Συνθήκη των Ηλυσίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
| Γραμμή 23: | Γραμμή 23: | ||
Μόλις δύο μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης φιλίας, ξέσπασε μια νέα διαμάχη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Ο Πρόεδρος ντε Γκωλ ήθελε η συνθήκη αυτή να κάνει την Δυτική Γερμανία αποστασιοποιημένη και να την απομακρύνει απο την προστασία των [[ΗΠΑ]]. Θεωρούσε την Δυτική Γερμανία (και τα άλλα κράτη μέλη της [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητα]]<nowiki/>ς) ως υποτελείς στην Ουάσιγκτον.Το αξιοσημείωτο της συνθήκης ηταν το ότι δεν έκανε καμία αναφορά στις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το [[ΝΑΤΟ]] ή την [[Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου]]. |
Μόλις δύο μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης φιλίας, ξέσπασε μια νέα διαμάχη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Ο Πρόεδρος ντε Γκωλ ήθελε η συνθήκη αυτή να κάνει την Δυτική Γερμανία αποστασιοποιημένη και να την απομακρύνει απο την προστασία των [[ΗΠΑ]]. Θεωρούσε την Δυτική Γερμανία (και τα άλλα κράτη μέλη της [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητα]]<nowiki/>ς) ως υποτελείς στην Ουάσιγκτον.Το αξιοσημείωτο της συνθήκης ηταν το ότι δεν έκανε καμία αναφορά στις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το [[ΝΑΤΟ]] ή την [[Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου]]. |
||
Ωστόσο, όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ [[Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι|Τζον Κένεντι]] εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το θέμα αυτό στον πρέσβη της Δυτικής Γερμανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες,το [[Μπούντεσταγκ]] επικυρώσε τη συνθήκη με ένα προοίμιο το οποίο καλούσε τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία να ακολουθήσουν στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ, την Βρετανίας ενδεχόμενη είσοδος στην ΕΟΚ, για την επίτευξη μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου στο πλαίσιο της GATT, και για στρατιωτική ολοκλήρωση της Δύσης στο ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. |
|||
Έκδοση από την 13:56, 27 Οκτωβρίου 2016
 |
Κάντε επεξεργασία και αφαιρέστε αυτό το κουτί |
Η Συνθήκη Ηλυσίων ήταν μια συνθήκη φιλίας μεταξύ Γαλλίας και Δυτικής Γερμανίας, η οποία υπεγράφη από τον Πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ και τον Καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ στις 22 Ιανουαρίου του 1963 στο Μέγαρο Ηλυσίων στο Παρίσι. Με την υπογραφή αυτής της συνθήκης, η Γερμανία και η Γαλλία καθιέρωσαν νέα θεμέλια για τις σχέσεις τους και τερμάτισαν αιώνες αντιπαλότητας μεταξύ τους.
Περιεχόμενο συνθήκης
Η συνθήκη καλούσε σε τακτικές διαβουλεύσεις μεταξύ Γαλλίας και Δυτικής Γερμανίας για όλα τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν θέματα άμυνας, εκπαίδευσης και νεολαίας. Απαιτεί επίσης τακτικές συνόδους κορυφής μεταξύ αξιωματούχων υψηλού επιπέδου, πράγμα που σημαίνει ότι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων πρέπει να συνεδριάζουν τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο και τους Υπουργούς Εξωτερικών κάθε τρεις μήνες, για να διασφαλιστεί η στενή συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών.
Κριτική της συνθήκης
Μόλις δύο μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης φιλίας, ξέσπασε μια νέα διαμάχη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Ο Πρόεδρος ντε Γκωλ ήθελε η συνθήκη αυτή να κάνει την Δυτική Γερμανία αποστασιοποιημένη και να την απομακρύνει απο την προστασία των ΗΠΑ. Θεωρούσε την Δυτική Γερμανία (και τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας) ως υποτελείς στην Ουάσιγκτον.Το αξιοσημείωτο της συνθήκης ηταν το ότι δεν έκανε καμία αναφορά στις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το ΝΑΤΟ ή την Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου.
Ωστόσο, όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το θέμα αυτό στον πρέσβη της Δυτικής Γερμανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες,το Μπούντεσταγκ επικυρώσε τη συνθήκη με ένα προοίμιο το οποίο καλούσε τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία να ακολουθήσουν στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ, την Βρετανίας ενδεχόμενη είσοδος στην ΕΟΚ, για την επίτευξη μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου στο πλαίσιο της GATT, και για στρατιωτική ολοκλήρωση της Δύσης στο ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.