Βαράγγειος Φρουρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) |
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) εισαγωγή πλαισίου |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Κουτί πληροφοριών στρατιωτικής μονάδας |
|||
| ⚫ | |||
|Όνομα = Τάγμα των Βαράγγων |
|||
|Έμβλημα = <!-- [[Εικόνα:|150px]] --> |
|||
|Πλάτος εμβλήματος = |
|||
|Λεζάντα εμβλήματος = |
|||
|Ίδρυση = |
|||
|Παύση = |
|||
|Ημερομηνίες = 660–1453 |
|||
|Χώρα = [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] |
|||
|Πίστη = |
|||
|Είδος = Αυτοκρατορική φρουρά |
|||
|Κλάδοι = |
|||
|Ρόλος = |
|||
|Δύναμη = |
|||
|Υπαγωγή = |
|||
|Σχηματισμοί = |
|||
|Αρχηγείο = |
|||
|Άλλα ονόματα = |
|||
|Προστάτης = |
|||
|Ρητό = |
|||
|Χρώματα = |
|||
|Εμβατήριο = |
|||
|Μασκότ = |
|||
|Εξοπλισμός = |
|||
|Συμπλοκές = |
|||
|Επέτειοι = |
|||
|Διακρίσεις = |
|||
|Μετάλλια = |
|||
|Διάλυση = |
|||
|Ιστοσελίδα = |
|||
|Ιδιότητα διοικητή1 = |
|||
|Διοικητής1 = |
|||
|Ιδιότητα διοικητή2 = |
|||
|Διοικητής2 = |
|||
|Ιδιότητα διοικητή3 = |
|||
|Διοικητής3 = |
|||
|Ιδιότητα διοικητή4 = |
|||
|Διοικητής4 = |
|||
|Αξιοσημείωτοι διοικητές = |
|||
|Συντομογραφία = |
|||
|Αναγνωριστικό σύμβολο = |
|||
|Ονομασία συμβόλου2 = |
|||
|Αναγνωριστικό σύμβολο2 = |
|||
|Ονομασία συμβόλου3 = |
|||
|Αναγνωριστικό σύμβολο3 = |
|||
|Ονομασία συμβόλου4 = |
|||
|Αναγνωριστικό σύμβολο4 = |
|||
}} |
|||
| ⚫ | Το '''Τάγμα των Βαράγγων''' ή '''Τάγμα των Βαραγγίων''' ή και '''Βαραγγική Φρουρά''' ήταν μια επίλεκτη μονάδα του Βυζαντινού στρατού, από τον 9ο μέχρι τον 14ο αιώνα, τα μέλη των οποίων υπηρετούσαν ως προσωπική φρουρά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Η σύνθεσή τους αποτελούνταν κυρίως από [[Γερμανικά φύλα]], κυρίως Σκανδιναβούς (το Τάγμα συστάθηκε περίπου 200 χρόνια μέσα στην περίοδο των Βίκινγς) και [[Αγγλοσάξονες]] από την Αγγλία. |
||
| ⚫ | Το Τάγμα συστάθηκε αρχικά από τον [[Βασίλειος Β´|Βασίλειο Β΄]] τον Βουλγαροκτόνο το 988, μετά τον [[Εκχριστιανισμός των Ρως|εκχριστιανισμό των Ρως]] από τον [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου]]. Ο Βλαδίμηρος αφού είχε καταφέρει να σφετεριστεί την εξουσία στο [[Κίεβο]] με τη βοήθεια [[Βάραγγοι|Βαράγγων]] πολεμιστών, έστειλε 6.000 άνδρες στον Βασίλειο, λόγω συμφωνίας στρατιωτικής βοήθειας.<ref>{{cite book |url=http://books.google.com/books?id=rKj8_W9wL7kC&pg=PA12&dq=The+Varangian+Guard+988-1453#v=onepage&q=%22originally%20recruited%20from%20Norway%20and%20Sweden%22&f=false |
||
| ⚫ | Το '''Τάγμα των Βαράγγων''' ή '''Τάγμα των Βαραγγίων''' ή και '''Βαραγγική Φρουρά''' ήταν μια επίλεκτη μονάδα του Βυζαντινού στρατού, από τον 9ο μέχρι τον 14ο αιώνα, τα μέλη των οποίων υπηρετούσαν ως προσωπική φρουρά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Η σύνθεσή τους αποτελούνταν κυρίως από [[Γερμανικά φύλα]], κυρίως Σκανδιναβούς (το Τάγμα συστάθηκε περίπου 200 χρόνια μέσα στην περίοδο των Βίκινγς) και Αγγλοσάξονες από την Αγγλία. |
||
| ⚫ | Το Τάγμα συστάθηκε αρχικά από τον [[Βασίλειος Β´|Βασίλειο Β΄]] τον Βουλγαροκτόνο το 988, μετά τον [[Εκχριστιανισμός των Ρως|εκχριστιανισμό των Ρως]] από τον [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου]]. Ο Βλαδίμηρος αφού είχε καταφέρει να σφετεριστεί την εξουσία στο [[Κίεβο]] με τη βοήθεια [[Βάραγγοι|Βαράγγων]] πολεμιστών, έστειλε |
||
