Καμίνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 05:05, 24 Αυγούστου 2015

Θέση

Τα Καμίνια αποτελούν μια απο τις πιο γνωστές εργατικές και λαικές συνοικίες του Πειραιά, εκτείνεται στο πίσω μέρος (βόρεια) του καπνεργοστασίου Κεράνη, από την Πειραιώς μέχρι την περιοχή του Ρετσίνα και δυτικά με την Παλαιά Κοκκινιά. Συνορεύουν στα βόρεια με την Παλαιά Κοκκινιά, στα νότια με το Νέο Φάληρο, ανατολικά με το προάστιο του Αγίου Ιωάννη Ρέντη και δυτικά με την συνοικία της Ρετσίνας (Λεύκας).

Ήταν ταυτισμένη με τη ζωή των ναυτικών και των καπνεργατών, ενώ πήρε το όνομά της από την εκεί ύπαρξη μεγάλου αριθμού τέτοιων εγκαταστάσεων. Τα Καμίνια ήταν επίσης έδρα βιομηχανικών σιδηρουργείων, τα οποία προπολεμικά εξυπηρετούσαν ανάγκες της ναυπηγικής ζώνης του λιμένα Πειραιώς, όταν ακόμη οι λαμαρίνες των πλοίων συνδέονταν με διπλές καρφώσεις («καρφωτές»). Στη συνοικία στεγάζεται σήμερα το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.^[1]

Αρχαία Ιστορία

Τα Καμίνια, μαζί με την περιοχή Άγιος Ιωάννης Ρέντης, κατοικήθηκαν ήδη πριν την Κλασική εποχή, όπως πιστοποιούν ανασκαφικά ευρήματα που ανήκουν στην Πρωτογεωμετρική έως την Υστερη Γεωμετρική περίοδο. Ειδικότερα, στα Καμίνια αποκαλύφθηκαν αρχαία οδός με ανάλημμα, η οποία πλαισιώνεται από συστάδες τάφων σε ταφικούς περιβόλους, κτίσματα απροσδιόριστης χρήσης και κλίβανοι και πηγάδια με κεραμική.^[2]

Πριν το συνοικισμό του κλασικού Πειραιά, επί εποχής του δημοκρατικού Κλεισθένη το 507 π.Χ., ο αρχικός «Πειραιάς» ήταν κώμη που βρισκόταν στα Καμίνια και τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Διοικητικά, η κώμη αυτή, μαζί με τις γειτονικές κώμες (και μετέπειτα δήμους) του Φαλήρου, της Ξυπέτης (σημερινό Μοσχάτο), και των Θυμαιταδών (σημερινό Κερατσίνι), αποτελούσε τετράκωμο. Μεταξύ των τεσσάρων αυτών κωμών τελούνταν αγώνες.^[2] Πράγματι, στη θέση Καμίνια κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής της συνοικίας Απόλλωνα (ή, εναλλακτικά, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη),, πιθανολογείται ότι υπήρχε το Τετράκωμον Ηράκλειον, δηλαδή κοινό ιερό προς τιμή του θεού Ηρακλή. Σε αυτό συνηγορεί η ανεύρεση επιγραφών με ονόματα νικητών κατά τους αγώνες στο Ηράκλειο.^[3]

