Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Μη-περιφερειακό σύστημα (1969, 1971-94): clean up, αντικατέστησε: ΦΚ Μπουντούσνοστ Ποτγκόριτσα → ΦΚ Μπουντούσνοστ Πον με τη χρήση [[Βικιπαίδεια:Auto...
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 1.054: Γραμμή 1.054:
* [http://www.mogiel.net/EC/intertoto-history/intertoto-history.php] by Pawel Mogielnicki
* [http://www.mogiel.net/EC/intertoto-history/intertoto-history.php] by Pawel Mogielnicki


== Δείτε επίσης ==
{{Πύλη|Ποδόσφαιρο|Soccer ball.svg|right=yes}}
{{Πύλη|Ποδόσφαιρο|Soccer ball.svg|right=yes}}
*[[Πορεία των κυπριακών ομάδων στο κύπελλο Ιντερτότο]]


{{Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ}}
{{Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ}}

Έκδοση από την 12:53, 30 Οκτωβρίου 2014

Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ
Αρχείο:UEFA Intertoto Cup logo.svg.png
ΔιοργανωτήςUEFA
Ίδρυση1961 (αναλήφθηκε από
την ΟΥΕΦΑ το 1995)
Κατάργηση2008
Αριθμός ομάδων50
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση

Το Κύπελλο Ιντερτότο (αγγλικά: UEFA Intertoto Cup) ήταν ως το 2008 η τρίτη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διασυλλογική διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ. Διεξαγόταν κάθε καλοκαίρι με τη συμμετοχή ομάδων που δεν κατάφεραν να προκριθούν σε μια από τις δύο μεγάλες Ευρωπαϊκές διοργανώσεις (Τσάμπιονς Λιγκ, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ) μέσω του εθνικού τους πρωταθλήματος. Από το 2009 καταργήθηκε.

Οποιοσδήποτε σύλλογος επιθυμούσε να συμμετάσχει έπρεπε να υποβάλλει αίτηση για την είσοδο του στο θεσμό, με το σύλλογο που είχε την υψηλότερη θέση στο εθνικό του πρωτάθλημα να κερδίζει τη συμμετοχή του. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι η ομάδα πρέπει να είχε καταταγεί ακριβώς πίσω από εκείνες που κατάφεραν να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Εάν η ομάδα η οποία βρισκόταν σε αυτή τη θέση δεν εκδήλωνε το ενδιαφέρον της, δεν είχε δικαίωμα να πάρει μέρος στο Κύπελλο Ιντερτότο, σε αντίθεση με μια κάποια άλλη ομάδα του ίδιου πρωταθλήματος, η οποία είχε υποβάλλει το αίτημα αυτό.

Ιστορικό

Το Κύπελλο Ιντερτότο γίνεται υπό την αιγίδα της ΟΥΕΦΑ από το 1995 και αντικατέστησε το Κύπελλο Ράπαν που διεξαγόταν από το 1961. Ως το 1967 η επίσημη ονομασία του ήταν "Διεθνές Ποδοσφαιρικό Κύπελλο" (International Football Cup) αλλά έμεινε γνωστό ως Κύπελλο Ράπαν από το όνομα του εμπνευστή του, του Αυστριακού προπονητή Καρλ Ράπαν. Ιδρύθηκε ως μια θερινή διοργάνωση με τη χορηγία διαφόρων ευρωπαϊκών οργανισμών ποδοσφαιρικού στοιχήματος ώστε να υπάρχουν παιχνίδια για τα δελτία κατά τη θερινή περίοδο. Διεξαγόταν σε ομίλους, οι νικητές των οποίων διεκδικούσαν το τρόπαιο σε αγώνες νοκ-άουτ κατά τη χειμερινή σεζόν.

Από το 1967 καταργήθηκαν οι αγώνες νοκ-άουτ της β΄ φάσης ως ασύμφοροι οικονομικά. Το κύπελλο μετονομάστηκε σε Κύπελλο Ιντερτότο-Σίγκερ και μετατράπηκε σε ένα θερινό τουρνουά που γινόταν μόνο για το ποδοσφαιρικό στοίχημα. Οι ομάδες συμμετείχαν προαιρετικά με στόχο να δίνουν αγώνες προετοιμασίας και να έχουν κάποια οικονομικά οφέλη από τη συμμετοχή. Διεξαγόταν σε ομίλους των τεσσάρων ομάδων, ο αριθμός των οποίων ήταν διαφορετικός κάθε καλοκαίρι ανάλογα με τον αριθμό των συλλόγων που δήλωναν συμμετοχή.

