Αϊστούλφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
Όταν ο Ράτχης έγινε βασιλιάς, ο Αϊστούλφος τον διαδέχθηκε στη Φριουλία και όταν ο πρώτος αποσύρθηκε σε μοναστήρι, τον διαδέχθηκε πάλι, αυτή τη φορά ως βασιλιάς. Συνέχισε την πολιτική του επεκτατισμού και των πολέμων εναντίον τόσο του [[Πάπας|Πάπα]] όσο και του [[Εξαρχάτο της Ραβέννας|Εξαρχάτου της Ραβέννας]]. Το 751 κατέλαβε τη [[Ραβέννα]] και απείλησε τη [[Ρώμη]] με κεφαλικό φόρο. Την ίδια χρονιά, ο Αϊστούλφος κατέλαβε και την [[Ίστρια]] από τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]]. |
Όταν ο Ράτχης έγινε βασιλιάς, ο Αϊστούλφος τον διαδέχθηκε στη Φριουλία και όταν ο πρώτος αποσύρθηκε σε μοναστήρι, τον διαδέχθηκε πάλι, αυτή τη φορά ως βασιλιάς. Συνέχισε την πολιτική του επεκτατισμού και των πολέμων εναντίον τόσο του [[Πάπας|Πάπα]] όσο και του [[Εξαρχάτο της Ραβέννας|Εξαρχάτου της Ραβέννας]]. Το 751 κατέλαβε τη [[Ραβέννα]] και απείλησε τη [[Ρώμη]] με κεφαλικό φόρο. Την ίδια χρονιά, ο Αϊστούλφος κατέλαβε και την [[Ίστρια]] από τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]]. |
||
Εκνευρισμένοι, ανήσυχοι και χωρίς καμία αρωγή από τους Βυζαντινούς, οι Πάπες στράφηκαν στο παλάτι της [[Αυστρασία]]ς που κυβερνούσε ουσιαστικά το [[Φραγκικό Βασίλειο]] για βοήθεια. Το 741, ο [[Πάπας Γρηγόριος Γ΄]] ζήτησε από τον [[Κάρολος Μαρτέλος|Κάρολο Μαρτέλο]] να επέμβει, αλλά ο τελευταίος δήλωσε απασχολημένος αλλού και αρνήθηκε. Το 753, ο [[Πάπας Στέφανος Β΄]] επισκέφθηκε το γιό του Μαρτέλου, τον [[Πιπίνος ο Βραχύς|Πιπίνο το Βραχύ]], που είχε μόλις ανακηρυχθεί βασιλιάς των Φράγκων με την συγκατάθεση του Πάπα Ζαχαρία. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την παπική στήριξη, ο Πιπίνος διέσχεισε τις [[Άλπεις]], νίκησε τον Αϊστούλφο και παρέδωσε στους Πάπες τα εδάφη που είχε καταλάβει ο Αϊστούλφος τόσο στην [[Ιταλία]] ([[Εμίλια-Ρομάνια]] και [[Πεντάπολις]]) όσο και από τους Βυζαντινούς. |
Εκνευρισμένοι, ανήσυχοι και χωρίς καμία αρωγή από τους Βυζαντινούς, οι Πάπες στράφηκαν στο παλάτι της [[Αυστρασία]]ς που κυβερνούσε ουσιαστικά το [[Φραγκικό Βασίλειο]] για βοήθεια. Το 741, ο [[Πάπας Γρηγόριος Γ΄]] ζήτησε από τον [[Κάρολος Μαρτέλος|Κάρολο Μαρτέλο]] να επέμβει, αλλά ο τελευταίος δήλωσε απασχολημένος αλλού και αρνήθηκε. Το 753, ο [[Πάπας Στέφανος Β΄]] επισκέφθηκε το γιό του Μαρτέλου, τον [[Πιπίνος ο Βραχύς|Πιπίνο το Βραχύ]], που είχε μόλις ανακηρυχθεί βασιλιάς των Φράγκων με την συγκατάθεση του Πάπα Ζαχαρία. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την παπική στήριξη, ο Πιπίνος διέσχεισε τις [[Άλπεις]], νίκησε τον Αϊστούλφο και παρέδωσε στους Πάπες τα εδάφη που είχε καταλάβει ο Αϊστούλφος τόσο στην [[Ιταλία]] ([[Εμίλια-Ρομάνια]] και [[Δουκάτο της Πενταπόλεως|Πεντάπολις]]) όσο και από τους Βυζαντινούς. |
||