|title=The Varangian Guard 988-1453 |author=Raffaele D'Amato |date= |work= |publisher=|accessdate=18 August 2011}}</ref><ref>{{cite book |url=http://books.google.com/books?id=AAWqTEQ9GzYC&pg=PA55&dq=A+companion+to+Russian+history#v=onepage&q=%22six%20thousand%20viking%20warriors%22&f=false |
|title=The Varangian Guard 988-1453 |author=Raffaele D'Amato |date= |work= |publisher=|accessdate=18 August 2011}}</ref><ref>{{cite book |url=http://books.google.com/books?id=AAWqTEQ9GzYC&pg=PA55&dq=A+companion+to+Russian+history#v=onepage&q=%22six%20thousand%20viking%20warriors%22&f=false |
||
|title=A companion to Russian history |author=Abbot Gleason |date= |work= |publisher=|accessdate=18 August 2011}}</ref><ref>{{cite book |url=http://books.google.com/books?id=m-LaiejJocYC&pg=PA248&dq=How+the+Barbarian+Invasions+Shaped+the+Modern+Worldv#v=snippet&q=%22varangian%20guard%22%20viking&f=false |
|title=A companion to Russian history |author=Abbot Gleason |date= |work= |publisher=|accessdate=18 August 2011}}</ref><ref>{{cite book |url=http://books.google.com/books?id=m-LaiejJocYC&pg=PA248&dq=How+the+Barbarian+Invasions+Shaped+the+Modern+Worldv#v=snippet&q=%22varangian%20guard%22%20viking&f=false |
||
|title=How the Barbarian Invasions Shaped the Modern World |author=Thomas Craughwell |date= |work= |publisher=|accessdate=18 August 2011}}</ref> |
|title=How the Barbarian Invasions Shaped the Modern World |author=Thomas Craughwell |date= |work= |publisher=|accessdate=18 August 2011}}</ref> |
||
Ο Βασίλειος Β΄ όντας δύσπιστος προς τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] φρουρούς, των οποίων η υπακοή άλλαζε συχνά με μοιραίες συνέπειες και σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένη υπακοή των Βαράγγων, που είχαν στο παρελθόν υπηρετήσει το Βυζάντιο, οδήγησε τον αυτοκράτορα να τους προσλάβει ως την προσωπική του φρουρά. Κατά τη διάρκεια των χρόνων, νέες προσλήψεις από [[Σουηδία]], [[Δανία]], [[Νορβηγία]] και [[Ισλανδία]] διατήρησαν μια σκανδιναβική απόχρωση στο Τάγμα μέχρι και το τέλος του 11ου αιώνα. |
Ο Βασίλειος Β΄ όντας δύσπιστος προς τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] φρουρούς, των οποίων η υπακοή άλλαζε συχνά με μοιραίες συνέπειες και σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένη υπακοή των Βαράγγων, που είχαν στο παρελθόν υπηρετήσει το Βυζάντιο, οδήγησε τον αυτοκράτορα να τους προσλάβει ως την προσωπική του φρουρά. Κατά τη διάρκεια των χρόνων, νέες προσλήψεις από [[Σουηδία]], [[Δανία]], [[Νορβηγία]] και [[Ισλανδία]] διατήρησαν μια σκανδιναβική απόχρωση στο Τάγμα μέχρι και το τέλος του 11ου αιώνα. <!-- προς μετάφραση |
||
<!-- |
|||
So many [[Scandinavia]]ns left to enlist in the guard that a medieval Swedish law from [[Västergötland]] stated that no one could inherit while staying in "Greece"—the then Scandinavian term for the [[Byzantine Empire]].<ref>Jansson 1980:22</ref> In the eleventh century, there were also two other European courts that recruited Scandinavians:<ref name="Pritsak386">Pritsak 1981:386</ref> [[Kievan Rus']] c. 980–1060 and [[London]] 1018–1066 (the [[Þingalið]]).<ref name="Pritsak386"/> |
