραϊτσάνη]] [[Κότσανη|Κότσανης]], και οι δύο περιοχές σήμερα βρίσκονται στην ΠΓΔΜ.
Ο '''Νικόλαος Γιαννάκιεφ Κάρεφ''' ([[βουλγαρικά]]: Никола Карев / Νίκολα Κάρεβ)) ήταν δάσκαλος, σοσιαλιστής και επαναστάτης στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Γεννήθηκε στο [[Κρούσοβο]] στις 23 Νοεμβρίου 1877 και πέθανε στις 27 Απριλίου 1905 στη [[Ραϊτσάνη]] [[Κότσανη|Κότσανης]], και οι δύο περιοχές σήμερα βρίσκονται στην ΠΓΔΜ.
==Σύνοψη==
==Σύνοψη==

Έκδοση από την 10:14, 28 Οκτωβρίου 2016

Νικόλαος Κάρεφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση23  Νοεμβρίου 1877[1]
Κρούσοβο
Θάνατος27  Απριλίου 1905[1]
Rajčani
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςBitolya Bulgarian High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθηγητής
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΒουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (Στενοί Σοσιαλιστές), Internal Macedonian-Adrianopolitan Revolutionary Organization και Βουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό εργατικό κόμμα
Οικογένεια
ΑδέλφιαGeorgi Karev
Petar Karev
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικόλαος Γιαννάκιεφ Κάρεφ (βουλγαρικά: Никола Карев / Νίκολα Κάρεβ)) ήταν δάσκαλος, σοσιαλιστής και επαναστάτης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γεννήθηκε στο Κρούσοβο στις 23 Νοεμβρίου 1877 και πέθανε στις 27 Απριλίου 1905 στη Ραϊτσάνη Κότσανης, και οι δύο περιοχές σήμερα βρίσκονται στην ΠΓΔΜ.

Σύνοψη

Ήταν μέλος του Βουλγαρικού Εργατικού Σοσιαλοδημοκρατικού Κόμματος και της βουλγαρικής Εσωτερικής Μακεδονο-Αδριανοπολίτικης Επαναστατικής Οργάνωσης. Κατά την εξέγερση του Ήλιντεν (Ημέρα του Προφήτη Ηλία) στις 20 Ιουλίου/2 Αυγούστου 1903 που εκδηλώθηκε στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξε πρόεδρος της βραχύβιας προσωρινής Δημοκρατίας στο Κρούσοβο, μέχρι που αυτή καταλύθηκε από τον οθωμανικό στρατό μετά 10 ημέρες.

Συνέτευξη με ένα μέλος του κομιτάτου

Εις τα Βιτώλια είχον την...ευτυχίαν και την τιμήν να γνωρισθώ μ΄ έναν εκβουλγαρισθέντα Μακεδόνα διδάσκαλον, μέλος του Κομιτάτου, ονομαζόμενον Κάρεφ. Με τον άνθρωπον αυτόν εγνωρίσθην κατά τύχην εις το ξενοδοχείον τον «Μοναστήριον» ή «Οτέλ Μοναστήρι» όπως το λένε εις τα Βιτώλια.

Είσαι Μακεδών, του λέγω.

-Μάλιστα.
-Και κατά συνέπειαν Έλλην.
-Αυτό δεν το ξέρω, μου απαντά, εγώ είμαι Μακεδών.
-Κατ΄ευθείαν απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; του λέγω ειρωνευόμενος. Δεν μου απήντησε.
-Καλά, και άμα ελευθερωθήτε τι θέλετε να γίνετε αυτονομία;
-Μάλιστα, όπως εις την Ελβετίαν εις την οποίαν τρεις διάφοροι φυλαί ζώσι έν άκρα σύμπνοια και αγάπη.
-Ναι, αλλά ξέρετε ότι κατ΄ αυτόν τον τρόπον εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της Πανσλαυιστικής Εταιρείας της οποίας παράρτημα είναι το Κομιτάτον;
-Πώς τα εξυπηρετούμεν;
-Μα καθώς ωμολόγησες ανωτέρω η Μακεδονία είναι χώρα ελληνική, εάν δε κάθε ελληνική χώρα θελήση ν΄αποτελέσει αυτόνομον πολιτείαν τότε επέρχεται η εξασθένεσις της Ελλάδος, πράγμα το οποίον επιδιώκει η Πανσλαυιστική Εταιρία.
-Γιατί το επιδιώκει;
-Για να μας σκλαβώσει μια μέρα και μας και σας και θέλει να μας εύρη αδυνάτους. Για να το επιτύχει ευχερέστερον.....