Ήταν ένα "κύπελλο χωρίς κυπελλούχο" (Cup for the Cupeless), αφού δεν αναδεικνυόταν τελικός νικητής αλλά μόνο νικητές ομίλων που εισέπρατταν ένα μπόνους 10-15.000 ελβετικών φράγκων.

Στην ΟΥΕΦΑ

Το 1995 ανέλαβε τη διοργάνωσή του η ΟΥΕΦΑ, η οποία το ονόμασε Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ, έβαλε κανόνες στη συμμετοχή των ομάδων και το μετέτρεψε σε προκριματική διοργάνωση για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Με την ενεργή ανάμειξή της η ΟΥΕΦΑ προσπάθησε να δώσει ένα κύρος στο θεσμό. Θέλησε αφενός να διατηρήσει τη διοργάνωση για τα θερινά δελτία ποδοσφαιρικού στοιχήματος, αφετέρου να δώσει την ευκαιρία μιας ευρωπαϊκής εμπειρίας σε ομάδες που δεν κατάφερναν να προκριθούν στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Μάλιστα την πρώτη χρονιά εφαρμογής του θεσμού, η Ζιροντέν Μπορντό κατάφερε ξεκινώντας από το Ιντερτότο να φτάσει ως τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Ορίστηκε να μετέχουν υποχρεωτικά μια ή δύο ομάδες από κάθε πρωτάθλημα, οι αμέσως επόμενες στη βαθμολογία από τις συμμετέχουσες στις άλλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όμως, επειδή υπήρξε μια επιφυλακτικότητα από αρκετούς συλλόγους και ομοσπονδίες, η ΟΥΕΦΑ δεν εφάρμοσε τις κυρώσεις που προέβλεπε η αρχική προκήρυξη και δέχτηκε την αντικατάσταση των ομάδων που αρνούνταν να πάρουν μέρος με άλλες είτε από το ίδιο πρωτάθλημα είτε από άλλη ομοσπονδία. Για παράδειγμα τα έτη: 1996, 1999, 2001 και 2004 δεν θέλησε να μετάσχει καμιά ελληνική ομάδα και οι δύο θέσεις δόθηκαν σε άλλες χώρες. Παρομοίως, το 1998 δήλωσε συμμετοχή μόνο μία ομάδα από την Ελλάδα αντί για δύο που είχε δικαίωμα.

Το 2009 η ΟΥΕΦΑ έκανε αλλαγές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και το Κύπελλο Ιντερτότο καταργήθηκε. Οι ομάδες που λόγω της θέσης τους στο εθνικό τους πρωτάθλημα θα κέρδιζαν τη συμμετοχή τους στο Ιντερτότο, συμμετέχουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η αιτία της κατάργησής του ήταν, σύμφωνα με την ΟΥΕΦΑ, το περιορισμένο ενδιαφέρον του κόσμου για τη διοργάνωση. Ωστόσο, υπάρχουν φήμες που λένε, πως μία άλλη σοβαρή αιτία ήταν οι υποψίες της ΟΥΕΦΑ για πολλά στημένα παιχνίδια στη διοργάνωση [1].

Από το Ιντερτότο στο ΟΥΕΦΑ

Από το Κύπελλο Ιντερτότο προκρινόταν στον 1ο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ ο εξής αριθμός ομάδων:

  • 1995: 2 ομάδες.
  • 1996 ως 2005: 3 ομάδες.
  • 2006 ως 2008: 11 ομάδες.

Τρόπος διεξαγωγής

Τις τρεις πρώτες σεζόν (1995 ως 1997) η διοργάνωση είχε δύο φάσεις. Στην α΄ φάση μετείχαν 60 σύλλογοι χωρισμένοι σε 12 ομίλους των 5 ομάδων, οι οποίοι έδιναν μονούς αγώνες μεταξύ τους (δύο εντός και δύο εκτός έδρας). Η μορφή αυτή διεξαγωγής αποτέλεσε πρόκριμα και αργότερα εφραμόστηκε στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στη β΄ φάση οι νικητές των ομίλων έδιναν αγώνες νοκ-άουτ μέχρι να απομείνουν δύο (το 1995) και τρεις (1996 και 1997) που προκρίνονταν στον 1ο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Από το 1998 καταργήθηκε η φάση των ομίλων. Οι σύλλογοι μετείχαν σε γύρους νοκ-άουτ έτσι ρυθμισμένους ώστε να απομείνουν τρεις ομάδες που περνούσαν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Με αυτή τη μορφή συνεχίστηκε ως το 2005. Από το 2006 συμμετέχει μόνο μία ομάδα από κάθε πρωτάθλημα. Οι γύροι μειώθηκαν σε τρεις και οι ομάδες που περνούν στο ΟΥΕΦΑ αυξήθηκαν σε έντεκα. Το 2008 το Κύπελλο Ιντερτότο διεξήχθη για τελευταία φορά.