So many [[Scandinavia]]ns left to enlist in the guard that a medieval Swedish law from [[Västergötland]] stated that no one could inherit while staying in "Greece"—the then Scandinavian term for the [[Byzantine Empire]].<ref>Jansson 1980:22</ref> In the eleventh century, there were also two other European courts that recruited Scandinavians:<ref name="Pritsak386">Pritsak 1981:386</ref> [[Kievan Rus']] c. 980–1060 and [[London]] 1018–1066 (the [[Þingalið]]).<ref name="Pritsak386"/> |
||
Composed primarily of [[Norsemen]] and [[Rus]] for the first 100 years, the guard began to see increased inclusion of [[Anglo-Saxons]] after the successful invasion of England by the [[Normans]]. By the time of the Emperor [[Alexios I Komnenos|Alexios Komnenos]] in the late 11th century, the Byzantine Varangian Guard was largely recruited from Anglo-Saxons and "others who had suffered at the hands of the [[Vikings]] and their cousins the [[Normans]]". The Anglo-Saxons and other Germanic peoples shared with the Vikings a tradition of faithful (to death if necessary) oath-bound service, and after the [[Norman conquest of England]] there were many fighting men who had lost their lands and former masters and looked for a living elsewhere. |
Composed primarily of [[Norsemen]] and [[Rus]] for the first 100 years, the guard began to see increased inclusion of [[Anglo-Saxons]] after the successful invasion of England by the [[Normans]]. By the time of the Emperor [[Alexios I Komnenos|Alexios Komnenos]] in the late 11th century, the Byzantine Varangian Guard was largely recruited from Anglo-Saxons and "others who had suffered at the hands of the [[Vikings]] and their cousins the [[Normans]]". The Anglo-Saxons and other Germanic peoples shared with the Vikings a tradition of faithful (to death if necessary) oath-bound service, and after the [[Norman conquest of England]] there were many fighting men who had lost their lands and former masters and looked for a living elsewhere. |
||
The Varangian Guard not only provided security for the Byzantine Emperors, but also participated in many wars, often playing a decisive role, since they were usually used at critical moments of a battle. By the late 13th century Varangians were mostly ethnically assimilated by [[Byzantine Greeks]], though the guard operated until at least mid-14th century. In 1400 there were still some people identifying themselves as "Varangians" in [[Constantinople]]. |
The Varangian Guard not only provided security for the Byzantine Emperors, but also participated in many wars, often playing a decisive role, since they were usually used at critical moments of a battle. By the late 13th century Varangians were mostly ethnically assimilated by [[Byzantine Greeks]], though the guard operated until at least mid-14th century. In 1400 there were still some people identifying themselves as "Varangians" in [[Constantinople]]. --> |
||
--> |
|||
== Ιστορία == |
== Ιστορία == |
||
| ⚫ | |||
{{multiple image |
|||
| ⚫ | Από το 911, οι Βάραγγοι αναφέρονται ως μισθοφόροι πολεμιστές των Βυζαντινών. Περίπου 700 Βάραγγοι υπηρετούσαν μαζί με [[Δαλματία|Δαλματούς]] ως πεζοναύτες στο Βυζαντινό ναυτικό και στις εκστρατείες εναντίον του μουσουλμανικού εμιράτου της Κρήτης το 902 και ως δύναμη 629 ανδρών που γύρισαν στην Κρήτη το 949 με τον [[Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος|Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο]]. Μια μονάδα από 415 Βαράγγους πήρε μέρος στην Ιταλική εκστρατεία του 936. Είναι καταγεγραμμένο επίσης ότι ανάμεσα στους άνδρες που πολέμησαν κατά των Αράβων στη Συρία το 955, βρίσκονταν και Βάραγγοι. Εκείνη την περίοδο οι Βάραγγοι μισθοφόροι υπήρχαν στη Μεγάλη Εταιρεία. |
