Γκέοργκ Άντον Φρίντριχ Αστ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8: Γραμμή 8:
|τόπος γέννησης = {{flagicon|Germany}}[[Γκόθα]] [[Θουριγγία]] [[Γερμανία]]
|τόπος γέννησης = {{flagicon|Germany}}[[Γκόθα]] [[Θουριγγία]] [[Γερμανία]]
|θάνατος = {{ηθηλ|1841|10|31|1778|12|19}}
|θάνατος = {{ηθηλ|1841|10|31|1778|12|19}}
|τόπος θανάτου = {{flagicon|Gemany}}[[Μόναχο]] [[Γερμανία]]
|τόπος θανάτου = {{flagicon|Germany}}[[Μόναχο]] [[Γερμανία]]
|εθνικότητα = [[Γερμανία|Γερμανός]]
|εθνικότητα = [[Γερμανία|Γερμανός]]
|υπηκοότητα = [[Γερμανοί|Γερμανική]]
|υπηκοότητα = [[Γερμανοί|Γερμανική]]

Έκδοση από την 12:58, 18 Ιουλίου 2016

Γκέοργκ Άντον Φρίντριχ Αστ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Friedrich Ast (Γερμανικά)
Γέννηση29 Δεκεμβρίου 1778
Γκόθα Θουριγγία Γερμανία
Θάνατος31 Οκτωβρίου 1841 (62 ετών)
Μόναχο Γερμανία
ΕθνικότηταΓερμανός
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανική
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ιένας
Ιδιότηταφιλόσοφος, κλασικός φιλόλογος, διδάσκων πανεπιστημίου και κλασικιστής
Είδος τέχνηςφιλόσοφος, φιλόλογος, συγγραφέας, μεταφρστής
Καλλιτεχνικά ρεύματαΑρχαία Ελληνική Γραμματεία
Σημαντικά έργαΠλατωνικό Λεξικό
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σοφοκλέους: Τραγωδίαι, σε μετάφραση Φρίντριχ Αστ

Ο Γκέοργκ Άντον Φρίντριχ Αστ (Georg Anton Friedrich Ast) (29 Δεκεμβρίου 177831 Οκτωβρίου 1841) ήταν Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος και μεταφραστής της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Είναι γνωστός ως συγγραφέας του έργου Πλατωνικό Λεξικό.[1]

Βίος

Γεννήθηκε στη Γκότα της Θουριγγίας.[2] Ολοκλήρωσε την εγκύκλιο παιδεία του στο Πανεπιστήμιο της Ιένας. Κατόπιν έγινε privatdozent[α] στην Ιένα το 1802. Το 1805 έγινε καθηγητής της κλασικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της βαυαρικής πόλης Λάντσχουτ, όπου παρέμεινε έως το 1826, οπότε μετέβη στο πανεπιστήμιο του Μονάχου. Έζησε εκεί έως τον θάνατό του, το 1841.[4] Σε αναγνώριση του έργου του έγινε μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών.

Ο Αστ, που ήταν οπαδός του Σέλινγκ, εισήγαγε ως πλατωνιστής ερμηνείες που την εποχή του θεωρήθηκαν ανατρεπτικές των καθιερωμένων απόψεων για τον έργο του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου.[2] Προχωρώντας πέρα από τον Φρίντριχ Σλάιερμαχερ (Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher), διερεύνησε την εσωτερική σχέση των πλατωνικών διαλόγων, διακρίνοντάς τους σε τρεις κατηγορίες. Τους σωκρατικούς, που χαρακτηρίζονταν από την παρουσία ποιητικού και δραματικού στοιχείου, τους διαλεκτικούς, των οποίων η ποιητικότητα ήταν περιορισμένη και, τέλος, τους καθαρά επιστημονικούς («σωκρατικοπλατωνικούς»), όπου διαλεκτική και ποίηση συνδυαζεται αρμονικά. Η κατηγοριοποίηση χρησιμοποιηθηκε από τον Αστ προκειμένου να κρίνει την αυθεντικότητα των πλατωνικών διαλόγων, θεωρώντας ως νόθους εκείνους που δεν ενέπιπταν σε καμιά από τις τρεις ομάδες.[5] Η μέδοδος αυτή θεωρήθηκε από αρκετούς μελετητές ως υπερβολική και προκρούστεια.[6]

Εργογραφία

Σημειώσεις

  1. Ακαδημαϊκός τίτλος σε γερμανόφωνα κυρίως πανεπιστήμια που υποδεικνύει δυνατότητα, ουσιαστικά άμισθης, διδασκαλίας σε πανεπιστημιακό επίπεδο[3] —υφηγητής.

Παραπομπές σημειώσεις

  1. Hawks, Francis Lister et al. (1837). «Ast's Platonic Lexicon». The New York Review (George Dearborn & Company) 1: 240. 
  2. 2,0 2,1 Α[ριστοτέλης]. Κουρτ[ίδης]. (1927). «Αστ (Γεώργιος Φρειδερίκος Ast)». Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν. . Αθήνα: Ελευθερουδάκης. σελ. 590. 
  3. «Wer sind Privatdozierende?» (στα Γερμανικά). Universität Zürich. Ανακτήθηκε στις 16.04.2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  4. 4,0 4,1 Chisholm 1911.
  5. Παναγιωτίδης, Γεώργιος (1935). Πλάτων. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Δημητράκου. σελ. 205. 
  6. Γληνός, Δημήτρης (1983). «Η ηθική φιλοσοφία του Πλάτωνος». Άπαντα. Α΄. Επιμέλεια Φίλιππος Ηλιού. Αθήνα: Θεμέλιο. σελ. 200. ISBN 9789603100270.