— εφημ. ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, αρ. 7608, Πέμπτη 8 Μαϊου 1903, Βιβλιοθήκη παλαιάς βουλής.[2]

Ιστορικές αναφορές

Το Κρούσοβο αποφάσισαν να καταλάβουν οι επαναστάτες του Ίλιντεν καθώς την επιτυχία του σκοπού τους εξασφάλιζε και το εξαιρετικά ολιγάριθμο της τοπικής τουρκικής φρουράς. Η εισβολή ενεργήθηκε τη νύχτα της Κυριακής 20ης Ιουλίου (π.ημ.) του 1903 με το σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος». Η πρώτη δουλειά των επαναστατών μετά την κατάληψη του Κρουσόβου ήταν να απομονώσουν, καταστρέφοντας τις τηλεγραφικές γραμμές. Συνολικά στην περιοχή του Διοικητηρίου κάηκαν πάνω από 40 κτίρια. Στις 23 Ιουλίου κάλεσαν σε σύσκεψη τους προκρίτους των εθνικών κοινοτήτων της πόλης και σχημάτισαν μιαν ανωτάτη επιτροπή από οκτώ μέλη που θα έπαιζε τον ρόλο προσωρινής κυβέρνησης. Ο σχηματισμός πολιτοφυλακής και ο εφοδιασμός των κομιτατζήζων με τρόφιμα και ρούχα στάθηκαν τα πρώτα καθήκοντα της επιτροπής αυτής.

Η κατοχή του Κρουσόβου από τους επαναστάτες κράτησε ακριβώς δέκα μέρες. Τα σώματα των επαναστατών, που είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το Κρούσεβο μετά την κατάληψή του, ανέρχονταν συνολικά σε χίλιους περίπου άντρες. Για να εξασφαλιστεί καλύτερα η τροφοδοσία τους, αποφασίστηκε στις 25 Ιουλίου από την ηγεσία τους να επιβάλει η ανωτάτη επιτροπή φορολογία στους εύπορους κατοίκους του. Καθορίστηκε και το ποσόν, από 5-30 λίρες οθωμανικές για κάθε άτομο, ανάλογα με την περιουσιακή του κατάσταση και διατάχτηκε η είσπραξή του. Όμως τα μέλη της επιτροπής που ήταν Έλληνες αρνήθηκαν να εκτελέσουν τη διαταγή και για τούτο παύτηκαν.[3]

Η τουρκική αντίδραση κατά της εξέγερσης άρχισε στη Δυτ. Μακεδονία, όπου η κατάσταση ήταν αρκετά σοβαρή και στράφηκε πρώτα εναντίον του Κρουσόβου, το οποίο, καθώς γειτόνευε με το Μοναστήρι, ήταν ανάγκη να το ξαναπάρουν οι Τούρκοι δίχως καθυστέρηση. Η επιχείρηση αυτή ανατέθηκε στον στρατηγό Μπαχτιάρ πασά, που τον χαρακτηρίζουν άνθρωπο βίαιο και τραχύ.[4] Ο απολογισμός των καταστροφών των Ελλήνων στο Κρούσεβο ήταν 363 κτίρια, σπίτια, καταστήματα κλπ.. που κάηκαν, αφού προηγουμένως λεηλατήθηκαν, ενώ υπερδιπλάσιος στάθηκε ο αριθμός εκείνων που μονάχα λεηλατήθηκαν. Οι σκοτωμένοι πάλι, άντρες και γυναίκες πέρασαν τις τέσσερις δεκάδες.[5]

Επίλογος

Σήμερα θεωρείται εθνικός ήρωας στην Βουλγαρία και την πΓΔΜ.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 30486. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
  2. Τα τετράδια του Ίλιντεν, σ. 553, εκδ. Πετσίβας, 2000 ISBN 960-90010-3-3
  3. περ. Εποχές, τεύχος 33, Ιανουάριος 1966 «άρθρο ΗΛΙΝ-ΝΤΕΝ του Ιωάννη Νοτάρη»
  4. Νικόλαος Μπάλας, Ιστορία του Κρουσόβου, Θεσσαλονίκη, 1962, σ. 48
  5. Γεώργιος Μόδης, Σχέδια και ορέξεις γειτόνων, 1947 σ. 55

Πηγές