Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
|εκπρόσωπος = |
|εκπρόσωπος = |
||
|ίδρυση = {{start date|1968}} |
|ίδρυση = {{start date|1968}} |
||
|διάσπαση_από = [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας]] |
|||
|διαλύθηκε = {{end date|1987}} |
|διαλύθηκε = {{end date|1987}} |
||
|διάδοχος = [[Ελληνική Αριστερά]]<br />[[Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά]] |
|διάδοχος = [[Ελληνική Αριστερά]]<br />[[Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά]] |
||
Έκδοση από την 07:51, 20 Ιουνίου 2015
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού | |
|---|---|
| Αρχείο:KKE esoterikou logo.svg | |
| Ηγέτης | Μπάμπης Δρακόπουλος (πρώτος) Λεωνίδας Κύρκος (τελευταίος) |
| Ίδρυση | 1968 |
| Διάλυση | 1987 |
| Διάσπαση από | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας |
| Διάδοχος | Ελληνική Αριστερά Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά |
| Πτέρυγα νεολαίας | ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος |
| Ιδεολογία | Ευρωκομμουνισμός Δημοκρατικός σοσιαλισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Αριστερά |
| Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού (ΚΚΕ εσωτ.) υπήρξε ελληνικό πολιτικό κόμμα της Αριστεράς, που προήλθε από τη διάσπαση του ενιαίου ΚΚΕ μετά το Φεβρουάριο του 1968. Η ιδεολογική του ταυτότητα υπήρξε η ελληνική εκδοχή του Ευρωκομμουνισμού, η ανανέωση της Αριστεράς και η επαγγελία ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από το Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο - Π.Α.Μ. και την οργάνωση νεολαίας "Ρήγας Φεραίος". Με τη Μεταπολίτευση συμμετείχε στο πολιτικό σκηνικό άλλοτε συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (Ενωμένη Αριστερά, Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων) και άλλοτε επιλέγοντας την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές. Στο 4ο Συνέδριό του, το Μάιο του 1986, αποφασίστηκε η ίδρυση ενός νέου φορέα της Αριστεράς και μερικούς μήνες μετά το κόμμα διασπάστηκε. Έτσι προέκυψαν η Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.), που συγκέντρωσε την πλειοψηφία, και το ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά. Στις βουλευτικές εκλογές του 1989 η Ε.ΑΡ. συμμετείχε στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου.
Η διάσπαση του ΚΚΕ
Στις 5 - 15 Φεβρουαρίου 1968 συνήλθε στη Βουδαπέστη η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας με τη δικτατορία και εσωκομματικά ζητήματα. Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι Μήτσος Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος, Πάνος Δημητρίου, και ακόμη οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, επτά αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα τρία μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής διαφώνησαν με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν.
Αυτά τα στελέχη εκπροσωπούσαν μία τάση που από καιρό διαμορφωνόταν, δυσφορούσε για την απόλυτη εξάρτηση του κόμματος από τις επιλογές της σοβιετικής ηγεσίας και έβλεπε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία και την «Άνοιξη της Πράγας».
Με απόφαση της 12ης Ολομέλειας καθαιρέθηκαν τα τρία διαφωνούντα μέλη του Π.Γ. και περιθωριοποιήθηκαν οι υπόλοιποι. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε ο μόνος που μειοψήφησε ήταν ο Πέτρος Ρούσος που όμως δε συντάχτηκε με τους αποχωρήσαντες και παρέμεινε στις γραμμές του ΚΚΕ που οδηγήθηκε φυσικά στη διάσπαση.
Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του "Γραφείου Εσωτερικού", δηλαδή του τμήματος της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας, όπως οι Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς κ.ά. Έτσι συγκροτήθηκε το ΚΚΕ-Εσωτερικού, τα στελέχη του οποίου απέδιδαν την ονομασία «ΚΚΕ-Εξωτερικού» στο τμήμα του κόμματος που ακολουθούσε την ηγεσία.
