Σπύρος Μελάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''Σπύρος Μελάς''' ([[13 Ιανουαρίου]] [[1882]] - [[2 Απριλίου]] [[1966]]) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός.
Ο '''Σπύρος Μελάς''' ([[13 Ιανουαρίου]] [[1882]] - [[2 Απριλίου]] [[1966]]) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός. Υπήρξε μία από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες με μακρόχρονη θητεία και πολύμορφη δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο της εποχής του.


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στη [[Ναύπακτος|Ναύπακτο]] και φοίτησε στη Νομική Σχολή του [[Πανεπιστημίου Αθηνών]], χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Γεννήθηκε στη [[Ναύπακτος|Ναύπακτο]] και φοίτησε στη Νομική Σχολή του [[Πανεπιστημίου Αθηνών]], χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.


Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στον χώρο της δημοσιογραφίας μέσα από τις εφημερίδες «[[Άστυ (εφημερίδα)|Άστυ]]» και «[[Ακρόπολις]]», ενώ σύντομα διακρίθηκε ως χρονογράφος και ως πολεμικός ανταποκριτής στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|βαλκανικούς πολέμους]], όπου πήρε μέρος ως [[λοχίας]] του πυροβολικού, αλλά και στον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|ελληνοϊταλικό πόλεμο]].
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στον χώρο της δημοσιογραφίας μέσα από τις εφημερίδες «[[Άστυ (εφημερίδα)|Άστυ]]» και «[[Ακρόπολις]]», ενώ σύντομα διακρίθηκε ως χρονογράφος και ως πολεμικός ανταποκριτής στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|βαλκανικούς πολέμους]], όπου πήρε μέρος ως [[λοχίας]] του πυροβολικού, αλλά και στον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|ελληνοϊταλικό πόλεμο]]. Τις εμπειρίες του δημοσίευσε στο βιβλίο του ''Πολεμικές σελίδες''.


Διετέλεσε αρχισυντάκτης των εφημερίδων «Χρόνος», «Νέα Ημέρα», «Πατρίς» κ.ά., διευθυντής της εφημερίδας «Δημοκρατία» (1924) και συνεργάτης πολλών άλλων («Εμπρός», «[[Η Καθημερινή]]», «Ελευθερία», «[[Εστία (εφημερίδα)|Εστία]]», «[[Το Βήμα]]» κ.ά.), ενώ το 1948 εξέδωσε το περιοδικό «[[Ελληνική Δημιουργία]]».
Διετέλεσε αρχισυντάκτης των εφημερίδων «Χρόνος», «Νέα Ημέρα», «Πατρίς» κ.ά., διευθυντής της εφημερίδας «Δημοκρατία» (1924) και συνεργάτης πολλών άλλων («Εμπρός», «[[Η Καθημερινή]]», «Ελευθερία», «[[Εστία (εφημερίδα)|Εστία]]», «[[Το Βήμα]]» κ.ά.), ενώ το 1948 εξέδωσε το περιοδικό «[[Ελληνική Δημιουργία]]».


Ανέπτυξε επίσης σημαντική δραστηριότητα στον χώρο του θεάτρου, ιδρύοντας το 1925 το βραχύβιο Θέατρο Τέχνης και συμμετέχοντας το 1929 στην ίδρυση του θιάσου «Ελευθέρα Σκηνή», μαζί με τη [[Μαρίκα Κοτοπούλη]] και τον [[Δημήτρης Μυράτ|Δημήτρη Μυράτ]]. Στους θιάσους αυτούς ανέλαβε τον ρόλο του σκηνοθέτη.
Ανέπτυξε επίσης σημαντική δραστηριότητα στον χώρο του θεάτρου, ως συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Το [[1925]] ίδρυσε το βραχύβιο Θέατρο Τέχνης και το [[1929]] συμμετείχε στην ίδρυση του θιάσου «Ελευθέρα Σκηνή», μαζί με τη [[Μαρίκα Κοτοπούλη]] και τον [[Δημήτρης Μυράτ|Δημήτρη Μυράτ]]. Στους θιάσους αυτούς ανέλαβε τον ρόλο του σκηνοθέτη. Ανανέωσε αισθητά το αθηναϊκό ρεπερτόριο μεταξύ [[1924]] και [[1936]] και συνεργάστηκε και με την Αλίκη και τον [[Κώστας Μουσούρης|Κώστα Μουσούρη]].


Το 1935 εξελέγη τακτικό μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]], της οποίας διετέλεσε πρόεδρος το 1959.
Το 1935 εξελέγη τακτικό μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]], της οποίας διετέλεσε πρόεδρος το 1959.


== Συγγραφικό έργο ==
== Συγγραφικό έργο ==
Έγραψε τα θεατρικά έργα «Ο γιος του ίσκιου», «[[Το χαλασμένο σπίτι]]», «Το κόκκινο πουκάμισο», «Το άσπρο και το μαύρο», «Παπαφλέσσας» (δράμα), «Ιούδας» (δράμα), «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» (κωμωδία), «Η μέθοδος των τριών», «Αργυροί γάμοι», «Βουβές αγάπες», «Ρήγας Βελεστινλής» κ.ά. Εξέδωσε επίσης τα βιβλία «Από τα ταξίδια μου» (1916), «Το Εικοσιένα και η Κρήτη» (1930), «Ο Γέρος του Μωριά» (1931), «Ο Ναύαρχος Μιαούλης» (1932), «Ματωμένα ράσα» (1933), «Κουβέντες του Φορτούνιο» (1936), «Φλογισμένα πέλαγα» (1947), «Για ένα καινούριο θέατρο» (1956), «Η επανάσταση του 1909» (1957), «50 χρόνια θέατρο» (1960), «Νεοελληνική λογοτεχνία» (1963), «Ελληνική γενική αν-θολογία» (1964) κ.ά.


