Ροζίτα Σώκου

Ροζίτα Σώκου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ροζίτα Σώκου (Ελληνικά)
Γέννηση	9  Σεπτεμβρίου 1923 Αθήνα
Θάνατος	14  Δεκεμβρίου 2021 Αθηνά
Αιτία θανάτου	COVID-19
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ελληνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά Ιταλικά Ελληνικά
Σπουδές	Αρσάκεια - Τοσίτσεια Σχολεία Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Λέιντι Μάργκαρετ Χωλ (1947–2021)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κριτικός κινηματογράφου
Εργοδότης	Δραματική Σχολή Πειραϊκού Συνδέσμου Η Καθημερινή
Οικογένεια
Γονείς	Γεώργιος Σώκος
Συγγενείς	Εκάλη Σώκου (πρώτη ξαδέλφη)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων

Προσωπική ζωή

Η Ροζίτα Μαρία Ζωή Σώκου γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1923 στην Πλάκα της Αθήνας και μεγάλωσε στο Ψυχικό. Είναι κόρη του δημοσιογράφου, θεατρικού συγγραφέα και εκδότη Γεωργίου Σώκου και της Τιτίκας Μιχαηλίδου με καταγωγή από τη Σμύρνη. Παρακολουθούσε από νηπιακής ηλικίας μαζί με τον παππού της, μανιώδη θεατρόφιλο και κινηματογραφόφιλο, Φώτη Μιχαηλίδη κάθε κινηματογραφική ταινία και θεατρική παράσταση που παιζόταν στην Αθήνα. Διατηρεί τις ιδιόχειρες προσωπικές της κριτικές από την εποχή του γυμνασίου. Το 1937 πέθανε ο πατέρας της, ύστερα από μακρόχρονη ασθένεια, και ξεκίνησε να εργάζεται ως μεταφράστρια και καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Το 1957, παντρέυτηκε τον Ιταλό δημοσιογράφο Μανόλιο Μαραντέι (Manlio Maradei) και αναχώρησε για την Ιταλία. Το 1958 απέκτησε την κόρη της Ιρένε και το 1961 επέστρεψε μαζί της στην Ελλάδα. Έχει δύο εγγόνια, τον Τανκρέντι- Εμίλιο (1993) και τη Λαβίνια-Φαρίντα (1997). Ζει στην Αθήνα.

Σπουδές

Τελείωσε το Αρσάκειο Γυμνάσιο Θηλέων, τις τάξεις του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών με δάσκαλο τον Ροζέ Μιλλιέξ και πήρε το Cambridge Diploma of English Studies από το Βρεταννικό Συμβούλιο. Μόλις ολοκλήρωσε το σχολείο έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών. Άφησε τη σχολή μόλις γνώρισε το Γιάννη Τσαρούχη και ίδρυσε μαζί του έναν ερασιτεχνικό όμιλο . Τα χρόνια της γερμανικής κατοχής παρακολουθούσε μαθήματα στη θεατρική σχολή του Βασίλη Ρώτα. Καθηγητές της υπήρξαν εκτός από τον ίδιο ο γλύπτης Απάρτης, η θεατρολόγος Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, ο Γιαννούλης Σαραντίδης στη θεατρική τέχνη, ο σκηνογράφος και ζωγράφος Τσαρούχης, ο ενδυματολόγος Αντωνάκης Φωκάς. Ορισμένοι από τους συμμαθητές της ήταν: οι τρεις αδελφοί Ξενάκη (Γιάννης, Ιάσων και Κοσμάς), ο Νίκος Γεωργιάδης, ο Μίνως Αργυράκης, ο Μίνως Βολανάκης, ο Μάνος Ζαχαρίας. Μετά την απελευθέρωση πήγε στην Αγγλία όπου παρακολούθησε έναν θερινό κύκλο μαθημάτων με θέμα τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα στο πανεπιστήμιο Lady Margaret Hall της Οξφόρδης.

