Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	15ος αιώνας;
Θάνατος	1499; Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Νεαπόλεως
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Μίλιτσα Μπράνκοβιτς; Francesca Marzano
Τέκνα	Κάρολος Γ΄ Τόκκος
Γονείς	Κάρολος Β΄ Τόκκος και Raimondina Ventimiglia
Οικογένεια	Οικογένεια των Τόκκων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Δεσπότης της Ηπείρου; Παλατινός Κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου
Θυρεός
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 15:33, 19 Φεβρουαρίου 2016

Ο Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος (1448 – 1479) ήταν Κόμης Παλατινός Κεφαλληνίας, Ζακύνθου και Ιθάκης, Δούκας Λευκάδας και Δεσπότης της Ηπείρου (Κύριος της Άρτας) ως Λεονάδρος Α΄ Τόκκος.

Βιογραφία

Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του Κάρολο Β΄ Τόκκο το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος, την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε ως επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia, η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος, που βρέθηκε όμηρος στη Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 ως υποτελής του Βασιλιά της Σικελίας-Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος, θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας-Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας, όπου ο Δόγης Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του.

Ο Σουλτάνος στο μεταξύ κυρίευσε την Αθήνα και την Πελοπόννησο εκτός από μερικά κάστρα της, που έμειναν στους Παλαιολόγους. Τότε περίπου δέκα χιλιάδες Πελοποννήσιοι και πολλοί Βενετοί στρατιώτες με τις οικογένειές τους κατέφυγαν στην Ζάκυνθο με την συγκατάθεση του Λεονάρδου, όπου τους παραχωρήθηκαν κτήματα για καλλιέργεια. Ο Λεονάρδος νυμφεύτηκε την Μελίτσα της Σερβίας η οποία απεβίωσε το 1464. Στην συνέχεια το 1477 νυμφεύεται την Francesca Marzano, ανεψιά του Βασιλιά της Νεάπολης, γεγονός που δυσαρέστησε τους Βενετούς, οι οποίοι φοβήθηκαν μην περάσει και πάλι η Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας-Ζακύνθου στην επιρροή του Βασιλείου της Νεάπολης.

Έτσι με το τέλος του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1478 η Ζάκυνθος έμεινε εκτός της ειρηνευτικής συνθήκης των εμπολέμων. Συμφωνήθηκε μόνον να αναχωρήσουν από το νησί οι Βενετοί υπήκοοι και όσοι από τους κατοίκους ήθελαν. Ο Λεονάρδος πούλησε σε Βενετούς για 70,000 δουκάτα διάφορα κτήματά του και έφυγε με την οικογένειά του για την Νεάπολη. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1479 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο νησί και το λεηλάτησαν για τρεις ημέρες σφάζοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους που έπεφταν στα χέρια τους. Τους υπόλοιπους τους πουλούσαν στους Βενετούς προς 40 άσπρα τον καθένα. Στην συνέχεια οι Τούρκοι αναχώρησαν με τον στόλο τους αφήνοντας στο νησί μικρή φρουρά, την οποία έδιωξαν οι Βενετοί το 1483 καταλαμβάνοντας το νησί στο όνομα της Γαληνότατης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Με την συνθήκη της Κωνσταντινούπολης στις 22 Απριλίου 1484 η μεν Κεφαλλονιά παραχωρήθηκε στους Τούρκους, η δε Ζάκυνθος τέθηκε υπό την κυριαρχία της Βενετίας. Ο Λεονάρδος προσπάθησε στο μεταξύ να ανακαταλάβει τις κτήσεις του με την βοήθεια του Πάπα και του βασιλιά της Νεάπολης αλλά δεν τα κατάφερε. Απεβίωσε γύρω στα 1499.

Οικογένεια

Από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτσα, κόρη του Λάζαρου Βούκοβιτς (Μπράνκοβιτς) Δεσπότη της Σερβίας και της Ελένης Παλαιολογίνας, απόκτησε δύο θυγατέρες

την Μαρία και
την Ειρήνη καθώς και ένα γιο
τον Κάρολο Γ΄.

Από τον δεύτερο γάμο του με την Φραγκίσκη Μαρτζάνο, κόρη του Μαριάνο και της Ελεονώρας Τρασταμάρα, νόθης κόρης του Αλφόνσου Ε' βασιλιά της Αραγωνίας και της Σικελίας-Νάπολης, απόκτησε μια θυγατέρα

την Κλεώπη.

