Φιλίπ Πεταίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ανρί Φιλίπ Πεταίν
	Φιλίπ Πεταίν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Henri Philippe Pétain (Γαλλικά) και Philippe Pétain (Γαλλικά)
Γέννηση	24 Απριλίου 1856;
Θάνατος	23 Ιουλίου 1951 (95 ετών)
Τόπος ταφής	tomb of Philippe Pétain
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία; Γαλλία του Βισύ
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Ειδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατηγός, ; πρωθυπουργός της Γαλλίας; αρχηγός της Κυβέρνησης του Βισύ
Περίοδος ακμής	1876
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	εσχάτη προδοσία (ισόβια κάθειρξη και Dégradation nationale)
Οικογένεια
Σύζυγος	Ανί Πεταίν
Γονείς	Ομέρ Βενάντ Πεταίν και Κλοτίλτν Λεγκράν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός μεραρχίας (Γαλλία), στρατηγός ταξιαρχίας (Γαλλία), colonel, lieutenant-colonel, Battalion Chief, capitaine, Marshall lieutenant, second lieutenant και Στρατάρχης της Γαλλίας/Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μάχη του Βερντέν, Πόλεμος του Ριφ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	επικεφαλής του γαλλικού κράτους (1940–1944)
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής; Order of the White Eagle; Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής; Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής; Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής; Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής; Στρατιωτικό μετάλλιο της Γαλλικής Δημοκρατίας; Πολεμικός Σταυρός 1914-1918 (Γαλλία); Διασυμμαχικό Μετάλλιο Νίκης 1914-1918 (Βέλγιο); Αναμνηστικό μετάλλιο του πολέμου 1914-1918; Αποικιακό μετάλλιο της Γαλλίας; στρατιωτικό μετάλλιο διακεκριμένων υπηρεσιών; Στρατάρχης της Γαλλίας (21 Νοεμβρίου 1918); Ανάδοχος προαγωγής της Ειδικής Στρατιωτικής Σχολής του Σαιν-Σιρ; Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη; Μέγας Μάγιστρος της Λεγεώνας της Τιμής; Τάγμα του Αστέρα του Καραγιώργη; Σταυρός της Ανδρείας (Πολωνία); Σταυρός της Ελευθερίας; Βασιλικό Τάγμα της Καμπότζης; Τάγμα του Δράκου του Ανάμ; Τάγμα του Καρόλου Γ΄ (1919); Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός; Συμμαχικό μετάλλιο της νίκης; Στρατιωτικό μετάλλιο της Ισπανίας; Σταυρός Στρατιωτικής Αξίας; Τάγμα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου; Αργυρός Σταυρός του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας
Υπογραφή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 10:42, 10 Δεκεμβρίου 2015

Ο Ανρί Φιλίπ Πεταίν (γαλλικά: Henri-Philippe Pétain) (24 Απριλίου 1856 - 23 Ιουλίου 1951) ήταν Γάλλος Στρατάρχης και πολιτικός, ήρωας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Γαλλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγησή του με τη Ναζιστική Γερμανία, μετά την οποία έγινε αρχηγός του Κράτους του Βισύ.

Ο Πεταίν ήταν γιoς αγροτών και από μικρός έχασε τη μητέρα του. Το 1876 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Σεν Μπερτέν (Collège Saint-Bertin), όπου δίδασκε ένας θείος του. Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το 1878 αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός από τη Στρατιωτική Ακαδημία του Σαιν Συρ. Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στη Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στη Σχολή Πολέμου του απέφερε επαίνους και προαγωγές.

Ο Πεταίν είχε αναπτύξει μια στρατηγική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα ισχυρά πυροβόλα θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται για την άμυνα πίσω από ισχυρές οχυρώσεις, αντί ως επιθετικό μέσο, μια θεωρία για την οποία υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις, μεταξύ άλλων και από τον Φερντινάν Φος. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ως στρατηγός χρησιμοποίησε την τακτική του με πυροβολικό και οχυρώσεις επιτυχημένα και κυρίως στη μάχη του Βερντέν, όπου απέκρουσε μεγάλη γερμανική επίθεση το 1916.

Οι ανταρσίες και η άρνηση εκτέλεσης διαταγών στον γαλλικό στρατό ήταν διαδεδομένες, εκτός από τους στρατιώτες που υπηρετούσαν υπό τον Πεταίν,^[9] οι οποίοι, αντίθετα, τον σέβονταν, καθώς ασχολούνταν με την καλή διαβίωση των ανδρών του και μεριμνούσε για την αποφυγή απωλειών. Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, ο Πεταίν διορίσθηκε Αρχηγός του Στρατού το 1918 και οι ενέργειες που έκανε έφεραν αποτέλεσμα. Κέρδισε, έτσι, την υποστήριξη όσων υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του και τον τίτλο του Στρατάρχη της Γαλλίας.

Το 1925 πήγε στο Μαρόκο για την καταστολή μιας επανάστασης και στη συνέχεια αποστρατεύθηκε. Συνέχισε να υπηρετεί ως Στρατάρχης της Γαλλίας και Επιθεωρητής Αεράμυνας και το 1939 διορίστηκε πρέσβης στην Ισπανία.

Το 1940 ανακλήθηκε στη Γαλλία, όπου οι ισχυρές οχυρώσεις (γραμμή Μαζινό) αυτή τη φορά αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ο γερμανικός στρατός προέλασε σχεδόν αμαχητί, και διορίστηκε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Στις 15 Ιουνίου 1940 έγινε Πρόεδρος και υπέγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς. Εκ νέου επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης με έδρα την πόλη Βισύ, συνεργάστηκε με τους Γερμανούς σε όλη τη διάρκεια της κατοχής^[10].

Μετά τη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία, τον Ιούνιο του 1944 και την επιτυχή της έκβαση, οι Γερμανοί τον μετέφεραν, στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Ζινγκμαρίνγκεν (όπου είχαν μεταφερθεί και όλα τα μέλη της Κυβέρνησής του). Ύστερα από λίγες ημέρες παραιτήθηκε από τις πολιτικές του εξουσίες.

Μετά το τέλος του Πολέμου παραπέμφθηκε σε Στρατοδικείο, όπου και δικάστηκε για προδοσία και συνεργασία με τον εχθρό. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η ανακωχή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Γαλλία^[11]. Το 1945, σε ηλικία 89 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση από τον Πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ, σε αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταφέρθηκε στη φυλακή του Ιλ ντ' Ιέ (Île d'Yeu), όπου, ύστερα από λίγο διάστημα, έπαθε άνοια και χρειαζόταν συνεχή παρακολούθηση και φροντίδα. Πέθανε στη φυλακή στις 23 Ιουλίου του 1951 και τάφηκε εκεί. Έχει προταθεί η ανακομιδή του λειψάνου του στο Βερντέν, ωστόσο μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Μέχρι σήμερα, στη Γαλλία, ο όρος «πεταινισμός» (Pétainisme) αναφέρεται σε απολυταρχική και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη ιδεολογία.

Παραπομπές

↑ (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 42096. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12014186f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
↑ CONOR.SI. 146271587.
↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www.culture.gouv.fr/LH/LH280/PG/FRDAFAN83_OC17V034.htm.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
↑ hemerotecadigital.bne.es/issue.vm?id=0001067117&search=&lang=es.
↑ BOE-A-1919-7623.
↑ Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.
↑ Military History στο about.com
↑ Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1964
↑ Καρτιέ, ό.π.

Πηγή

Pendergast Tom, World War I biographies, Gale Group, ISBN 0-7876-5477-9

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Φιλίπ Πεταίν

«Μετονομάστηκε και η τελευταία «Οδός Πεταίν» στη γαλλική επικράτεια», άρθρο στον ιστότοπο In.gr, 4 Ιανουαρίου 2011.

