Σύνδρομο της Στοκχόλμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Σύνδρομα (με το HotCat)
→‎Παραπομπές: να γίνεται αντιληπτός ως απειλή
Γραμμή 17: Γραμμή 17:
}}</ref> Το Σύστημα Βάσεων Δεδομένων Ομήρων του [[FBI]] δείχνει ότι περίπου 8 τοις εκατό των θυμάτων παρουσιάζουν ενδείξεις συνδρόμου της Στοκχόλμης.<ref>G. Dwayne Fuselier, "Placing the Stockholm Syndrome in Perspective". ..FBI Law Enforcement Bulletin... July 1999, 22–25.</ref>
}}</ref> Το Σύστημα Βάσεων Δεδομένων Ομήρων του [[FBI]] δείχνει ότι περίπου 8 τοις εκατό των θυμάτων παρουσιάζουν ενδείξεις συνδρόμου της Στοκχόλμης.<ref>G. Dwayne Fuselier, "Placing the Stockholm Syndrome in Perspective". ..FBI Law Enforcement Bulletin... July 1999, 22–25.</ref>


Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή [[τραυματική συγκόλληση|τραυματικής συγκόλλησης]] , η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά το οποίο περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο.""<ref>Dutton, D.G and Painter, S.L. (1981) Traumatic Bonding: the development of emotional attachments in battered women and other relationships of intermittent abuse. Victimology: An International Journal, 1(4), pp. 139–155</ref> Μια συχνά χρησιμοποιούμενη υπόθεση για να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη [[Σίγκμουντ Φρόυντ|φροϋδική θεωρία]]. Προτείνει ότι η σύνδεση είναι αντίδραση του ατόμου στο τραύμα του να γίνει θύμα. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνει αντιληπτός ως απειλή.<ref>{{cite journal|last=Mackenzie|first=Ian K.|title=The Stockholm Syndrome Revisited: Hostages, Relationships, Prediction, Control and Psychological Science|journal=Journal of Police Crisis Negotiations|date=February 2004|volume=4|issue=1|pages=5–21|url=http://journals1.scholarsportal.info.myaccess.library.utoronto.ca/tmp/11009621295891804833.pdf|accessdate=December 9, 2012}}</ref>
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή [[τραυματική συγκόλληση|τραυματικής συγκόλλησης]] , η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά το οποίο περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο.""<ref>Dutton, D.G and Painter, S.L. (1981) Traumatic Bonding: the development of emotional attachments in battered women and other relationships of intermittent abuse. Victimology: An International Journal, 1(4), pp. 139–155</ref> Μια συχνά χρησιμοποιούμενη υπόθεση για να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη [[Σίγκμουντ Φρόυντ|φροϋδική θεωρία]]. Προτείνει ότι η σύνδεση είναι αντίδραση του ατόμου στο τραύμα του να γίνει θύμα. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνεται αντιληπτός ως απειλή.<ref>{{cite journal|last=Mackenzie|first=Ian K.|title=The Stockholm Syndrome Revisited: Hostages, Relationships, Prediction, Control and Psychological Science|journal=Journal of Police Crisis Negotiations|date=February 2004|volume=4|issue=1|pages=5–21|url=http://journals1.scholarsportal.info.myaccess.library.utoronto.ca/tmp/11009621295891804833.pdf|accessdate=December 9, 2012}}</ref>


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 19:46, 17 Νοεμβρίου 2015

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ομήροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς. Αυτά τα συναισθήματα γενικά θεωρούνται παράλογα υπό το πρίσμα του κινδύνου ή ρίσκου που υπέστησαν τα θύματα, οι οποίοι μπερδεύουν ουσιαστικά την έλλειψη κακοποίησης από τους απαγωγείς ως μια πράξη καλοσύνης.[1][2] Το Σύστημα Βάσεων Δεδομένων Ομήρων του FBI δείχνει ότι περίπου 8 τοις εκατό των θυμάτων παρουσιάζουν ενδείξεις συνδρόμου της Στοκχόλμης.[3]

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή τραυματικής συγκόλλησης , η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά το οποίο περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο.""[4] Μια συχνά χρησιμοποιούμενη υπόθεση για να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη φροϋδική θεωρία. Προτείνει ότι η σύνδεση είναι αντίδραση του ατόμου στο τραύμα του να γίνει θύμα. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνεται αντιληπτός ως απειλή.[5]

Παραπομπές

  1. de Fabrique, Nathalie; Romano, Stephen J.; Vecchi, Gregory M.; van Hasselt, Vincent B. (July 2007). «Understanding Stockholm Syndrome». FBI Law Enforcement Bulletin (Law Enforcement Communication Unit) 76 (7): 10–15. ISSN 0014-5688. http://www.fbi.gov/stats-services/publications/law-enforcement-bulletin/2007-pdfs/july07leb.pdf/at_download/file. Ανακτήθηκε στις 17 November 2010. 
  2. Namnyak, M.; Tufton, N.; Szekely, R.; Toal, M.; Worboys, S.; Sampson, E. L. (2007). «'Stockholm syndrome': Psychiatric diagnosis or urban myth?». Acta Psychiatrica Scandinavica 117 (1): 4–11. doi:10.1111/j.1600-0447.2007.01112.x. PMID 18028254. 
  3. G. Dwayne Fuselier, "Placing the Stockholm Syndrome in Perspective". ..FBI Law Enforcement Bulletin... July 1999, 22–25.
  4. Dutton, D.G and Painter, S.L. (1981) Traumatic Bonding: the development of emotional attachments in battered women and other relationships of intermittent abuse. Victimology: An International Journal, 1(4), pp. 139–155
  5. Mackenzie, Ian K. (February 2004). «The Stockholm Syndrome Revisited: Hostages, Relationships, Prediction, Control and Psychological Science». Journal of Police Crisis Negotiations 4 (1): 5–21. http://journals1.scholarsportal.info.myaccess.library.utoronto.ca/tmp/11009621295891804833.pdf. Ανακτήθηκε στις December 9, 2012.