||
| direction = vertical |
|||
| header = |
|||
| width = 220 |
|||
| image1 = Skylitzis Chronicle VARANGIAN GUARD.jpg |
|||
| ⚫ | |||
| image2 = A Thracesian woman kills a Varangian.jpg |
|||
| ⚫ | | caption2 = Απεικόνιση που δείχνει μια θρακιώτισσα να σκοτώνει έναν Βαράγγο που επιχείρησε να τη βιάσει. Μετέπειτα οι σύντροφοί του, της δίνουν τα υπάρχοντά του<ref>{{citation|editor-last=Wortley|editor-first=John|title=John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811-1057|location=Cambridge, United Kingdom|publisher=Cambridge University Press|year=2010|isbn=978-0-521-76705-7|url=http://books.google.com/books?id=vGE8Xq832A0C|page=372}}</ref> |
||
}} |
|||
[[Image:Waringiers Byzantium Vinkhuijzen.jpg|thumb|220px|Η Βαραγγική Φρουρά]] |
|||
| ⚫ | Από το 911, οι Βάραγγοι αναφέρονται ως μισθοφόροι πολεμιστές των Βυζαντινών. Περίπου 700 Βάραγγοι υπηρετούσαν μαζί με [[Δαλματία|Δαλματούς]] ως πεζοναύτες στο Βυζαντινό ναυτικό και στις εκστρατείες εναντίον του μουσουλμανικού εμιράτου της Κρήτης το 902 και ως δύναμη 629 ανδρών που γύρισαν στην Κρήτη το 949 με τον [[Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος|Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο]]. Μια μονάδα από 415 Βαράγγους πήρε μέρος στην Ιταλική εκστρατεία του 936. Είναι καταγεγραμμένο επίσης ότι ανάμεσα στους άνδρες που πολέμησαν κατά των Αράβων στη Συρία το 955, βρίσκονταν και Βάραγγοι. Εκείνη την περίοδο οι Βάραγγοι μισθοφόροι υπήρχαν στη Μεγάλη Εταιρεία. |
||
| ⚫ | Το 988 ο [[Βασίλειος Β΄]], ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τον [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου]] για να υπερασπιστεί τον θρόνο του. Σύμφωνα με τη συνθήκη που είχε υπογράψει ο πατέρας του μετά την [[πολιορκία του Δορόστολο]] το 971, ο Βλαδίμηρος έστειλε 6000 άνδρες στον Βασίλειο. Σε αντάλλαγμα ο Βλαδίμηρος πήρε την αδερφή του Βασίλειου, [[Άννα Πορφυρογέννητη|Άννα την Πορφυρογέννητη]], για σύζυγο. Το χέρι της Άννας θεωρήθηκε τόσο μεγάλο έπαθλο, που ο Βλαδίμηρος έγινε χριστιανός για να την παντρευτεί και οδήγησε στον [[Εκχριστιανισμός των Ρως|εκχριστιανισμό των Ρως]]. |
||
| ⚫ | Το 988 ο [[Βασίλειος Β΄]], ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τον [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου]] για να υπερασπιστεί τον θρόνο του. Σύμφωνα με τη συνθήκη που είχε υπογράψει ο πατέρας του μετά την [[πολιορκία του Δορόστολο]] το 971, ο Βλαδίμηρος έστειλε 6000 άνδρες στον Βασίλειο. Σε αντάλλαγμα ο Βλαδίμηρος πήρε την αδερφή του Βασίλειου, [[Άννα Πορφυρογέννητη|Άννα την Πορφυρογέννητη]], για σύζυγο. Το χέρι της Άννας θεωρήθηκε τόσο μεγάλο έπαθλο, που ο Βλαδίμηρος έγινε χριστιανός για να την παντρευτεί και οδήγησε στον [[Εκχριστιανισμός των Ρως|εκχριστιανισμό των Ρως]]. <!-- προς μετάφραση |
||
<!-- προς μετάφραση |
|||
In 989 these Varangians, led by Basil II himself, landed at Chrysopolis to defeat the rebel general [[Bardas Phokas the Younger|Bardas Phokas]]. On the field of battle, Phokas died of a stroke in full view of his opponent; upon the death of their leader, Phokas' troops turned and fled. The brutality of the Varangians was noted when they pursued the fleeing army and "cheerfully hacked them to pieces". |