Δημοσιογραφία

Υπήρξε μια από τις πρώτες ελληνίδες γυναίκες δημοσιογράφους. Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1946. Εργάστηκε στο περιοδικό Χόλλυγουντ, την εφημερίδα Οι καιροί (1948-1950), την Ανεξαρτησία (1949), τη Βραδυνή (1949-1955) και συγχρόνως την Athens News (1952-1980). Το 1953 η Ελένη Βλάχου, που ως τότε έγραφε η ίδια την κινηματογραφική κριτική της Καθημερινής, της παρέδωσε τη στήλη, την οποία διατήρησε για αρκετά χρόνια, συνεργαζόμενη με τα περιοδικά Εκλογή και Εικόνες.

Όταν έναν χρόνο μετά πήγε στην Ιταλία, διατήρησε τη συνεργασία της με την Ελένη Βλάχου στο περιοδικό Εκλογή. Εκεί γνώρισε τον Κυριακόπουλο (κατά κόσμο ΚΥΡ) τον οποίο σύστησε στην Ελένη Βλάχου. Το 1961 που επέστρεψε στην Ελλάδα στήριξε τη δημιουργία της Μεσημβρινής (1961-1965). Επί πολλά χρόνια συνεργαζόταν με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας φυλλάδια και παρουσιάζοντας ταινίες πριν από τις Κυριακάτικες προβολές τους. Μετά το πραξικόπημα του 1967, η Καθημερινή έκλεισε και η Ροζίτα Σώκου αρνήθηκε να υπογράψει τη συλλογική μήνυση κατά της Ελένης Βλάχου . Με την υπογραφή της θα συνυπόγραφε πως είχε άδικο η Ελένη Βλάχου που υποστήριζε πως σε καθεστώς δικτατορίας είναι αδύνατον να συνεχίσει η έκδοση μιας εφημερίδας. Για την άρνησή της αυτή πέρασε από πειθαρχικό συμβούλιο όπου απειλήθηκε με διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε στη δημιουργία του περιοδικού του Γιάννη Πουρνάρα Επίκαιρα καθώς και στο Πρώτο. Το 1968, πήγε για λογαριασμό του τελευταίου σε αποστολή στη Σοβιετική Ένωση και στο Χόλυγουντ. Από το 1969 έως το 2005 ξεκίνησε η συνεργασία της με την εφημερίδα Ακρόπολη στην οποία, έναν χρόνο αργότερα, προστέθηκε η Απογευματινή. Έγραφε κριτική κινηματογράφου, θεάτρου, μπαλέτου. Διατηρούσε διάφορες προσωπικές σελίδες με χρονογραφήματα, πορτραίτα καλλιτεχνών ή αναμνήσεις καθώς και ανταποκρίσεις από κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ . Στις ανταποκρίσεις της έδινε παθιασμένο αγώνα για ταλαντούχους δημιουργούς που θεωρούσε οτι αδικούνταν από το κατεστημένο. Σε σειρές άρθρων συχνά καταπιανόταν με τολμηρά, για τη δεκαετία του '70, θέματα όπως η ομοφυλοφιλία ή η έντονη καταγγελία της ενάντια στο ξεπούλημα διανοούμενων σχετικά με τις επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Φόρντ. Αυτό ήταν κάτι που την έφερε σε αντιπαράθεση με τον παλιό της αγαπημένο Γιάννη (μετέπειτα Ιάννη) Ξενάκη και τη γυναίκα του Φρανσουάζ οι οποίοι διέψευσαν όσα είχαν πει δηλώνοντας πως δεν της είχαν παραχωρήσει ποτέ συνέντευξη.

