Το Νούμερο 31328: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
added external link |
||
| Γραμμή 32: | Γραμμή 32: | ||
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
||
*[http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/venezis_31328_apospasmata.htm Προσωπικός Διαδικτυακός Τοπος Βασίλη Συμεωνίδη, Το Νούμερο 31328] |
*[http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/venezis_31328_apospasmata.htm Προσωπικός Διαδικτυακός Τοπος Βασίλη Συμεωνίδη, Το Νούμερο 31328] |
||
*Το ΒΗΜΑ, Ηλίας Βενέζης Η ελεγεία του πόνου στο «Νούμερο 31328» [http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=353917] |
|||
Έκδοση από την 13:30, 31 Μαΐου 2015
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αρχείο:Το Νούμερο 31328.JPG | |
| Συγγραφέας | Ηλίας Βενέζης |
|---|---|
| Τίτλος | Το Νούμερο 31328 |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1931 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| δεδομένα () | |
Το Νούμερο 31328 (υπότιτλος: «Το βιβλίο της σκλαβιάς») είναι το πρώτο κατά χρονική σειρά μυθιστόρημα του Ηλία Βενέζη και σημαντικό έργο της ελληνικής λογοτεχνίας με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1931 μέχρι σήμερα.
Πλοκή
Στο βιβλίο αυτό ο Βενέζης εξιστορεί τις κακουχίες και τις περιπέτειες που έζησε ο ίδιος όταν στα 18 του πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους και οδηγήθηκε στα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) της Ανατολής μαζί με άλλους 3.000 Αϊβαλιώτες.[1] Αρχικά το Το Νούμερο 31328 γράφτηκε το 1924 και δημοσιεύεται σε συνέχειες τον ίδιο χρόνο στην Εφημερίδα Καμπάνα της Μυτιλήνης.[2] Ξαναδουλεύεται από τον συγγραφέα το 1931 όταν και εκδίδεται για πρώτη φορά σε έναν τόμο. Το βιβλίο χωρίζεται σε είκοσι κεφάλαια, έκαστο το οποίων έχει για τίτλο έναν από τους θρήνους των Ψαλμών του Δαυίδ. Στόχος του συγγραφέα είναι να παρουσιάσει την τραγωδία των Ελλήνων αιχμαλώτων και ταυτόχρονα την αμοιβαία προσέγγιση ανθρωπιάς μεταξύ φρουρών και αιχμαλώτων. Είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο με λόγο κοφτό και παραστατικό πού περιέχει πολλές τούρκικες λέξεις. Η αφήγηση είναι γραμμική με εκτενείς διαλόγους και εστίαζει στα συναισθήματα που προκαλούν οι κακουχίες.[3] Συνολίκα ο Βενέζης πέρασε 14 μήνες στα τάγματα εργασίας. Ελευθερώθηκε το 1923 και επέστρεψε στην Μυτιλήνη. Ήταν ένας από τους ελάχιστους αιχμαλώτους που κατόρθωσαν να επιζήσουν από τα τάγματα εργασίας χάνοντας όμως όλους τους φίλους του.[2] Ο αριθμός του δόθηκε όταν συμφωνήθηκε η ανταλλαγή πληθυσμών.[4]
Παραπομπές
- ↑ «Ηλίας Βενέζης: Το νούμερο 31328». Λόγιος Ερμής. 01/09/2012. Ανακτήθηκε στις 31/05/2015. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια) - ↑ 2,0 2,1 «Το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη». Γυρίζω Σελίδα. 14/07/2012. Ανακτήθηκε στις 31/05/2015. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια) - ↑ «Ηλίας Βενέζης "Το Νούμερο 31328"». Φιλοblogικό. 02/04/2013. Ανακτήθηκε στις 31/05/2015. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια) - ↑ Speros Vryonis Jr. , Greek Labor Battalions Asia Minor, από το Richard G. Hovannisian (ed.), The Armenian Genocide: Cultural and Ethical Legacies, Transaction Publishers, New Jersey, USA, 2007, σελ. 275-289. Διαθέσιμο [1] και [2]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Προσωπικός Διαδικτυακός Τοπος Βασίλη Συμεωνίδη, Το Νούμερο 31328
- Το ΒΗΜΑ, Ηλίας Βενέζης Η ελεγεία του πόνου στο «Νούμερο 31328» [3]