Λόγοι και αμαρτήματα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
- 2 κατηγορίες; + 7 κατηγορίες (με το HotCat)
μ Ο ΖῷονΠολιτικόν μετακίνησε τη σελίδα Λόγοι και Αμαρτήματα (ταινία) στην Λόγοι και αμαρτήματα
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 19:38, 23 Δεκεμβρίου 2015

Λόγοι και αμαρτήματα
ΣκηνοθεσίαΒασίλης Μαζωμένος
ΠαραγωγήΒασίλης Μαζωμένος
Μένιος Δίτσας
Κώστας Σκούρας
ΣενάριοΒασίλης Μαζωμένος
ΠρωταγωνιστέςΓιάννος Περλέγκας
Έφη Θεοδώρου
ΜουσικήΝίκος Πλάτανος
ΦωτογραφίαΣπύρος Παπατριανταφύλλου
ΜοντάζΓιώργος Πιτσάκης
ΣκηνογραφίαΛία Κούση
Εταιρεία παραγωγήςFasma
Star Channel
ΔιανομήHorme pictures
Πρώτη προβολή12 Οκτωβρίου 2004 (Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου)
Διάρκεια82΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνική

Οι Λόγοι και τα αμαρτήματα είναι ελληνική δραματική ταινία του 2004 σε σκηνοθεσία, παραγωγή και σενάριο Βασίλη Μαζωμένου. Εκανε πρεμιέρα το 2004 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στην Αθήνα και σε διεθνή φεστιβάλ.

Πλοκή

Ένας ψυχικά ασθενής ποιητής, έχοντας στο πλευρό του μια θρησκόληπτη νοσοκόμα, προδιαγράφει το τέλος του, δημιουργώντας την πνευματική του διαθήκη. Αρνούμενος τον υλικό κόσμο, «στήνει» με τη φαντασία του και τη βοήθεια της νοσοκόμας, ένα έργο για το θείο δράμα στο οποίο συγκεντρώνει μαύρους μετανάστες για να παίξουν. Πρόκειται για μια ποιητική ταινία με την οποία ο σκηνοθέτης κάνει ένα τραγικό σχόλιο για το σημερινό υλικό πολιτισμό.

Κριτικές

Vassilis Mazomenos movie "Words and Sins".

Έγραψε για την ταινία ο Δημήτρης Κολιοδήμος στον κατάλογο του Φεστιβάλ κιν/φου Θεσ/κης το Νοέμβριο 2004 :

Με την τελευταία του δουλειά, που τιτλοφορεί εύστοχα Λόγοι και αμαρτήματα, στρέφεται προς έναν λιτό, αφαιρετικό, καθαρά ποιητικό κινηματογράφο. Η πρωτότυπη ιδέα να δοθούν οι τελευταίες στιγμές του Ιησού σαν μια αφρικανική παγανιστική τελετή μαύρων μεταναστών, απογειώνει ποιητικά την ταινία, ενώ τα κεφάλαια των αμαρτημάτων αποτελούν ένα ντελικάτο ειρωνικό σχόλιο στην επιθυμία του πλουτισμού, αφού ο χρηματιστής γίνεται θύμα του κόσμου τον οποίο υπηρετεί. Μια ταινία μεστή νοημάτων, σημαίνουσα και σημαντική, που απευθύνεται πρωτίστως σ’ όσους διαθέτουν καθαρή όραση και αγαπούν τον αφαιρετικό και απόλυτα αποδομητικό κινηματογράφο της συνειρμικής γραφής.

Scene from the film "words and sins" , by Vassilis Mazomenos.

Ενώ ο Νίνος Φελέκ Μικελίδης στην Ελευθεροτυπία στις 27/11/2004 έγραψε :

Από τις «Μέρες οργής» μέχρι το «Ο τρόμος της ύλης», περνώντας από τον «Θρίαμβο του χρόνου» και «Το χρήμα», ο Βασίλης Μαζωμένος δεν έπαψε να μας εκπλήσσει, αλλά και να μας γοητεύει τόσο με τις ιδέες του για τον κόσμο μας όσο και με την πρωτότυπη κινηματογραφική ματιά του. Στοιχεία που μεταφέρει από έναν κινηματογράφο της πρωτοπορίας στην πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, που είναι και η πιο ολοκληρωμένη του. Ένα έργο καθαρά ποιητικό, που συνδυάζει, με τρόπο συναρπαστικό, την εικόνα με τον λόγο και τη μουσική. Με πλάνα στημένα με έμπνευση, εικόνες εικαστικά θαυμάσιες (είναι στιγμές που θυμίζουν το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» αλλά και τις «Σημειώσεις για μια αφρικανική Ορεστειάδα» του Παζολίνι), με εξαίρετα επιλεγμένη μουσική (που συνδυάζει κλασικά δυτικά μοτίβα με μοτίβα αφρικανικά), με τον λόγο (από ποίηση του Έζρα Πάουντ και άλλων) να έχει έναν το ίδιο σημαντικό ρόλο, ο Μαζωμένος καταγράφει την οδύσσεια του σύγχρονου δυτικού, αποξενωμένου ανθρώπου, που διασχίζει, χωρίς σωτηρία (;) το βασανιστικό του Γολγοθά.

Έγραψε ο Τάσος Θεοδωρόπουλος στο Πρώτο Θέμα τις 15/4/2007:

Ποιητικο – φιλοσοφικό σινεμά, art installation, πρόκληση των αισθήσεων και των πεποιθήσεων, πείραμα αντοχών και ενοχών, από έναν πρωτοπόρο Έλληνα ενορχηστρωτή της εικόνας, τον Βασίλη Μαζωμένο.

Τέλος, η Βούλα Παλαιολόγου , στο περιοδικό “Ως3″ τον Νοέμβριο του 2004 έγραψε:

Από τους ήσσονες της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφικής επικαιρότητας που τολμούν να δοκιμάσουν την τύχη τους εντός και εκτός του μη αναπαραστατικού σινεμά, ο Βασίλης Μαζωμένος ξεφεύγει από τις γνωστές κατατάξεις. Χρησιμοποιώντας μικτές τεχνικές ή παίζοντας με φόρμες και εκφραστικά μέσα, σκηνοθετεί ταινίες ντοκιμαντέρ, animation ή μυθοπλασίες με πειραματικές προσεγγίσεις στον ποιητικό ρεαλισμό, στο δοκιμιακό ή φανταστικό κινηματογράφο, κ.ά. Η αναπαράσταση του Θείου Δράματος που επινοεί ένας μισότρελος ποιητής (με έναν μαύρο μετανάστη να υποδύεται το Χριστό) στη νέα ταινία του «Λόγοι και Αμαρτήματα», είναι ένα ακόμα δείγμα της avant guard αισθητικής του πρότασης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι