Ζήνων ο Κιτιεύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 37: Γραμμή 37:
* ''«Η περιπέτεια της φιλοσοφίας», Brian Magee, Στωικισμός: σελ. 46-47, Εκδόσεις Σαββάλας.
* ''«Η περιπέτεια της φιλοσοφίας», Brian Magee, Στωικισμός: σελ. 46-47, Εκδόσεις Σαββάλας.


== Παραπομπές ==
==Αναφορές==
{{παραπομπές}}
<references />

{{commonscat}}
{{commonscat}}



Έκδοση από την 14:32, 24 Φεβρουαρίου 2016

Ζήνων ο Κιτιεύς
Γέννηση334 π.Χ.
Θάνατος262 π.Χ.
ΠερίοδοςΑρχαία φιλοσοφία
ΠεριοχήΔυτική φιλοσοφία
ΣχολήΣτωικισμός
Κύρια ΕνδιαφέρονταΛογική, Φυσική, Ηθική
Αξιοσημείωτες ΙδέεςΙδρυτής του στωικισμού
ΕπιδράσειςΚυνισμός, Ηράκλειτος, Πολέμων, Στίλπων
ΕπηρέασεΚλεάνθης, Χρύσιππος ο Σολεύς, Παναίτιος ο Ρόδιος, Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, Σενέκας ο Νεότερος, Επίκτητος, Μάρκος Αυρήλιος και πολλοί άλλοι

Ο Ζήνων ο Κιτιεύς (αρχ. Ζήνων ὁ Κιτιεύς 334 π.Χ. - 262 π.Χ.) ήταν Κύπριος φιλόσοφος από το Κίτιο, ο οποίος δημιούργησε τη φιλοσοφική σχολή του στωικισμού στην Αθήνα.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Μνασέας ή ο Δημέας[1] και καταγόταν από το Κίτιο της Λάρνακας. Δίδαξε και πέθανε στην Αθήνα τιμώμενος από τον Δήμο των Αθηναίων. Δημιούργησε τη φιλοσοφική σχολή του στωικισμού, η οποία ονομάστηκε έτσι επειδή ο Ζήνων δίδασκε στην Ποικίλη Στοά.

Ο Ζήνων πριν ασχοληθεί με την φιλοσοφία ήταν έμπορος. Έχασε την περιουσία του μετά από ένα ναυάγιο και βρέθηκε στην Αθήνα. Εκεί έγινε μαθητής του κυνικού Κράτητα και μετά στη Μεγαρική Σχολή του Ξενοκράτη.

Δίδαξε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυθεντία από τον λόγο. Ο κόσμος της φύσης είναι η μόνη πραγματικότητα. Η φύση διέπεται από έλλογες αρχές. Το πνεύμα της ορθολογικότητας που διαποτίζει εμάς και τον κόσμο είναι αυτό που λέμε Θεός.

Έγραψε πολυάριθμα έργα, από τα οποία κατά κύριο λόγο σώζονται αποσπάσματα. Ανάμεσα σ' αυτά είναι τα εξής: «η Πολιτεία», «η Λογική», «Περί παθών», «Περί του καθήκοντος», «Περί νόμου», «Περί ελληνικής παιδείας», «Πυθαγορικά» κ.ά. [2]

Ρητά Ζήνωνα

«Δύο ὦτα ἔχομεν, στόμα δὲ ἕν, ἵνα πλείονα μὲν ἀκούωμεν, ἥττονα δὲ λέγωμεν» δηλαδή «Έχουμε δυο αυτιά και ένα στόμα, για να ακούμε περισσότερα απ' όσα λέμε».

Βιβλιογραφία

Παραπομπές

  1. Διογένης ο Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων 7, Ζήνων «Μνασέου ἢ Δημέου, Κιτιεὺς ἀπὸ Κύπρου, πολίσματος Ἑλληνικοῦ Φοίνικας ἐποίκους ἐσχηκότος.»
  2. Εγκυκλοπαίδεια Δομή. 6ος. Δομή. 1970. σελ. 242.