(...)Ο εκδότης Λεωνίδας Χρηστάκης, που εξέδιδε το περιοδικό Panderma και Κούρος, ο Γιώργος Χατζόπουλος, των εκδόσεων Κάλβος, ο Θύμιος Παπανικολάου, ο συγγραφέας Κώστας Χατζηαργύρης, ακόμα και δημοσιογράφοι, όπως η Ροζίτα Σώκου κατήγγειλαν τις επιχορηγήσεις του ιδρύματος ως τον Δούρειο Ίππο της αμερικανικής πολιτικής (...)Η Ροζίτα Σώκου δημοσίευσε στην Καθημερινή μια συνέντευξη με τη Φρανσουάζ Ξενάκη, σύζυγο του επιχορηγηθέντος Γιάννη Ξενάκη, που υποστήριζε ότι το ίδρυμα είναι παράρτημα της CIA, πυροδοτώντας έτσι γενικευμένη αντιπαράθεση.

Όταν η Καθημερινή ξανάρχισε την κυκλοφορία της, έγραφε έως το 1987 στο κυριακάτικο φύλλο με το ψευδώνυμο Ειρήνη Σταύρου. Για ένα διάστημα έγραφε στο Έθνος της Κυριακής και στον Κόσμο του Επενδυτή. Επί χρόνια, διατηρούσε σελίδα στο περιοδικό Παιδί και Νέοι γονείς. Από το 1984 έως το 2006 αναλαμβάνει μια σελίδα στο εβδομαδιαίο περιοδικό Τηλέραμα, όπου προσπαθούσε να δώσει λύσεις στα προβλήματα που της έθεταν οι αναγνώστες.

Ραδιόφωνο

Είχε δική της εκπομπή με συνεντεύξεις διάσημων και άσημων που μιλούσαν για τα θετικά και τα αρνητικά του επαγγέλματός τους. Είχε ακόμα μία εκπομπή ποικίλης ύλης μαζί με τον Κώστα Φέρρη με τίτλο Λίθοι και κέραμοι.

Τηλεόραση

Στην τηλεόραση, έγινε γνωστή με την εκπομπή ταλέντων Να η ευκαιρία , που σημείωσε μεγάλο ποσοστό τηλεθέασης (1977-1983), όπου ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής . Η πλατιά της καλλιέργεια, η αμεσότητα, η επαφή που δημιούργησε με το κοινό την έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στο πανελλήνιο.

Το 1992-1993 είχε εκπομπή στο Νew Channel με τίτλο Οι επισκέπτες της νύχτας. Υποδεχόταν προσωπικούς φίλους, επώνυμους και ανώνυμους, για μια απρογραμμάτιστη κουβεντούλα στο σαλόνι του σπιτιού της.

Το 1995-1996 εμφανιζόταν μία φορά την εβδομάδα στον Πρωινό καφέ του ΑΝΤ1.

Το 1997 το Κανάλι 5 επιχείρησε να αναβιώσει την επιτυχία του Να η ευκαιρία σε μια εβδομαδιαία εκπομπή παρουσίασης ταλέντων με τίτλο Όνειρα στο φως συγκεντρώνοντας τους: Σώκου, Κατσαρό, Ντάριο μαζί με νέους συνεργάτες.

Όλο αυτό το διάστημα, πυκνές εξακολουθούν να είναι οι εμφανίσεις της σε διάφορες εκπομπές, ακόμα και στη διαδικτυακή τηλεόραση εκφράζοντας την άποψή της άφοβα, συχνά προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. , ,

Μεταφράσεις

Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Έχει μεταφράσει βιβλία αλλά και τη σειρά Κόρτο Μαλτέζε του Ούγκο Πρατ. Έχει μεταφράσει, επιμεληθεί και συμπληρώσει το δίτομο έργο Κινηματογράφος του εκδοτικού οίκου Πάπυρος-Λαρούς. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την επιστημονική φαντασία:

