Παλαιών Πατρών Παρθένιος Δ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 14:06, 4 Οκτωβρίου 2014

O Παλαιών Πατρών Παρθένιος Δ΄ (Ιωάννινα 1720- Μόσχα 1786) ήταν Έλληνας ιεράρχης έχοντας διατελέσει δύο φορές μητροπολίτης Παλαιών Πατρών. Συμμετείχε ενεργά στην Ορλωφική επανάσταση μετά την ατυχή έκβαση της οποίας κατέφυγε με ρωσικό πλοίο στη Ρωσία.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1720. Διετέλεσε μητροπολίτης Παλαιών Πατρών κατά τις περιόδους 1750-1756 και 1759-1770. Αντικατέστησε και τις δύο φορές τον Γεράσιμο τον Θηραίο. Κατείχε μεγάλη παιδεία και ήταν άριστος γνώστης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.

Το 1766 έχτισε την εκκλησία της Φανερωμένης στο Αίγιο. Στα Ορλωφικά, βρισκόμενος στο Αίγιο σήκωσε την σημαία της επανάστασης και εξεδίωξε από τη πόλη τους Οθωμανούς και στην συνέχεια εκστράτευσε κατά των Καλαβρύτων. Τότε ο ηγούμενος της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου κρατώντας ένα σταυρό και μαζί με τους μοναχούς με απειλές και χριστιανικές νουθεσίες κατόρθωσε να λύσει την υπό του Παρθενίου πολιορκία της πόλης, να εισέλθει και να παραλάβει όλες τις τουρκικές οικογένειες με τα ιερά τους κειμήλια και να τα διαπορθμεύσει με ασφάλεια στον Κρισσαίο Κόλπο ή Κόλπο Ιτέας.^[1]
Μετά την αποτυχία της επανάστασης εκείνης, ο Παρθένιος Δ' κατέφυγε αρχικά στην Ζάκυνθο, υπό τη προστασία του ρωσικού στόλου, και αργότερα στην Αγία Πετρούπολη ικέτης στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης. Εκεί η τσαρίνα του παραχώρησε κάποιον αγρό για τον βιοπορισμό του, αφού δεν μπορούσε να επιστρέψει στην έδρα του λόγω καθαίρεσής του.

Πέθανε το 1786 και ετάφη στην Μόσχα στην μονή του Ντασκόυ όπου ο τάφος του υπάρχει και σήμερα.

Η δε Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου για τη βοήθεια που είχε παράσχει σε τούρκικες οικογένειες τιμήθηκε ιδιαίτερα από τον Σουλτάνο παραχωρώντας μόνιμη τιμητική φρουρά εξ Αλβανών ενώ τα Καλάβρυτα δεν είχαν καμία δυσμενή επίπτωση.

Θρύλοι

Κατά την θητεία του σημειώθηκε μεγάλη ανομβρία στην Πάτρα, έτσι αποφασίστηκε να προβούν όλα τα δόγματα και θρησκείες της πόλης σε δεήσεις. Πρώτα βγήκαν οι Μουσουλμάνοι αλλά δεν έγινε τίποτα, μετά οι Εβραίοι, πάλι τίποτα. Όταν ήλθε η σειρά των Χριστιανών, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στον ναό του Προφήτη Ηλία και άρχισαν την λιτανεία, πριν προλάβουν να την ολοκληρώσουν έπιασε καταρρακτώδης βροχή.

Παραπομπές

↑ Κ. Σάθας τ.4ος,σ.12

Πηγές

Στέφανος Θωμόπουλος Ιστορία της πόλεως των Πατρών, Τόμος Α΄, έκδοση τέταρτη, Αχαϊκές εκδόσεις 1998, ISBN 960-7960-10-6
Η Πελοπόννησος κατά την δεύτερην Τουρκοκρατίαν (1715-1821), Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου, Αθήνα 1939, επανέκδοση 2000.
Κώστας Τριανταφύλλου, Ιστορικό λεξικό των Πατρών, Πάτρα 1995
Κ. Σάθας "Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα - Ιστορία των Ελλήνων από την Άλωση ως το 21" τομ.4 Εκδ. Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη Αθήνα 1995, τ.4ος, σ.12

[1] Κ. Σάθας τ.4ος,σ.12

[1]

