Ουαλίντ Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17: Γραμμή 17:


{{Authority control}}
{{Authority control}}
[[Κατηγορία:Άραβες πολιτικοί]]
[[Κατηγορία:8ος αιώνας]]
[[Κατηγορία:Ισλάμ]]
[[Κατηγορία:Ομεϋάδες χαλίφηδες]]
[[Κατηγορία:Χαλιφάτο των Ομεϋαδών]]
[[Κατηγορία:Μουσουλμάνοι]]
[[Κατηγορία:Χαλίφηδες]]

Έκδοση από την 10:37, 6 Αυγούστου 2016

Ουαλίντ Α'
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
الوليد بن عبد الملك (Αραβικά)
Γέννηση668
Μεδίνα
Θάνατος23  Φεβρουαρίου 715
Δαμασκός
Χώρα πολιτογράφησηςΧαλιφάτο των Ομεϋαδών
ΘρησκείαΙσλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑραβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
κυβερνήτης
Χαλίφης
Οικογένεια
Σύζυγοςd:Q22928703
ΤέκναΙμπραΐμ
Al-Abbas ibn al-Walid
Γιαζίντ Γ'
Abd al-Aziz ibn al-Walid
Masrur ibn al-Walid
Bishr ibn al-Walid
Umar ibn al-Walid
ΓονείςΑμπντ αλ-Μαλίκ και d:Q124435729
ΑδέλφιαΧισάμ
Σουλεϊμάν ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ
Γιαζίντ Β'
Μασλαμά ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ
Muhammad ibn Abd al-Malik ibn Marwan
Sa'id ibn Abd al-Malik
Marwan ibn Abd al-Malik
Fatima bint Abd al-Malik
ΣυγγενείςΟμάρ Β' (male pure masculine first cousin)
ΟικογένειαΔυναστεία των Ομεϋαδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαUmayyad Caliph (705–715)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ουαλίντ ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ ή Ουαλίντ Α΄ (668 - 23 Φεβρουαρίου 715) ήταν ο 6ος χαλίφης των Ομεϋαδών, γιος του σημαντικότερου χαλίφη αυτής της δυναστείας Αμπντ αλ-Μαλίκ και κυβέρνησε με έδρα του τη Δαμασκό της Συρίας από το 705 έως το 715.

Η εξάπλωση στον κόσμο

Κατά τη διάρκεια της χαλιφείας του η αραβική αυτοκρατορία έφτασε στη μεγαλύτερη εδαφική της εξάπλωση. Κατέλαβαν τα Βάκτρα το 705, τη Μπουχάρα το 709 και το 711 ο αρχηγός των Βερβέρων,Τζεμπέλ αλ-Ταρίκ, αποβιβάστηκε στο βράχο του Γιβραλτάρ και από εκεί προωθήθηκε στη νότια Ισπανία.

Το 712 ακόμα μια στρατιά –Αράβων αυτή τη φορά- υπό τον Μουσά αποβιβάστηκε και αυτή στην Ισπανία. αργότερα κατέλαβαν σχεδόν ολόκληρη την Ισπανία, έφτασαν στα Πυρηναία, τα πέρασαν και μπήκαν στη Γαλατία. Εκεί, μεταξύ της Τουρ και του Πουατιέ, οι στρατοί των χριστιανών υπό τον Εύδωνα, δούκα της Ακουιτανίας και του Καρόλου Μαρτέλου, δούκα της Αυστρασίας, ύστερα από 7ημερη μάχη, νίκησαν τους μουσουλμάνους το 732, και τους ανάγκασαν να οπισθοχωρήσουν. Το 712 κατέλαβαν και τη Σαμαρκάνδη και εκεί γνώρισαν την τέχνη της κατασκευής χαρτιού από τους Κινέζους και τη μετέφεραν και στον υπόλοιπο κόσμο.

Τα επιτεύγματά του

Ο ίδιος ο Ουαλίντ, υπήρξε υπόδειγμα βασιλιά, ενδιαφερόμενος περισσότερο για την καλή διοίκηση παρά για τον πόλεμο. Βοήθησε την προαγωγή της βιοτεχνίας και του εμπορίου με τη δημιουργία νέων αγορών και καλύτερων δρόμων, έχτισε σχολεία και νοσοκομεία – μεταξύ των οποίων και τα πρώτα λοιμοκαθαρτήρια- άσυλα για τους γέροντες, τους ανάπηρους και τους τυφλούς. Ο κυβερνήτης των ανατολικών επαρχιών, ο Χατζάζ, αποξήρανε έλη, ύδρευσε άνυδρες περιοχές, αποκατέστησε και συμπλήρωση το σύστημα των διωρύγων και μάλιστα πρωτο-καθιέρωσε τη χρήση των διακριτικών σημείων (σαν φωνήεντα) στην αραβική ορθογραφία.

άποψη από το Μεγάλο τέμενος της Δαμασκού

Ο Ουαλίντ ανακατασκεύασε το μικρό τζαμί της Μεδίνας και εξωράισε την πόλη. Έναντι 80.000 δηναρίων ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου του έστειλε 40 φορτία ψηφιδωτών και 80 τεχνίτες από την Αίγυπτο και την Ελλάδα για να επεκτείνουν και να ομορφύνουν το τζαμί του Προφήτη. Τα λάφυρα των κατακτήσεων είχαν συσσωρευθεί στη Μεδίνα και είχαν δοθεί στους πολίτες της. Το 705 στη Δαμασκό αντάλλαξε τον χώρο που βρισκόταν ο πανέμορφος ναός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, που είχε χτιστεί το 397 από τον Θεοδόσιο τον Α’, με άλλο χώρο της αρεσκείας των χριστιανών, με σκοπό να μετατρέψει αυτόν το ναό σε τζαμί. Όλη η έγγειος φορολογία της αυτοκρατορίας αφιερώθηκε τα επόμενα 7 χρόνια στην κατασκευή του Μεγάλου Τεμένους. Επιπρόσθετα πολλά χρήματα δόθηκαν και στους χριστιανούς για να μπορέσουν να χτίσουν αλλού, άλλο ναό. Καλλιτέχνες ήρθαν από όλα τα προηγμένα μέρη του κόσμου, δούλεψαν για αυτό 12000 εργάτες , και το έργο τέλειωσε το 712. Ακόμα και οι Αββασίδες χαλίφηδες – φανατικοί εχθροί και των Ομαγιαδών και της Δαμασκού – το θεωρούσαν το ωραιότερο οικοδόμημα του κόσμου. Το 706 ιδρύθηκε στη Δαμασκό το μεγαλύτερο νοσοκομείο του τότε κόσμου, το Μπιμαριστάν.[1]

Σημειώσεις

  1. οι πληροφορίες του κειμένου προέρχονται από το βιβλίο του Will Durant Παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού

Πηγές

Will Durant, Παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού, εκδ. Συρόπουλου και Κουμουνδουρέα, 1958, τόμος Δ', σελ.235 και εξής