== Πηγές ==
Έγραψε τα θεατρικά έργα «Ο γιος του ίσκιου», «[[Το χαλασμένο σπίτι]]», «Το κόκκινο πουκάμισο», «Το άσπρο και το μαύρο», «Παπαφλέσσας», «Ιούδας», «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», «Η μέθοδος των τριών», «Αργυροί γάμοι», «Βουβές αγάπες», «Ρήγας Βελεστινλής» κ.ά. Εξέδωσε επίσης τα βιβλία «Από τα ταξίδια μου» (1916), «Το Εικοσιένα και η Κρήτη» (1930), «Ο Γέρος του Μωριά» (1931), «Ο Ναύαρχος Μιαούλης» (1932), «Ματωμένα ράσα» (1933), «Κουβέντες του Φορτούνιο» (1936), «Φλογισμένα πέλαγα» (1947), «Για ένα καινούριο θέατρο» (1956), «Η επανάσταση του 1909» (1957), «50 χρόνια θέατρο» (1960), «Νεοελληνική λογοτεχνία» (1963), «Ελληνική γενική αν-θολογία» (1964) κ.ά.
*Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 139, Καθημερινή (1997)

*Δημήτριος, Αικατερίνη Καρρά, ''[http://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/28250 Ο Σπύρος Μελάς και το θέατρο της εποχής του: συμβολή στη μελέτη της δραματουργίας του]'', Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2010)
== Πηγή ==
*Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Β΄, σελ. 537-538.
Κατερίνα Καρρά, ''Ο Σπύρος Μελάς και το θέατρο της εποχής του. Συμβολή στη μελέτη της δραματουργίας του'', Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών, ΑΠΘ, Ανέκδοτη διδακτορική διατριβή, 2010 προσβάσιμη στη διεύθυνση: http://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/28250.

Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Β΄, σελ. 537-538



{{Authority control}}
{{Authority control}}

Έκδοση από την 17:27, 17 Μαρτίου 2016

Ο Σπύρος Μελάς (13 Ιανουαρίου 1882 - 2 Απριλίου 1966) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός. Υπήρξε μία από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες με μακρόχρονη θητεία και πολύμορφη δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο της εποχής του.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Ναύπακτο και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στον χώρο της δημοσιογραφίας μέσα από τις εφημερίδες «Άστυ» και «Ακρόπολις», ενώ σύντομα διακρίθηκε ως χρονογράφος και ως πολεμικός ανταποκριτής στους βαλκανικούς πολέμους, όπου πήρε μέρος ως λοχίας του πυροβολικού, αλλά και στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τις εμπειρίες του δημοσίευσε στο βιβλίο του Πολεμικές σελίδες.

Διετέλεσε αρχισυντάκτης των εφημερίδων «Χρόνος», «Νέα Ημέρα», «Πατρίς» κ.ά., διευθυντής της εφημερίδας «Δημοκρατία» (1924) και συνεργάτης πολλών άλλων («Εμπρός», «Η Καθημερινή», «Ελευθερία», «Εστία», «Το Βήμα» κ.ά.), ενώ το 1948 εξέδωσε το περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία».

Ανέπτυξε επίσης σημαντική δραστηριότητα στον χώρο του θεάτρου, ως συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Το 1925 ίδρυσε το βραχύβιο Θέατρο Τέχνης και το 1929 συμμετείχε στην ίδρυση του θιάσου «Ελευθέρα Σκηνή», μαζί με τη Μαρίκα Κοτοπούλη και τον Δημήτρη Μυράτ. Στους θιάσους αυτούς ανέλαβε τον ρόλο του σκηνοθέτη. Ανανέωσε αισθητά το αθηναϊκό ρεπερτόριο μεταξύ 1924 και 1936 και συνεργάστηκε και με την Αλίκη και τον Κώστα Μουσούρη.

Το 1935 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος το 1959.

Συγγραφικό έργο

Έγραψε τα θεατρικά έργα «Ο γιος του ίσκιου», «Το χαλασμένο σπίτι», «Το κόκκινο πουκάμισο», «Το άσπρο και το μαύρο», «Παπαφλέσσας» (δράμα), «Ιούδας» (δράμα), «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» (κωμωδία), «Η μέθοδος των τριών», «Αργυροί γάμοι», «Βουβές αγάπες», «Ρήγας Βελεστινλής» κ.ά. Εξέδωσε επίσης τα βιβλία «Από τα ταξίδια μου» (1916), «Το Εικοσιένα και η Κρήτη» (1930), «Ο Γέρος του Μωριά» (1931), «Ο Ναύαρχος Μιαούλης» (1932), «Ματωμένα ράσα» (1933), «Κουβέντες του Φορτούνιο» (1936), «Φλογισμένα πέλαγα» (1947), «Για ένα καινούριο θέατρο» (1956), «Η επανάσταση του 1909» (1957), «50 χρόνια θέατρο» (1960), «Νεοελληνική λογοτεχνία» (1963), «Ελληνική γενική αν-θολογία» (1964) κ.ά.

Πηγές