Μέχρι το 2005 ως νικήτριες του Κυπέλλου Ιντερτότο θεωρούνταν οι 2-3 ομάδες που προκρίνονταν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Από το 2006 και μετά, που ο αριθμός τους αυξήθηκε σε έντεκα, η ΟΥΕΦΑ καθιέρωσε να αναδεικνύεται νικητής της διοργάνωσης όποια ομάδα από τις έντεκα κατάφερνε να προχωρήσει πιο πολύ στους γύρους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Όμως, σε κάποιες λίστες αναφέρονται ως νικήτριες και οι 11 ομάδες που προκρίνονταν από το Ιντερτότο στο ΟΥΕΦΑ.

Έτσι έπειτα από σχεδόν 40 χρόνια (το 1967 είχε απονεμηθεί τίτλος για τελευταία φορά, όταν λεγόταν Κύπελλο Ράπαν) το Ιντερτότο έπαψε να είναι η μοναδική στα χρονικά διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση χωρίς νικητή, το «κύπελλο χωρίς κυπελλούχο» (cup of the cupless), όπως χαρακτηριζόταν από πολλούς. Το 2006 τροπαιούχος ήταν η Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, το 2007 το Αμβούργο και το 2008 η Σπόρτινγκ Μπράγκα.

Νικητές

Νικήτριες ομάδες ανά έτος

2006–2008

Στη λίστα περιλαμβάνονται όλες οι 11 ομάδες που κέρδισαν το Κύπελλο Ιντερότο ΟΥΕΦΑ και προκρίθηκαν στον Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ο τελικός νικητής (που καθοριζόταν από την επίδοση των ομάδων στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ) αναγράφονται με έντονη γραφή.

Έτος Νικήτριες
2008 Σπόρτινγκ Κλούμπε ντε Μπράγκα Άστον Βίλα Ντεπορτίβο Λα Κορούνια ΒφΜ Στουτγκάρδη Ρόζενμποργκ ΜΚ ΣΣΚ Νάπολι
Σταντ Ρενναί ΦΚ ΦΚ Βασλούι ΙΦ Έλφσμποργκ Γκρασχόπερς Ζυρίχης Στουρμ Γκρατς
2007 Αμβούργο ΣΦ Ατλέτικο Μαδρίτης Άαλμποργκ Σαμπντόρια Μπλάκμπερν Ρόβερς ΡΚ Λανς
ΟΝ Λεϊρία Ραπίντ Βιέννης Hammarby Oţelul Galaţi Tobol
2006 Νιούκασλ Γιουνάιτεντ ΑΖ Οσέρ Γκρασχόπερς Ζυρίχης Οντένσε Μπόλντκλουμπ Ολιμπίκ Μαρσέιγ Χέρτα Βερολίνου
Καϊσερίσπορ Εθνικός Άχνας ΦΚ Τβέντε Ried ΝΚ Μάριμπορ

1995–2005

Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται είναι τα συνολικό σκορ των αγώνων των μεταξύ των ομάδων. Στη λίστα περιλαμβάνονται οι ομάδες που κέρδισαν τους τελικούς και προκρίθηκαν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

