Σπυρίδων Λάμπρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
αφαίρεση κακόβουλης πληροφορίας
Γραμμή 35: Γραμμή 35:


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το [[1851]] στην [[Κέρκυρα]] και ήταν γιος του νομισματολόγου [[Παύλος Λάμπρος|Παύλου Λάμπρου]]. Σπούδασε ιστορία στην Λειψία, στο [[Παρίσι]], στο Βερολίνο, στο [[Λονδίνο]] και στη Βιέννη και ήταν μαθητής του [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου]]. Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το [[1890]] έγινε τακτικός καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου ([[1893]]-[[1894]], [[1912]]-[[1913]]). Από το [[1903]] εξέδιδε το περιοδικό ''«[[Νέος Ελληνομνήμων]]»'', που καθιερώθηκε διεθνώς ως σημείο αναφοράς για τη Μεσαιωνική και νεώτερη Ελληνική ιστορία. Το 1916 διορίστηκε από τον Βασιλιά βοθρατζής του βασιλείου και υπουργός Εκκλησιαστικών - Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε μέχρι το [[1917]]. Με την επάνοδο του Βενιζέλου εξορίστηκε στην [[Ύδρα]] και στη [[Σκόπελος|Σκόπελο]], ενώ δημεύτηκε και η περιουσία του.
Γεννήθηκε το [[1851]] στην [[Κέρκυρα]] και ήταν γιος του νομισματολόγου [[Παύλος Λάμπρος|Παύλου Λάμπρου]]. Σπούδασε ιστορία στην Λειψία, στο [[Παρίσι]], στο Βερολίνο, στο [[Λονδίνο]] και στη Βιέννη και ήταν μαθητής του [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου]]. Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το [[1890]] έγινε τακτικός καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου ([[1893]]-[[1894]], [[1912]]-[[1913]]). Από το [[1903]] εξέδιδε το περιοδικό ''«[[Νέος Ελληνομνήμων]]»'', που καθιερώθηκε διεθνώς ως σημείο αναφοράς για τη Μεσαιωνική και νεώτερη Ελληνική ιστορία. Το 1916 διορίστηκε υπουργός Εκκλησιαστικών - Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε μέχρι το [[1917]]. Με την επάνοδο του Βενιζέλου εξορίστηκε στην [[Ύδρα]] και στη [[Σκόπελος|Σκόπελο]], ενώ δημεύτηκε και η περιουσία του.


Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901-1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων (1897-1906) κ.ά.
Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901-1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων (1897-1906) κ.ά.

Έκδοση από την 11:08, 5 Απριλίου 2015

Σπυρίδων Λάμπρος
Αρχείο:Spyridon Lampros.jpg
Ο Σπυρίδων Λάμπρος

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος
27 Σεπτεμβρίου 1916 – 21 Απριλίου 1917
ΠροκάτοχοςΝικόλαος Καλογερόπουλος
ΔιάδοχοςΑλέξανδρος Ζαΐμης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1851, Κέρκυρα
Θάνατος23 Ιουλίου 1919 (68 ετών)
Σκόπελος
ΕθνότηταΈλληνας
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σπυρίδων Λάμπρος (1851 - 23 Ιουλίου 1919) ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος και ιστορικός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1851 στην Κέρκυρα και ήταν γιος του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου. Σπούδασε ιστορία στην Λειψία, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο και στη Βιέννη και ήταν μαθητής του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1893-1894, 1912-1913). Από το 1903 εξέδιδε το περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων», που καθιερώθηκε διεθνώς ως σημείο αναφοράς για τη Μεσαιωνική και νεώτερη Ελληνική ιστορία. Το 1916 διορίστηκε υπουργός Εκκλησιαστικών - Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1917. Με την επάνοδο του Βενιζέλου εξορίστηκε στην Ύδρα και στη Σκόπελο, ενώ δημεύτηκε και η περιουσία του.

Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901-1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων (1897-1906) κ.ά.

Απεβίωσε στην Σκόπελο το 1919 λόγω κακουχιών. Κόρη του ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.

Έργα του

Πηγές

  • Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, τόμος Γ΄, Εκδόσεις Μέτρον
  • Γαζή Φωτεινή, «Μια ρομαντική ιστορική επιστήμη. Η περίπτωση του Σπυρίδωνος Λάμπρου (1851-1919)», Πρακτικά Δ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Ιστορίας. Ιστοριογραφία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας (1833-2002), Αθήνα, 2004, τ. A, σελ. 193-213.
  • Μαρία Νυσταζοπούλου- Πελεκίδου, «Οι βυζαντινὲς ιστορικὲς σπουδὲς στην Ἑλλάδα. Απὸ τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο στον Διονύσιο Ζακυθηνό », ΜΝΗΜΗ Δ.Α. ΖΑΚΥΘΗΝΟΥ, Βυζαντινά Σύμμεικτα, τομ. 9B (1994), σελ.153-176