Σωτήρης Σταυριανάκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ -συνδ σε αρχεία που διαγράφηκαν |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
|γέννηση = [[11 Ιανουαρίου]] [[1941]] |
|γέννηση = [[11 Ιανουαρίου]] [[1941]] |
||
|θάνατος = {{ηθηλ|1974|8|16|1941|1|11}} |
|θάνατος = {{ηθηλ|1974|8|16|1941|1|11}} |
||
|εικόνα = |
|εικόνα = |
||
|μέγεθος εικόνας = |
|μέγεθος εικόνας = |
||
|λεζάντα εικόνας = |
|λεζάντα εικόνας = |
||
Έκδοση από την 08:25, 20 Οκτωβρίου 2016
| Σωτήριος Σταυριανάκος | |
|---|---|
| Γέννηση | 11 Ιανουαρίου 1941 Σκουτάρι Λακωνίας, Ελλάδα |
| Θάνατος | 16 Αυγούστου 1974 (33 ετών) Γερόλακκος Λευκωσίας, Κύπρος |
| Ενταφιασμός | Στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμειας |
| Χώρα | Ελλάδα  |
| Κλάδος | Στρατός Ξηράς |
| Βαθμός | Ταγματάρχης |
| Μονάδες | ΕΛΔΥΚ |
| Μάχες/πόλεμοι | Μάχη στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ |
| Συγγενείς | Μαρία Στρατάκου ( σύζυγος ), 2 θυγατέρες |
| δεδομένα () | |
Ο Σωτήριος Σταυριανάκος (11 Ιανουαρίου 1941 - 16 Αυγούστου 1974) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Σταυριανάκος γεννήθηκε την 11η Ιανουαρίου του 1941 στο Σκουτάρι της Ανατολικής Μάνης. Κατετάγη στη Σχολή Ευελπίδων την 30η Σεπτεμβρίου του 1961 και αποφοίτησε στις 27 Ιουλίου 1965 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Μηχανικού[1]. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Στρατάκου (απεβίωσε το 2009), με την οποία απέκτησε δύο κόρες , ονόματι Χρυσάνθη και Σωτηρία[2].
Δράση κατά την εισβολή του 1974
Το 1974, υπηρετούσε στην Κύπρο με το βαθμό του λοχαγού του Μηχανικού σώματος στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στον Γερόλακκο και λίγο πριν την τουρκική εισβολή του Ιουλίου είχε έρθει η μετάθεση του, την οποία όμως αρνήθηκε.
Την 22α Ιουλίου έλαβε μέρος στην απόκρουση των τουρκικών δυνάμεων που επιτέθηκαν στον Γερόλακκο παρά το γεγονός ότι η κατάπαυση πυρός βρισκόταν σε ισχύ[3]. Κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, συμμετείχε στην υπεράσπιση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το οποίο προσβλήθηκε την 14η Αυγούστου 1974 από εχθρικές δυνάμεις: κατά τη δεύτερη ημέρα των συγκρούσεων πρωταγωνίστησε, ως επικεφαλής 33 οπλιτών, σε σφοδρή αντεπίθεση που είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή οπισθοχώρηση των αντιπάλων ενώ στις 16 Αυγούστου, κατά την διάρκεια της τρίτης ημέρας των εχθροπραξιών στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, σκοτώθηκε από βολή πυροβόλου άρματος[1] τη στιγμή που προσπαθούσε να εξοντώσει πολυβολητή έτερου άρματος[4].
Κατά την τριήμερη μάχη, οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ ανήλθαν σε 83 νεκρούς και αγνοούμενους ( ανάμεσά στα θύματα συγκαταλέγεται και ο επίσης λοχαγός, Βασίλειος Σταμπουλής )[5].
Τιμές μετά θάνατον
Μετά θάνατον, τιμήθηκε τον Ιανουάριο του 1975, έπειτα από προεδρικό διάταγμα, με τον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά από διαδοχικές μετά θάνατο προαγωγές του απονεμήθηκε ο βαθμός του Αντιστρατήγου[6] ενώ το όνομά του δόθηκε στο στρατόπεδο του Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ που βρίσκεται στη Μαλούντα. Στο ίδιο στρατόπεδο υπάρχει και προτομή του, πλησίον του διοικητηρίου. Επίσης κάθε χρόνο διεξάγεται στη γενέτειρά του, το Σκουτάρι, τελετή στη μνήμη του. Στο ίδιο μέρος έχει τοποθετηθεί έτερη προτομή προς τιμήν του[7].
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 ΓΕΣ: Τχης(ΜΧ) Σταυριανάκος Σωτήριος.
- ↑ Εφημερίδα «Αδούλωτη Μάνη», αρ. φύλλου 34, σελ. 7.
- ↑ Γιάννης Κ. Λάμπρου,Ιστορία του Κυπριακού, Τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία, 1960-2004, Λευκωσία 2004, σελ. 581.
- ↑ Εφημερίδα «Σημερινή»: Η επική μάχη της ΕΛΔΥΚ
- ↑ Λάμπρου, 2004, σελ. 609.
- ↑ Σπύρου Παπαγεωργίου, Πεθαίνοντας στην Κύπρο, εκδόσεις Επιφανίου, δ' έκδοση, Λευκωσία 2010, σελ. 194.
- ↑ Εφημερίδα «Αδούλωτη Μάνη», αρ. φύλλου 34, σελ. 6-7.
Βιβλιογραφία
- Γιάννης Κ. Λάμπρου,Ιστορία του Κυπριακού, Τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία, 1960-2004, Λευκωσία 2004.
- Σπύρου Παπαγεωργίου, Πεθαίνοντας στην Κύπρο, εκδόσεις Επιφανίου, δ' έκδοση, Λευκωσία 2010.