Έτος Νικήτριες Φιναλίστ Αποτέλεσμα
2005 Αμβούργο ΣΦ Βαλένθια ΚΦ 1 – 0
ΡΚ Λανς ΚΦΡ Κλουζ 4 – 2
Ολιμπίκ Μαρσέιγ Ντεπορτίβο Λα Κορούνια 5 – 3
2004 Λιλ ΟΣΚ ΟΝ Λεϊρία 2 – 0 (παρ.)
ΦΚ Σάλκε 04 Σλόβαν Λίμπερετς 3 – 1
Βιγιαρρεάλ ΚΦ Ατλέτικο Μαδρίτης 2 – 2 (3 – 1 στα π.)
2003 ΦΚ Σάλκε 04 Pasching 2 – 0
Βιγιαρρεάλ ΚΦ ΣΚ Χέρενφεν 2 – 1
Περούτζα Κάλτσιο ΒφΛ Βόλφσμπουργκ 3 – 0
2002 Μάλαγα ΚΦ Βιγιαρρεάλ ΚΦ 2 – 1
Φούλαμ ΦΚ Μπολόνια ΦΚ 1909 5 – 3
ΒφΜ Στουτγκάρδη Λιλ ΟΣΚ 2 – 1
2001 Άστον Βίλα ΦΚ Βασιλεία 5 – 2
Παρί Σεν Ζερμέν Μπρέσια Κάλτσιο 1 – 1 (ε)
ΕΣ Τρουά ΑΚ Νιούκασλ Γιουνάιτεντ 4 – 4 (ε)
2000 Ουντινέζε ΣΚ Σίγκμα Όλομουτς 6 – 4
Θέλτα Βίγο Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης 4 – 3
ΒφΜ Στουτγκάρδη ΑΖ Οσέρ 3 – 1
1999 Μονπελιέ ΣΚ Αμβούργο ΣΦ 2 – 2 (3 – 0 στα π)
Γιουβέντους Σταντ Ρενναί ΦΚ 4 – 2
Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ ΦΚ Μετς 3 – 2
1998 Βαλένθια ΚΦ ΦΚ Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ 4 – 1
Βέρντερ Βρέμης Βοϊβοντίνα Νόβι Σαντ 2 – 1
Μπολόνια ΦΚ 1909 Ruch Chorzów 3 – 0
1997 ΣΚ Μπαστιά Χάλμσταντ ΒΚ 2 – 1
Ολιμπίκ Λυών Μονπελιέ ΣΚ 4 – 2
ΑΖ Οσέρ ΜΣΒ Ντούισμπουργκ 2 – 0
1996 Καρλσρούη ΣΚ Σταντάρ Λιέγης 3 – 2
Αν Αβάν ντε Γκανγκάμπ ΦΚ Ρότορ Βόλγκογκραντ 2 – 2 (ε)
Σίλκεμποργκ ΙΦ Segesta 2 – 2 (ε)
1995 ΡΚ Στρασμπούρ ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ 7 – 2
Ζιροντέν Μπορντό Καρλσρούη ΣΚ 4 – 2

1967–94

Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1967-94 δεν υπήρχαν νικητές της διοργάνωσης, αφού διεξάγονταν μόνο αγώνες σε ομίλους. Οι τελικοί νικητές (που καθορίζονταν από την τελική βαθμολογία σε όλους τους ομίλους) αναγράφονται με έντονη γραφή.

