Γρανίτσα Ευρυτανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 58: | Γραμμή 58: | ||
*[http://www.evrytania.eu/D.Aperantion/Granitsa.htm Γρανίτσα. Ιστορία, Πολιτισμός, Αξιοθέατα. Τώρα και εικονική περιήγηση μέσω πανοραμικών φωτογραφιών.] |
*[http://www.evrytania.eu/D.Aperantion/Granitsa.htm Γρανίτσα. Ιστορία, Πολιτισμός, Αξιοθέατα. Τώρα και εικονική περιήγηση μέσω πανοραμικών φωτογραφιών.] |
||
{{χωριό-επέκταση}} |
|||
[[Κατηγορία:Χωριά του νομού Ευρυτανίας]] |
[[Κατηγορία:Χωριά του νομού Ευρυτανίας]] |
||
Έκδοση από την 02:09, 8 Νοεμβρίου 2014
Συντεταγμένες: 39°6′6″N 21°30′35″E / 39.10167°N 21.50972°E
Η Γρανίτσα Ευρυτανίας είναι ένα ορεινό χωριό της Ευρυτανίας, χτισμένο σε ύψος 850 μέτρων[1] σε κατάφυτη τοποθεσία στην περιοχή του όρους Λιάκουρα, δίπλα στο μικρό ποταμό Γρανιτσιώτη.
Γενικά Στοιχεία
Η Γρανίτσα υπάγεται στον καλλικρατικό δήμο Αγράφων ενώ μέχρι το 2010 αποτελούσε την έδρα του καποδιστριακού δήμου Απεραντίων. Παλαιότερα, άνηκε, όπως και ολόκληρη η Ευρυτανία εντός των ορίων του νομού Αιτωλοακαρνανίας[2].
Απέχει 83 χλμ ΒΔ του Καρπενησίου[1] και είναι πατρίδα του λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου[3], του δημοσιογράφου, λογογράφου και πολιτικού Στέφανου Γρανίτσα[4][2], του Δημοσθένη Γούλα, του Μιχάλη Σταφυλά[5] και του νεομάρτυρα Μιχαήλ Μαυρουδή, που μαρτύρησε το 1544 στη Θεσσαλονίκη[6]. Επί Τουρκοκρατίας διατηρούσε 17 εκκλησίες, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν καταστραφεί.
Στο χωριό υπάρχει το Λαογραφικό Μουσείο Γρανίτσας. Στεγάζεται σε κτίριο που παραχώρησε η Αδελφότητα Γρανιτσιωτών Ευρυτανίας “Ο Νεομάρτυς Μιχαήλ”. Εκεί εκτίθενται διάφορα αντικείμενα λαϊκής τέχνης, υφαντά, ξυλόγλυπτα, αγροτικά και κτηνοτροφικά εργαλεία, αργαλειός, τοπικές ενδυμασίες, όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στην επανάσταση του 1821[7], προσωπογραφίες και προσωπικά αντικείμενα των Ζαχαρία Παπαντωνίου και Στέφανου Γρανίτσα, πίνακες των ντόπιων λαϊκών ζωγράφων Χρήστου Καγκαρά και Λευτέρη Θεοδώρου ( λειτουργεί και προσωπικό μουσείο για τον συγκεκριμένο ) καθώς και η προσωπική βιβλιοθήκη του Παπαντωνίου[7].
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δέκα εκκλησίες του χωριού, χτισμένες σε διάφορες χρονικές περιόδους.
Πληθυσμός
Κατά την απογραφή του 2001 το χωριό 474 κατοίκους[8]. Η διακύμανση του πληθυσμού του χωριού είναι η εξής:
| Έτος | 1889 | 1900 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 |
| Πληθ. | 908[9] | 1027[9] | 840[10] | 876[10] | 478[10] | 275[10] | 345[10] | 406[10] | 360[9] | 474[9] |
Βιβλιογραφία
- Συλλογικό έργο, 2006, Νομός Ευρυτανίας, τόμος 13, σειρά ΕΛΛΑΔΑ, Αθήνα, Εκδόσεις Δομή
- Τάκης Ντάσιος, 1999, Στ' Άγραφα, Αθήνα, Εκδόσεις Μίλητος, ISBN 960-8460-13-1
- Γρανίτσα: Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Δυτικής Ευρυτανίας (Σάββατο, 1 Αυγούστου 2009). Πρακτικά ημερίδας 2010, Αθήνα, Εκδόση Πανευρυτανικής Ένωσης
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Νομός Ευρυτανίας, σελ. 119
- ↑ 2,0 2,1 Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 7ος. σελ. 129.
- ↑ Νομός Ευρυτανίας, σελ. 249
- ↑ Νομός Ευρυτανίας, σελ. 236
- ↑ Νομός Ευρυτανίας, σελ. 253
- ↑ Σχετική μαρμάρινη επιγραφή έχει αναρτηθεί στο ακριβές σημείο που μαρτύρησε, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης
- ↑ 7,0 7,1 Νομός Ευρυτανίας, σελ. 233
- ↑ Excel Ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Ντάσιος, σελ. 258
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Σταματελάτος Μιχαήλ - Βαμβά Σταματελάτου Φωτεινή, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 175.
