Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 20: | ||
|χώρα = Ελλάδα |
|χώρα = Ελλάδα |
||
}} |
}} |
||
Η '''Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις''' (Ε.Κ. – Ν.Δ.), υπήρξε πολιτικό κόμμα, η ιστορική συνέχεια της [[Ένωση Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] του [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] κατά την [[μεταπολίτευση]]. Μετονομάστηκε σε [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]] (ΕΔΗΚ) το [[1976]]. |
Η '''Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις''' (Ε.Κ. – Ν.Δ.), υπήρξε πολιτικό κόμμα, η ιστορική συνέχεια της [[Ένωση Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] του [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] κατά την [[μεταπολίτευση]]. Μετονομάστηκε σε [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]] (ΕΔΗΚ) το [[1976]]. |
||
Έκδοση από την 20:39, 17 Οκτωβρίου 2015
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις | |
|---|---|
| Ηγέτης | Γεώργιος Μαύρος |
| Ιδρυτής | Γεώργιος Μαύρος |
| Ίδρυση | 1974 |
| Διάλυση | 1974 |
| Προκάτοχος | Ένωσις Κέντρου |
| Διάδοχος | Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου |
| Ιδεολογία | Φιλελευθερισμός Βενιζελισμός Ρεπουμπλικανισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Κέντρο |
| Πολιτικό σύστημα Ελλάδα Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Η Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ. – Ν.Δ.), υπήρξε πολιτικό κόμμα, η ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου κατά την μεταπολίτευση. Μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) το 1976.
Μέσα στο ιδιαίτερο κλίμα που επικρατούσε κατά την μεταπολίτευση, η Ένωσις Κέντρου υπό την αρχηγία του Γεωργίου Μαύρου συνεργάζεται με το Κίνημα των Νέων Πολιτικών Δυνάμεων (Ν.Π.Δ.) και σχηματίζουν τον συνδυασμό Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ. – Ν.Δ.) στις 7 Οκτωβρίου 1974.
Στις εκλογές του 1974 η Ε.Κ. – Ν.Δ. αναδεικνύεται αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 20,42% και 60 έδρες. Έπεται της Νέας Δημοκρατίας (54,37% και 220 έδρες) και προηγείται του ΠΑΣΟΚ (13,58% και 12 έδρες).
Η εκλογική αποτυχία κατά μερικούς οφείλεται αφενός στη συνεργασία της Ένωσης Κέντρου με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στη σύμπηξη κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητος» που προηγήθηκε των εκλογών, όπου ο Γ. Μαύρος είχε πάρει μέρος ως Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών, και αφετέρου στην αδυναμία αντιμετώπισης της ανόδου του νεοϊδρυθέντος από τον Ανδρέα Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ.
Η Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις υπό την αρχηγία του Γεωργίου Μαύρου μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) στις 5 Φεβρουαρίου του 1976.
Αναφορές
- Δημήτρης Ξυριτάκης, Το ναυάγιο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στην Ελλάδα (η ΕΔΗΚ και η ΕΣΔΗΝ)