Μεταπολίτευση
Στις πρώτες εκλογές μετά την Μεταπολίτευση το ΚΚΕ Εσωτερικού συνεργάστηκε με την ΕΔΑ και το ΚΚΕ στην δημιουργία του συνασπισμού της Ενωμένης Αριστεράς. Η Ενωμένη Αριστερά απέσπασε 464.787 ψήφους και εξέλεξε 8 βουλευτές. Η συνεργασία με το ΚΚΕ δεν συνεχίστηκε και στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ Εσωτερικού σύναψε την "Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων", με την οποία και απέσπασε 139.356 ψήφους και εξέλεξε δύο βουλευτές, τον Ηλία Ηλιού και το Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος αργότερα δέχτηκε και σκληρή κριτική για τη συνεργασία αυτή. Στις επόμενες εκλογές, το 1981, το ΚΚΕ Εσωτερικού πήρε μέρος αυτόνομο και έλαβε 76.404 ψήφους με ποσοστό μόλις 1.34% και δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή στο κοινοβούλιο. Στις Ευρωεκλογές του ίδιου χρόνου τα ποσοστά ήταν αρκετά υψηλότερα, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την "αιμορραγία" της εκλογικής βάσης του κόμματος προς το ΠΑΣΟΚ καθώς και την επιτυχία του συνθήματος του Ανδρέα Παπανδρέου "όχι ψήφος στη Δεξιά".
Το 4ο Συνέδριο
Στον εσωκομματικό διάλογο που προηγήθηκε του 4ου συνεδρίου διατυπώθηκαν τέσσερις προτάσεις σχετικά με το μέλλον του κόμματος. Η πρώτη άποψη, με ηγετική φυσιογνωμία το Λεωνίδα Κύρκο, ζητούσε τη "μετεξέλιξη" του κόμματος σε ένα νέο, μη κομμουνιστικό, κόμμα της Αριστεράς, που θα ήταν ανοιχτό σε ευρύτερες συμμαχίες. Η δεύτερη άποψη, που υποστηρίχτηκε από το γραμματέα του κόμματος Γιάννη Μπανιά και τον πρώην γραμματέα Μπάμπη Δρακόπουλο, επεδίωκε την "αναβάθμιση" του κόμματος, τη διατήρηση του κομμουνιστικού χαρακτήρα του και παράλληλα τη ριζοσπαστικοποίησή του. Η λεγόμενη "τρίτη άποψη" ήταν και αυτή υπέρ ενός νέου φορέα της Αριστεράς, έκανε όμως κριτική στην παλαιότερη πορεία του κόμματος από τα αριστερά, και τόνιζε την ανάγκη της σύνδεσής του με τα νέα κοινωνικά κινήματα. Τέλος, η λεγόμενη "τέταρτη άποψη" θεωρούσε ότι οι συνθήκες δεν ήταν ακόμη ώριμες για ριζικές αλλαγές στη φυσιογνωμία του κόμματος.
Στο συνέδριο (Μάιος 1986) υπερίσχυσαν οι προτάσεις για τη δημιουργία ενός νέου, μη κομμουνιστικού φορέα. Τον Ιανουάριο του 1987, 29 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής από την τάση της "αναβάθμισης", δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν στις διεργασίες για την ίδρυση του νέου φορέα και συγκρότησαν το ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, κίνηση στην οποία συμμετείχε και η πλειοψηφία της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Τον Απρίλιο του 1987 έγινε το ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος που ονομάστηκε Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) με γραμματέα το Λεωνίδα Κύρκο.
Εκλογικά αποτελέσματα
| Αποτελέσματα 1977-1985 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Έτος | Τύπος Εκλογών | Ψήφοι | % | Έδρες | ||||
| 1977 | ||||||||
| 1981 | ||||||||
| 1981 | ||||||||
| 1984 | ||||||||
| 1985 | ||||||||
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
- Αργύρης Υφαντόπουλος, Η κομμουνιστική ανανέωση και το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα (1972-1973). Η διαχείριση της μνήμης, Διδακτορική διατριβή, Πάντειο πανεπιστήμιο, Αθήνα 2010
- Αργύρης Υφαντόπουλος, "Η ανανεωτική κομμουνιστική Αριστερά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα", εφημ. Δρόμος της Αριστεράς, 16/4/2011
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |