Οίκος των Γκαττιλούζι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ο '''Οίκος των Γκαττιλούζι (Gattilusio)''', εξελληνισμένα ''Γατελούζων'', υπήρξε ισχυρή οικογένεια [[Πατρίκιοι|πατρικίων]] της [[Δημοκρατία της Γένοβας|Γένοβας]]. Έγιναν άρχοντες της [[Λέσβος|Λέσβου]], [[Λήμνος|Λήμνου]], [[Αίνος Θράκης|Αίνου Θράκης]], [[Σαμοθράκη]]ς, [[Θάσος|Θάσου]] και [[Φώκαια]]ς. |
Ο '''Οίκος των Γκαττιλούζι (Gattilusio)''', εξελληνισμένα ''Γατελούζων'', υπήρξε ισχυρή οικογένεια [[Πατρίκιοι|πατρικίων]] της [[Δημοκρατία της Γένοβας|Γένοβας]]. Έγιναν άρχοντες της [[Λέσβος|Λέσβου]], [[Λήμνος|Λήμνου]], [[Αίνος Θράκης|Αίνου Θράκης]], [[Σαμοθράκη]]ς, [[Θάσος|Θάσου]] και [[Φώκαια]]ς. Έδωσε τέσσερις γενιές ηγεμόνων της Λέσβου. |
||
[[Image:Gattilusi scales.jpg|right|500px|thumb|Θυρεός με φολίδες των Γκαττιλούζι]] |
[[Image:Gattilusi scales.jpg|right|500px|thumb|Θυρεός με φολίδες των Γκαττιλούζι]] |
||
==Ιστορική αναδρομή== |
==Ιστορική αναδρομή== |
||
To 1354 ο [[Φραντσέσκο Α' Γκαττιλούζι]] βοήθησε τον [[Ιωάννης Ε' Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο]] να ανακαταλάβει τον θρόνο του από τον [[Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό]]. Το επόμενο έτος ο Ιωάννης Ε' τον ενύμφευσε με την αδελφή του Ειρήνη (Μαρία) και του έδωσε τη [[Λέσβος|Λέσβο]] ως κληρονομική ηγεμονία. Από εκεί, οι Γκαττιλούζιο εξάπλωσαν την ισχύ τους και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου ιδρύοντας αποικίες. Με συνοικέσια συνδέθηκαν οικογενειακά με την βυζαντινή αυτοκρατορία και με ευγενικούς χριστιανικούς οίκους στον χώρο της Μεσογείου. Έχασαν τελικά την επιρροή τους και τα υπάρχοντά τους με την επέκταση των Τούρκων στην [[Μικρά Ασία]] και στο Αιγαίο. |
1η γενιά: To 1354 ο [[Φραντσέσκο Α' Γκαττιλούζι]] βοήθησε τον [[Ιωάννης Ε' Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο]] να ανακαταλάβει τον θρόνο του από τον [[Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό]]. Το επόμενο έτος ο Ιωάννης Ε' τον ενύμφευσε με την αδελφή του Ειρήνη (Μαρία) και του έδωσε τη [[Λέσβος|Λέσβο]] ως κληρονομική ηγεμονία. Από εκεί, οι Γκαττιλούζιο εξάπλωσαν την ισχύ τους και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου ιδρύοντας αποικίες. Με συνοικέσια συνδέθηκαν οικογενειακά με την βυζαντινή αυτοκρατορία και με ευγενικούς χριστιανικούς οίκους στον χώρο της Μεσογείου. Έχασαν τελικά την επιρροή τους και τα υπάρχοντά τους με την επέκταση των Τούρκων στην [[Μικρά Ασία]] και στο Αιγαίο. |
||
[[Image:Armoiries Gattilusio.png|left|100px|thumb|Θυρεός της οικογένειας Γκαττιλούζι της Γένουας]] |
[[Image:Armoiries Gattilusio.png|left|100px|thumb|Θυρεός της οικογένειας Γκαττιλούζι της Γένουας]] |
||
Ο γενάρχης Φραντσέσκο Α΄, ηγεμών Λέσβου (1355-84) |
Ο γενάρχης Φραντσέσκο Α΄, ηγεμών Λέσβου (1355-84) και η Μαρία Παλαιολογίνα μαζί με τα παιδιά τους Αντρόνικο και Ντομένικο σκοτώθηκαν σε σεισμό το 1384. |
||
2η γενιά: Διαδέχθηκε τον πατέρα του ο τρίτος υιός [[Φραντσέσκο Β΄ Γκαττιλούζι|Φραντσέσκο Β']] ως ηγεμών Λέσβου (1384-1404). Αυτός νυμφεύθηκε μια ανεψιά του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου και είχαν τέκνα: |
|||
| ⚫ | |||
3η γενιά: |
|||
| ⚫ | |||
* [[Ντορίνο Α' Γκαττιλούζι|Ντορίνο Α']], ηγεμών Λέσβου (1428-55), |
* [[Ντορίνο Α' Γκαττιλούζι|Ντορίνο Α']], ηγεμών Λέσβου (1428-55), |
||
* Palamede, ηγεμών Αίνου (1409-55), πατέρα του Ντορίνο Β' ηγεμόνος Αίνου. |
* Palamede, ηγεμών Αίνου (1409-55), πατέρα του Ντορίνο Β' ηγεμόνος Αίνου. |
||
| Γραμμή 14: | Γραμμή 17: | ||
* [[Ελένη Κατελούζο|Ελένα]], σύζυγος τού [[Στεφάν Λαζάρεβιτς]], ηγεμόνα Σερβίας. |
* [[Ελένη Κατελούζο|Ελένα]], σύζυγος τού [[Στεφάν Λαζάρεβιτς]], ηγεμόνα Σερβίας. |
||
Ο Φραντσέσκο Β΄ απεβίωσε από τσίμπημα σκορπιού. Ο υιός του Τζάκομο νυμφεύθηκε την Μπόνα Γκριμάλντι και η κόρη τους παντρεύτηκε τον Νικολό Κρίσπο, άρχοντα της Σύρου. Τον διαδέχθηκε ο [[Ντορίνο Α' Γκαττιλούζι|Ντορίνο Α']] που η σύζυγός του Οριέττα Ντόρια αμύνθηκε γενναία και έσωσε το κάστρο της [[Μήθυμνα Λέσβου|Μήθυμνας]] στη Λέσβο κατά την πολιορκία του τo 1450 από τους Τούρκους. Ο Ντορίνο και η Οριέττα είχαν τα εξής τέκνα: |
Ο Φραντσέσκο Β΄ απεβίωσε από τσίμπημα σκορπιού. Ο 1ος υιός του Τζάκομο νυμφεύθηκε την Μπόνα Γκριμάλντι και η κόρη τους παντρεύτηκε τον Νικολό Κρίσπο, άρχοντα της Σύρου. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του [[Ντορίνο Α' Γκαττιλούζι|Ντορίνο Α']] που η σύζυγός του Οριέττα Ντόρια αμύνθηκε γενναία και έσωσε το κάστρο της [[Μήθυμνα Λέσβου|Μήθυμνας]] στη Λέσβο κατά την πολιορκία του τo 1450 από τους Τούρκους. Ο Ντορίνο και η Οριέττα είχαν τα εξής τέκνα: |
||
4η γενιά: |
|||
| ⚫ | |||
* Φραντσέσκο Γ' κύριος Θάσου, |
|||
| ⚫ | |||
* [[Νικολό Γκαττιλούζι|Νικολό]], ηγεμών Λέσβου (1458-62), |
* [[Νικολό Γκαττιλούζι|Νικολό]], ηγεμών Λέσβου (1458-62), |
||
* |
* Τζινέβρα, σύζυγος του Τζάκομο Β΄ Κρίσπο, δούκα της Νάξου (''του Αρχιπελάγους''), |
||
* Κατερίνα, σύζυγος του [[Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο]], |
* Κατερίνα, σύζυγος του [[Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο]], |
||
* Μαρία, σύζυγος Αλεξάνδρου ΜεγαλοΚομνηνού, υιού Αλεξίου Δ' αυτοκράτορος Τραπεζούντος. |
* Μαρία, σύζυγος Αλεξάνδρου ΜεγαλοΚομνηνού, υιού Αλεξίου Δ' αυτοκράτορος Τραπεζούντος. |
||
Έκδοση από την 22:26, 15 Μαΐου 2015
Ο Οίκος των Γκαττιλούζι (Gattilusio), εξελληνισμένα Γατελούζων, υπήρξε ισχυρή οικογένεια πατρικίων της Γένοβας. Έγιναν άρχοντες της Λέσβου, Λήμνου, Αίνου Θράκης, Σαμοθράκης, Θάσου και Φώκαιας. Έδωσε τέσσερις γενιές ηγεμόνων της Λέσβου.
Ιστορική αναδρομή
1η γενιά: To 1354 ο Φραντσέσκο Α' Γκαττιλούζι βοήθησε τον Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο να ανακαταλάβει τον θρόνο του από τον Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό. Το επόμενο έτος ο Ιωάννης Ε' τον ενύμφευσε με την αδελφή του Ειρήνη (Μαρία) και του έδωσε τη Λέσβο ως κληρονομική ηγεμονία. Από εκεί, οι Γκαττιλούζιο εξάπλωσαν την ισχύ τους και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου ιδρύοντας αποικίες. Με συνοικέσια συνδέθηκαν οικογενειακά με την βυζαντινή αυτοκρατορία και με ευγενικούς χριστιανικούς οίκους στον χώρο της Μεσογείου. Έχασαν τελικά την επιρροή τους και τα υπάρχοντά τους με την επέκταση των Τούρκων στην Μικρά Ασία και στο Αιγαίο.
Ο γενάρχης Φραντσέσκο Α΄, ηγεμών Λέσβου (1355-84) και η Μαρία Παλαιολογίνα μαζί με τα παιδιά τους Αντρόνικο και Ντομένικο σκοτώθηκαν σε σεισμό το 1384.
2η γενιά: Διαδέχθηκε τον πατέρα του ο τρίτος υιός Φραντσέσκο Β' ως ηγεμών Λέσβου (1384-1404). Αυτός νυμφεύθηκε μια ανεψιά του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου και είχαν τέκνα:
3η γενιά:
- Τζάκομο, ηγεμών Λέσβου (1403/4-28),
- Ντορίνο Α', ηγεμών Λέσβου (1428-55),
- Palamede, ηγεμών Αίνου (1409-55), πατέρα του Ντορίνο Β' ηγεμόνος Αίνου.
- Ιρένε, σύζυγος του Ιωάννη Ζ' Παλαιολόγο,
- Ελένα, σύζυγος τού Στεφάν Λαζάρεβιτς, ηγεμόνα Σερβίας.
Ο Φραντσέσκο Β΄ απεβίωσε από τσίμπημα σκορπιού. Ο 1ος υιός του Τζάκομο νυμφεύθηκε την Μπόνα Γκριμάλντι και η κόρη τους παντρεύτηκε τον Νικολό Κρίσπο, άρχοντα της Σύρου. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ντορίνο Α' που η σύζυγός του Οριέττα Ντόρια αμύνθηκε γενναία και έσωσε το κάστρο της Μήθυμνας στη Λέσβο κατά την πολιορκία του τo 1450 από τους Τούρκους. Ο Ντορίνο και η Οριέττα είχαν τα εξής τέκνα:
4η γενιά:
- Φραντσέσκο Γ' κύριος Θάσου,
- Ντομένικο, ηγεμών Λέσβου (1455-58),
- Νικολό, ηγεμών Λέσβου (1458-62),
- Τζινέβρα, σύζυγος του Τζάκομο Β΄ Κρίσπο, δούκα της Νάξου (του Αρχιπελάγους),
- Κατερίνα, σύζυγος του Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο,
- Μαρία, σύζυγος Αλεξάνδρου ΜεγαλοΚομνηνού, υιού Αλεξίου Δ' αυτοκράτορος Τραπεζούντος.
Ο τελευταίος προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντισταθεί κατά την πολιορκία του κάστρου της Μυτιλήνης από τους Τούρκους, οι οποίοι τελικά κατέλαβαν την πόλη μαζί με όλο το νησί (άλωση Μυτιλήνης, 1462).
| |||||||||||||
