Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Ο Βιλαίν ήταν μάλλον γιος του Ουντάρ ντ'Ωλναί (Oudard d'Aulnay), ενός Γάλλου ευγενή της [[Καμπανία (επαρχία)|Καμπανίας]] ο οποίος το 1206 διαδέχτηκε τον [[Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο]] ως μαρεσάλος της Καμπανίας, μετά την αναχώρηση του τελευταίου για την [[Δ΄ Σταυροφορία]]. Ο J. Longon θεωρεί πιθανό η μητέρα του Ουντάρ, Αντελίν, να ήταν αδερφή του Γοδεφρείδου.<ref>Longnon (1939), σ. 15, 43-44</ref> Ο Ουντάρ είχε τρεις γιους, τους Εράρδο, Γοδεφρείδο και Βιλαίν. Οι δυο πρώτοι παρέμειναν στην Καμπανία, ενώ ο Βιλαίν αναζήτησε την τύχη του στη λατινική Ανατολή.<ref name="Longnon44">Longon (1939), σ. 44</ref> |
Ο Βιλαίν ήταν μάλλον γιος του Ουντάρ ντ'Ωλναί (Oudard d'Aulnay), ενός Γάλλου ευγενή της [[Καμπανία (επαρχία)|Καμπανίας]] ο οποίος το 1206 διαδέχτηκε τον [[Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο]] ως μαρεσάλος της Καμπανίας, μετά την αναχώρηση του τελευταίου για την [[Δ΄ Σταυροφορία]]. Ο J. Longon θεωρεί πιθανό η μητέρα του Ουντάρ, Αντελίν, να ήταν αδερφή του Γοδεφρείδου.<ref>Longnon (1939), σ. 15, 43-44</ref> Ο Ουντάρ είχε τρεις γιους, τους Εράρδο, Γοδεφρείδο και Βιλαίν. Οι δυο πρώτοι παρέμειναν στην Καμπανία, ενώ ο Βιλαίν αναζήτησε την τύχη του στη λατινική Ανατολή.<ref name="Longnon44">Longon (1939), σ. 44</ref> |
||
Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από |
Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από τους ευγενείς της Αυτοκρατορίας να προσφέρει την κηδεμονία του ανήλικου αυτοκράτορα [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνου Β΄]] στον [[Ιωάννης της Βρυέννης|Ιωάννη της Βρυέννης]].<ref name="Longnon44"/> Το 1238, εμφανίζεται ήδη ως κάτοχος της θέσης του μαρεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας, στην συμφωνία υποθήκης του ακάνθινου στεφανιού του Χριστού στον Βενετό Νίκολα Κιρίνι (Nicolas Quirini) έναντι 13.134 χρυσών [[υπέρπυρα|υπέρπυρων]].<ref name="Longnon44"/><ref>de Mély (1904), σ. 269</ref> Το 1243, του ανατέθηκε πιθανόν μια αποστολή στη Βασίλισσα της Γαλλίας, [[Μπλανς της Καστίλλης]] εκ μέρους του Βαλδουίνου.<ref name="Longnon44"/> |
||
Φαίνεται ότι ο Βιλαίν ανελάμβανε συχνά αποστολές στη Γαλλία, και έτσι το Φεβρουάριο του 1249, ο [[Πρίγκηπας της Αχαΐας]] [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]], ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον [[Θεοβάλδος Α΄ της Ναβάρρας|Θεοβάλδο Δ΄]] (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.<ref>Longon (1939), σ. 12, 34, 44</ref> Το 1261, με την ανάκτηση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη [[Βαρωνία της Αρκαδίας]], από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.<ref name="Longnon44"/><ref>Bon (1969), σ. 104, 412–413</ref> Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, [[Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί|Εράρδος Α΄]] (Erard) και [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί|Γοδεφρείδος]] (Geoffroi).<ref>Bon (1969), σ. 157, 413</ref> |