Μη-περιφερειακό σύστημα (1969, 1971-94)
Έτος Όμιλος 1 Όμιλος 2 Όμιλος 3 Όμιλος 4 Όμιλος 5 Όμιλος 6 Όμιλος 7 Όμιλος 8 Όμιλος 9 Όμιλος 10 Όμιλος 11 Όμιλος 12
1994 Χάλμσταντ ΒΚ Γιανγκ Μπόις Βέρνης AIK Αμβούργο ΣΦ Békéscsaba Σλόβαν Μπρατισλάβας Γκρασχόπερς Ζυρίχης Αούστρια Βιέννης
1993 Ραπίντ Βιέννης Trelleborgs ΙΦΚ Νόρκεπιγκ Μάλμε ΦΦ Σλάβια Πράγας ΦΚ Ζυρίχη Γιανγκ Μπόις Βέρνης Δυναμό Δρέσδης
1992 ΦΚ Κοπεγχάγη Siófok ΚΦΚ Ίρντιγκεν 05 Καρλσρούη ΣΚ Ραπίντ Βιέννης Λίνγκμπι ΒΚ Σλόβαν Μπρατισλάβας Άαλμποργκ Σλάβια Πράγας Lokomotiv Gorna Oryahovitsa
1991 Νεσατέλ Ξαμάξ ΦΚ Λοζάν-Σπορ Αούστρια Σάλτσμπουργκ Dukla Banská Bystrica Boldklubben 1903 Γκρασχόπερς Ζυρίχης ΚΦΚ Ίρντιγκεν 05 Dunajská Streda ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ Έρεμπρο ΣΚ
1990 Νεσατέλ Ξαμάξ ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ Λεχ Πόζναν Σλόβαν Μπρατισλάβας Μάλμε ΦΦ GAIS ΦΚ Λουκέρνη Φερστ Βιέννα Τσέμνιτσερ ΦΚ ΚΦΚ Ίρντιγκεν 05 Οντένσε Μπόλντκλουμπ
1989 ΦΚ Λουκέρνη Boldklubben 1903 ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ Γκρασχόπερς Ζυρίχης ΦΚ Ταταμπάνια Næstved Έρεμπρο ΣΚ Σπάρτα Πράγας ΦΚ Μπάνικ Οστράβα Έργκριτε ΙΣ ΦΚ Καϊζερσλάουτερν
1988 Μάλμε ΦΦ ΙΦΚ Γκέτεμποργκ ΦΚ Μπάνικ Οστράβα Αούστρια Βιέννης Γιανγκ Μπόις Βέρνης ΦΚ Καϊζερσλάουτερν Ikast FS Καρλ Τσάις Ιένα Γκρασχόπερς Ζυρίχης Καρλσρούη ΣΚ ΚΦΚ Ίρντιγκεν 05
1987 Καρλ Τσάις Ιένα Pogoń Szczecin Wismut Aue ΦΚ Ταταμπάνια Μάλμε ΦΦ ΑΪΚ Στοκχόλμης Etar Veliko Tarnovo Μπρόντμπι ΙΦ
1986 Φορτούνα Ντίσελντορφ 1. ΦΚ Ουνιόν Βερολίνου Μάλμε ΦΦ Ροτ Βάις Έρφουρτ ΣΚ Σίγκμα Όλομουτς Ουίπεστ ΦΚ Μπρόντμπι ΙΦ Λίνγκμπι ΒΚ Λεχ Πόζναν ΙΦΚ Γκέτεμποργκ Σλάβια Πράγας Καρλ Τσάις Ιένα
1985 Βέρντερ Βρέμης Ροτ Βάις Έρφουρτ ΙΦΚ Γκέτεμποργκ ΑΪΚ Στοκχόλμης Wismut Aue Σπάρτα Πράγας Γκόρνικ Ζάμπρζε Μακάμπι Χάιφα ΦΚ Μπάνικ Οστράβα Ουίπεστ ΦΚ ΜΤΚ Βουδαπέστης
1984 Bohemians Prague AGF Φορτούνα Ντίσελντορφ Σταντάρ Λιέγης ΑΪΚ Στοκχόλμης Μάλμε ΦΦ Βιντεότον ΦΚ Μακάμπι Νετάνια ΦΚ ΦΚ Ζυρίχη ΓΚΣ Κατοβίτσε
1983 ΦΚ Τβέντε Γιανγκ Μπόις Βέρνης Pogoń Szczecin Μακάμπι Νετάνια ΦΚ Sloboda Tuzla Bohemians Prague ΙΦΚ Γκέτεμποργκ Hammarby Βιντεότον ΦΚ Vítkovice
1982 Σταντάρ Λιέγης Βίτζεβ Λοτζ AGF Λίνγκμπι ΒΚ ΦΚ Αντμίρα Βάκερ Μέντλινγκ Bohemians Prague ΙΚ Μπράγκε Öster ΙΦΚ Γκέτεμποργκ
1981 Βίνερ Σπορτ-Κλουμπ Σταντάρ Λιέγης Βέρντερ Βρέμης ΦΚ Μπουντούσνοστ Ποντγκόριτσα AGF Ρ. Γουάιτ Ντάρινγκ Μόλενμπεκ ΙΦΚ Γκέτεμποργκ Κίκερς Στουτγκάρδης ΦΚ Χαβιέζτα Τσεμπ
1980 Σταντάρ Λιέγης Bohemians Prague Μακάμπι Νετάνια ΦΚ Σπάρτα Πράγας ΦΚ Νίτρα Χάλμσταντ ΒΚ Μάλμε ΦΦ ΙΦΚ Γκέτεμποργκ ΙΦ Έλφσμποργκ
1979 Βέρντερ Βρέμης Γκρασχόπερς Ζυρίχης Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Bohemians Prague ΦΚ Σπαρτάκ Τρνάβα Zbrojovka Brno Pirin Blagoevgrad ΦΚ Μπάνικ Οστράβα
1978 ΜΣΒ Ντούισμπουργκ Σλάβια Πράγας Χέρτα Βερολίνου Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Μάλμε ΦΦ Lokomotiva Košice 1. ΦΚ Τάτραν Πρεσόφ Μακάμπι Νετάνια ΦΚ Γκράτσερ ΑΚ
1977 Χάλμσταντ ΒΚ ΜΣΒ Ντούισμπουργκ ΦΚ Ίντερ Μπρατισλάβα ΠΦΚ Σλάβια Σόφιας Σλάβια Πράγας Μπολντκλούμπεν Φρεμ Jednota Trenčín Σλόβαν Μπρατισλάβας Öster Pogoń Szczecin
1976 Γιανγκ Μπόις Βέρνης Χέρτα Βερολίνου ΦΚ Τέπλιτσε ΦΚ Μπάνικ Οστράβα Zbrojovka Brno ΦΚ Σπαρτάκ Τρνάβα ΦΚ Ίντερ Μπρατισλάβα Öster Τζουργκάρντεν ΙΦ (ποδόσφαιρο) Βοϊβοντίνα Νόβι Σαντ Βίτζεβ Λοτζ
1975 ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ ΛΑΣΚ Λιντς Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Zagłębie Sosnowiec Zbrojovka Brno Rybnik Åtvidaberg ΦΚ Καϊζερσλάουτερν ΚΦ Ος Μπελενένσες Čelik Zenica
1974 ΦΚ Ζυρίχη Αμβούργο ΣΦ Μάλμε ΦΦ Σταντάρ Λιέγης Σλόβαν Μπρατισλάβας ΦΚ Σπαρτάκ Τρνάβα ΜΣΒ Ντούισμπουργκ ΦΚ Μπάνικ Οστράβα Košice CUF
1973 Αννόβερο 96 Σλόβαν Μπρατισλάβας Χέρτα Βερολίνου ΦΚ Ζυρίχη Rybnik ΦΚ Τέπλιτσε Φέγενορντ Βίσλα Κρακοβίας ΦΚ Νίτρα Öster
1972 ΦΚ Νίτρα ΙΦΚ Νόρκεπιγκ ΑΣ Σαιντ-Ετιέν Σλάβια Πράγας Σλόβαν Μπρατισλάβας Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Αννόβερο 96 ΛΑΣΚ Λιντς
1971 Χέρτα Βερολίνου Stal Mielec Σερβέτ Γενεύης Třinec Åtvidaberg Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Αούστρια Σάλτσμπουργκ
1969 Μάλμε ΦΦ Szombierki Bytom Γκρόιτερ Φιρτ ΜΣΚ Ζίλινα ΙΦΚ Νόρκεπιγκ Jednota Trenčín Μπολντκλούμπεν Φρεμ Βίσλα Κρακοβίας Όντρα Οπόλε
Περιφερειακό σύστημα (1967-68, 1970)
Year Όμιλος Α1 Όμιλος Α2 Όμιλος Α3 Όμιλος Α4 Όμιλος Α5 Όμιλος Α6 Όμιλος Β1 Όμιλος Β2 Όμιλος Β3 Όμιλος Β4 Όμιλος Β5 Όμιλος Β6 Όμιλος Β7 Όμιλος Β8
1970 Σλόβαν Μπρατισλάβας Αμβούργο ΣΦ ΦΚ Τέπλιτσε ΜΦΦ Κόσιτσε Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Σλάβια Πράγας Ολιμπίκ Μαρσέιγ Έστερ Βίσλα Κρακοβίας Αούστρια Σάλτσμπουργκ ΦΚ Μπάνικ Οστράβα Πολόνια Μπίτομ
1968 ΦΚ Νυρεμβέργη ΑΦΚ Άγιαξ Σπόρτινγκ Λισαβόνας Φέγενορντ ΡΚΝ Εσπανιόλ Βαρκελώνης ΑΝΤΟ Ντεν Χάαγκ Τσέμνιτσερ ΦΚ ΦΚ Χάνσα Ρόστοκ Σλόβαν Μπρατισλάβας Κόσιτσε Λοκομοτίβα Κόσιτσε Όντρα Οπόλε Άιντραχτ Μπραουνσβάικ Λέγκια Βαρσοβίας
1967 ΦΚ Λουγκάνο Φέγενορντ Λιλ ΟΣΚ Λιρς ΣΚ Αννόβερο 96 Ζαγκλιέμπιε Σοσνόβιετς Πολόνια Μπίτομ ΙΦΚ Γκέτεμποργκ Ρουχ Χορζόφ Κόσιτσε ΚΜ Φορτούνα Ντίσελντορφ