Σύγχρονος οικισμός

Στα Καμίνια άνθησε μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού Πειραιά των τελών του 19ου αιώνα / αρχών του 20ου αιώνα. Στη συνοικία των Καμινίων βρίσκονταν δυο από τα παλαιότερα βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, απέναντι από τη σημερινή γέφυρα του «Καλαμάκη», ο ατμόμυλος του Ν. Σταματόπουλου που ιδρύθηκε το 1873 και το κλωστήριο-υφαντήριο του Χ. Σταμόπουλου με έτος ιδρύσεως το 1875. Στο ίδιο περίπου σημείο της πόλης, την τελευταία πενταετία του 19ου αιώνα, λειτουργούσαν ένα από τα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια του Θ. Ρετσίνα, το εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής του Κ.Ν. Οικονόμου και ο κυλινδρόμυλος του Δ. Καλαμάκη από τον οποίο έλαβε το όνομά της και η ομώνυμη γέφυρα. Το προαναφερόμενο εργοστάσιο του Ν. Σταματόπουλου μετασχηματίζεται / ανακατασκευάζεται σε κυλινδρόμυλο το 1909-1910, με νέους ιδιοκτήτες τους αδερφούς Δημήτριο και Ευάγγελο Γεωργή και τον Πέτρο Νικολετόπουλο. Την ανακατασκευή του κτιρίου εκείνη την εποχή - όπως και την εισαγωγή του πρώτου κυλινδρόμυλου - είχε αναλάβει η τεχνική εταιρία του Αλέξανδρου Ζαχαρίου. Το κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές από πυρκαγιά - όντας εγκαταλειμμένο - στις 26 Σεπτεμβρίου 2012. Εκτός από τον κυλινδρόμυλο των αδερφών Γεωργή και του Νικολετόπουλου, στα Καμίνια υπήρχαν και οι Κυλινδρόμυλοι Σαραντόπουλου (έτος ιδρύσεως 1938^[4] ), οι Κυλινδρόμυλοι Μιχ. Μοίρα (επίσης με έτος ίδρυσης το 1938) και οι μύλοι «Ευτυχία».

Στην περιοχή, επί της Οδού Πειραιώς, υπήρχε η «Σχολή Κλωστικής Υφαντικής Πλεκτικής»(ΣΚΥΠ). Η ιστορία της συνοικίας των Καμινίων είναι άμεσα συνυφασμένη με την ύπαρξη της ιστορικής ποδοσφαιρικής ομάδας του Ατρομήτου Πειραιώς.

Αποχετευτικά προβλήματα με πλημμύρες

Τον 19ο αιώνα η περιοχή είχε μεγάλα προβλήματα λόγω έλλειψης αποχετευτικού συστήματος με αποτέλεσμα μετά απο κάθε βροχή η περιοχή πλημμύριζε, τον Νοέμβριο του 1896 μια πλημμύρα κόστισε την ζωή σε 17 ανθρώπους. Μετά την πλημμύρα ο τότε δήμαρχος Πειραιά Δ. Μουτζόπουλος κατασκεύασε τον πρώτο δρόμο στην περιοχή που φέρει το όνομα του, Ελληνικές και Ρωσικές βάρκες περισυνέλεξαν τα πτώματα απο την πλημμύρα. Το πρόβλημα αποφασίστηκε να λυθεί με την διευθέτηση του ρέματος του Κηφισού προς τις Τζιτζιφιές, το έργο ανακοινώθηκε τελικά στην δικτατορία του Μεταξά. Νέα πλημμύρα το 1977 λόγω υπερχείλισης του Κηφισού στοίχισε ξανά πολλές ανθρώπινες ζωές, στις περιοχές με τα μεγάλα προβλήματα κτίσθηκαν τελικά αποθήκες εργοστασίων.

Παραπομπές

↑ Η Εθνική Αντίσταση στα Καμίνια, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Μαΐου 2009.
↑ ^2,0 ^2,1 Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια, Το Βήμα, 8/02/2009.
↑ Παπαχατζή, Νικολάου. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά, Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3
↑ Ιστορικό Σαραντόπουλος

Πηγές

"Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Η ιστορία μιας γειτονιάς", Ευαγγελία Μπαφούνη - Νικόλαος Μέλιος, Ινστιτούτο Μελέτης της Τοπικής Ιστορίας και της Ιστορίας των Επιχειρήσεων (ΙΜΤΙΙΕ), Σειρά - Τοπική Ιστορία, Αριθμός 2, Πειραιάς 2005.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[enet-1] Η Εθνική Αντίσταση στα Καμίνια, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Μαΐου 2009.

[tovima-2] 2,0 ^2,1 Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια, Το Βήμα, 8/02/2009.

[3] Παπαχατζή, Νικολάου. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά, Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3

[ksarantopoulos.gr-4] Ιστορικό Σαραντόπουλος

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Γραμμή 15: / Γραμμή 15: @@
 Τα Καμίνια, μαζί με την περιοχή [[Άγιος Ιωάννης Ρέντης]], κατοικήθηκαν ήδη πριν την [[Κλασική εποχή]], όπως πιστοποιούν ανασκαφικά ευρήματα που ανήκουν στην Πρωτο[[Γεωμετρική Εποχή|γεωμετρική]] έως την Υστερη Γεωμετρική περίοδο. Ειδικότερα, στα Καμίνια αποκαλύφθηκαν αρχαία οδός με ανάλημμα, η οποία πλαισιώνεται από συστάδες τάφων σε ταφικούς περιβόλους, κτίσματα απροσδιόριστης χρήσης και κλίβανοι και πηγάδια με κεραμική.<ref name=tovima>''[http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artId=254278&dt=08/02/2009 Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια]'', Το Βήμα, 8/02/2009.</ref>
-==Σύγχρονος οικισμός==
 Πριν το συνοικισμό του κλασικού Πειραιά, επί εποχής του δημοκρατικού [[Κλεισθένης|Κλεισθένη]] το 507 π.Χ., ο αρχικός «Πειραιάς» ήταν κώμη που βρισκόταν στα Καμίνια και τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Διοικητικά, η κώμη αυτή, μαζί με τις γειτονικές κώμες (και μετέπειτα δήμους) του [[Φάληρο|Φαλήρου]], της Ξυπέτης (σημερινό [[Μοσχάτο]]), και των Θυμαιταδών (σημερινό [[Κερατσίνι]]), αποτελούσε ''τετράκωμο''. Μεταξύ των τεσσάρων αυτών κωμών τελούνταν αγώνες.<ref name=tovima/> Πράγματι, στη θέση Καμίνια κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής της συνοικίας Απόλλωνα (ή, εναλλακτικά, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη),, πιθανολογείται ότι υπήρχε το ''Τετράκωμον Ηράκλειον'', δηλαδή κοινό ιερό προς τιμή του θεού [[Ηρακλής|Ηρακλή]]. Σε αυτό συνηγορεί η ανεύρεση επιγραφών με ονόματα νικητών κατά τους αγώνες στο Ηράκλειο.<ref>Παπαχατζή, Νικολάου. ''Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά'', Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3</ref>
+==Σύγχρονος οικισμός==
-Στα Καμίνια άνθησε μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού Πειραιά των τελών του 19ου αιώνα / αρχών του 20ου αιώνα. Στη συνοικία των Καμινίων βρίσκονταν δυο από τα παλαιότερα βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, απέναντι από τη σημερινή γέφυρα του «Καλαμάκη», ο ατμόμυλος του Ν. Σταματόπουλου που ιδρύθηκε το 1873 και το κλωστήριο-υφαντήριο του Χ. Σταμόπουλου με έτος ιδρύσεως το 1875. Στο ίδιο περίπου σημείο της πόλης, την τελευταία πενταετία του 19ου αιώνα, λειτουργούσαν ένα από τα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια του Θ. Ρετσίνα, το εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής του Κ.Ν. Οικονόμου και ο κυλινδρόμυλος του Δ. Καλαμάκη από τον οποίο έλαβε το όνομά της και η ομώνυμη γέφυρα. Το προαναφερόμενο εργοστάσιο του Ν. Σταματόπουλου μετασχηματίζεται / ανακατασκευάζεται σε κυλινδρόμυλο το 1909-1910, με νέους ιδιοκτήτες τους αδερφούς Δημήτριο και Ευάγγελο Γεωργή και τον Πέτρο Νικολετόπουλο. Την ανακατασκευή του κτιρίου εκείνη την εποχή - όπως και την εισαγωγή του πρώτου κυλινδρόμυλου - είχε αναλάβει η τεχνική εταιρία του Αλέξανδρου Ζαχαρίου. Το κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές από πυρκαγιά - όντας εγκαταλειμμένο - στις 26 Σεπτεμβρίου 2012.