[8963daa0f629ca70448eae2d29271499e70908f1-1] (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 42096. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.

[f10d8e548082f70fd60cdf1042f74754dfae6e5f-2] Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12014186f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.

[e89bc83564b2f39fe157b71fd21c0ec3a328dbe0-3] CONOR.SI. 146271587.

[6ea597c8fffa45539fb4cb6b2fc80d3c1323d732-4] (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www.culture.gouv.fr/LH/LH280/PG/FRDAFAN83_OC17V034.htm.

[35419e5dd4ffca2e0cefac58a4a2f6fff268e76e-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.

[f52b751297d5f353cf9522086fd7efaeab80e6e1-6] rotecadigital.bne.es/issue.vm?id=0001067117&search=&lang=es.

[6cc12834f6bb1bc2feb2eba941d87763cc02aba5-7] BOE-A-1919-7623.

[860431ff2ad6acc90956462a4d6fc15596113c0b-8] Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.

[9] Military History στο about.com

[10] Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1964

[11] Καρτιέ, ό.π.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

@@ Γραμμή 10: / Γραμμή 10: @@
 |            ιδιότητα = στρατηγός, <br />πρωθυπουργός της [[Γαλλία|Γαλλίας]]<br />αρχηγός της [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κυβέρνησης του Βισύ]]
 }}
-Ο '''Ανρί Φιλίπ Πεταίν''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Henri-Philippe Pétain'') ([[24 Απριλίου]] [[1856]] - [[23 Ιουλίου]] [[1951]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] Στρατάρχης και πολιτικός, ήρωας του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], πρωθυπουργός και πρόεδρος της [[Γαλλία|Γαλλίας]] κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγησή του με τη [[Ναζιστική Γερμανία]], μετά την οποία έγινε αρχηγός του [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κράτους του Βισύ]].
+Ο '''Ανρί Φιλίπ Πεταίν''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Henri-Philippe Pétain'') ([[24 Απριλίου]] [[1856]] - [[23 Ιουλίου]] [[1951]]) ήταν [[Γάλλοι|Γάλλος]] Στρατάρχης και πολιτικός, ήρωας του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], πρωθυπουργός και πρόεδρος της [[Γαλλία|Γαλλίας]] κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγησή του με τη [[Ναζιστική Γερμανία]], μετά την οποία έγινε αρχηγός του [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κράτους του Βισύ]].
-Ο Πεταίν ήταν γιoς αγροτών και από μικρός έχασε τη μητέρα του. Το [[1876]] ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Σεν Μπερτέν (Collège Saint-Bertin), όπου δίδασκε ένας θείος του. Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το [[1878]] αποφοίτησε ως [[ανθυπολοχαγός]] από τη Στρατιωτική Ακαδημία του [[Σαιν Συρ]]. Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στη Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στη Σχολή Πολέμου τού απέφερε επαίνους και προαγωγές.
+Ο Πεταίν ήταν γιoς αγροτών και από μικρός έχασε τη μητέρα του. Το [[1876]] ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Σεν Μπερτέν (Collège Saint-Bertin), όπου δίδασκε ένας θείος του. Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το [[1878]] αποφοίτησε ως [[ανθυπολοχαγός]] από τη Στρατιωτική Ακαδημία του [[Σαιν Συρ]]. Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στη Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στη Σχολή Πολέμου του απέφερε επαίνους και προαγωγές.
 Ο Πεταίν είχε αναπτύξει μια στρατηγική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα ισχυρά πυροβόλα θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται για την άμυνα πίσω από ισχυρές οχυρώσεις, αντί ως επιθετικό μέσο, μια θεωρία για την οποία υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις, μεταξύ άλλων και από τον [[Φερντινάν Φος]]. Με το ξέσπασμα του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], ως στρατηγός χρησιμοποίησε την τακτική του με [[πυροβολικό]] και οχυρώσεις επιτυχημένα και κυρίως στη [[μάχη του Βερντέν]], όπου απέκρουσε μεγάλη γερμανική επίθεση το [[1916]].