In 989 these Varangians, led by Basil II himself, landed at Chrysopolis to defeat the rebel general [[Bardas Phokas the Younger|Bardas Phokas]]. On the field of battle, Phokas died of a stroke in full view of his opponent; upon the death of their leader, Phokas' troops turned and fled. The brutality of the Varangians was noted when they pursued the fleeing army and "cheerfully hacked them to pieces". |
||
| Γραμμή 46: | Γραμμή 99: | ||
The Varangians were described by 11th-century Byzantine historian [[Michael Psellus]] as thus: “The whole group carry shields and brandish on their shoulders a certain single-edged, heavy-iron weapon", which is understood to have been the [[daneaxe]]<ref name= Dawson >{{cite journal|author=Timothy Dawson|title=The Varangian Rhomphaia: a Cautionary tale|journal=Varangian Voice|volume=22|pages=24–26|date=May 1992|url=http://www.levantia.com.au/theory/rhomfaia.html}}</ref> (many Byzantine writers referred to them as "axe-bearing barbarians", ''pelekyphoroi barbaroi'', rather than as Varangians).<ref name="Constantinople"/> A mistranslation of the Greek text however has led some to refer to the weapon as a ''[[rhomphaia]]'',<ref>Ian Heath and [[Angus McBride]], ''Byzantine Armies 886–1118'', 1979, p. 38: "Psellus however claims that every Varangian without exception was armed with shield and 'Rhomphaia'...a mixture of [[Byzantine]] and Scandinavian gear was in use..."</ref> which most likely occurred as a product of [[Atticism]] in Byzantine literature.<ref name= Dawson /> |
The Varangians were described by 11th-century Byzantine historian [[Michael Psellus]] as thus: “The whole group carry shields and brandish on their shoulders a certain single-edged, heavy-iron weapon", which is understood to have been the [[daneaxe]]<ref name= Dawson >{{cite journal|author=Timothy Dawson|title=The Varangian Rhomphaia: a Cautionary tale|journal=Varangian Voice|volume=22|pages=24–26|date=May 1992|url=http://www.levantia.com.au/theory/rhomfaia.html}}</ref> (many Byzantine writers referred to them as "axe-bearing barbarians", ''pelekyphoroi barbaroi'', rather than as Varangians).<ref name="Constantinople"/> A mistranslation of the Greek text however has led some to refer to the weapon as a ''[[rhomphaia]]'',<ref>Ian Heath and [[Angus McBride]], ''Byzantine Armies 886–1118'', 1979, p. 38: "Psellus however claims that every Varangian without exception was armed with shield and 'Rhomphaia'...a mixture of [[Byzantine]] and Scandinavian gear was in use..."</ref> which most likely occurred as a product of [[Atticism]] in Byzantine literature.<ref name= Dawson /> |
||
They were prominent in the defence of [[Constantinople]] during the [[Fourth Crusade]]. Of the role of the guard, then composed of the English and Danes, it is said that "the fighting was very violent and there was hand to hand fight with axes and swords, the assailants mounted the walls and prisoners were taken on both sides".<ref name="Constantinople"/> The latest mention of Varangian guard is in the Greek version of the ''[[Chronicle of the Morea]]'', which state this unit escorted the Prince of Achaia away to prison after the [[Battle of Pelagonia]] in 1259; historian D. J. Geanakoplos suggests they were reconstituted by [[Theodore I Laskaris]] to strengthen his claim as the rightful Emperor.<ref>Deno J. Geanakoplos, ''Emperor Michael Palaeologus and the West'' (Cambridge: Harvard University Press, 1959), p. 43 and note</ref> People identified as Varangians were to be found in Constantinople around 1400.<ref>Mark Bartusis, ''The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204–1453'' (Philadelphia 1992), pp. 272–275.</ref> |
