Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Exc (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 32: Γραμμή 32:
{{DEFAULTSORT:Τζεντιλεσκι Αρτεμιζια}}
{{DEFAULTSORT:Τζεντιλεσκι Αρτεμιζια}}
[[Κατηγορία:Ιταλοί ζωγράφοι]]
[[Κατηγορία:Ιταλοί ζωγράφοι]]
[[Κατηγορία:Ζωγράφοι του Μπαρόκ]]

Έκδοση από την 08:05, 14 Οκτωβρίου 2015

Η Αρτεμιζία Τζεντιλέσκι (Artemisia Gentileschi, 1593- c.1656) ήταν Ιταλίδα ζωγράφος του μπαρόκ, θεωρούμενη ως μία από τους καλύτερους καλλιτέχνες της εποχής της.

Κόρη του ζωγράφου Οράτσιο Τζεντιλέσκι, μαθήτευσε δίπλα στον πατέρα της στην Ρώμη και το 1610 παρήγαγε το πρώτο της έργο η Η Σωσσάννα και οι γέροι.

Το 1611 ο συνεργάτης του πατέρα της ζωγράφος Αγκοστίνο Τάσσι βίασε την Αρτεμιζία και εν συνεχεία της υποσχέθηκε γάμο, εξασφαλίζοντας έτσι την συνέχιση των ερωτικών τους σχέσεων. Η υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε και εννέα μήνες μετά τον βιασμό, ο Οράτσιο Τζεντιλέσκι κίνησε δίωξη κατά του Τάσσι ο οποίος, ύστερα από επτάμηνη δίκη, καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους.

Ύστερα η Αρτεμίσια παντρεύτηκε ένα άλλο ζωγράφο, εγκαταστάθηκε στην Φλωρεντία και είχε εξαιρετική σταδιοδρομία. Έγινε αυλική ζωγράφος, ευνοούμενη των Μεδίκων και ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος της Accademia delle Arti del Disegno (Ακαδημίας των Τεχνών της Σχεδίασης). Αλλά δημιούργησε πολλά χρέη, ο γάμος της διαλύθηκε και το 1621 επέστρεψε στην Ρώμη.

Το 1630 εγκαταστάθηκε στη Νάπολι, όπου έζησε μέχρι τέλους, εκτός από την περίοδο της παραμονής της στην Αγγλία, όταν συνεργάστηκε και πάλι με τον πατέρα της που είχε γίνει αυλικός ζωγράφος του Καρόλου Α΄ το 1638. Ο Οράτσιο πέθανε το 1639 και η Αρτεμίζια επέστρεψε στη Νάπολι.

Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη). Napoli, Museo di Capodimonte, c 1611–12.

Όλα σχεδόν τα έργα της Αρτεμιζία (που ήταν μια από τους καλύτερους Καραβατζίστι) έχουν γυναίκες πρωταγωνίστριες -με προτίμηση τις βιβλικές μορφές- που τις διακρίνει το θάρρος, η αποφασιστικότητα και η ισχυρή προσωπικότητα και όχι οι γυναικείες ιδιότητες της ευαισθησίας και της αδυναμίας. Ειδικά το έργο της Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη είναι ένας πίνακας αιματηρής αγωνίας και φρίκης. Το ζωγράφισε σε πολλές παραλλαγές αλλά αυτή της Νάπολης είναι η εντυπωσιακότερη. Είναι πολύ πιθανό να εμπνεύστηκε από την ανάμνηση του πρόσφατου βιασμού της.

Επιλογή έργων

  • Susanna e i vecchioni, 1610 (Η Σωσσάννα και οι γέροι). Πόμερσφέλντεν, Schloss Weißenstein
  • Giuditta decapita Oloferne, 1613 (Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη). Napoli, Museo di Capodimonte
  • Giuditta uccide Oloferne, 1614 (H Ιουδήθ σκοτώνει τον Ολοφέρνη). Φλωρεντία, Palazzo Pitti
  • Giuditta decapita Oloferne, 1621 (Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη). Φλωρεντία, Galleria degli Uffizi
  • Ester e Assuero, 1635 ; (Εσθήρ και Αχασβήρος). Νέα Υόρκη, Metropolitan Museum of Art
  • Autoritratto come allegoria della Pittura, 1639 (Αυτοπροσωπογραφία ως αλληγορία της ζωγραφικής). Λονδίνο, Kensington Palace

Μυθιστορηματική βιογραφία της Αρτεμιζία έγραψε η Rauda Jamis : Artemisia ou La Renommèe (Αρτεμιζία ή Η ξακουστή, 1990) – ελλ. μετάφραση Μαρία Παγουλάτου ("ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ")

Εξωτερικοί σύνδεσμοι