Φαίνεται ότι ο Βιλαίν ανελάμβανε συχνά αποστολές στη Γαλλία, και έτσι το Φεβρουάριο του 1249, ο [[Πρίγκηπας της Αχαΐας]] [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]], ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον [[Θεοβάλδος Α΄ της Ναβάρρας|Θεοβάλδο Δ΄]] (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.<ref>Longon (1939), σ. 12, 34, 44</ref> Το 1261, με την ανάκτηση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη [[Βαρωνία της Αρκαδίας]], από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.<ref name="Longnon44"/><ref>Bon (1969), σ. 104, 412–413</ref> Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, [[Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί|Εράρδος Α΄]] (Erard) και [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί|Γοδεφρείδος]] (Geoffroi).<ref>Bon (1969), σ. 157, 413</ref> |
||
Έκδοση από την 20:31, 11 Ιουνίου 2015
Ο Βιλαίν ντ'Ωλναί ή ντ'Ωνουά (γαλλικά: Villain d'Aulnay/d'Aunoy) ήταν Γάλλος ιππότης, μαρεσάλος της Ρωμανίας και πρώτος Βαρώνος της Μεσσηνιακής Αρκαδίας. Όπως μαρτυρεί και το όνομα του καταγόταν από το Aulnay-l'Aître της βορειοδυτικής Γαλλίας.[1] Στο ελληνικό Χρονικό του Μορέως αναφέρεται ως Βηλὲς ντὲ Ἀνόε, μορφή που πέρασε και σε άλλες εκδοχές του Χρονικού ως Anoé, Annoée ή Anoée.[1]
Ο Βιλαίν ήταν μάλλον γιος του Ουντάρ ντ'Ωλναί (Oudard d'Aulnay), ενός Γάλλου ευγενή της Καμπανίας ο οποίος το 1206 διαδέχτηκε τον Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο ως μαρεσάλος της Καμπανίας, μετά την αναχώρηση του τελευταίου για την Δ΄ Σταυροφορία. Ο J. Longon θεωρεί πιθανό η μητέρα του Ουντάρ, Αντελίν, να ήταν αδερφή του Γοδεφρείδου.[2] Ο Ουντάρ είχε τρεις γιους, τους Εράρδο, Γοδεφρείδο και Βιλαίν. Οι δυο πρώτοι παρέμειναν στην Καμπανία, ενώ ο Βιλαίν αναζήτησε την τύχη του στη λατινική Ανατολή.[3]
Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη Λατινική Αυτοκρατορία το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από τους ευγενείς της Αυτοκρατορίας να προσφέρει την κηδεμονία του ανήλικου αυτοκράτορα Βαλδουίνου Β΄ στον Ιωάννη της Βρυέννης.[3] Το 1238, εμφανίζεται ήδη ως κάτοχος της θέσης του μαρεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας, στην συμφωνία υποθήκης του ακάνθινου στεφανιού του Χριστού στον Βενετό Νίκολα Κιρίνι (Nicolas Quirini) έναντι 13.134 χρυσών υπέρπυρων.[3][4] Το 1243, του ανατέθηκε πιθανόν μια αποστολή στη Βασίλισσα της Γαλλίας, Μπλανς της Καστίλλης εκ μέρους του Βαλδουίνου.[3]
Φαίνεται ότι ο Βιλαίν ανελάμβανε συχνά αποστολές στη Γαλλία, και έτσι το Φεβρουάριο του 1249, ο Πρίγκηπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον Θεοβάλδο Δ΄ (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.[5] Το 1261, με την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη Βαρωνία της Αρκαδίας, από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.[3][6] Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, Εράρδος Α΄ (Erard) και Γοδεφρείδος (Geoffroi).[7]
Πηγές
- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe (στα Γαλλικά). Παρίσι: De Boccard.
- Longnon, Jean (1939). Recherches sur la vie de Geoffroy de Villehardouin: suivies du catalogue des actes des Villehardouins (στα Γαλλικά). H. et É. Champion.
- de Mély, Fernand (1904). Riant, Paul Édouard Didier, επιμ. Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperii: gallo-græci illustrantium (στα Γαλλικά). 3. Παρίσι: E. Leroux.