1961–67

Τα αποτελέσματα παρουσιάζουν το τελικό σκορ των δύο αγώνων μεταξύ των δύο ομάδων, εκτός και αν υπάρχει σημείωση.

Σεζόν Νικήτρια Φιναλίστ Αποτέλεσμα
1966–67 Άιντραχτ Φρανκφούρτης ΦΚ Ίντερ Μπρατισλάβα 4 – 3
1965–66 1. ΦΚ Λοκομοτίβ Λειψίας ΙΦΚ Νόρκεπιγκ 4 – 1
1964–65 Πολόνια Μπίτομ 1. ΦΚ Λοκομοτίβ Λειψίας 5 – 4
1963–64 ΦΚ Ίντερ Μπρατισλάβα Πολόνια Μπίτομ 1 – 0*
1962–63 ΦΚ Ίντερ Μπρατισλάβα Κάλτσιο Πάντοβα 1 – 0*
1961–62 ΑΦΚ Άγιαξ Φέγενορντ 4 – 2*
* - Μονός τελικός (αν και η σεζόν 1962–63 ανεπίσημα αναφέρεται με διπλό τελικό (http://www.rsssf.com/tablesi/intertoto.html))

Νικητές

1995 ως 2005

Την περίοδο αυτή ως νικήτριες χαρακτηρίζονταν οι ομάδες που προκρίθηκαν από το Κύπελλο Ιντερτότο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης σεζόν. Την μεγαλύτερη διάκριση στην ιστορία του Ιντερτότο πέτυχε η Μπορντό, που έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1995-96. Σε παρένθεση σημειώνεται ο γύρος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, στον οποίο προχώρησε η καλύτερη ομάδα κάθε σεζόν κερδίζοντας τον άτυπο τίτλο της νικήτριας του Ιντερτότο, αν και αυτό το κριτήριο κατάταξης καθιερώθηκε το 2006.

Αρχείο:Coppa Intertoto.svg
Το Κύπελλο Ιντερτότο σε μορφή svg
Έτος Σύλλογος Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
(επόμενης σεζόν)
1995 Ζιροντέν Μπορντό
ΡΚ Στρασμπούρ
Τελικός
2ος γύρος
1996 Καρλσρούη
Αν Αβάν ντε Γκανγκάμπ
Σίλκεμποργκ ΙΦ
Γύρος των 16
1ος γύρος
1ος γύρος
1997 Οσέρ
Μπαστιά
Ολιμπίκ Λυών
Προημιτελικά
2ος γύρος
2ος γύρος
1998 Μπολόνια
Βαλένθια
Βέρντερ Βρέμης
Ημιτελικά
2ος γύρος
2ος γύρος
1999 Γιουβέντους
Γουέστ Χαμ
Μονπελιέ
Γύρος των 16
2ος γύρος
2ος γύρος
2000 Θέλτα Βίγο
Ουντινέζε
Στουτγκάρδη
Προημιτελικά
2ος γύρος
Γύρος των 16
2001 Παρί Σεν Ζερμέν
Άστον Βίλα
Τρουά
3ος γύρος (των 32)
1ος γύρος
2ος γύρος
2002 Μάλαγα
Στουτγκάρδη
Φούλαμ ΦΚ
Προημιτελικά
Γύρος των 16
3ος γύρος (των 32)
2003 Βιγιαρρεάλ
Περούτζια
Σάλκε
Ημιτελικά
3ος γύρος (των 32)
2ος γύρος
2004 Βιγιαρρεάλ
Ολιμπίκ Λιλ
Σάλκε
Προημιτελικά
Γύρος των 16
Γύρος των 32
2005 Αμβούργο
Ολιμπίκ Μαρσέιγ
Ρασίνγκ Λανς
Γύρος των 16
Γύρος των 16
Γύρος των 32

2006 ως 2008

Νικήτρια ομάδα, στην οποία απονέμεται σχετικό τρόπαιο από την ΟΥΕΦΑ, αναδεικνύεται όποια προχωρήσει περισσότερο στους γύρους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Έτος Σύλλογος Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
2006 Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ γύρος των 16
2007 Αμβούργο γύρος των 16
2008 Σπόρτινγκ Μπράγκα γύρος των 16

Νικητές ανά χώρα

Από το 2006 έως το 2008, ο τελικό γύρος δεν ονομαζόταν «τελικό», αλλά απλά «τρίτος γύρος». Επιπρόσθετα, υπήρχαν 11 νικητές, σε σχέση με τους 3 με το παλιό σύστημα. Οι ομάδες που προχωρούσαν όσο πιο μακριά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, λάμβαναν ένα τρόπαιο.