Ο Αϊστούλφος πέθανε το 756 και στο θρόνο των Λομβαρδών τον διαδέχθηκε ο [[Δεσιδέριος]] (έγινε, επίσης, Δούκας του Σπολέτο). Ο Αϊστούλφος είχε προηγουμένως δώσει το πόστο της Φριουλίας στον γαμπρό του τον [[Ανσέλμος|Ανσέλμο]], ηγούμενο της [[Νοναντόλα]]ς και σύζυγο της αδερφής του της Γισαλτρούδας την οποία είχε παντρευτεί στα 749. <ref>{{cite web |
Ο Αϊστούλφος πέθανε το 756 και στο θρόνο των Λομβαρδών τον διαδέχθηκε ο [[Δεσιδέριος]] (έγινε, επίσης, Δούκας του Σπολέτο). Ο Αϊστούλφος είχε προηγουμένως δώσει το πόστο της Φριουλίας στον γαμπρό του τον [[Ανσέλμος|Ανσέλμο]], ηγούμενο της [[Νοναντόλα]]ς και σύζυγο της αδερφής του της Γισαλτρούδας την οποία είχε παντρευτεί στα 749. <ref>{{cite web |
||
Έκδοση από την 09:50, 26 Αυγούστου 2015
Ο Αϊστούλφος (Astolfo, ... - Δεκέμβριος 756) ήταν Δούκας της Φριουλίας από το 744 μέχρι το 749, βασιλιάς των Λομβαρδών από το 749 ως το 756 και στο ενδιάμεσο Δούκας του Σπολέτο από το 751 ως το 756. Πατέρας του ήταν ο Δούκας Πέμμος και αδερφός του ο Ράτχης.
Όταν ο Ράτχης έγινε βασιλιάς, ο Αϊστούλφος τον διαδέχθηκε στη Φριουλία και όταν ο πρώτος αποσύρθηκε σε μοναστήρι, τον διαδέχθηκε πάλι, αυτή τη φορά ως βασιλιάς. Συνέχισε την πολιτική του επεκτατισμού και των πολέμων εναντίον τόσο του Πάπα όσο και του Εξαρχάτου της Ραβέννας. Το 751 κατέλαβε τη Ραβέννα και απείλησε τη Ρώμη με κεφαλικό φόρο. Την ίδια χρονιά, ο Αϊστούλφος κατέλαβε και την Ίστρια από τους Βυζαντινούς.
Εκνευρισμένοι, ανήσυχοι και χωρίς καμία αρωγή από τους Βυζαντινούς, οι Πάπες στράφηκαν στο παλάτι της Αυστρασίας που κυβερνούσε ουσιαστικά το Φραγκικό Βασίλειο για βοήθεια. Το 741, ο Πάπας Γρηγόριος Γ΄ ζήτησε από τον Κάρολο Μαρτέλο να επέμβει, αλλά ο τελευταίος δήλωσε απασχολημένος αλλού και αρνήθηκε. Το 753, ο Πάπας Στέφανος Β΄ επισκέφθηκε το γιό του Μαρτέλου, τον Πιπίνο το Βραχύ, που είχε μόλις ανακηρυχθεί βασιλιάς των Φράγκων με την συγκατάθεση του Πάπα Ζαχαρία. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την παπική στήριξη, ο Πιπίνος διέσχεισε τις Άλπεις, νίκησε τον Αϊστούλφο και παρέδωσε στους Πάπες τα εδάφη που είχε καταλάβει ο Αϊστούλφος τόσο στην Ιταλία (Εμίλια-Ρομάνια και Πεντάπολις) όσο και από τους Βυζαντινούς.
Ο Αϊστούλφος πέθανε το 756 και στο θρόνο των Λομβαρδών τον διαδέχθηκε ο Δεσιδέριος (έγινε, επίσης, Δούκας του Σπολέτο). Ο Αϊστούλφος είχε προηγουμένως δώσει το πόστο της Φριουλίας στον γαμπρό του τον Ανσέλμο, ηγούμενο της Νοναντόλας και σύζυγο της αδερφής του της Γισαλτρούδας την οποία είχε παντρευτεί στα 749. [1]
Παραπομπές και σημειώσεις
- ↑ «German Tribes org Lombard Kings». GermanTribes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2010.
Πρότυπο:Βασιλιάς των Λομβαρδών
| |||||||||||||||||||
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Aistulf της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |