Εθνικοί δρυμοί της Ελλάδας

Ζακύνθου

Αλοννήσου

Αίνου

Αώου

Οίτης

Σαμαριάς

Ολύμπου

Πάρνηθας

Παρνασσού

Βάλια-Κάλντα

Πρεσπών

Σουνίου

Σχινιά Μαραθώνα

Κορώνειας

Β. Πίνδου

Μεσολογγίου

Δαδιάς

Κερκίνης

Έβρου

Αμβρακικού

Νέστου

Τζουμέρκων

Κοτυχιού

Αξιού

Ροδόπης

Χέλμου

Εθνικοί δρυμοί
Εθνικά πάρκα
Εθνικά θαλάσσια πάρκα
(Σημείωση: Στον χάρτη παρουσιάζονται επίσημα προστατευόμενες περιοχές στις οποίες το πλήρες όνομα έχει συντομογραφηθεί, ενώ οι θέσεις των σημείων δεν αποτελούν τους πυρήνες των οικοτόπων).

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Εθνικός.

Στην Ελλάδα η οριοθέτηση Εθνικών Δρυμών, δηλαδή περιοχών φυσικού πλούτου προστατευμένων από κανονισμών του κράτους είναι χαρακτηριστικό που ξεκίνησε να εδραιώνεται από την δεκαετία του 1950. Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από έντονες εναλλαγές οικοσυστημάτων και βιότοπων. Σχεδόν το 5% της ελληνικής ακτογραμμής αποτελείται από οικολογικά ευαίσθητους υγροβιότοπους, κυρίως σε περιοχές που βιώνουν την ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού.

Στην Ελλάδα έχουν κηρυχθεί δέκα περιοχές ως Εθνικοί δρυμοί:

• Εθνικός δρυμός Ολύμπου
• Εθνικός δρυμός Πάρνηθας
• Εθνικός δρυμός Παρνασσού
• Εθνικός δρυμός Αίνου Κεφαλληνίας
• Εθνικός δρυμός Σουνίου
• Εθνικός δρυμός Οίτης
• Εθνικός δρυμός Λευκών Ορέων (Σαμαριάς)
• Εθνικός δρυμός Πίνδου (Βάλια Κάλντα)
• Εθνικός δρυμός Πρεσπών
• Εθνικός δρυμός Βίκου Αώου

Εθνικά θαλάσσια πάρκα

Στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο όρος Εθνικός δρυμός (αντί του όρου Εθνικό Πάρκο που χρησιμοποιείται διεθνώς) επειδή οι περισσότεροι δρυμοί αφορούν δασικές περιοχές (δρυμός - δρυς - βελανιδιά), ενώ για τις θαλάσσιες περιοχές που πλέον έχουν νομοθετηθεί ως προστατευόμενες χρησιμοποιείται ο όρος Θαλάσσιο Πάρκο. Στην Ελλάδα έχουν καθιερωθεί δύο περιοχές ως Εθνικά Θαλάσσια Πάρκα:

• Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων, 1992.
• Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, 1999

Εθνικά πάρκα

Υπάρχει μια πληθώρα προστατευόμενων περιοχών, ιδιαίτερα υδροβιοτόπων που χαρακτηρίστηκαν ιδιαίτερα μετά το 2004 Εθνικά Πάρκα. Αυτά, με έτος αναγνώρισης, είναι:

• Εθνικό Πάρκο Σχινιά Μαραθώνα, 2000
• Πάρκο υγροτόπων λιμνών Κορώνειας, Βόλβης και Μακεδονικών Τεμπών, 2004
• Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου, 2005
• Εθνικό Πάρκο λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου, Αιτωλικού, κάτω ρου και εκβολών ποταμών Αχελώου και Ευήνου και νήσων Εχινάδων, 2006
• Εθνικό Πάρκο δάσους Δαδιάς, Λευκίμμης και Σουφλίου, 2006
• Εθνικό Πάρκο λίμνης Κερκίνης, 2006
• Εθνικό υγροτοπικό Πάρκο Δέλτα Έβρου, 2007
• Εθνικό Πάρκο υγροτόπων Αμβρακικού, 2008
• Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, 2008 (Νέστου)
• Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων, Περιστερίου και χαράδρας Αράχθου, 2009
• Εθνικό Πάρκο υγροτόπων Κοτυχίου Στροφυλιάς, 2009
• Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, 2009
• Εθνικό Πάρκο οροσειράς Ροδόπης, 2009, και
• Εθνικό Πάρκο Χελμού Βουραïκού, 2009.

Βιβλιογραφία

• Παυλίνα Aλεξανδροπούλου, Οι Εθνικοί Δρυμοί της Ελλάδας ...υπό την προστασία μου!, 1ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο Τέχνης & Περιβαλλοντολογικής Εκπαίδευσης, 29-31 Μαΐου 2009, Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής - Ίδρυμα Ευγενίδου.