Υπό την αιγίδα της ΟΥΕΦΑ

Χώρα Νίκες Φιναλίστ Νικήτριες ομάδες Φιναλίστ
Γαλλία 16 5 ΑΖ Οσέρ (2), ΡΚ Λανς (2), Ολιμπίκ Μαρσέιγ (2), ΣΚ Μπαστιά, Ζιροντέν Μπορντό, Αν Αβάν ντε Γκανγκάμπ, Λιλ ΟΣΚ, Ολιμπίκ Λυών, Μονπελιέ ΣΚ, Παρί Σεν Ζερμέν, Σταντ Ρενναί ΦΚ, ΡΚ Στρασμπούρ, ΕΣ Τρουά ΑΚ ΑΖ Οσέρ, Λιλ ΟΣΚ, ΦΚ Μετς, Μονπελιέ ΣΚ, Σταντ Ρενναί ΦΚ
Γερμανία 10 4 ΒφΜ Στουτγκάρδη (3), Αμβούργο ΣΦ (2), ΦΚ Σάλκε 04 (2), Χέρτα Βερολίνου, Καρλσρούη ΣΚ, Βέρντερ Βρέμης ΜΣΒ Ντούισμπουργκ, Αμβούργο ΣΦ, Καρλσρούη ΣΚ, ΒφΛ Βόλφσμπουργκ
Ισπανία 7 5 Βιγιαρρεάλ ΚΦ (2), Ατλέτικο Μαδρίτης, Θέλτα Βίγο, Μάλαγα ΚΦ, Βαλένθια ΚΦ Βιγιαρρεάλ ΚΦ (2), Ατλέτικο Μαδρίτης, Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, Βαλένθια ΚΦ
Ιταλία 6 2 Μπολόνια ΦΚ 1909, Γιουβέντους, ΣΣΚ Νάπολι, Περούτζα Κάλτσιο, Σαμπντόρια, Ουντινέζε Μπολόνια ΦΚ 1909, Μπρέσια Κάλτσιο
Αγγλία 6 1 Άστον Βίλα (2), Μπλάκμπερν Ρόβερς, Φούλαμ ΦΚ, Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ Νιούκασλ Γιουνάιτεντ
Αυστρία 3 3 Ραπίντ Βιέννης, Ried, Στουρμ Γκρατς SV Pasching, ΦΚ Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ, ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ
Δανία 3 1 Άαλμποργκ, Οντένσε Μπόλντκλουμπ, Σίλκεμποργκ ΙΦ Οντένσε Μπόλντκλουμπ
Ρουμανία 2 3 Oţelul Galaţi, ΦΚ Βασλούι ΚΦΡ Κλουζ, ΦΚ Φαρούλ Κονστάντσα, Gloria Bistriţa
Σουηδία 2 2 ΙΦ Έλφσμποργκ, Hammarby Χάλμσταντ ΒΚ, Kalmar
Πορτογαλία 2 1 Σπόρτινγκ Κλούμπε ντε Μπράγκα, ΟΝ Λεϊρία ΟΝ Λεϊρία
Ελβετία 2 1 Γκρασχόπερς Ζυρίχης (2) ΦΚ Βασιλεία
Ολλανδία 1 3 ΦΚ Τβέντε ΣΚ Χέρενφεν, ΝΑΚ Μπρέντα, ΦΚ Ουτρέχτη
Τουρκία 1 2 Καϊσερίσπορ Σίβασπορ, Τραμπζονσπόρ
Νορβηγία 1 1 Ρόζενμποργκ ΜΚ Λίλεστρομ ΣΚ
Κύπρος 1 Εθνικός Άχνας
Καζακστάν 1 Tobol Kostanay
Σλοβενία 1 ΝΚ Μάριμπορ
Ρωσία 5 ΦΚ Μόσχας, ΦΚ Ρότορ Βόλγκογκραντ, Ρουμπίν Καζάν, ΦΚ Σατούρν, Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
Βέλγιο 3 ΚΑΑ Γάνδη (2), Σταντάρ Λιέγης
Ελλάδα 3 Αθλητική Ένωση Λάρισας (ποδόσφαιρο), Όμιλος Φιλάθλων Ηρακλείου, Πανιώνιος (ποδόσφαιρο)
Ουκρανία 3 ΦΚ Τσερνομόρετς Οδησσού, ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ, ΣΚ Ταβρίγια Συμφερόπολης
Βουλγαρία 2 Cherno More Varna, Τσερνομόρετς Μπουργκάς
Τσεχία 2 ΣΚ Σίγκμα Όλομουτς, Σλόβαν Λίμπερετς
Ισραήλ 2 Bnei Sakhnin, Maccabi Petah Tikva
Μολδαβία 2 Dacia Chişinău, Tiraspol
Αζερμπαϊτζάν 1 Νέφτσι Μπακού ΠΦΚ
Κροατία 1 Segesta
Σερβία και Μαυροβούνιο 1 Βοϊβοντίνα Νόβι Σαντ
Ουγγαρία 1 Χόνβεντ Βουδαπέστης
Λεττονία 1 FK Rīga
Λιθουανία 1 Vėtra
Πολωνία 1 Ruch Chorzów
Σκωτία 1 Χιμπέρνιαν ΦΚ
Σερβία 1 ΦΚ Χάιντουκ Κούλα

Πηγή

  • [2] by Pawel Mogielnicki