Στις αρχές του 1960 η Ροζίτα Σώκου, που έως τότε έστελνε συνεργασίες στην Εκλογή από τη Ρώμη, επιστρέφει στην Αθήνα και αρχίζει να συνεργάζεται στενότερα με την Ελένη Βλάχου, η οποία, την εποχή εκείνη, ετοιμάζεται να εγκαινιάσει τις εκδόσεις "Γαλαξίας" (η πρώτη σχετική με το νέο εκδοτικό οίκο διαφήμιση δημοσιεύεται στο οπισθόφυλλο της Εκλογής #194, 20-11-1960) και να εκδόσει την Μεσημβρινή (Οκτώβριος 1961). Η επίδραση της ιταλόφωνης και αγγλόφωνης, κυρίως, καθώς και φανατικής οπαδού της επιστημονικής φαντασίας, Ροζίτας Σώκου είναι εμφανής στην επιλογή των διηγημάτων της Εκλογής: υπάρχει μια στροφή σε πιο hard sf κείμενα (τα οποία, παρεμπιπτόντως, δεν έχουν δημοσιευθεί στο γαλλικό fiction). Μερικά από τα διηγήματα αυτά, μαζί με άλλα που έχουν δημοσιευθεί παλαιότερα στην Εκλογή, θα εκδοθούν στον τόμο Φανταστικά Διηγήματα, Γαλαξίας, 1961, στη συγκρότηση του οποίου σημαντικό ρόλο έπαιξε η Σώκου. Αγάπη που δεν πέρασε με τα χρόνια, αφού ακόμη το 1981 τη βρίσκουμε να προλογίζει τον τόμο κόμικς Flash Gordon Ο Τύρανος του Μόνγκο

Θέατρο - Μονογραφίες

Το 1974 άρχισε η ενασχόλησή της με το θέατρο, γράφοντας Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ του Όσκαρ Ουάϊλντ και διασκευάζοντας το Λεντς για το Θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη. Αργότερα μετέφρασε το Σοκ του Σαμ Σέππαρντ και το Με θέα τη θάλασσα του Έντουαρντ Άλμπι που ανέβηκαν το 1995 και 1996 αντίστοιχα στο θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα. Συνεργάστηκε με την κόρη της στη μετάφραση του έργου Συγκομιδή της Μάντζουλα Παντμανάμπαν που πήρε το 1998 το 1ο βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Θεάτρου του Ιδρύματος Α. Ωνάσης και της Ιεζάβελ του Ζαν Ανούιγ που ανέβασε ο θίασος Τζένης Ρουσσέα το 1999. Το 1999-2000 ξαναπαρουσιάστηκε το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ, αυτή τη φορά από το θίασο του Στράτου Τζώρτζογλου.

Έχει γράψει και δημοσιεύσει μονογραφίες για πρωταγωνιστές στο χώρο της τέχνης: Νουρέγεφ (1983), Αναστάσιος (1985), Νουρέγεφ-όπως τον γνώρισα (2003), Ο Μάριος κι εγώ (2005) . Επίσης το θεατρικό έργο Quai Voltaire (1991), εμπνευσμένο από τη ζωή της στο Παρίσι κοντά στο Ρούντολφ Νουρέγιεφ. Το 2014 ετοιμάζει, σε συνεργασία με την κόρη της, την αυτοβιογραφία της με τίτλο Τα χρόνια της Ροζίτας.

Το 2006-2009 δίδαξε Ιστορία Θεάτρου στη δραματική σχολή Μέλισσα της Έλντας Πανοπούλου και μετέπειτα στη δραματική σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.

Διακρίσεις

Το 1986, τιμήθηκε από τη Γαλλική Κυβέρνηση με το παράσημο Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών (Chevalier de l' Ordre des Arts et des Lettres) για τις υπηρεσίες της στον κινηματογράφο. Το 1988, το Ίδρυμα Μπότση της απένειμε βραβείο για την προσφορά της στη δημοσιογραφία. Το 2009, η ΕΣΗΕΑ την τίμησε για την καταξιωμένη δημοσιογραφική της πορεία, το επαγγελματικό ήθος της και την προσφορά της στον κλάδο. Το 2009, βραβεύτηκε στην τιμητική εκδήλωση Από το 1 στο 50: Το 50ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συναντά την 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου στο πλαίσιο της 50ης επετειακής διοργάνωσης, ανάμεσα σε άλλα πρόσωπα που σηματοδότησαν την ίδρυση και εξέλιξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Κατάλογοι

MME

Εφημερίδες:

• Οι Καιροί (1948-1950)
• Ανεξαρτησία (1949)
• Βραδυνή (1949-1955)
• Athens News (1952-1960)
• Καθημερινή (1953-1957 και 1960-1967, 1974-1987)
• Μεσημβρινή (1961-1965)
• Ακρόπολις (1969- ?)
• Απογευματινή (1970-2005)
• Έθνος της Κυριακής
• Κόσμος του Επενδυτή

Περιοδικά:

• Χόλλυγουντ (1946)
• Εικόνες(1953-1957 και 1961-1967)
• Εκλογή 1955-1961
• Επίκαιρα (1967)
• Πρώτο (1967-1968)
• Παιδί και Νέοι Γονείς (2009)
• Τηλέραμα (1984-2005)

καθώς και μεμονωμένες συνεργασίες σε πολλά άλλα

Ραδιόφωνο:

• "Λίθοι και κέραμοι" - με τον Κώστα Φέρρη
• "Επισκέπτες της νύχτας" - με διάφορους καλεσμένους

Τηλεόραση:

• "Να η ευκαιρία" (1977-1983) μέλος της κριτικής επιτροπής
• "Όνειρα στο φως: Να η ευκαιρία, νέα εκδοχή" 1997 στο Κανάλι 5
• "Οι επισκέπτες της νύχτας" (1992-1993) New Channel

καθώς και αμέτρητες συμμετοχές ως καλεσμένη σε διάφορες εκπομπές

• "Μουσική βραδιά" (καλεσμένη) (1976)
• "Βραδιά επιθεώρησης" (1984) - 5 επεισόδια της σειράς του Γιώργου Λαζαρίδη
• "Πρωινός καφές" (προσκεκλημένη μια φορά την εβδομάδα) (1995-1996) ANT1

Κινηματογράφος:

• Προς την ελευθερία (του Χάρη Παπαδόπουλου) (1996)

Μεταφράσεις

Βιβλία και κόμικς:

• Μαίρη Σέλλεϋ (Mary Shelley): Φρανκενσταϊν
• Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (Ingmar Bergman): Η τριλογία της σιωπής (3 σενάρια) εκδ. Γαλαξίας
• Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: Αγριοφράουλες-Η έβδομη σφραγίδα εκδ. Γαλαξίας, ανατύπωση εκδ. Ερμίας (1978), ISBN 960-216-039-X
• Ώλντους Χάξλεϋ (Aldous Huxley): Ο μεγαλοφυής και η θεά εκδ. Γαλαξίας, ανατύπωση εκδ. Ερμίας (1989)
• Στάνισλαβ Λεμ (Stanislaw Lem): Κυβεριάδα (1979) εκδ. Κάκτος
• Ρόμπερτ Χάϊνλάϊν (Robert Heinlein): Το διπλό αστέρι (1972), εκδ. Πάπυρος Press
• Στανισλάβ Λεμ: Σολάρις (1961) εκδ. Καστανιώτη
• Άϊζακ Άσιμοφ (Isaac Asimov): Εγώ το ρομπότ εκδ. Γαλαξίας
• Φανταστικά διηγήματα (ανθολογία επιστημονικής φαντασίας) εκδ. Γαλαξίας, 1961
• Chanel η μοναχική, εκδ. Γαλαξίας
• Charensol: Ιστορία του κινηματογράφου (με δικές της προσθήκες) εκδ. Πάπυρος-Larousse
• Ούγκο Πρατ - Corto Maltese (αρκετοί τίτλοι) εκδ. Μαμούθ Κόμικς

Θέατρο:

