Πειθώ (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πειθώ
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Ίυγξ
Γονείς	Ωκεανός και Τηθύς και Αφροδίτη
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:52, 31 Ιανουαρίου 2016

Στην ελληνική μυθολογία η Πειθώ ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου. Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του έρωτα και του γάμου. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της Αφροδίτης και του Ερμή. Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του Πόθου, του Ιμέρου, των Ωρών και των Χαρίτων. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς Αρτέμιδος. Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον πείσει) ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος»)

Η αντίστοιχη της Πειθούς στη ρωμαϊκή μυθολογία ήταν η Σουαδέλα. Εξάλλου, με το όνομα Πειθώ απαντάται και μία από τις Ωκεανίδες (η Θεογονία αναφέρει ακόμα και τη θεά ως κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος).

Δείτε επίσης

Ο αστεροειδής 118 Πειθώ (118 Peitho), που ανακαλύφθηκε το 1872, πήρε το όνομά του από τις μυθικές αυτές μορφές.

Πηγές

Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
+{{πληροφορίες προσώπου}}Στην [[ελληνική μυθολογία]] η '''Πειθώ''' ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου. Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του [[έρωτας|έρωτα]] και του [[γάμος|γάμου]]. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]] και του [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμή]]. Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του [[Πόθος (μυθολογία)|Πόθου]], του [[Ίμερος (δαίμονας)|Ιμέρου]], των [[Ώρες (μυθολογία)|Ωρών]] και των [[Χάριτες|Χαρίτων]]. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς [[Άρτεμις|Αρτέμιδος]]. Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον ''πείσει'') ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος»)
-[[File:Pompejanischer Maler um 25 v. Chr. 001.jpg|thumb|right|260px|Η πειθώ και ο [[Έρως]] αριστερά και η Αφροδίτη και ο [[Αντέρως]] αντίκρυ. Τοιχογραφία [[Πομπηία]]ς, [[Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης]].]]
-Στην [[ελληνική μυθολογία]] η '''Πειθώ''' ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου. Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του [[έρωτας|έρωτα]] και του [[γάμος|γάμου]]. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]] και του [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμή]]. Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του [[Πόθος (μυθολογία)|Πόθου]], του [[Ίμερος (δαίμονας)|Ιμέρου]], των [[Ώρες (μυθολογία)|Ωρών]] και των [[Χάριτες|Χαρίτων]]. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς [[Άρτεμις|Αρτέμιδος]]. Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον ''πείσει'') ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος»)
 Η αντίστοιχη της Πειθούς στη [[ρωμαϊκή μυθολογία]] ήταν η [[Σουαδέλα]]. Εξάλλου, με το όνομα Πειθώ απαντάται και μία από τις [[Ωκεανίδες]] (η ''[[Θεογονία]]'' αναφέρει ακόμα και τη θεά ως κόρη του [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανού]] και της [[Τηθύς|Τηθύος]]).