@@ Γραμμή 4: / Γραμμή 4: @@
 Γεννήθηκε στα [[Ιωάννινα]] το 1720. Διετέλεσε μητροπολίτης Παλαιών Πατρών κατά τις περιόδους 1750-1756 και 1759-1770. Αντικατέστησε και τις δύο φορές τον [[Παλαιών Πατρών Γεράσιμος ο Θηραίος|Γεράσιμο τον Θηραίο]]. Κατείχε μεγάλη παιδεία και ήταν άριστος γνώστης της [[αρχαία ελληνικά|αρχαίας ελληνικής]] γλώσσας.
-Το 1766 έχτισε την εκκλησία της Φανερωμένης στο [[Αίγιο]]. Στα [[Ορλωφικά]], βρισκόμενος στο [[Αίγιο]] σήκωσε την σημαία της επανάστασης και εξεδίωξε από τη πόλη τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] και στην συνέχεια εκστράτευσε κατά των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]]. Τότε ο ηγούμενος της [[Μονή Μεγάλου Σπηλαίου|Μονής Μεγάλου Σπηλαίου]] κρατώντας ένα σταυρό και μαζί με τους μοναχούς με απειλές και χριστιανικές νουθεσίες κατόρθωσε να λύσει την υπό του Παρθενίου πολιορκία της πόλης, να εισέλθει και να παραλάβει όλες τις τουρκικές οικογένειες με τα ιερά τους κειμήλια και να τα διαπορθμεύσει με ασφάλεια στον Κρισσαίο Κόλπο ή Κόλπο Ιτέας.<br>
+Το 1766 έχτισε την εκκλησία της Φανερωμένης στο [[Αίγιο]]. Στα [[Ορλωφικά]], βρισκόμενος στο [[Αίγιο]] σήκωσε την σημαία της επανάστασης και εξεδίωξε από τη πόλη τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] και στην συνέχεια εκστράτευσε κατά των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]]. Τότε ο ηγούμενος της [[Μονή Μεγάλου Σπηλαίου|Μονής Μεγάλου Σπηλαίου]] κρατώντας ένα σταυρό και μαζί με τους μοναχούς με απειλές και χριστιανικές νουθεσίες κατόρθωσε να λύσει την υπό του Παρθενίου πολιορκία της πόλης, να εισέλθει και να παραλάβει όλες τις τουρκικές οικογένειες με τα ιερά τους κειμήλια και να τα διαπορθμεύσει με ασφάλεια στον Κρισσαίο Κόλπο ή Κόλπο Ιτέας.<ref>Κ. Σάθας τ.4ος,σ.12</ref><br>
 Μετά την αποτυχία της επανάστασης εκείνης, ο Παρθένιος Δ' κατέφυγε αρχικά στην [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]], υπό τη προστασία του [[ρωσικός στόλος|ρωσικού στόλου]], και αργότερα στην [[Αγία Πετρούπολη]] ικέτης στην αυλή της [[Μεγάλη Αικατερίνη|Μεγάλης Αικατερίνης]]. Εκεί η τσαρίνα του παραχώρησε κάποιον αγρό για τον βιοπορισμό του, αφού δεν μπορούσε να επιστρέψει στην έδρα του λόγω καθαίρεσής του.
@@ Γραμμή 13: / Γραμμή 13: @@
 ==Θρύλοι==
 Κατά την θητεία του σημειώθηκε μεγάλη ανομβρία στην Πάτρα, έτσι αποφασίστηκε να προβούν όλα τα δόγματα και θρησκείες της πόλης σε δεήσεις. Πρώτα βγήκαν οι [[Μουσουλμάνοι]] αλλά δεν έγινε τίποτα, μετά οι [[Εβραίοι]], πάλι τίποτα. Όταν ήλθε η σειρά των [[Χριστιανοί|Χριστιανών]], οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στον ναό του Προφήτη Ηλία και άρχισαν την λιτανεία, πριν προλάβουν να την ολοκληρώσουν έπιασε καταρρακτώδης βροχή.
+==Παραπομπές==
+<references />
 ==Πηγές==
@@ Γραμμή 18: / Γραμμή 21: @@
 *''Η Πελοπόννησος κατά την δεύτερην Τουρκοκρατίαν'' (1715-1821), Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου, Αθήνα 1939, επανέκδοση 2000.
 *Κώστας Τριανταφύλλου, ''Ιστορικό λεξικό των Πατρών'', Πάτρα 1995
+* [[Κωνσταντίνος Σάθας|Κ. Σάθας]] "''Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα - Ιστορία των Ελλήνων από την Άλωση ως το 21''" τομ.4 Εκδ. Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη Αθήνα 1995, τ.4ος, σ.12
 {{Στοιχεία προσώπου
 |ΟΝΟΜΑ=Παρθένιος Δ΄