• Σάμ Σέπαρντ (Sam Shepard) - Σόκ (1995)
• Έντουαρντ Ώλμπη (Edward Albee) - Θαλασσινή Θέα (1996)
• Μάντζουλα Παντμανάμπαν (Manjula Padmanabhan) - Συγκομιδή (με την Ι. Μαραντέϊ) - 1988 Βραβείο Ιδρύματος Ωνάση
• Ζαν Ανούϊγ (Jean Anouilh) - Ιεζαβέλ (με την Ι. Μαραντέϊ)- 1999 θέατρο Σταθμός Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης Με τη Τζένη Ρουσσέα

Θεατρικές διασκευές

• Lenz, από τη νουβέλλα του Georg Büchner (για το Θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη)
• Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ - από τη νουβέλλα του Όσκαρ Ουάϊλντ, 1977 (για το Θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη). Παρουσιάστηκε και το 2000 από το Στράτο Τζώρτζογλου.

Συγγραφικό έργο

• Το εγκεφαλόποδο – διήγημα επιστημονικής φαντασίας πρωτοεκδόθηκε στο περιοδικό Italia domani (Ρώμη, 1960) και στα ελληνικά στο περιοδικό "Εκλογή" τεύχος 183 (19-6-1960)
• Νουρέγεφ - βιβλίο για τη γνωριμία της με το διάσημο χορευτή/χορογράφο, εκδ. Κάκτος 1982
• Αναστάσιος - πορτραίτο του χορευτή Αναστάσιου Βιτώρου, εκδ. Κάκτος, 1985
• Νουρέγεφ- όπως τον γνώρισα - ολοκληρωμένη εκδοχή, πλήρης βιογραφία, με τη συνεργασία της Ιρένε Μαραντέϊ, Εκδ. Κάκτος, 2003 ISBN 960-382-503-4
• Quai Voltaire - θεατρικό έργο, εκδ. Χατζηνικολή, 1990-91
• Ο Μάριος και γω, εκδ. Καστανιώτης, 2005 ISBN 960-03-4126-5

Πηγές

• Οπισθόφυλλα των βιβλίων της
• Συνεντεύξεις σε περιοδικά
• Συνεντεύξεις στην τηλεόραση
• Who is Who
• Βιογραφικό στη σελίδα των εκδόσεων Καστανιώτη
• Μίνι βιογραφικό από τη σελίδα των εκδόσεων Ελευθερουδάκη
• Για το βιβλίο "Ο Μάριος κι εγώ" - από την παρουσίαση στην Ελασσόνα
• Σκόνη, Σκουριά και Σκώρος - Περιοδικό Εκλογή.
• Από το άρθρο Διανοούμενοι, χρήμα και εξουσία
• Νά η ευκαιρία (Retromaniax)
• Ανακοίνωση της βράβευσης 6 γυναικών δημοσιογράφων, στις 14/3/2009
• Πώς η Ροζίτα Σώκου σύστησε τον ΚΥΡ στην Ελένη Βλάχου
• Βράβευση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του 2009
• Η καταγγελία της του Ιδρύματος Φόρντ
• Πορτραίτο-συνέντευξη με τον Ιωσήφ Πρωϊμάκη
• Απόσπασμα συνέντευξης στο You
• Δεν θέλω να ανήκω πουθενά - Συνέντευξη στους Έυη Τσολάκη και Αχιλλέα Σακκά
• Για τη γνωριμία της με το Νουρέγεφ, μίνι-συνέντευξη στο news.gr

Εξωτερικοί δεσμοί

• Κατάλογος των βιβλίων της στο διαδίκτυο
• Μάριος και γω
• τον ηθοποιό Κην - Μια κριτική θεάτρου στο Scientific Commons
• H Ιφιγένεια παραήταν πεταχτούλα - Κριτική της Ιφιγένειας εν Ταύροις του Ευαγγελάτου
• Η Ροζίτα Σώκου και τα πρόσωπα που τη σημάδεψαν (συνέντευξη)
• Πορτραίτο-συνέντευξη από τον Ιωσήφ Πρωϊμάκη