↑ The Tocco of the Greek Realm: Nobility, Power and Migration in Latin Greece (14th – 15th centuries). Central European University Press, University of East Sarajevo. Βελιγράδι. 2014. ISBN-13 978-86-87115-11-8. ISBN-10 86-87115-11-8.

[4a252e94a843434c46bbd4356bc7351cd84cda30-1] The Tocco of the Greek Realm: Nobility, Power and Migration in Latin Greece (14th – 15th centuries). Central European University Press, University of East Sarajevo. Βελιγράδι. 2014. ISBN-13 978-86-87115-11-8. ISBN-10 86-87115-11-8.

[1]

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 Ο '''Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος''' ([[1448]] – [[1479]]) ήταν [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης Παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]], [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] και [[Ιθάκη|Ιθάκης]], Δούκας [[Λευκάδα|Λευκάδας]] και [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότης της Ηπείρου]] (Κύριος της [[Άρτα|Άρτας]]) ως Λεονάδρος Α΄ Τόκκος.
 ==Βιογραφία==
-Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Κάρολο Β΄ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος, την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε ως επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia, η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος, που βρέθηκε όμηρος στη Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 ως υποτελής του Βασιλιά της Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος, θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι]] επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας-Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας, όπου ο [[Δόγης]] Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του.
+Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Κάρολο Β΄ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος, την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε ως επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia, η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος, που βρέθηκε όμηρος στη Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 ως υποτελής του Βασιλιά της Σικελίας-Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος, θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι]] επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας-Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας, όπου ο [[Δόγης]] Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του.
 Ο Σουλτάνος στο μεταξύ κυρίευσε την [[Αθήνα]] και την [[Πελοπόννησο]] εκτός από μερικά κάστρα της, που έμειναν στους Παλαιολόγους. Τότε περίπου δέκα χιλιάδες Πελοποννήσιοι και πολλοί Βενετοί στρατιώτες με τις οικογένειές τους κατέφυγαν στην Ζάκυνθο με την συγκατάθεση του Λεονάρδου, όπου τους παραχωρήθηκαν κτήματα για καλλιέργεια. Ο Λεονάρδος νυμφεύτηκε την Μελίτσα της Σερβίας η οποία απεβίωσε το 1464. Στην συνέχεια το 1477 νυμφεύεται την Francesca Marzano, ανεψιά του Βασιλιά της Νεάπολης, γεγονός που δυσαρέστησε τους Βενετούς, οι οποίοι φοβήθηκαν μην περάσει και πάλι η [[Παλατινή Κομητεία]] Κεφαλληνίας-Ζακύνθου στην επιρροή του Βασιλείου της Νεάπολης.
 Έτσι με το τέλος του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1478 η Ζάκυνθος έμεινε εκτός της ειρηνευτικής συνθήκης των εμπολέμων. Συμφωνήθηκε μόνον να αναχωρήσουν από το νησί οι Βενετοί υπήκοοι και όσοι από τους κατοίκους ήθελαν. Ο Λεονάρδος πούλησε σε Βενετούς για 70,000 δουκάτα διάφορα κτήματά του και έφυγε με την οικογένειά του για την Νεάπολη. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1479 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο νησί και το λεηλάτησαν για τρεις ημέρες σφάζοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους που έπεφταν στα χέρια τους. Τους υπόλοιπους τους πουλούσαν στους Βενετούς προς 40 άσπρα τον καθένα. Στην συνέχεια οι Τούρκοι αναχώρησαν με τον στόλο τους αφήνοντας στο νησί μικρή φρουρά, την οποία έδιωξαν οι Βενετοί το 1483 καταλαμβάνοντας το νησί στο όνομα της Γαληνότατης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Με την συνθήκη της Κωνσταντινούπολης στις 22 Απριλίου 1484 η μεν Κεφαλλονιά παραχωρήθηκε στους Τούρκους, η δε Ζάκυνθος τέθηκε υπό την κυριαρχία της Βενετίας. Ο Λεονάρδος προσπάθησε στο μεταξύ να ανακαταλάβει τις κτήσεις του με την βοήθεια του Πάπα και του βασιλιά της Νεάπολης αλλά δεν τα κατάφερε. Απεβίωσε γύρω στα 1499.
 == Οικογένεια ==
 Από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτσα, κόρη του Λάζαρου Βούκοβιτς (Μπράνκοβιτς) Δεσπότη της Σερβίας και της [[Ελένη Παλαιολογίνα Μπράνκοβιτς|Ελένης Παλαιολογίνας]], απόκτησε δύο θυγατέρες