+Στα Καμίνια άνθησε μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού Πειραιά των τελών του 19ου αιώνα / αρχών του 20ου αιώνα. Στη συνοικία των Καμινίων βρίσκονταν δυο από τα παλαιότερα βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, απέναντι από τη σημερινή γέφυρα του «Καλαμάκη», ο ατμόμυλος του Ν. Σταματόπουλου που ιδρύθηκε το [[1873]] και το κλωστήριο-υφαντήριο του Χ. Σταμόπουλου με έτος ιδρύσεως το [[1875]]. Στο ίδιο περίπου σημείο της πόλης, την τελευταία πενταετία του 19ου αιώνα, λειτουργούσαν ένα από τα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια του Θ. Ρετσίνα, το εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής του Κ.Ν. Οικονόμου και ο κυλινδρόμυλος του Δ. Καλαμάκη από τον οποίο έλαβε το όνομά της και η ομώνυμη γέφυρα. Το προαναφερόμενο εργοστάσιο του Ν. Σταματόπουλου μετασχηματίζεται / ανακατασκευάζεται σε κυλινδρόμυλο το [[1909]]-[[1910]], με νέους ιδιοκτήτες τους αδερφούς Δημήτριο και Ευάγγελο Γεωργή και τον Πέτρο Νικολετόπουλο. Την ανακατασκευή του κτιρίου εκείνη την εποχή - όπως και την εισαγωγή του πρώτου κυλινδρόμυλου - είχε αναλάβει η τεχνική εταιρία του Αλέξανδρου Ζαχαρίου. Το κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές από πυρκαγιά - όντας εγκαταλειμμένο - στις 26 Σεπτεμβρίου 2012.
 Εκτός από τον κυλινδρόμυλο των αδερφών Γεωργή και του Νικολετόπουλου, στα Καμίνια υπήρχαν και οι Κυλινδρόμυλοι Σαραντόπουλου (έτος ιδρύσεως 1938<ref name=ksarantopoulos.gr>''[http://www.ksarantopoulos.gr/company_01.asp Ιστορικό Σαραντόπουλος]''</ref> ), οι Κυλινδρόμυλοι Μιχ. Μοίρα (επίσης με έτος ίδρυσης το 1938) και οι μύλοι «Ευτυχία».
 Στην περιοχή, επί της [[Οδός Πειραιώς|Οδού Πειραιώς]], υπήρχε η «Σχολή Κλωστικής Υφαντικής Πλεκτικής»(ΣΚΥΠ).
 Η ιστορία της συνοικίας των Καμινίων είναι άμεσα συνυφασμένη με την ύπαρξη της ιστορικής ποδοσφαιρικής ομάδας του [[Π.Α.Ο. Ατρόμητος Πειραιώς|Ατρομήτου Πειραιώς]].
+==Αποχετευτικά προβλήματα με πλημμύρες==
+Τον 19ο αιώνα η περιοχή είχε μεγάλα προβλήματα λόγω έλλειψης αποχετευτικού συστήματος με αποτέλεσμα μετά απο κάθε βροχή η περιοχή πλημμύριζε, τον Νοέμβριο του [[1896]] μια πλημμύρα κόστισε την ζωή σε 17 ανθρώπους. Μετά την πλημμύρα ο τότε δήμαρχος Πειραιά Δ. Μουτζόπουλος κατασκεύασε τον πρώτο δρόμο στην περιοχή που φέρει το όνομα του, Ελληνικές και Ρωσικές βάρκες περισυνέλεξαν τα πτώματα απο την πλημμύρα. Το πρόβλημα αποφασίστηκε να λυθεί με την διευθέτηση του ρέματος του Κηφισού προς τις Τζιτζιφιές, το έργο ανακοινώθηκε τελικά στην δικτατορία του Μεταξά.
+Νέα πλημμύρα το [[1977]] λόγω υπερχείλισης του Κηφισού στοίχισε ξανά πολλές ανθρώπινες ζωές, στις περιοχές με τα μεγάλα προβλήματα κτίσθηκαν τελικά αποθήκες εργοστασίων.
 == Παραπομπές ==