They were prominent in the defence of [[Constantinople]] during the [[Fourth Crusade]]. Of the role of the guard, then composed of the English and Danes, it is said that "the fighting was very violent and there was hand to hand fight with axes and swords, the assailants mounted the walls and prisoners were taken on both sides".<ref name="Constantinople"/> The latest mention of Varangian guard is in the Greek version of the ''[[Chronicle of the Morea]]'', which state this unit escorted the Prince of Achaia away to prison after the [[Battle of Pelagonia]] in 1259; historian D. J. Geanakoplos suggests they were reconstituted by [[Theodore I Laskaris]] to strengthen his claim as the rightful Emperor.<ref>Deno J. Geanakoplos, ''Emperor Michael Palaeologus and the West'' (Cambridge: Harvard University Press, 1959), p. 43 and note</ref> People identified as Varangians were to be found in Constantinople around 1400.<ref>Mark Bartusis, ''The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204–1453'' (Philadelphia 1992), pp. 272–275.</ref> --> |
||
--> |
|||
==Οι ρουνικές λίθοι== |
==Οι ρουνικές λίθοι== |
||
| Γραμμή 60: | Γραμμή 112: | ||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
||
{{Παραπομπές|2}} |
{{Παραπομπές|2}} |
||
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι== |
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι== |
||
Έκδοση από την 16:04, 22 Οκτωβρίου 2014
| Τάγμα των Βαράγγων | |
|---|---|
| Ενεργό | 660–1453 |
| Χώρα | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Τύπος | Αυτοκρατορική φρουρά |
Το Τάγμα των Βαράγγων ή Τάγμα των Βαραγγίων ή και Βαραγγική Φρουρά ήταν μια επίλεκτη μονάδα του Βυζαντινού στρατού, από τον 9ο μέχρι τον 14ο αιώνα, τα μέλη των οποίων υπηρετούσαν ως προσωπική φρουρά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Η σύνθεσή τους αποτελούνταν κυρίως από Γερμανικά φύλα, κυρίως Σκανδιναβούς (το Τάγμα συστάθηκε περίπου 200 χρόνια μέσα στην περίοδο των Βίκινγς) και Αγγλοσάξονες από την Αγγλία.
Το Τάγμα συστάθηκε αρχικά από τον Βασίλειο Β΄ τον Βουλγαροκτόνο το 988, μετά τον εκχριστιανισμό των Ρως από τον Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου. Ο Βλαδίμηρος αφού είχε καταφέρει να σφετεριστεί την εξουσία στο Κίεβο με τη βοήθεια Βαράγγων πολεμιστών, έστειλε 6.000 άνδρες στον Βασίλειο, λόγω συμφωνίας στρατιωτικής βοήθειας.[1][2][3] Ο Βασίλειος Β΄ όντας δύσπιστος προς τους Βυζαντινούς φρουρούς, των οποίων η υπακοή άλλαζε συχνά με μοιραίες συνέπειες και σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένη υπακοή των Βαράγγων, που είχαν στο παρελθόν υπηρετήσει το Βυζάντιο, οδήγησε τον αυτοκράτορα να τους προσλάβει ως την προσωπική του φρουρά. Κατά τη διάρκεια των χρόνων, νέες προσλήψεις από Σουηδία, Δανία, Νορβηγία και Ισλανδία διατήρησαν μια σκανδιναβική απόχρωση στο Τάγμα μέχρι και το τέλος του 11ου αιώνα.
Ιστορία
Το Τάγμα των Βαράγγων
Απεικόνιση που δείχνει μια θρακιώτισσα να σκοτώνει έναν Βαράγγο που επιχείρησε να τη βιάσει. Μετέπειτα οι σύντροφοί του, της δίνουν τα υπάρχοντά του[4]
Από το 911, οι Βάραγγοι αναφέρονται ως μισθοφόροι πολεμιστές των Βυζαντινών. Περίπου 700 Βάραγγοι υπηρετούσαν μαζί με Δαλματούς ως πεζοναύτες στο Βυζαντινό ναυτικό και στις εκστρατείες εναντίον του μουσουλμανικού εμιράτου της Κρήτης το 902 και ως δύναμη 629 ανδρών που γύρισαν στην Κρήτη το 949 με τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο. Μια μονάδα από 415 Βαράγγους πήρε μέρος στην Ιταλική εκστρατεία του 936. Είναι καταγεγραμμένο επίσης ότι ανάμεσα στους άνδρες που πολέμησαν κατά των Αράβων στη Συρία το 955, βρίσκονταν και Βάραγγοι. Εκείνη την περίοδο οι Βάραγγοι μισθοφόροι υπήρχαν στη Μεγάλη Εταιρεία.
Το 988 ο Βασίλειος Β΄, ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τον Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου για να υπερασπιστεί τον θρόνο του. Σύμφωνα με τη συνθήκη που είχε υπογράψει ο πατέρας του μετά την πολιορκία του Δορόστολο το 971, ο Βλαδίμηρος έστειλε 6000 άνδρες στον Βασίλειο. Σε αντάλλαγμα ο Βλαδίμηρος πήρε την αδερφή του Βασίλειου, Άννα την Πορφυρογέννητη, για σύζυγο. Το χέρι της Άννας θεωρήθηκε τόσο μεγάλο έπαθλο, που ο Βλαδίμηρος έγινε χριστιανός για να την παντρευτεί και οδήγησε στον εκχριστιανισμό των Ρως.
Οι ρουνικές λίθοι
Υπάρχει μεγάλος αριθμός από ρουνικές λίθους σε όλη τη Σκανδιναβική χερσόνησο. Πολλές χρονολογούνται στην περίοδο των Βίκινγς, αλλά υπάρχουν και αρκετές που σχετίζονται με το Τάγμα των Βαράγγων. Αυτές οι ρουνικές λίθοι των Βαράγγων κατασκευάστηκαν ως μνημείο για πολλούς πολεμιστές που σκοτώθηκαν ενώ βρίσκονταν σε αποστολές και ταξίδια τους στην Ελλάδα και στην Ανατολή (σημερινή Ουκρανία και Ρωσία) καθώς και στη Μέση Ανατολή.
-
Μια επιγραφή σε ρουνική γραφή στην Αγία Σοφία, πιθανότατα από μέλος του Τάγματος των Βαράγγων -
Βυζαντινός σταυρός σε ρουνική λίθο -
Χάρτης με τις τοποθεσίες των ρουνικών λίθων των Βαράγγων.
Παραπομπές
- ↑ Raffaele D'Amato. The Varangian Guard 988-1453. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2011.
- ↑ Abbot Gleason. A companion to Russian history. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2011.
- ↑ Thomas Craughwell. How the Barbarian Invasions Shaped the Modern World. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2011.
- ↑ Wortley, John, επιμ.. (2010), John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811-1057, Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press, σελ. 372, ISBN 978-0-521-76705-7, http://books.google.com/books?id=vGE8Xq832A0C
