Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση λαθών στον κώδικα με τη χρήση AWB (11454)
Γραμμή 8: Γραμμή 8:
Το [[1697]] διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μέγας δραγουμάνος και το [[1709]] διορίστηκε ηγεμόνας της [[Μολδαβία]]ς. Το [[1716]] ανέλαβε την ηγεμονία της [[Βλαχία]]ς, αλλά με την εισβολή του αυστριακού στρατού στο [[Βουκουρέστι]] συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη [[Βιέννη]]. Τελικά με τη [[συνθήκη του Πασάροβιτς]] το [[1718]] αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως στάλθηκε από τον Σουλτάνο στη Βλαχία, όπου ανέλαβε την ηγεμονία και στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του, το 1730.
Το [[1697]] διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μέγας δραγουμάνος και το [[1709]] διορίστηκε ηγεμόνας της [[Μολδαβία]]ς. Το [[1716]] ανέλαβε την ηγεμονία της [[Βλαχία]]ς, αλλά με την εισβολή του αυστριακού στρατού στο [[Βουκουρέστι]] συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη [[Βιέννη]]. Τελικά με τη [[συνθήκη του Πασάροβιτς]] το [[1718]] αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως στάλθηκε από τον Σουλτάνο στη Βλαχία, όπου ανέλαβε την ηγεμονία και στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του, το 1730.


Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αποδείχτηκε ικανός. Κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αναδιοργανώσει το διοικητικό σύστημα, να απωθήσει τους [[Τάταροι|Τατάρους]] και να επιβάλει μια τάξη σε μια περιοχή που σπαραζόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από τις ηγετικές και διοικητικές του ικανότητες, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος επέδειξε και μια ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα, απόρροια της καλής εκπαίδευσης που είχε λάβει από νεαρή ηλικία. Το [[1719]] δημοσίευσε το ''«Περί των καθηκόντων»'' και στη συνέχεια το ''«Ψόγος Νικοτιανής»''. Μετά το θάνατο του, το [[1800]], δημοσιεύτηκε το ''«Φιλόθεου πάρεργα»'', το οποίο είναι γραμμένο σε αρχαιοελληνική γλώσσα και θεωρείται το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα των νεότερων χρόνων. Στο έργο του μπορεί να διακρίνει κανείς τις επιρροές του από το πνεύμα του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]].
Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αποδείχτηκε ικανός. Κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αναδιοργανώσει το διοικητικό σύστημα, να απωθήσει τους [[Τάταροι|Τατάρους]] και να επιβάλει μια τάξη σε μια περιοχή που σπαραζόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από τις ηγετικές και διοικητικές του ικανότητες, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος επέδειξε και μια ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα, απόρροια της καλής εκπαίδευσης που είχε λάβει από νεαρή ηλικία. Το [[1719]] δημοσίευσε το ''«Περί των καθηκόντων»'' και στη συνέχεια το ''«Ψόγος Νικοτιανής»''. Μετά το θάνατο του, το [[1800]], δημοσιεύτηκε το ''«Φιλοθέου πάρεργα»'', το οποίο είναι γραμμένο σε αρχαιοελληνική γλώσσα και θεωρείται το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα των νεότερων χρόνων. Στο έργο του μπορεί να διακρίνει κανείς τις επιρροές του από το πνεύμα του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]].


Απεβίωσε στο [[Βουκουρέστι]] στις 3 Σεπτεμβρίου 1730. Γιοί του ήταν οι [[Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος|Κωνσταντίνος]] και [[Ιωάννης Μαυροκορδάτος|Ιωάννης]] Μαυροκορδάτος, μετέπειτα ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας.
Απεβίωσε στο [[Βουκουρέστι]] στις 3 Σεπτεμβρίου 1730. Γιοί του ήταν οι [[Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος|Κωνσταντίνος]] και [[Ιωάννης Μαυροκορδάτος|Ιωάννης]] Μαυροκορδάτος, μετέπειτα ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας.

Έκδοση από την 14:34, 14 Νοεμβρίου 2015

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος, τοιχογραφία στον Ορθόδοξο Ναό Σταυροπόλεως στο Βουκουρέστι

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730) ήταν Φαναριώτης λόγιος, ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας και μέγας διερμηνέας της Πύλης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του εξ απορρήτων, ηγεμόνα της Μολδαβίας και γόνου παλιάς αρχοντικής φαναριώτικης οικογένειας με χιώτικη καταγωγή.

Το 1697 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μέγας δραγουμάνος και το 1709 διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας. Το 1716 ανέλαβε την ηγεμονία της Βλαχίας, αλλά με την εισβολή του αυστριακού στρατού στο Βουκουρέστι συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη Βιέννη. Τελικά με τη συνθήκη του Πασάροβιτς το 1718 αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως στάλθηκε από τον Σουλτάνο στη Βλαχία, όπου ανέλαβε την ηγεμονία και στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του, το 1730.

Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αποδείχτηκε ικανός. Κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αναδιοργανώσει το διοικητικό σύστημα, να απωθήσει τους Τατάρους και να επιβάλει μια τάξη σε μια περιοχή που σπαραζόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από τις ηγετικές και διοικητικές του ικανότητες, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος επέδειξε και μια ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα, απόρροια της καλής εκπαίδευσης που είχε λάβει από νεαρή ηλικία. Το 1719 δημοσίευσε το «Περί των καθηκόντων» και στη συνέχεια το «Ψόγος Νικοτιανής». Μετά το θάνατο του, το 1800, δημοσιεύτηκε το «Φιλοθέου πάρεργα», το οποίο είναι γραμμένο σε αρχαιοελληνική γλώσσα και θεωρείται το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα των νεότερων χρόνων. Στο έργο του μπορεί να διακρίνει κανείς τις επιρροές του από το πνεύμα του Διαφωτισμού.

Απεβίωσε στο Βουκουρέστι στις 3 Σεπτεμβρίου 1730. Γιοί του ήταν οι Κωνσταντίνος και Ιωάννης Μαυροκορδάτος, μετέπειτα ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας.

Δείτε επίσης

Προκάτοχος:
Στέφανος Καντακουζηνός
'Πρίγκιπας της Βλαχίας'

1715-1716
Διάδοχος:
Ιωάννης Μαυροκορδάτος
Προκάτοχος:
Μιχαήλ Ρακόβιτσα
'Πρίγκιπας της Μολδαβίας'

1709-1710
Διάδοχος:
Δημήτριος Καντιμήρης
Προκάτοχος:
Ιωάννης Μαυροκορδάτος
'Πρίγκιπας της Μολδαβίας'

1711-1715
Διάδοχος:
Μιχαήλ Ρακοβίτσα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι